Θέλω για μια μέρα να γίνω ο Mr. Smith από το Shoot'em up.Να γεμίσω με καρότα,κόγχες με μάτια που δεν βλέπουν τίποτα,κωλοτρυπίδες φουσκωμένες από λίπος,αλαζονεία και αυταρέσκεια,στόματα που βυζαίνουν τις ίδιες και τις ίδιες λέξεις,τις έχουν ξεζουμίσει από κάθε νόημα και αξιοπρέπεια,συνεχίζουν όμως να πιπιλάνε τη σιωπή σαν νυμφομανείς το πέος ιθαγενή (από εκείνους τους παλαμίσιους,που τη δένουν στο γόνατο).Να ξεκινήσω ένα ατελείωτο μονόλογο με "you know what i hate?" και τα σημεία στίξης να είναι οι σφαίρες.
Όχι για οικονομικούς,ιδεολογικούς,"σοβαρούς" λόγους,όχι.Έτσι για εκτόνωση,για τη χαρά του παιχνιδιού.Για καταλάβουν κάποιοι πως είναι να παίζεις με τις ζωές των άλλων,σαν να είναι γαρύφαλλα σε σκυλαδερί,τα απομεινάρια ενός πάρτυ που απλώς πρέπει να τα πετάξεις την άλλη μέρα,σαν φτηνά κατοικίδια που τα βασανίζουμε για να διασκεδάσουμε τη πλήξη μας.Πως είναι να σε αντιμετωπίζουν σαν άχρηστο αντικείμενο,σαν αναλώσιμο.Να νιώσουν σαν απότσιγαρα που το μόνο τους μέλλον θα είναι το τασάκι.
Τίποτα από αυτά δε θα γίνει,θα εκτονωθώ λεκτικά και θα συνεχίσω να συμπεριφέρομαι αξιοπρεπώς και πολιτισμένα,όχι από επιλογή,ούτε καν από συνήθεια,αλλά από φόβο.Σε μια ζούγκλα που δεν ισχύουν οι νόμοι της φύσης,όπου η κορυφή της τροφικής αλυσίδας τρώει τα πάντα μέχρι τη βάση και τις ρίζες.Με πλάσματα που λατρεύουν τους αριθμούς αλλά μισούν τις λέξεις.Που αγαπούν τα πλήθη αλλά όχι τους ανθρώπους.
Ισόβια κάθειρξη στη μιζέρια,γουρούνια στριμωγμένα στη λάσπη μιας αιώνιας μετριότητας.Το ό,τι τίποτα στο μέλλον δε θα αλλάξει.Σε 5,10,20χρόνια θα είσαι ακόμα στα ίδια αλλά όχι ο ίδιος.Με μισή εργασία,μισό μισθό,μισή ζωή και μισές αλήθειες,που δε θα θυμάσαι πια αν είναι ψέματα,αν υπήρξες ποτέ,νέος,με όνειρα.
Aν βλέπεις τη πιο σκοτεινή σου αντανάκλαση στο καθρέφτη και αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν είσαι το είδωλο ή ο εαυτός σου,αρχίζουμε με τα βασικά,σπάμε το καθρέφτη."You know what i hate?Whining bloggers,bitching behind their computers,warm and comfortable in their houses,waiting for some knight in shining armor to come and pull out the dick from their asses and their balls from their mouth"..
Όχι για οικονομικούς,ιδεολογικούς,"σοβαρούς" λόγους,όχι.Έτσι για εκτόνωση,για τη χαρά του παιχνιδιού.Για καταλάβουν κάποιοι πως είναι να παίζεις με τις ζωές των άλλων,σαν να είναι γαρύφαλλα σε σκυλαδερί,τα απομεινάρια ενός πάρτυ που απλώς πρέπει να τα πετάξεις την άλλη μέρα,σαν φτηνά κατοικίδια που τα βασανίζουμε για να διασκεδάσουμε τη πλήξη μας.Πως είναι να σε αντιμετωπίζουν σαν άχρηστο αντικείμενο,σαν αναλώσιμο.Να νιώσουν σαν απότσιγαρα που το μόνο τους μέλλον θα είναι το τασάκι.
Τίποτα από αυτά δε θα γίνει,θα εκτονωθώ λεκτικά και θα συνεχίσω να συμπεριφέρομαι αξιοπρεπώς και πολιτισμένα,όχι από επιλογή,ούτε καν από συνήθεια,αλλά από φόβο.Σε μια ζούγκλα που δεν ισχύουν οι νόμοι της φύσης,όπου η κορυφή της τροφικής αλυσίδας τρώει τα πάντα μέχρι τη βάση και τις ρίζες.Με πλάσματα που λατρεύουν τους αριθμούς αλλά μισούν τις λέξεις.Που αγαπούν τα πλήθη αλλά όχι τους ανθρώπους.
Ισόβια κάθειρξη στη μιζέρια,γουρούνια στριμωγμένα στη λάσπη μιας αιώνιας μετριότητας.Το ό,τι τίποτα στο μέλλον δε θα αλλάξει.Σε 5,10,20χρόνια θα είσαι ακόμα στα ίδια αλλά όχι ο ίδιος.Με μισή εργασία,μισό μισθό,μισή ζωή και μισές αλήθειες,που δε θα θυμάσαι πια αν είναι ψέματα,αν υπήρξες ποτέ,νέος,με όνειρα.
Aν βλέπεις τη πιο σκοτεινή σου αντανάκλαση στο καθρέφτη και αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν είσαι το είδωλο ή ο εαυτός σου,αρχίζουμε με τα βασικά,σπάμε το καθρέφτη."You know what i hate?Whining bloggers,bitching behind their computers,warm and comfortable in their houses,waiting for some knight in shining armor to come and pull out the dick from their asses and their balls from their mouth"..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου