Spectrophobia

Ο καθρέφτης είναι το μόνο αντικείμενο που δεν μπορεί να κρυφτεί το παρελθόν.Κι όμως σε αυτό το αναζητάμε περισσότερο.Να βρούμε το πιο νέο,πιο όμορφο,το καλύτερο εαυτό μας.Αυτόν που δεν υπήρξε ποτέ.
                        Ψάχνουμε τις ομοιότητες που δεν υπάρχουν,τις συγγένειες που είναι ανύπαρκτες,τις αρετές που δεν είχαμε ποτέ,ψάχνουμε πρόσωπα που έχουν χαθεί για πάντα.Οι καθρέφτες είναι το φυσικό περιβάλλον της μοναξιάς και των τεράτων.Επειδή τα τέρατα δε τα αντέχει κανένας,θέλουν να βλέπουν παντού τον εαυτό τους,όλος ο κόσμος να γίνει ένας καθρέφτης.
                         Ο κόσμος είναι ήδη ένας καθρέφτης.Παραμορφωτικός.Όπου ο καθένας βλέπει την αντανάκλαση του πιο όμορφη από ό,τι είναι.Οι διπλανές μορφές όμως χαλάνε το ντεκόρ,μετριάζουν την εικόνα,οπότε υπάρχουν δύο λύσεις.Θα γίνουν όμορφες σαν "εμάς" ή θα χαθούν.
                         Η κοινωνία πρέπει να χωριστεί στα δύο.Είναι πιο εύκολο έτσι.Το ένα άκρο τουλάχιστον είναι με το μέρος των τεράτων.Τα πεδία μαχών πωλούνται εύκολα,μόλις καθαριστούν,στιλβωθούν.Αποφεύγεις τις βαρετές λεπτομέρειες,να ασχοληθείς με αυτούς που τα κατοικούσαν.
                          Ο φόβος μειώνει και τα έξοδα εργασίας,ψαλιδίζει εργασιακά δικαιώματα,νοικιάζει φτηνά τη σιωπή,εξαγοράζει με πολύ καλές τιμές την ανοχή.
                           Ο καθρέφτης αυτός έχει και φωνή.Μια που μοιάζει με πολλές,πολλές που μοιάζουν με μια.Ατελειώτα ντεσιμπέλ μαλακίας έχουν πνίξει τα αυτιά μας,τη λογική και τη σκέψη.Έχουν σηκώσει αμέτρητα τείχη,αόρατα αλλά ακατάρριπτα.
                            Ο συναισθηματικός αντιπερισπασμός απόλυτα πετυχημένος."Πάντα γίνεται ένα έγκλημα εκεί που δεν συμβαίνει τίποτα.Το τέλειο έγκλημα" Λειβαδίτης.Ωκεανοί κλισέ και φτηνιάρικου μελοδραματισμού,σαν άρωμα της οκάς που όσο και αν χυθεί,αντί να καλύψει τη σήψη και τα ζόμπι της δημοσιογραφίας,τη κάνει πιο ανυπόφορη.
                             Την ίδια ώρα που νομοσχέδια-παραγγελιές περνάνε αθόρυβα,σκάνδαλα με τράπεζες δε μπαίνουν ούτε στη στήλη με τα φαρμακεία,αυτόκλητοι και αμοιβόμενοι κομπάρσοι προσπαθούν να κερδίσουν το Οσκαρ Β' Άνανδρου ρόλου,ο πλειστηριασμός για το μονοπώλιο του "πατριωτισμού" έχει ξεφύγει και χρειάζεται όλο και περισσότερο αίμα.
                             Έχουν ένα ελάττωμα οι καθρέφτες που δεν είναι παραμορφωτικοί,δείχνουν τη πραγματικότητα.Όπως είναι ΤΩΡΑ,όχι όπως ήταν,όπως θα'θέλαμε να είναι,όπως θα έπρεπε να είναι.Τα τέρατα δεν έχουν πρόβλημα με το είδωλο τους.Το λατρεύουν.Αρκεί να είναι μόνοι ή όλοι σαν αυτούς.Ο,τιδήποτε διαφορετικό τους θυμίζει την ανεπαρκή φύση τους.
                              Όσους καθρέφτες και να σπάσουμε,δε θα αλλάξει αυτό που δείχνουν..