Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2011 (και οι απογοητεύσεις)

Δεν έχω δει κάποιες (για διάφορους λόγους) που μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες,αλλά δε νομίζω πως θα άλλαζε τη σύνθεση αυτού του top.Δυσκολεύτηκα να καταλήξω σε αυτές τις δέκα,βλέπω πολλές ταινίες και το χειρότερο είναι πως ελάχιστες θυμάμαι (ή οι ταινίες γίνονται όλο και χειρότερες ή αρχίζει και λιώνει η μνήμη μου,μπαα,το πρώτο θα είναι),αν με ρωτήσει κανείς για τις 3 πρώτες,μετά από μισή ώρα,μια ώρα,αύριο,θα έχω αλλάξει γνώμη ως προς την κατάταξη,το ζήτημα είναι να μην σκοτώσω τον
αυθορμητισμό της λίστας.Όπως έχει πει και ο Clint "Watch this if you like,and if you don’t, take a hike".
                                             10.The Adjustment Bureau

     Πολλά υποσχόμενο μέλος του Κογκρέσου δημιουργεί σχέση  με χορεύτρια,ανατρέποντας τη μοίρα του,κάτι που οι μυστικές υπηρεσίες (το FBI?Η CIA?Του θεού?) δεν θα αφήσουν έτσι.Λίγο ρομάντζο,δύο κουταλιές περιπέτεια,πασπαλισμένο με μεταφυσικά καρυκεύματα,πειστικές ερμηνείες (νομίζω πως ο Damon είναι αδικημένος ως ηθοποιός) σε ένα ευχάριστο έργο που το συναίσθημα κορυφώνεται προβλέψιμα αλλά ευχάριστα.Do you believe in fate?
                                                         9.Sucker Punch

                                                                   
  Ασυνήθιστες τρόφιμοι τρελάδικου (έχετε ξαναδεί ψυχικά ασθενείς με εμφάνιση,διασταύρωση μοντέλου,πορνοστάρ και ξέκωλου γωνία?) και το σχέδιο τους ν'αποδράσουν.Φαινομενικά  άλλη μια ψηφιακή τσιχλόφουσκα με μόνη διαφορά πως αυτή τη φορά οι μπουτάρες δεν είναι το ντεκόρ ή αξεσουάρ του καυλιάγκουρα,υπερήρωα αλλά οι πρωταγωνίστριες.Δείτε τη δεύτερη φορά.Η ταινία έχει 3 επίπεδα δράσης\ανάγνωσης,η πραγματικότητα,η φαντασία,η δράση στο ίδρυμα και στο μυαλό της  Babydoll είναι σαν κύματα,μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο ως που δεν ξεχωρίζεις τις διαφορές.Ο     Snyder χειρίζεται τα ειδικά εφέ όσο ελάχιστοι σκηνοθέτες,τα βάζει πάντα σε κατάλληλες δόσεις και δημιουργεί εντυπωσιακές εικόνες και μάχες,πραγματικά κοκαίνη για τα μάτια.Γνωρίζει επίσης πως να χειριστει το κιβώτιο ταχυτήτων της πλοκής σε ταινίες δράσης,πότε να πατήσει γκάζι στις ευθείες με τα πιστολίδια και πότε πάρει γλυκά τις στροφές στην ανάπτυξη χαρακτήρων (όσο χρειάζεται σε τέτοιες ταινίες).Από τις ευχάριστες εκπλήξεις του 2011.And my vote goes to  Sweet Pea.
                                                    8.X-Men: First Class

   Τα μεγάλα studios μάλλον κατάλαβαν πως μετά τις 3 ταινίες,χρειάζεται κάτι άλλο για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του κοινού σε μεταφορές comic. Και εγένετο  prequel!Ήμουν επιφυλακτικός με το First Class.Δε τρελάθηκα ποτέ με τους X-men (είναι που είναι τα comics των μεγάλων εταιρειών,σαπουνόπερες με μεταλλαγμένους,με τις ομάδες γίνεται ακόμη χειρότερο) οι 3 προηγούμενες ταινίες μου άρεσαν αλλά δε με ενθουσίασαν.Αποτέλεσμα?X-men-Κώστας 4-0.
Δε ξέρω κατά πόσο η ταινία ανταποκρίνεται με ακρίβεια στην ιστορία του comic (και μεταξύ μας στα balls μου,όποιον τον ενδιαφέρει σίγουρα θα υπάρχουν άπειρα fora με χοντρούς,υπερμύωπες,σπυριάρηδες fanboys να τσακώνονται για την πιστότητα της μεταφοράς,σαν φονταμελιστές για την κατά γράμμα ερμηνεία των γραφών) όμως πιστεύω πως το δυνατό της σημείο,είναι πως θα ικανοποιήσει άνετα και καποιον που δεν έχει τη παραμικρή επαφή με το αντικείμενο.Εξαιρετικές ερμηνείες (ο McAvoy  είναι ένας μικρός χαμαιλέοντας),η πλοκή ξετυλίγεται σαν strip tease,τα εφε σε σωστές δόσεις.Τόσο καλό που τα 3 προηγούμενα ξεθωριάζουν σαν πρώην που πάχυνε.Sequel for the prequel anyone?
                                                           7. Killer Elite

       Αν το Tinker Tailor Soldier Spy  ήταν καλή ταινία,θα ήταν το Killer Elite.Η καλύτερη ταινία του Statham μέσα στη χρονιά (τα Blitz,Mechanic ήταν ικανοποιητικά άλλα ένα σκαλί κάτω).Πλοκή άνω του μετρίου (σφιχταγκάλιασμα μυστικών υπηρεσιών,πετρελαίων,σείχηδων και δολοφόνων),άξιος αντίπαλος ο εξίσου εντυπωσιακός Clive Owen (το Shoot'em up ειναι μια από τις πιο στυλάτες και γαμηστερές περιπέτειες όλων των εποχών,μαζί με το Wanted της δεκαετίας) το μπουνίδι μεταξύ τους από τα πιο απολαυστικά και ανδρικά των τελευταίων ετών,ακόμη και ο De niro μετά από αιώνες είναι καλός,τι άλλο να ζητήσει κανείς?Bonus η ατάκα ίσως της χρονιάς "You can call me MFWIC- mother fucker what’s in charge ".
                                                      6.The Ides of March

   Ο Clooney εκτός από καλός ηθοποιός είναι και καλός σκηνοθέτης.Για έναν star του δικού του μεγέθους,δε κάνει μακροβούτια στην κινούμενη άμμο του ναρκισσισμού,φτιάχνοντας ταινίες από τον George για τον Clooney,με τους υπόλοιπους συντελεστές να είναι απλά τα διακοσμητικά στολίδια πάνω στον βασιλιά ήλιο πρωταγωνιστή.Το Ides of March δεν είναι ένα ρεσιτάλ πρωτοτυπίας,είναι όμως μια πάρα πολύ καλή ταινία.Πολιτικό θρίλερ με επίκεντρο τα μπρεντ εφερ ματαιοδοξίας και διαφθοράς στο παρασκήνιο πρεκλογικής καμπάνιας.Εξαιρετικοί ηθοποιοί στους δεύτερους ρόλους,πειστική αναπαράσταση της πολιτικής λασπομαχίας,θα μιλάγαμε ίσως για τη ταινία της χρονιάς,αν δεν ήταν η δεύτερη που κατέστρεψε μέσα στο 2011 ο ανεκδιήγητος Gosling.Δε μπορώ να καταλάβω γιατί έγινε τόσος  ντόρος  με αυτόν το κατσίφλωρα,όλο αυτό το τσουνάμι εμετού (το οποίο πιθήκησαν σαν γνήσιες βλαχοφυλλάδες που μιλάνε για τα νέα της μεγάλης πόλης,οι ημεδαπές λαδόκολλες) που το μόνο ρούχο που έχει στο βεστιάρο της εκφραστικής του γκάμας,είναι αυτή η γελοία γκριμάτσα,μαστουρωμένης αγελάδας που της κάνουν γλειφομούνι.Τεσπα,καλή ταινία με μαλάκα πρωταγωνιστή.
                                                               5.Insidious

   Οι Wan και Whannell είναι οι άρχοντες του low budget.Με το εντυπωσιακό τους μπάσιμο στα μεγάλα σαλόνια,με την απροσδόκητη επιτυχία του SAW (το πρώτο νομίζω πως είναι ήδη στο πάνθεον των θρίλερ,να πω και τη αμαρτία μου,έχω δει τα υπόλοιπα,μου άρεσαν όλα,αλλά είχε χαθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού και η ανατριχίλα του πρώτου,ήταν όλα προβλέψιμα απρόβλεπτα) συνεχίζουν εντυπωσιακά (δείτε και το Dead Silence,αξίζει).Ο Wan ξέρει πως να εκμεταλλευτεί και το τελευταίο στοιχείο που έχει στην σκηνοθετική του παλέτα,βάζοντας αρμονικά τις αποχρώσεις του φόβου στο καμβά της πλοκής.Μια ιστορία φαντασμάτων,εξαιρετικά στημένη,με ελάχιστα μέσα,σκηνικά,εφε αλλά με την ατμόσφαιρα να σε παγιδεύει σιγά σιγά,χωρίς να το καταλαβαίνεις,σαν βελούδινη θηλεία.Το δεύτερο μισό χάνει λίγο σε σασπένς και ένταση,η ανατροπή στο τέλος όμως,τελειώνει το παιχνίδι με 3 γκολ διαφορά.Well done.
                                                       4.The Loved Ones

    Ok,η ταινία είναι του 2009,κυκλοφόρησε το 2011 στη χώρα μας,αξίζει όμως μνείας.Θρίλερ from down under,πιτσιρικάς μέταλλος ετοιμάζεται να πάει στο χορό του λυκείου με τη κοπέλα του.Η ερωτευμένη όμως συμμαθήτρια που δε χώνεψε τη χυλόpizza που της σέρβιρε,έχει διαφορετική άποψη.
Το φιλμ είναι μια ακόμη απόδειξη,πως όταν υπάρχουν άνθρωποι με φαντασία και ταλέντο,μπορούν να κάνουν θαύματα με ελάχιστα μέσα και με κλισέ σενάρια.Αν την ίδια ταινία την γύριζαν Αμερικανοί,θα ήταν άλλο ένα μπαράζ σπληνάντερου με την όποια πλοκή και ερμηνείες να είναι απλώς οι ανάσες και οι οπτικές οδοντογλυφίδες για να καθαρίσουν τα μάτια από τα υπολείμματα  σάρκας,μέχρι το επόμενο πλάνο-μπαλτάς.Εδώ όμως τα πράγματικα είναι διαφορετικά.Αυτό που ανατριχιάζει δεν είναι η βία (όχι η σωματική τουλάχιστον) αλλά η παράνοια που στάζουν τα βλέμματα.Ο δυσάρεστος συνειρμός πως η κοπέλα στο διπλανό διαμέρισμα μπορεί να είναι έτσι,η συνάδελφος,η συμφοιτήτρια.Ο φιλικός γείτονας,ο οποιοσδήποτε,οπουδήποτε υπάρχει μια σταγόνα οικειότητας.Η καταπληκτική αυτή ταινία μας ξαναθυμίζει,με τον πιο κλειστοφοβικό τρόπο πως τα τέρατα έχουν τη μορφή που βλέπουμε στο καθρέφτη. ΥΓ :Αν η  Jessica McNamee ως Mia,δεν είναι η ενσάρκωση της απόλυτης φαντασίωσης κάθε μέταλλου,δε χρειάζετε να καταπιέζεστε άλλο,είστε gay και ήρθε η ώρα να το αποδεχθείτε και να ακούσετε Onirama.
                                                            3.The Artist

    Τι είναι τελικά το Artist?Μια πολύ έξυπνη ιδέα.Στην εποχή που γίνεται συζήτηση πως κάποια στιγμή τα ψηφιακά μέσα θα αντικαταστήσουν τους ηθοποιούς (αλά Simone),η ταινία επιστρέφει στις ρίζες του κινηματογράφου.Βωβή κατά 99%,με τη μουσική να λειτουργεί σαν αφηγητής και  τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν με τη γλώσσα του σώματος (ίσως βλέποντας το φιλμ,κάποιοι καταλάβουν πόσο δύσκολο και εκπληκτικό ήταν αυτό που έκανε ο Rowan Atkinson στο Mr.Bean) η ταινία είναι απόλαυση.Γλυκόπιοτη,ανάλαφρη σαν χορός,με πολύ χιούμορ,θα χαμογελάτε σαν μεθυσμένοι αφού τη δείτε.Ίιιιισως λίγο μεγαλύτερη από όσο θα έπρεπε,το μόνο ψεγάδι στο feel good hit  κομψοτέχνημα της χρονιάς.Αν δε πάρει Όσκαρ ο σκύλος,η ακαδημία θα πρέπει να τιμωρηθεί με κλύσμα βιτριόλης.
                                2.Sherlock Holmes: A Game of Shadows

No surprises here.Τολμώ να πω καλύτερο από το πρώτο.Μιλάμε για το καλύτερο εκσυγχρονιστικό,κινηματογραφικό retuse κλασικού λογοτεχνικού ήρωα.Φοβερή αναπαράσταση της εποχής,δράση,ανατροπές,δράση,χιούμορ,δράση,δράση και πάνω από όλα ο καυλωτικός ρυθμός που μόνο ο Guy ξέρει να δινει στα έργα του.Σαν να γαμάς στο αυτοκίνητο,το χειρόφρενο έχει λυθεί,αυξάνεται η ταχύτητα στη κατηφόρα,δε μπορείς να καταλάβεις αν η κίνηση δίνει ρυθμό στη συνουσία ή η συνουσία στη κίνηση,βλέπεις το γκρεμό να έρχεται αλλά είναι τόσο καύλα και μοναδική συγκυρία η διαδρομή,που δε σταματάς μέχρι να χύσεις (το παράκανα,αλλά αξίζει).Η χημεία των πρωταγωνιστών υπερφυσική.Ο ρόλος του Sherlock για τον Downey είναι αντίστοιχα εμβληματικός με τον Sparrow του Depp,ρόλος ζωής.Και στο παραμικρό ανθυπομειδίαμα είναι απόλαυση,ο Downey δεν είναι ο Holmes,o Holmes είναι ο Downey.Ελπίζω η τριλογία να ολοκληρωθεί ιδανικά,ο Ritchie από τότε που χώρισε τη φακλάνα,πηγαίνει με το γκάζι στο πάτωμα.Guy,περιμένουμε και τη συνέχεια του RocknRolla,μη ξεχνιόμαστε.
ΥΓ2 :Το reunion που θέλω να δω (μετά τους Soundgarden) είναι Ritchie\Statham.
                                                       1.I Saw the Devil

Τα ασιατικά θρίλερ είναι μια ξεχωριστή σχολή.Μπορεί η υποκριτική να φαίνεται φτωχή και οι ηθοποιοί λιγότερο εκφραστικοί από τους δυτικούς,οι διάλογοι ακατανόητοι κάποιες φορές (ίσως να φταίει η μετάφραση σε αυτό) όμως χτίζουν ατμόσφαιρα όπως κανείς άλλος.Το μαγικό στοιχείο είναι η υποψία του φόβου,της απειλής.Βάζουν ένα παγάκι,ασανσέρ στη σπονδυλική σου στήλη που ανεβοκατεβαίνει σε διάφορες ταχύτητες και κάνει ξαφνικές στάσεις.Παρόλα αυτά το I Saw the Devil δεν είναι ένα τέτοιο θρίλερ.Όπως και στο Loved Ones,οι ερμηνείες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.Η υπόθεση?Ευρυματικά διεστραμμένη.Ο αρραβωνιαστικός θύματος serial killer,τον καταδιώκει σε ένα παιχνίδι εκδίκησης,μανίας,όπου τα όρια μεταξύ θύτη-θύματος,λογικής-τρέλας,σχεδόν εξαφανίζονται.Ο Choi Min-sik μετά το συγκλονιστικό Old boy,επιστρέφει με άλλον ένα ρόλο στοίχειωμα.Δεν είναι το κενό,ρομποτικό βλέμμα του,είναι η καταπληκτική,αφύσικη φυσικότητα του καθώς σκοτώνει,τόσο απλά,σαν να ανασαίνει.Τρομακτικός και ο Lee Byung-hun,καθώς μεταρμορφώνεται κατά τη διάρκεια του έργου,σε έναν ίσως χειρότερο δολοφόνο,θύτης του θύτη,θύμα της εκδίκησης που τον παραμορφώνει ψυχικά,ανεπανόρθωτα.Με την αμφιβολία να πυρπολεί το πίσω μέρος του κρανίου σε όλο το έργο.Γιατί το κάνει?Γιατί δε τον σκοτώνει?Μήπως εθίστηκε και αυτός στο αίμα,μήπως άφησε ελέυθερα,καταπιεσμένα συναισθήματα,τον πραγματικό εαυτό του?Είμαστε όλοι τέρατα τελικά και παίζουμε κρυφτό με το καθρέφτη και τους άλλους?Five stars in my book.

                                                    BONUS MATERIAL
                THE BAD,THE REST AND THE UGLY
Tinker,tailor,soldier,spy :Ή πως να χαραμίσετε ένα τρομερό καστ.Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο,η ταινία όμως είναι η θεραπεία της αυπνίας.Συνταξιούχος κατάσκοπος πηγαινοέρχεται σε όλη τη ταινία χωρίς λόγο με βαρετά flashbacks να βάζουν τα υπόλοιπα καρφιά στο φέρετρο της διάθεσης.
Conan :O Conan γεννήθηκε κινηματογραφικά με τον Arlond και θα πεθάνει μαζί του.'nuff said.
Drive:Το καλύτερο σε αυτή τη ταινία ήταν η φωτογραφία.Μου θύμισε τα πλάνα του Michael Mann που τραβάει τη νύχτα στη πολη και δημιουργεί οπτικοακουστική ποίηση.Αν τη σκηνοθετούσε αυτός και έπαιζε και ο Statham (και όχι ο ξανθόψειροφλωρας) θα μιλαγαμε για αριστούργημα.Αντίθετα έχουμε μια περιπέτεια γυρισμένη με κουλτουριάρικο\σινεφιλ my ass τρόπο.Σιωπές μερικών δευτερολέπτων πριν τους ξεκαρδιστικά άστοχους διαλόγους.Ταινία άλλοθι για βλαμμένους που ντρέπονται να δουν ταινίες δράσεις και πνίγουν υγιείς ορμόνες στον Αλμοδοβάρ,you are pathetic.