Οι ταινίες του 2013 Part 1:The Best

Ήταν καλύτερο το '13 σε σχέση με το '12;Ποιοτικά δε νομίζω πως  υπήρξαν μεγάλες διαφορές.Η εμφανής διαφορά είναι ότι οι πολυδιαφημισμένες,οι ταινίες βραβείων(όσες έχω δει) ήταν ακόμη χειρότερες από τις προπέρσινες.
                                                                              Τα blockbusters γίνονται όλο και πιο άνοστα,τα sequels και τα franchise ανίατη επιδημία ενώ η επιθυμία των μεγάλων studio να τσουβαλιάσουν όλες τις ηλικίες και να πιάσουν τους πάντες με τις υπερπαραγωγές τους καταντά αηδία.Δεν είναι περίεργο που η τηλεόραση πλέον έχει πάρει τα σκήπτρα της δημιουργικότητας στην Αμερική.Συνδρομητικά και διαδικτυακά κανάλια,απαλλαγμένα από τη τυραννία των διαφημίσεων,δίνουν βήμα και ελευθερία σε δημιουργούς με αποτέλεσμα εξαιρετικές σειρές,ανώτερες από το σύνολο της κινηματογραφικής παραγωγής.
                                                     Soderbergh,Fincher,Spacey και αρκετοί άλλοι στράφηκαν στη μικρή οθόνη.Δεν είμαι φίλος των σειρών,από τη δεκαετία του '90 και μετά καμία δε μου προκάλεσε το ενδιαφέρον ν'ασχοληθώ.Από τη μια όμως το Game Of Thrones (που μπορεί να μη τρελαίνομαι αλλά δε γίνεται να μη παραδεχθώ το επίπεδο της παραγωγής σε όλους τους τομείς) κι από την άλλη τα Hannibal,House Of Cards που ήταν από τα καλύτερα που είδα πέρσι.Ειδικά το πρώτο είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει από την εποχή των X-Files.
                                                                             Αρκετά με τη φλυαρία,είτε έτσι είτε αλλιώς,πάντα θα βγαίνουν καλές ταινίες,απλά χρειάζεται ψάξιμο.Ας δούμε λοιπόν τα κομμάτια χρυσού που έμειναν στο κόσκινο αφού έφυγε η λάσπη και οι πέτρες,στο κινηματογραφικό ποτάμι του 2013.
                              10 The Iceman

Η ζωή και η δράση του Richard Kuklinski,εκτελεστή της νεουορκέζικης μαφίας.Βλέποντας μετά τη ταινία το ντοκυμαντέρ (Τhe Iceman Interviews ,συμπληρώνει εξαιρετικά την εμπειρία,πρέπει να ομολογήσω πως για κάποιο ανεξήγητο λόγο τον συμπάθησα το τύπο) διαπίστωσα πως το σενάριο καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τα πραγματικά γεγονότα.
                                                  Όλο το φιλμ είναι η ερμηνεία του Shannon.Αρκτικός,ρομποτικός,τόσο απειλητικά ανέκφραστος.Ελάχιστες ηλιαχτίδες ανθρώπινης ζεστασιάς στις σκηνές με την οικογένεια του.Κρίμα που η ερμηνεία του πέρασε στα ψιλά.
                                                  Εκτός από τον καταπληκτικό Shannon,οι λεπτομέρειες και κάποιες δυνατές σκηνές ανεβάζουν το φιλμ πάνω από τον μέσο όρο.Η σκηνή με τον Franco,ο αγνώριστος Evans,το πως βγήκε το παρατσούκλι Iceman.Πάνω από όλα όμως η σκέψη ότι η πραγματικότητα στέλνει τη μυθοπλασία αδιάβαστη τις περισσότερες φορές.
                                                   Από'κει και πέρα ο σκηνοθέτης προσπάθησε να δώσει μια παγωμένη αίσθηση στην ατμόσφαιρα,χωρίς να τα καταφέρει απόλυτα ενώ έπρεπε ν'ανεβάσει το ρυθμό μερικά κλικ (αυτό το στερεότυπο,αργές ταινίες = ποιοτικές ταινίες πότε θα μας αφήσει χρόνους; ),η Ryder ήταν αδιάφορη και ο συμπαθής Liotta έχει παίξει τόσες φορές το μαφιόζο που είναι αδύνατο να σ'εντυπωσιάσει πλέον.
                                                                            Εν κατακλείδι το Iceman είναι από τα καλύτερα crime film του 2013.

               9 The Reluctant Fundamentalist

Λαχώρη,Πακιστάν 2011.Μετά την απαγωγή του καθηγητή Rainier ο δημοσιογράφος και ρουφιάνος της CIA Bobby Lincoln παίρνει συνέντευξη από τον συνάδελφο του Rainier Changez Khan.Η συνέντευξη είναι πρόσχημα,ο Khan θεωρείται ύποπτος για την απαγωγή.
                                                                    Μέσω της συζήτησης και των αναδρομών του Khan,ξετυλίγεται η ζωή του και η πλοκή της ταινίας.Γόνος μεσοαστικής οικογένειας που μετακομίζει στις ΗΠΑ,σπουδάζει οικονομικά στο Princeton και προσλαμβάνεται σε
εταιρεία της Wall Street.Παράλληλα ξεκινάει η σχέση του με την Erica,φωτογράφο που γνώρισε τυχαία στο Central Park.Όλα πηγαίνουν ιδανικά μέχρι που οι Δίδυμοι Πύργοι καταρρέουν.
                                               Τα τελευταία 13 χρόνια έχουμε φάει πολλές ταινίες προπαγανδιστικής και συναισθηματικής κοπριάς  από τις USA λόγω της 9/11.Τα πολιτικά θρίλερ έχουν κακοποιηθεί βάναυσα.Ένα τέτοιο φιλμ είναι επιτυχημένο όταν παρουσιάζει όλες τις πλευρές και τις γκρίζες αποχρώσεις που κρύβει η λογική άσπρο μαύρο (όσες και όσο γίνεται μέσα σε δύο ώρες).
                                               Ο Απρόθυμος Φονταμενταλιστής (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Moshin Hamid) είναι μια εξαίρεση.Παρουσιάζει την οπτική ενός ανθρωπου της άλλης πλευράς.Ενός ανθρώπου με δύο πατρίδες,το Πακιστάν που γενήθηκε αλλά και την Αμερική που αφομοίωσε,αφομοιώθηκε και αγάπησε.Η δεύτερη πατρίδα του τον έδιωξε με την αντιτρομοκρατική υστερία της.
                                                 Επιστρέφει στο Πακιστάν,διδάσκει ,προσπαθεί να διαλύσει τα στερεότυπα,να εμπνεύσει τη κριτική σκέψη και την μετριοπάθεια στους φοιτητές του.Και αυτή είναι η μεγάλη αρετή του φιλμ.Μέσα από την αφήγηση του Khan που βρέθηκε ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή,προσπαθεί να ρίξει φως σε αθέατες πλευρές και να ξεγυμνώσει τα κλισέ.Δε τα καταφέρνει πάντα -κατί πάρα πολύ δύσκολο για ένα τόσο πολύπλοκο θέμα- αλλά σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει το σκοπό του.
                                                  "Στ'αρχίδια μας ρε μεγάλε,η ταινία βλέπεται;" θα μπορούσε κάποιος ν'αναρωτηθεί.Ναι βλέπεται.Είναι καλογυρισμένη,ρέει ευχάριστα,έχει καλές ερμηνείες,διαπραγματεύεται σοβαρά θέματα δίχως να κουράζει,τα 130 λεπτά της αξίζουν τη προσοχή και το χρόνο σας.Αν και πήγε άκλαυτη εισπρακτικά,είναι πολύ καλύτερη από πολυδιαφημισμένες αμερικλανιές.

                                    8 Mama

Χωρίς να είναι επιπέδου Sinister (το καλύτερο θρίλερ των τελευταίων ετών) το Mama είναι το καλύτερο του '13.Δεν ανακαλυπτει ούτε το τροχό,ούτε τη φωτιά,αλλά τα κάνει όλα σωστά.Καλοί ηθοποιοί σε αξιοπρεπείς ερμηνείες,ατμόσφαιρα,2-3 σκηνές που τα παγάκια θα κάνουν σκι στη ραχοκοκαλιά σας και ένα δυνατό φινάλε.
                                          Η πραγματική πρωταγωνίστρια  της ταινίας είναι το φάντασμα της Mama.Μια ευφυής σύλληψη και ουσιαστική χρήση CGI.Ειδικά οι κινήσεις της που μοιάζουν σαν να είναι μέσα σε νερό,τη κάνουν ακόμα πιο απόκοσμη.Οκ,ίσως θυμίζει λίγο Sadako ή The Grudge,αλλά δε βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
                                           Μην ακούσω τίποτα για Conjuring και μαλακίες,γιατί θα το πω στη Mama και θα σας μαλώσει.

                               7 Redemption

 Αφού επέστρεψε από το Αφγανιστάν,ο Joseph Smith (ειδικές δυνάμεις,πρωτότυπο..) έχει καταλήξει άστεγος και αλκοολικός.
 Προσπαθώντας να ξεφύγει από δύο κακοποιούς,κρύβεται σ'ένα διαμέρισμα.Ανακαλύπτει πως ο ιδιοκτήτης θα λείψει για καιρό,οπότε αποφασίζει να παρατείνει τη διαμονή του.
                                             Παίρνει τα πάνω του και αρχίζει να ψάχνει την Isabel,τη κοπέλα που ήταν μαζί το βράδυ της επίθεσης.
 Πιάνει δουλειά σε κινέζικο εσταιτόριο,παίρνει προαγωγή και γίνεται οδηγός - εισπράκτορας για τη κινέζικη μαφία,έρχεται κοντά με την Christina,καλόγρια που εργάζεται στα συσσίτια για τους άστεγους,βρίσκει τη πρώην γυναίκα και τη κόρη του.Βήματα μέχρι την λύτρωση.
                                              Ο Statham δεν είναι μεγάλος ηθοποιός και το ξέρει.Η αυτογνωσία του τον έχει κρατήσει συνεπή στις επιλογές του.Παρεκκλίνει ελάχιστα από αυτό που γνωρίζει να κάνει καλά.Το Redemption (ή Hummingbird όπως είναι ο ευρωπαικός τίτλος) είναι μια από τις σπάνιες παρεκκλίσεις και από τις καλύτερες ταινίες του.
                                                Ο πυρήνας του φιλμ είναι η σχέση μεταξύ Joseph και Christina.Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι που έρχονται κοντά,έστω και για λίγο.Βρίσκουν τρυφερότητα,συντροφιά και temporary piece όπως θα έλεγαν και οι Anathema.Χωρίς μελώματα και φανφάρες.Και αυτό το μικρό διάστημα που πέρασαν μαζί αλλάζει τις ζωές τους.Χαμηλόφωνα,διακριτικά και ουσιαστικά,όπως λείπει από τις ζωές πολλών.
                                                Φυσικά ο Jason ρίχνει  τις ψιλές του (ξεροσφύρι το δράμα δε λέει) και οδηγεί.Λακωνικά και με οικονομία εκφραστικών μέσων (ή λόγω της έλλειψης αυτών για κάποιους ξινομούνηδες,ακόμη και έτσι όμως ο Statham το μετατρέπει σε πλεονέκτημα σε αυτή τη ταινία) πλάθει έναν πολύ συμπαθητικό χαρακτήρα.Μπορεί κάποια από τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του action hero να περιορίζουν την ερμηνεία του και ίσως να ήταν περιττά,αλλά και πάλι για τον Statham μιλάμε,αυτά τον κάνουν και ξεχωρίζει.
                                                 Η Λύτρωση έρχεται στο τέλος,με τη σκηνή του γράμματος και τη φωνή του Statham να δίνουν ίσως το πιο ποιητικό φινάλε του 2013,ναι κυρίες και κύριοι λυρικό φινάλε σε ταινία του Statham,τι άλλο θέλετε πια από τον Jason αχάριστοι;

                                 6 The Hunt

 Σε μια μικρή πόλη της Δανίας,δάσκαλος κατηγορείται άδικα για σεξουαλική παρενόχληση.Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα πρόσωπο για το 2013,αυτό θα ήταν ο Mikkelsen.Μόνο στο Casino Royale τον είχα δει (BTW η καλύτερη ταινία Bond ever).Παρακολουθώντας τον στο The Hunt αλλά κυρίως στο Hannibal,ανακάλυψα έναν εξαιρετικό ηθοποιό.
                                               Στο Hunt είναι σπουδαίος.Μπορεί με τη πρώτη ματιά να φαίνεται ανέκφραστος,ίσως και άμπαλος.Η ερμηνεία του όμως είναι λιτή και άμεση.Χωρίς υπερβολές και φιοριτούρες,ο ρόλος του Lucas είναι από τους δυνατούς που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
                                                Ένας άνθρωπος αποκλεισμένος,κοινωνικά εξορισμένος που ραγίζει σιγά σιγά από μέσα προς τα έξω.Πως θ'αντιδρούσες στη θέση του;Τι θα έκανες;
Ο Vinterberg χειρίζεται  επιδέξια ένα βαρύ θέμα.Κρατάει τις ισορροπίες με μαεστρία και σκηνοθετεί αποφεύγοντας το μελόδραμα.Ο Mikkelsen είναι καταπληκτικός,καταπληκτικό όμως είναι και το υπόλοιπο καστ.
                                                  Οι σκηνές έντασης είναι χαμηλόφωνες χωρίς να υπολοίπονται συναισθηματικής φόρτισης.Η αμηχανία,η αποστροφή,όλο το φάσμα των αρνητικών συναισθημάτων απέναντι στον Lucas αποτυπώνονται με ακρίβεια και σφίγγουν όλο και πιο πολύ το κόμπο στο λαιμό.
                                                   Το γλυκόπικρο φινάλε αφήνει χώρο για πολλές σκέψεις και συμπεράσματα.Ένα από τα καλύτερα δράματα των τελευταίων ετών. 

                           Μουσικό Διάλειμμα 
                              5 The Berlin File

Μετά από μια παράνομη αγοραπωλησία όπλων που πήγε στραβά,ο Βορειοκορεάτης πράκτορας Jong-seong βρίσκεται στριμωγμένος από παντού.Νοτιοκορεάτες πράκτορες,CIA,Mossad,προιστάμενοι και ανταγωνιστές πράκτορες από τη Βόρειο Κορέα,όλοι απέναντι του.Έχει ελάχιστο χρόνο ν'ανακαλύψει την αλήθεια και να ξεφύγει.Πόσο εύκολο είναι αυτό όμως,όταν δε μπορεί να εμπιστευτεί ούτε τη γυναίκα του;Και τι κρύβει ο φάκελος που όλοι θέλουν;
                                                Ο Φάκελος του Βερολίνου είναι ίσως η πιο χορταστική ταινία του 2013.Κατασκοπευτικό θρίλερ με άρωμα Ψυχρού Πολέμου (η επιλογή του Βερολίνου ως τόπυ δράσης κλείνει πονηρά το μάτι).Ολίγη από δράμα με καλές ερμηνείες.Και κυρίως δράση.
                                                 Καταπληκτικές σκηνές δράσης,στυλάτες χορογραφίες και πάνω από όλα,εξαιρετικός ρυθμός.Ο Seung-wan χειρίζεται ιδανικά τον κινηματογραφικό χρόνο,ανεβάζει και κατεβάζει ταχύτητα όταν και όπως πρέπει.
Σε μια εποχή με σκηνοθέτες βασανιστές,που τραβάνε από τα μαλλιά τις ανούσιες ταινίες τους για γίνουν δύο ώρες συν και με ταινίες δράσεις που προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους με εκρήξεις,ο Νοτιοκορεάτης δίνει μαθήματα σκηνοθεσίας.Μακάρι να τα καταφέρει στη Premier League του Hollywood,γιατί ένας Bekmambetov δε φτάνει.Πάντως οι πρώτες αγγλόφωνες παραγωγές των συμπατριωτών του Seung-wan ήταν άθλιες.
                                                   Το μικρό ψεγάδι της ταινίας είναι η πλοκή της.Έχει αρκετό βάθος αλλά κάπου σε παρασύρει η ταχύτητα και δε προλαβαίνεις να βάλεις όλα τα κομμάτια στη θέση τους.Τη δεύτερη φορά που τη βλέπεις (και έχεις ολοκληρώσει το παζλ στο μυαλό σου)είναι πιο απολαυστική.
Οι Κορεάτες ξέρουν πολλή μπάλα τελικά.

                                    4 Rush

 Οι ζωές και πορείες των Ηunt και Lauda,από τη Formula 3 στη Formula 1,μέχρι το ατύχημα του Αυστριακού και το φοβερό φινάλε στο πρωτάθλημα του 1976.
                                   Φίλος της Formula δεν είμαι,για τον Howard δε κόβω φλέβα.Το Rush όμως πραγματικά το ευχαριστήθηκα.Ανάμεσα στα γυαλιστερά,hypeρεκτιμημένα (δεν είναι τυπογραφικό) προιόντα της κινηματογραφικής βιομηχανίας,ξεχωρίζει σα το γάλα μες τη μύγα.
                                     Γιατί είναι πραγματική ταινία,με αρχή,μέση και τέλος.Όχι test drive στα νεύρα του θεατή,όχι avant gardισμοι του παχέως εντέρου από αποψauters που δε πρέπει να γυρίζουν videos ούτε για το youtube.Ταινία.
                                     Με αιχμή του δόρατος τη καταπληκτική φωτογραφία και πολιορκητικό κριό την αναπαράσταση της εποχής,ο φόντος στήνεται αριστοτεχνικά για ξεκινήσει η πλοκή.
 Ο Hemworth δε μου γέμιζε το μάτι μέχρι τώρα,στο Rush είναι υπέροχος.Με φωτόστεφανο γοητείας και αύρα rock star,ατακαδόρος,παρορμητικός,αποφασιμένος,ο James Hunt του 31χρονου Αυστραλού είναι  η καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία του.
                                       Καταπληκτικός και ο Bruhl,ίσως καλύτερος έστω και για χιλιοστά στο photo finish.Στον αντίποδα του Hunt,ένας κλειστός,αντικοινωνικός,αντιπαθής αλλά τελειομανής Niki Lauda.Οι σκηνές μεταξύ τους απόλαυση,με αποκορύφωμα το διάλογο τους στο τέλος.Που βλέπουμε τη διαφορά φιλοσοφίας αλλά και τον σεβασμό με μια διστακτική συμπάθεια που είχε ο ένας για τον άλλο.
                                        Η ταινία ρέει αρμονικά,έχει ένταση και συναίσθημα σε σωστές δόσεις,οι δεύτεροι ρόλοι δίνουν χρώμα,οι δύο ώρες του Rush δεν έχουν ούτε δευτερόλεπτο περιττό.
                                         Σύμφωνα με αυτά που διάβασα,η ταινία είναι ιστορικά ακριβής.Ο σεναριογράφος (που η γυναίκα του είναι από την Αυστρία) συναντήθηκε 30 φορές με τον Lauda στη Βίεννη πριν γυριστεί η ταινία.Ο Αυστριακός οδηγός δήλωσε πολύ ευχαριστημένος με το απότελεσμα Τέλος σε μια ειδική προβολή (πριν το φιλμ βγεί στις αίθουσες) στο Γερμανικό Gran Prix,αποκλειστικά για ανθρώπους της Formula 1,το Rush αποθεώθηκε.
                                         Δε χρειάζεται να είσαι ο Ecclestone για ν'απολαύσεις τη ταινία,το Rush θα σε κερδίσει από τα δοκιμαστικά.

           3 The Hobbit :The Desolation Of Smaug 

 Το πρώτο μέρος δε μπήκε στη περσινή λίστα,μάλλον επειδή βγήκε τέλος του χρόνου.Φέτος δε γινόταν να μη μπει το δεύτερο μέρος.
Έχω διαβάσει και ακούσει διάφορες ενστάσεις.Η πιο λογική είναι πως κάνεις τριλογία με ένα τόσο μικρό βιβλίο.
                                                 Να μιλήσω ειλικρινά;Στα κρεμαντέλια μου οι σχολαστικοί και οι ταλιμπάν του Tolkien.O Jackson  έκανε αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο 2 φορές.Ζωντάνεψε με εικόνες το κόσμο της Μέσης Γης,δημιουργώντας μια από τις καλύτερες τριλογίες όλων των εποχών.
                                                   Όσες φορές και να πετύχω στη τηλεόραση τις ταινίες του L.O.T.R. κολλάω.Κι ας τις έχω δει διψήφιο αριθμό.Μιλάμε για μαγεία,το ξέρω πως είναι  μουχλιασμένο σαγανάκι το κλισέ που χρησιμοποιώ,δε μπορώ να το συνοψίσω αλλιώς.
                                                    Επί του θέματος τώρα,το δεύτερο μέρος του Hobbit είναι καλύτερο από το πρώτο.Ο Jackson έχει βρει τη φόρμουλα.Ισορροπεί αρμονικά  σκηνικά,CGI,ερμηνείες,δράση,πλοκή,θέαμα και ουσία.Γυρίζει τρίωρες ταινίες με τόσα πολλά (που άλλοι σκηνοθέτες θα χρειάζονταν 5 και 6 ώρες) που όχι μόνο δε σε κουράζουν,αλλά θέλεις κι άλλο.
                                                    Καλό θα ήταν όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι που μας τα'χουν πρήξει με τους δίωρους αυνανισμούς τους,να κάτσουν,να δουν και να ξαναδούν τη δουλειά του Jackson μπας και μάθουν πως γίνονται τα ξόρκια.
                                                     Για να μη το κουράζω:Όταν έμαθα για τη νέα τριλογία,στραβομουτσούνιασα.Πάμε να βγάλουμε από τη μύγα λουκάνικα σκέφτηκα.Βλέποντας τα δύο φιλμ,τουμπεκιάστηκα.Αν είναι να βλέπουμε τέτοιες ταινίες,ας γυρίσει ο Peter και τις λίστες για τα ψώνια  του Άγγλου συγγραφέα.
                                                      Αφοσιώθηκα,ταξίδεψα,γέλασα,συγκινήθηκα,ανατρίχιασα,
εντυπωσιάστηκα και θέλω κι άλλο,τόσο απλά.Αν σας άρεσε το L.O.T.R. και το πρώτο μέρος,δε χρειάζεστε προτροπή,το έχετε ήδη δει.Οι υπόλοιποι σπεύσατε.

                                 2 New World 

 Ο Ja-sung είναι μυστικός αστυνομικός,έχει διεισδύδει εδώ και 8 χρόνια στο μεγαλύτερο συνδικάτο εγκλήματος της Κορέας.Είναι το δεξί χέρι του δευτερου στην ιεραρχία.Όταν ο αρχηγός του συνδικάτου σκοτώνεται σε τροχαίο,ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα στους δύο διαδόχους.
                                            Ο Ja-sung (που η γυναίκα του περιμένει το πρώτο τους παιδί) θέλει ν'αποσυρθεί.Ο προιστάμενος του τον πιέζει να συνεχίσει.Βρίσκεται παγιδευμένος και δεν έχει πολύ χρόνο.
                                              Πόσο καλό είναι το New World;Tόσο καλό που αν το δει ο Scorsese θα βάλει τα κλάματα,θα γυρίσει το remake και θα ξαναπάρει Όσκαρ.Έτσι απλά.
                                               Χωρίς υπερβολές μιλάμε για το καλύτερο γκανγκστερικό (crime film,crime drama,whatever..) εδώ και χρόνιααα.Για να μη πω ότι είναι το καλύτερο της 15ιας.Ναι καλύτερο κι από το Departed,καλύτερο κι από αυτό που σκέφτηκες.
                                                Έχει αυτό το επικό στοιχείο που έχουν τα μεγάλα φιλμ του είδους.Έχει καταπληκτικές ερμηνείες.Ο Choi  Min-sic δεν είναι ο De Niro της Κορέας,ο De Niro των τελευταίων 20 ετών θα'θελε πολύ να ήταν ο Min-Sik της Αμερικής.Φανταστικός ως προιστάμενος του πρωταγωνιστή,κυνικός και αδιάφορος,φαίνεται να μη δίνει δεκάρα για τη μοίρα του Ja-sung,αφήνει όμως να φανούν (με σχεδόν διάφανες αποχρώσεις) οι ρωγμές που βγαίνουν στην επιφάνεια του χαρακτήρα.
                                                  Ο Lee Jung-jae μοιάζει χαζόφατσα,στο τέλος της ταινίας όμως σ'έχει κερδίσει.Ερμηνεύοντας κάποιον που ακροβατεί  στα όρια του,που προσπαθεί να είναι ψύχραιμος ενώ πλησιάζει το σημείο τήξης της ζωής του,είναι απόλυτα πειστικός.Σε κάποιες σκηνές νομίζεις πως το πρόσωπο του θα σπάσει από την ένταση.
                                                   Άψογοι και οι δεύτεροι ρόλοι,ειδικά οι διάδοχοι,ο αλαζόνας  Lee Joong-gu και ο χαζοχαρούμενος Jung Chung.Η πλοκή ίσως είναι προβλέψιμη,χτίζει όμως σταδιακά το σασπένς και σε οδηγεί στο φινάλε μέσα από την καλύτερη διαδρομή.Δίχως να γίνομαι ιερόσυλος,η τελική σκηνή αφήνει μια αίσθηση μεγαλείου,που θυμίζει Godfather.
                                                   Το New World μπαίνει άξια στο Hall of Fame των ταινιών του είδους.

                           1 The World's End

 Ο Gary King μαζεύει τους παιδικούς του φίλους για κάνουν αυτό που απέτυχαν στην εφηβεία,ένα επικό μεθύσι περνώντας κι από τις 12 pubs της γενέτειρας τους.Φτάνοντας εκεί,τίποτα και ποτέ ξανά δε θα είναι το ίδιο.
                                            Η ταινία που περίμενα περισσότερο από όλες μέσα στο '13 (μαζί με το Sin City που τελικά θα βγει φέτος).Τη περίμενα ανυπόμονα αλλά ήμουν και πολύ επιφυλακτικός.Πως να ξεπεράσεις το Hot Fuzz;Πως η τρίτη ταινία της τριλογίας Cornetto (αυτοί είναι τίτλοι!) θ'ανταποκριθεί στις δυσθεόρατες προσδοκίες;
                                             Με αυτές τις σκέψεις να μ'ενοχλούν σα κουνούπια,έκατσα να το δω.Ήταν καλύτερο από το Hot Fuzz;Όχι.Ήταν χειρότερο;Όχι.Δηλαδή;
                                               Κατά τη ταπεινή μου γνώμη,μπαίνει δεύτερο στη σειρά προτίμησης,είναι καλύτερο από το Shaun Of The Dead.Χάνει οριακά από το Hot Fuzz,ίσως γιατί η έλλειψη του αιφνιδιασμού (είδα πρώτα Hot Fuzz και μετά Shaun) αφαιρεί πάντα βαθμούς απόλαυσης.
                                                Οριακά όμως γιατί κάνουν κάτι απίστευτα δύσκολο.Φτιάχνουν μια διαφορετική ταινία κρατώντας τη ποιότητα στο ίδιο επίπεδο σε όλους τους τομείς.Απλά δε  σε ξαφνιάζει όπως τη πρώτη φορά.Βγάζοντας αυτό το στοιχείο,δε γίνεται να μην απολαύσεις το Τέλος του Κόσμου.
                                                 Η χημεία Pegg-Frost και του σκηνοθέτη Wright εξωπραγματική.Αλλά και το υπόλοιπο καστ ακολουθεί με επιτυχία το ξέφρενο χορό.Οι διάλογοι σαν τελικός Wimbleton μεταξύ Φέντερερ Ναδάλ,τις ατάκες σχεδόν δε τις προλαβαίνεις.Ξεκαρδιστικές,σαρκαστικές,αξιαγάπητα χαζές μερικές φορές,ποτέ αδιάφορες. 
                                                  Κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τις αμερικανικές κωμωδίες,ακόμα κι όταν το χιούμορ γίνεται χοντροκομμένο,εξακολουθεί να έχει πλάκα και μια στάλα φινέτσα 

                What the fuck does WTF mean?
Το μεγαλύτερο από τα ατου του The World's End είναι οι χαρακτήρες του.Δε γίνεται να μην τους συμπαθήσεις,να ταυτιστείς έστω για λίγο.Γιατί θ'αναγνωρίσεις σ'αυτούς κομμάτια του εαυτού σου και περιόδους της ζωής σου.
                                                  Δε γίνεται να μη συμπαθήσεις τον Gary King.Να μη νοσταλγήσεις τη ξεγνοιασιά της εφηβίας και τη διάψευση των ονείρων της.Οι μικρές δραματικές στιγμές του φιλμ (όπως η σκηνή που ο Peter αναγνωρίζει τον νταή που τον έδερνε μικρό) είναι πινελιές που δίνουν ξεχωριστό βάθος στους χαρακτήρες.
                                                  Προς το τέλος,εν μέσω χαλασμού ο Gary προσπαθεί να τελειώσει τo Χρυσό Μίλι,παλεύοντας να πίει τη τελευταία μπύρα.Ο διάλογος που έχει με τον Andy ηταν η πιο ωραία σκηνή του 2013. Αστεία και απίστευτα μελαγχολική ταυτόχρονα.Είναι εκπληκτικό το πως οι συντελεστές συμπυκνώνουν σε λίγες προτάσεις δράμα και χιούμορ μαζί με τόσο πειστικό τρόπο,σε μια ταινία που δεν αφήνει ποτέ το γκάζι.

Get back in your rocket, and fuck off back to Legoland you cunts!                                    
 Πέρα από το χιούμορ και τις ερμηνείες,η ταινία είναι πραγματικά multi hit combo.Έχει δράση,είναι tribute σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας  (Invasion of the Body Snatchers,The Stepford Wives),έχει καταπληκτική αίσθηση του ρυθμού,σωστή χρήση των εφέ,ψυχή,γαμηστερό φινάλε και οργασμικό στυλ.Σχολιάζει ένα πλήθος θεμάτων,από την ανωριμότητα,τη σοβαροφάνεια της ενήλικης ζωής,τη τεχνολογία μέχρι την ελευθερία και το ρατσισμό.
                                       Αυτή είναι η συνταγή και των τριών ταινιών.Το βασικό υλικό είναι οι άνθρωποι,οι αρετές,τα ελαττώματα και οι σχέσεις μεταξύ τους.Μαγειρευμένο και σερβιρισμένο με φαντασμαγορικό τρόπο.Είτε zombies,είτε ταινίες δράσης και sci fi, η τριλογία του Wright  ήταν πάνω απ'όλα οι ανθρώπινοι χαρακτήρες.
                                         Έπεσε πολύ ξύλο μέσα μου,μεταξύ New World και The World's End για τη κορυφή (μήπως είναι άσχημος οιωνός το ότι επικράτησε ο δεύτερος τίτλος;  : - D ).Γιατί λοιπόν το δεύτερο είναι η καλύτερη ταινία του 2013;
                                          Γιατί την είδα δύο φορές και τη δεύτερη το ευχαριστήθηκα πιο πολύ.Θυμάμαι ακόμα σκηνές,ατάκες και γελάω.Θα μπορούσα να είμαι ένας από αυτούς,θα μπορούσαν να ήταν φίλοι μου.Γιατί η ταινία συνδύαζε πολλά από αυτά που μου αρέσουν,με τρόπο που μου αρέσει.
                                           Γιατί ο έφηβος μέσα μου δε θα πεθάνει ποτέ και βλέποντας τέτοια φιλμ,καταλαβαίνω πως είναι σαν τον Gary King,έχει πάντα δίκιο.
                                            Γιατί To err is human, so errr...Γιατί 
                                            We want to be free! 
                                                  We want to be free to do want we want to do! 
                                            And we want to get loaded! 
 And we want to have a good time and that's what we are gonna do!

 ΥΓ :Για να μην είναι κουραστικό στην ανάγνωση,φέτος το κείμενο για τις ταινίες του 2013 θα είναι σε δύο μέρη.Στο επόμενο θα έχει τις καλύτερες animated,τις καλές που δε μπήκαν στη δεκάδα,τις μέτριες και φυσικά ατελείωτο θάψιμο,stay tuned..