Οι καλύτερες ταινίες του 2012 (The Bad,the Worst and the Ugly)

Το '12 νομίζω πως ήταν λίγο χειρότερο σε ταινίες.Η διαφορά μεταξύ ποιότητας και ποσότητας μεγαλώνει.Ένα περίεργο στοιχείο της περσινής σοδειάς είναι η μεγάλη διάρκεια των -υποτιθέμενων- σπουδαίων ταινιών.
                     Batman,Lincoln,Tarantino όλες κοντά στις δυόμιση ώρες.Όπως και στο σεξ,η διάρκεια από μόνη της δε λέει κάτι,αν μια ταινία είναι καλή οι ώρες δε σου φαίνονται.Στις συγκεκριμένες ταινίες όμως,οι δύομιση ώρες μοιάζουν σαν υπερωρίες,κουραστικές,ατελείωτες,σχεδόν άλλο ένα 8ωρο.
                     Only time will tell ως συνήθως.Μιας και δεν είμαι επαγγελματίας κριτικός (μακρυά από μας) οι ταινίες που προτείνω,δεν κυκλοφόρησαν όλες αυστηρά μέσα στο '12.Κάποιες βγήκαν απευθείας σε DVD,1-2 είναι λίγο παλιότερες,αλλά πραγματικά αξίζουν.Enough with the small talk,βουρ στο ψητό!

                           10 Man on a ledge

  Πρώην αστυνομικός,καταδικασμένος  για μια ληστεία που δεν έκανε,αποφασίζει να ξεκαθαρίσει τη κατάσταση.Μετά την απόδραση,ανεβαίνει στο τελευταίο πάτωμα ουρανοξύστη και απειλεί ν'αυτοκτονήσει.Αλλά αυτό είναι το πρώτο μέρος του σχεδίου.
            Συνειρμικά μου έφερε στο μυαλό το (πολύ ανώτερο ) Inside Man του 2006.Από τις καλές ταινίες δράσης της προηγούμενης χρονιάς,σασπένς και αξιοπρεπής κορύφωση.
Ο Sam Worthington είναι ένας ανερχόμενος action hero και αναμένουμε για τη συνέχεια (γιατί ένας Jason δε φέρνει την άνοιξη).
             Σχεδόν ένα χρόνο μετά,το γεγονός πως ακόμα θυμάμαι τη ταινία,θυμάμαι ότι μου άρεσε και γιατί μου άρεσε,είναι το μεγαλύτερο εύσημο.
                                         9 Dark Shadows

 Ξεκίνησα να το δω βαριεστημένα.'νταξ' να'ουμ' φοβερό το δίδυμο Burton&Depp,είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο,όμως κάπου κατάντησε κουραστικό.Παρ'όλ'αυτά οι Σκοτεινές Σκιές ήταν πιο διασκεδαστικές απ'ό,τι περίμενα.
                      Βασισμένο σε αγγλική σειρά του '60 (gothic soap opera γράφει η Ξερόλαpedia,γαμηστερός όρος),σενάριο,εποχή και αισθητική,βούτυρο στο ψωμί του Burton.
                       Όλα τα λεφτά και όλο το έργο είναι η ερμηνεία του Depp.Δεν επαναλαμβάνει ποτέ τον εαυτό του,σε κάθε του ταινία ανακαλύπτεις νέες,μικρές αλλά ξεχωριστές αποχρώσεις στο ταλέντο και στο εκφραστικό του οπλοστάσιο.Δε νομίζω πως υπάρχει άλλος να μιλάει με τόσο στόμφο και να είναι αστείος,συγκινητικός,τρομακτικός χωρίς να φαίνεται υπερβολικός και επιτηδευμένος.
                       Ευχάριστο,με αρκετό γέλιο,δεν είναι το καλύτερο τους,ούτε όμως και το χειρότερο.
                                            8 Prometheus

   Μας τα'χουν κάνει αερόστατα με τα sequel,prequel,πρήξουελ και δε συμμαζεύεται.Κάθε καλή ιδέα που είχε το Hole in wood τα τελευταία 30-40 χρόνια,την έχει μυρηκάσει μέχρι ναυτίας και εμετού.Ήμουν επιθετικά προκατειλημμένος για τον Προμηθέα και χαίρομαι που διαψεύστηκα.
                              Είχα καιρό να δω μια καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας.Ο Scott επιστρέφει με σεβασμό στο Alien (την ευφυέστερη κινηματογραφική σύλληψη εξωγήινου μαζί  με τον Predator).Οι δύο ώρες περνάνε νερό.Εκπληκτική αισθητική και σκηνικά,σωστή και λειτουργική χρήση εφέ,οι Gigerικοι εφιάλτες γίνονται ο καμβάς που μπαίνουν όλες οι πινελιές αρμονικά.
                               Πολύ καλό καστ,καλές ερμηνείες,απαντήσεις και αρκετά αναπάντητα ερωτήματα που ανοίγουν την όρεξη για το επόμενο.Τη μισή ποιότητα του Prometheus να έχει το sequel του prequel (χα!),καλά θα είναι.Να σου πω όμως κάτι κύριε Ridley;Άσε το Blade Runner ήσυχο.
                      7 Batman : The Dark Knight Returns
                                     Part 1

   Λίστα για το '12 χωρίς Batman και Λίνκολν προκοπή δεν  κάνει.
 Αλλά όχι τόσο προβλέψιμα στη δική μου.
                   Στον πολύπλευρο εμπορικό πόλεμο μεταξύ Marvel και DC,στο μέτωπο των κινουμένων σχεδίων,η δεύτερη σοδομίζει τη πρώτη με άνεση. Ειδικά οι -απευθυνόμενες σε ενήλικο κοινό- animated ταινίες της,είναι φανταστικές (δείτε οπωσδήποτε το Gotham Knight).
                     Εδώ έχουμε την animated μεταφορά του κλασικού πλέον comic του Frank Miller.Η γκρίζα,απαισιόδοξη ατμόσφαιρα μεταφέρεται επιτυχημένα από το χαρτί στην οθόνη.Η επιλογή του Peter Weller (Robocop) αποδεικνύεται εύστοχη,καθώς η μεταλλική χροιά του αποδίδει εξαιρετικά έναν γερασμένο,κυνικό Βatman.Κλάσεις ανώτερο από τον πολυδιαφημισμένο κινηματογραφικό Batman(θα τα πούμε παρακάτω γι'αυτό το χάλι).Περιμένω με αγωνία το δεύτερο μέρος.
                        Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε και το The Dark Knight Strikes Again σε κινούμενο σχέδιο,αν και θα είναι πιο δύσκολη η μεταφορά.Όσο για κινηματογράφο;Ας αφήσουν οι DC & Warner λίγο το θέμα για μερικά χρόνια και μετά λευκή επιταγή και τα κλειδιά στον Rodriguez ή τον Snyder ή και στους δύο να κάνουν ταινία τα σενάρια του Miller.Φτάνει με τις ρεαλιστικές προσεγγίσεις σε δισεκατομμυριούχους που τις νύχτες ντύνονται νυχτερίδες..
                                                6 Sinister 

  Το Sinister είναι με διαφορά το καλύτερο thriller του '12.Συγγραφέας σε καθοδική πορεία,μετακομίζει με την οικογένεια του σε μικρή,επαρχιακή πόλη για να γράψει βιβλίο με θέμα έναν ομαδικό φόνο που έγινε εκεί.Ανακαλύπτει τυχαία στη σοφίτα του νέου του σπιτιού,μια κούτα με φιλμάκια Super 8,την άκρη του νήματος.
                              Το Sinister γίνεται αρκετές φορές προβλέψιμο,τι το κάνει λοιπόν να ξεχωρίζει;
1)Η καλύτερη χρήση ηχητικών εφέ και μουσικής που έχω ακούσει εδώ και πολυυυυύ καιρό.Οι ήχοι δεν συμπληρώνου απλά την εικόνα,διηγούνται την ιστορία με την εικόνα ν'ακολουθεί,χτίζουν τέλεια την ένταση στις τρίχες σου - που έχουν σηκωθεί σαν πέος πορνοστάρ μετά από ένεση αναβολικών για άλογα - και ενώ ξέρεις τι θα δεις,τρομάζεις.
2)Τα Super 8 είναι εξαιρετικό εύρημα (εντάξει θυμίζει αμυδρά The Ring),απόκοσμα και επιβλητικά
3)Η πολύ καλή ερμηνεία του Ethan Hawke.
                             Η ταινία αυτή είναι άλλη μια απόδειξη πως δε χρειάζονται θεόπνευστες ιδέες,καταιγίδες αίματος και σπληνάντερου για να φτιάξεις ένα καλό thriller.Φαντασία,μεράκι  και προσοχή στις λεπτομέρειες.Well done και ελπίζω να μην ακολουθήσουν φτηνιάρικες συνέχειες.    
                                          5 Headhunters

 Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Jo Nesbo ,το Headhunters περιγράφει τη ζωή του πιο επιτυχημένου κυνηγού ταλέντων - στελεχών για μεγάλες επιχειρήσεις στη Νορβηγία.Πίσω από τη βιτρίνα κρύβεται ένας ανασφαλής άνθρωπος,που κλέβει έργα τέχνης για να συντηρήσει το τρόπο ζωής του,μέχρι που όλα πάνε σκατά (γαμώ τα spoiler;).
                          Η ταινία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αμερικλανιές,δείχνει μάλιστα το δρόμο και το τρόπο που κάποιοι έχουν ξεχάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Ένα βιβλίο,ένα καλό σενάριο,καλοί ηθοποιοί,αξιοπρεπής παραγωγή,πλοκή και ερμηνείες.
                           Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο,είμαι επιφυλακτικός στις υπερβολές και στο τσουβάλιασμα του τύπου (περί του κύματος σκανδιναβικού νουαρ,κορίτσια με τατουάζ και   πούτσες
φωσφοριζέ) έχω ένα θέμα με τις μόδες γενικά.Σίγουρα κάποια βιβλία θα είναι αξιόλογα,αλλά θα περιμένω να καταλαγιάσει η υπερβολή και η υπερπροβολή.
                           Η ταινία πάντως με έψησε να διαβάσω ένα βιβλίο του Nesbo,κυρίως για να διαπιστώσω αν μπορεί να συγκριθεί με τον  Ellroy.Εν κατακλείδι,χορταστική ταινία,με ανατροπές,αγωνία και κορύφωση.Αναμένεται μεταφορά του Snowman από τον Scorcese,άιντε να δούμε..

4 Elite Squad 2 The Enemy Within

Να την πω την αμαρτία μου,είμαι δυσανεκτικός σε άλλες γλώσσες πλην αγγλικών.Συνήθεια,μαλακία,και τα δύο μαζί;Προσπαθώ να το αμβλύνω το ελάττωμα.Τα πορτογαλικά δε τα παλευώ,μου ακούγονται σαν υπερβλάχικα ισπανικά.

                              Αγνοούσα τα δύο Elite Squad.Το δεύτερο μέρος είναι του '10,κυκλοφόρησε πέρσι στη χώρα μας σε DVD.Έχει το ρεκόρ εισιτηριών στη Βραζιλία.Έδω έχουμε να κάνουμε με μια εξαίρεση στο κανόνα,η συνέχεια είναι πολύ ανώτερη από τη πρώτη ταινία.

                              Στο πρώτο φιλμ,η οπτική είναι μονόπλευρη.Επικεντρώνεται στις ειδικές δυνάμεις και στη λογική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα,καθώς βλέπουμε πρακτικές βασανιστηρίων ( Guantanamo anyone?) και γενικά μια στρατόκαυλη διάθεση.

                               Στο sequel η προσέγγιση γίνεται πιο σφαιρική και παρουσιάζει το πρόβλημα στη ρίζα του (The enemy within).

Μετά από ένα φιάσκο,ο πρωταγωνιστής παίρνει προαγωγή και απόσυρεται από τις ειδικές δυνάμεις.Και σιγά σιγά ξεδιπλώνεται η διαφθορά,από πάνω προς τα κάτω.

                               Η εξιστόριση,οι εικόνες,οι ερμηνείες είναι κλωτσιά στα δόντια.Όλα τα κομμάτια του παζλ της φτώχειας,της εγκληματικότητας,της σάπιας πολιτικής παρουσιάζονται ωμά χωρίς να γίνονται μελό ή υπερβολικά.

                                Ένιωσα μια γροθιά να σφίγγει το στομάχι μου καθώς έβλεπα τη ταινία.Δε ξέρω αν είναι αντιπροσωπευτική εικόνα της Βραζιλίας (φοβάμαι πως είναι ακόμη χειρότερα),ελπίζω μόνο να μην είναι στιγμές από το μέλλον της Ελλάδας.Για πολλούς και διάφορους λόγους (που δε χωράνε εδώ) ίσως δε γίνουμε ποτέ έτσι,όμως ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος και τρομακτικός.

                                Υπέροχη ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή,που εξερευνά όλη τη συναισθηματική κλίμακα του ρόλου του.Ξεπερνά τις προκαταλήψεις του (πολιτικές,συναισθηματικές),ευάλωτος,αδύναμος,νιώθεις δικό σου το ψυχολογικό βάρος που τον ραγίζει.

                                  Αφήστε τις προκαταλήψεις και απλά δείτε το.

                                 3 The Debt

 Remake ισραηλινής ταινίας του '07,βγήκε το '11 αλλά αξίζει μνείας γιατί μάλλον πέρασε απαρατήρητη.Τρεις πράκτορες της Μοσάντ,το παρελθόν τους,μια αποστολή στην Ανατολική Γερμανία για τη δολοφονία ενός Ναζί,το παρόν τους και η αλήθεια που τους στοιχειώνει.

                                   Έξι ηθοποιοί για τρεις ρόλους,με την Μirren να ξεχωρίζει,χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι υπόλοιποι υστερούν.Δεν έχω δει το ισραηλινό για να κάνω συγκρίσεις,όμως το Debt είναι κλάσεις ανώτερο από τον πολυδιαφημισμένο περσινό Σμάιλυ.

                                   Η πλοκή ανθίζει σαν λουλούδι,τα flashbacks,η σχέση και τα συναισθήματα των τριών,η ένταση,οι ανατροπές,όλες οι πινελιές μπαίνουν σωστά μέχρι να υπογράψει το φινάλε.

                                    Με λίγα λόγια και απλά,ταινία με αρχή,μέση και τέλος,πραγματικά κατασκοπευτικό θρίλερ και όχι δύωρη άσκηση υπνοθεραπείας.

                                             2 Τhe Hunter

Ο Willem Dafoe υποδύεται έναν μισθοφόρο που ταξιδεύει στη Τασμανία για να αιχμαλωτίσει ένα ημιμυθικό ζώο,για λογαριασμό μεγάλης εταιρείας βιοτεχνολογίας.

                                    Πρωταγωνιστής δεν είναι οι ηθοποιοί ή η πλοκή,αλλά η απίστευτη ομορφιά του τοπίου.Πραγματικά με ταξίδεψε η ταινία,δρόσισε τα μάτια μου,σε εποχές που τα ταξίδια είναι εξωπραγματική πολυτέλεια,ήταν μια ανάσα ελευθερίας,έστω κι από δεύτερο χέρι.

                                   Το Hunter όμως δεν είναι μόνο η φύση,δεν είναι ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ.Είναι η εκπληκτική,χαμηλόφωνη ερμηνεία του Dafoe.H σκηνοθεσία που ζωγραφίζει τόσο όμορφες σκηνές που θα ήθελες να ήταν αναμνήσεις σου (η σκηνή με το τραγούδι του Springsteen είναι μαγική).

                                   Είναι η σχέση στοργής που αναπτύσσεται   ανάμεσα στο πρωταγωνιστή και την οικογένεια που τον φιλοξενεί.Απλές,ανθρώπινες,πραγματική ζεστασιά χωρίς γραμμάριο επιτήδευσης.Είναι το συγκινητικό -λυτρωτικό όσο μελαγχολικό-φινάλε.

                                    Είναι οι σκέψεις που γεννά το έργο,για τη φύση,τα ζώα,τους ανθρώπους.Οι πολλαπλές αναγνώσεις και αλληγορίες σε προσωπικό επίπεδο.

                                      Μόνο ένα ψεγάδι μπορώ να βρω,πως είναι λίγο παραπάνω αργό από όσο θα έπρεπε.

             Πέρα από προσωπικές μικροενστάσεις,το Hunter είναι απέριττο όπως τα μεγάλα ποιήματα.

                                          1 The Big Bang

 Φεβρουάριος του '12.Είμαι στο video club.Χαζεύω τις νέες κυκλοφορίες.Ό,τι μ'ενδιέφερε το έχω δει.Πέφτει το μάτι μου χαμηλά.The Big Bang(το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης είναι άθλιο και παραπλανητικό).Πιστολίδι με τον Banderas που βγήκε απευθείας σε DVD;Μαλακία θα'ναι,αλλά δε γαμιέται φέρτο,να περάσει η ώρα.

                           Δύο ώρες αργότερα αισθάνομαι θύμα κλοπής.

Κάποιος με μεθόδους X- files,έκλεψε τη ταινία που είχα στο μυαλό μου,τη ταινία που θα ήθελα να κάνω αν ήμουν σκηνοθέτης.Θέλω να φωνάξω,να σπάσω κεφάλια και τζάμια.Όχι όμως από αγανάκτηση,αλλά από ενθουσιασμό.

                           Χαλάλι στο κλέφτη,γιατί το έκανε καλύτερα απ'ό,τι το φανταζόμουν.Θέλω να σπάσω μούτρα και οθόνες,για να πείσω τους πάντες να την δουν.Να ρίξω κλωτσές και κουτουλίδια αλα Statham μήπως μου εξηγήσει κάποιος πειστικά γιατί αυτή η ταινία δεν προβλήθηκε στο σινεμά,γιατί δεν έγινε χαμός και σφαγή. 

                            Γιατί ασχολούμαστε ακόμα με κλινικά νεκρούς σκηνοθέτες σαν το Tarantino και δεν έχουμε ομαδικές αυτοκτονίες και Seppuku απ'όλους τους ξινομούνιδες κριτικούς και τους αρχιδόφιλους ξερόλες της κινηματογραφικής βιομηχανίας και του internet.

                            Τεσπα,ας περάσουμε στο ζουμί.Ο Banderas είναι ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Ned Cruz.Η ταινία αρχιζει με τον Cruz αιχμάλωτο,να τον ανακρίνουν τρεις διεφθαρμενοί αστυνομικοί.Τα flashbacks ξεδιπλώνουν την υπόθεση μέχρι να φτάσουμε στο παρόν.

                              Το σενάριο είναι ευρυματικό.Η αναζήτηση για το σωματίδιο Higgs,η αρχή του σύμπαντος και η αναζήτηση του έρωτα (άλλο ένα Big Bang).Πορείες παράλληλες,αλληλοσυγκρουόμενες,αντίθετες;Τα πάντα και τίποτα,δείτε και βγάλτε τη δική σας ερμηνεία.

                                Θανατερές ατάκες και διάλογοι(όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη Φυσική θα πιάσουν αμέσως τις πλάγιες αναφορές)ανατροπές,γενικά το σενάριο ήταν απολαυστικά παιχνιδιάρικο.

                                  Τώρα αισθητικά..Τι να πρωτογράψω;Φωτογραφία,φωτισμοί,ατμόσφαιρα;Οι εικόνες χορεύουν πάνω στις γραμμές των συνόρων μεταξύ film noir,comic τεχνοτροπίας,ψυχεδέλειας και ονείρου,χωρίς να χάνουν χιλιοστό ισορροπίας,είναι παντού δίχως να γέρνουν κάπου οριστικά.

Μιλάμε για L.S.D.,γαλακτομπούρεκο και πίπα από βελούδινα χείλη με μεταξένια γλώσσα για τις αισθήσεις.

                                   Την είδα τρεις φορές τη χρονιά που πέρασε.Και τις τρεις φορές έμεινα σα ροφός με εγκεφαλικό στο τέλος.Ακόμη και οι τίτλοι είναι οπτικοποιημένο μέλι.

                                   Ο σκηνοθέτης του Big Bang Tony Krantz  

εργάζεται κυρίως σαν τηλεοπτικός παραγωγός,αυτή είναι μόλις η τρίτη του ταινία,όλες σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Eric Jendresen(δεν έχω δει τις άλλες δύο).Δε ξέρω αν αυτό είναι το ταβάνι του,αλλά αν συνεχίσει έτσι,θα κλάψουν κλακέτες.

                                       Τα περισσότερα σχόλια στο internet είναι αρνητικά.Στο IMDb διάβασα για κλοπή του στυλ του Lynch και πως το φιλμ είναι ξεπατικωσούρα του Until the end of the world του Wenders.Η επιρροή δεν αποκλείεται καθώς ο Krantz ήταν executive producer στο πιλοτικό επεισόδιο του Mulholland Dr.(  η ιδέα ξεκίνησε σαν σειρά ,πριν καταλήξει σε ταινία) και πιθανόν θαυμαστής του Lynch.

                                       Στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον,ο άνθρωπος πήρε το στυλ του καμμένου και το χρησιμοποίησε σωστά,ο Lynch δεν φτιάχνει ταινίες αλλά hangover με εικόνες.Το φιλμ του Wenders είναι μια ανερμάτιστη παπαριά που δεν αξίζει άλλες λέξεις.

                                       Έχω πρήξει συγγενείς,φίλους,ανθυπογνωστούς να τη δουν,συνεχίζω τον αγώνα και από'δω μέχρι να δικαιωθώ.Το Big Bang είναι στο προσωπικό μου Hall of fame,είναι η αγαπημένη εμμονή που μου χάρισε το 2012.

                                             Β-Sides        

                                    Safe

Έπαιξε παράταση με το Man on a ledge και έχασε.Εντάξει ο Jason είναι ίνδαλμα,αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει κάνει.Πάντως σε μια εποχή που τείνει να γίνει μόδα ο μέσος όρος διάρκειας το δύωρο και ο -αργός σαν θάνατος- ρυθμός,μια ταινία με το πόδι να έχει ξηλώσει το γκάζι και ν'αγγίζει άσφαλτο,είναι ευπρόσδεκτη.Πότε βγαίνει το Crank 3 είπαμε;

                                            Hunger Games

'νταξ' να'ουμ' καλό ήταν,δε ξέρω αν θα αντέξω όμως άλλες τριλογίες αυτού του στυλ.Μετά τους μάγους,τα ρομάτζα και τους βρικόλακες,ήρθε η ώρα για τις δυστοπίες να γίνουν εφηβικά friendly και αντικείμενο συγκεκριμένου marketing.

                                             Argo   

Ο μόνος λόγος που μπαίνει εδώ είναι γιατί την είδα αφού είχα φτιάξει το top-10.Ο Affleck είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης (καλύτερος απ'τον Clooney).Σφιχτοδεμένο,δυνατό πολιτικό θρίλερ,σε σχέση με τα υπόλοιπα φαβορί για βραβεία (όσα έχω δει μέχρι τώρα) δύο κλάσεις παραπάνω.

                                    The Woman in Black

Αν αντέξετε την πρώτη ώρα (ρεσιτάλ χασμουρητού) στη δεύτερη η ταινία αποζημειώνει.Δε ξέρω πως θα εξελιχθεί ο Radcliffe,εδώ όμως είναι άθλιος.

                                           The Raven

Ωραίο,στυλάτο,ατμοσφαιρικό,ο Cusack είναι απόλαυση,αλλά μέχρι εκεί.

                         Abraham Lincoln Vampire Slayer

Ο καλός Lincoln της χρονιάς.Πέτσα το σενάριο και η πλοκή,αλλά η εκτέλεση γαμάει.Ο Bekmambetov είναι ποιητής των σκηνών δράσης.Με το απίστευτα στυλάτο Wanted,έφερε νέο αέρα και πήγε λίγο πιο πέρα το είδος.Πως στο διάολο γίνεται ένα τύπος που μοιάζει με διασταύρωση κοζάκου και σοβιετικού τανκ,να φτιάχνει καλύτερα αμερικανιές από τους Αμερικανούς,δε το έχω καταλάβει.Συνεργασία με τον Statham ΤΩΡΑ!

                                            Savages

Αγαπημένο τριο,απολαμβάνει τη ζωή και τα κέρδη από την υψηλής ποιότητας κάνναβη που παράγει.Επειδή όμως και στο έγκλημα,ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον χώρο για μικρομεσαίους,η άρνηση τους να πουλήσουν σε μεγάλο καρτέλ,οδηγεί στην κόλαση.

                        Δε κατάλαβα τι ακριβώς ήθελε να κάνει ο Stone.Δράμα;Περιπέτεια;Κάτι μεταξύ Rodriguez και Ritcie;All of the above,none of the above;Η ταινία μοιάζει με γεύμα,χορταστικό και πολύ,χώρις όμως τη γεύση που ξεχωρίζει.Ακόμα και έτσι,το Savages έχει τις στιγμές του.Ωραία ταξιδιάρικα πλάνα,έναν φανταστικό κακό (ο del Toro είναι τόσο ενοχλητικός που θέλεις να μπεις στην οθόνη και να του σπάσεις τα μούτρα),τη Salma Hayek που στα 46 της είναι πιο όμορφη και καλύτερη ηθοποιός από τη ξεπλυμένη σανίδα που πρωταγωνιστεί.Μay be next time Oliver..

                                         Killer Joe

Τοξική μαύρη κωμωδία,ο αμερικανικός νότος στα  χειρότερα του.

Πιτσιρικάς χρωστάει λεφτά σε ντόπιο εγκληματία και αποφασίζει να σκοτώσει τη φουκαριάρα τη μάνα του,για να εισπράξει τη παχυλή ασφάλεια ζωής.Τη βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει ο Κιller Joe,διεφθαρμένος αστυνομικός,part time δολοφόνος.

                                    Δώστε το όσκαρ στον MacConaughey.Σαδιστής,ψυχρός,ανελέητος η προσωποποίηση όλων των ελαττωμάτων της Αμερικής σε έναν ρόλο.Η σκηνή με το μπούτι κοτόπουλου έχει μπει ήδη στο πάνθεον ανωμαλίας.

                                 The Expendables 2

Μόνο για την κινηματογραφική συνύπαρξη Arnie-Sly,τη διάθεση αυτοσαρκασμού και μερικές καλές ατάκες.Το δεύτερο μισό ήταν παρωδία.

                                   Frankenweenie

Ο Burton στο στοιχείο του,σκοτεινός,αστείος,τρυφερός,συγκινητικός και σαρκαστικός.Είμαι ο μοναδικός που θα ήθελε να δει το Beetle juice 2;

                                     The Baytown Outlaws

Η περιγραφή και η αφίσα ζωγράφιζαν ένα Machete Β εθνικής.

Δεν ήταν κάτι τέτοιο τελικά,όμως η διάθεση στοργής και τρυφερότητας που αναπτύσουν οι 3 τσοπανοκαμπόηδες με τον καθυστερημένο αιχμάλωτο τους ήταν πιο ειλικρινής,πειστική και ανθρώπινη  από πολλά πρωτοκλασάτα δράματα.O Thornton είναι θεός.

                                             Suicides 

                      The Dark Knight Rises

Tο πρώτο ήταν εξαιρετικό,το δεύτερο μαλακία και εδώ σπάσαμε τα κοντέρ παπαριάς.Τι να πρωτοπώ;Μόνο οι πέτρες δεν ήξεραν ποιος ήταν ο Batman.Η φαρυγγίτιδα ακόμη πιο γελοία,οι σκηνές μάχης άθλιες για φιλμ τέτοιου προυπολογισμού.Κερασάκι η πλάγια αλλά πολύ σαφής δυσφήμιση του Occupy Wall Street,ω ναι,η προπαγάνδα είναι παντού.Έχω αρχίσει και συμπαθώ τον Superman μετά από αυτό το πράμα.

                          Όπως έγραψα παραπάνω,μόνο μια δυνατή μεταφορά των ιστοριών του Miller μπορεί να ξεπεράσει το Batman Begins και τις ταινίες του Burton.Αν άξιζε κάτι ήταν η ατάκα του Βane.Trader :This is a stock exchange! There's no money you can steal! 

Bane : Really? Then why are you people here? 

                                          Lincoln

Απορώ πως ο εκλεκτός και εκλεκτικός Lewis πείστηκε να παίξει σ'αυτό το πράμα.150 λεπτά πλήξης και λεκτικής ρύπανσης,ο   Lincoln λέει καλαμπουράκια και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα,η Sally Field μοιάζει να βγήκε από το Ρετιρέ του Δαλιανίδη (ή μηπως είναι πρόβα για να παίξει τη Ζωρζέτ Τουρλουφίδη Χατζηγιώργη στο sequel; ) μόνο ο Lee Jones διασώζεται.

Προτιμήστε αυτόν που σφάζει βρικόλακες,ασυζητητί.

                                 Django Unchained

Ο Τarantino μπαγιάτεψε,έχει ξυνίσει άσχημα.Ο Django είναι o Σμάιλι του 2012,ένα φανταστικό καστ που χαραμίζεται.Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί από τον Quentin,όλα όσα τον έκαναν να ξεχωρίζει,τώρα είναι ξεπερασμένα και άχρωμα,φλυαρία,βαρετοί διάλογοι ,μια ιδεά στη κλίνη του Προκρούστη για να γίνει με το ζόρι ταινία δύο ωρών.

                                   Για να είμαι δίκαιος,βρίσκει ακόμα τραγουδάρες για τις ταινίες του.Ρε χοντρέ (πως έχει γίνει έτσι ο μαλάκας,σαν γερουσιαστής του νότου) δε βγάζεις καμιά συλλογή καλύτερα και να αφήσεις χώρο για τους νεότερους;

                                Killing Them Softly

Ούτε εδώ κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής.Χάθηκε κι αυτός στο δρόμο για τη διασταύρωση Ritcie\Tarantino\Rodriguez.Κρίμα για την φωτογραφία και τον επιβλητικό Brad Pitt.Η ταινία πνίγεται στους αφόρητους και περιττούς διαλόγους.Ό,τι αξίζει είναι ο μονόλογος του Pitt στο τέλος που συνοψίζει τη σύγχρονη Αμερική καλύτερα και πιο ουσιαστικά από χιλιάδες βιβλία και ντοκυμαντέρ.Για να σας γλυτώσω από το κόπο να τη δείτε,ιδού:

" My friend, Thomas Jefferson is an American saint because he wrote the words 'All men are created equal', words he clearly didn't believe since he allowed his own children to live in slavery. He's a rich white snob who's sick of paying taxes to the Brits. So, yeah, he writes some lovely words and aroused the rabble and they went and died for those words while he sat back and drank his wine and fucked his slave girl.

 This guy wants to tell me we're living in a community? Don't make me laugh. I'm living in America, and in America you're on your own. America's not a country. It's just a business. Now fuckin' pay me." Well said.

     

                                      Cabin in the woods

Τόσο μαλακία που κάνει τα Scary Movie να μοιάζουν με Monty Pythons.

                          Man with the iron fists

Τριτοκλασάτοι Tarantinισμοι την εποχή που ο ίδιος ο Tarantino είναι δευτεροκλασάτη σκιά του εαυτού του.Μόνο ο heavy metal κακός άξιζε.Πόσα λεφτά πήρε ο Crowe άραγε...;

                                  Amazing Spiderman

Όχι άλλο κάρβουνο....Είπαμε φλώρος ο Parker,αλλά όχι κι έτσι.Στο επόμενο θα τον υποδυθεί ο Bieber ;   

                                  Avengers

Εύχομαι στο επόμενο ο Thanos να τους πατήσει σαν ξερά φύλλα.

                                Cosmopolis

Που πήγε ο γοητευτικά αλλόκοτος και εθιστικά διεστραμμένος Cronenberg ;  Γέρασε και ηρέμησε μάλλον.Και μετά το History of violence είναι ντεφορμέ.Το Cosmopolis είναι η χαριστική βολή.

Αδιάφοροι,άσχετοι,ανερμάτιστοι διάλογοι,ένα κολάζ χωρίς συνοχή,ουσία και πομπώδεις λεκτικές κλανιές.Pattison ελπίζω να έχεις κάνει γερό κομπόδεμα με τα Twilight αλλιώς να εύχεσαι να γράψει κι άλλα η θειά,γιατί ηθοποιός δεν είσαι.Πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο σε κώμα με ανοιχτά μάτια και να μιλάει.

                                            Skyfall

Στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες δε πρέπει να παίρνουν σύνταξη,μάλλον δε χρειάζονται ΔΝΤ και μνημόνια εκεί,είναι πολύ μπροστά.Όσο και να τον τσαλακώνουν,ο χαρακτήρας είναι ξεπερασμένος.Παπαριές Μαρίτσα μου,σιγά τη ταινία.Απορώ πως δέχτηκε να παίξει ο Bardem έναν τόσο γελοίο χαρακτήρα.Οι τίτλοι αρχής ήταν πάντως φανταστικοί.Και το τραγουδάκι τρωγόταν (των Garbage ήταν καλύτερο).