Μικρές ιστορίες για μικρούς ανθρώπους,λίγα λόγια για πολλά μηδενικά

Μια γαλοπούλα τα έλεγε μ'έναν ταύρο."Θα'θελα πάρα πολύ να φτάσω στη κορυφή του δέντρου",αναστέναξε η γαλοπούλα,"αλλά δυστυχώς δεν έχω τη δύναμη"."Τότε γιατί δε τρως λίγο από τα κόπρανα μου;"απάντησε ο ταύρος "είναι γεμάτα από θρεπτικές ουσίες".
                                         Η γαλοπούλα δοκίμασε από τα κόπρανα και συνειδητοποίησε ότι απέκτησε αρκετή δύναμη για να φτάσει το πρώτο κλαδί.Την επόμενη αφού έφαγε λίγη ακόμα κοπριά,έφτασε το δεύτερο κλαδί.Σύντομα,έφτασε με περηφάνεια στη κορυφή του δέντρου.Γρήγορα όμως έγινε αντιληπτή από έναν αγρότη που πυροβόλησε τη γαλοπούλα,ρίχνοντας την από το δέντρο.

Ηθικό δίδαδμα:Τα σκατά μπορούν να σε οδηγήσουν στη κορυφή,αλλά δε θα σε κρατήσουν εκεί.

Ότα το σώμα πρωτοδημιουργήθηκε,όλα τα μέρη του ήθελαν να είναι το αφεντικό.Το μυαλό είπε "εγώ πρέπει να είμαι το αφεντικό,διότι εγώ ελέγχω τις αντιδράσεις και τις λειτουργείες του σώματος".Τα πόδια λένε "εμείς πρέπει να είμαστε το αφεντικό,γιατί κρατάμε το μυαλό όρθιο και μπορούμε να το μεταφέρουμε,όπου αυτό θέλει να πάει.Τα χέρια με τη σειρά τους είπαν "εμείς πρέπει να είμαστε το αφεντικό,γιατί εμείς κάνουμε όλη τη δουλειά και βγάζουμε τα λεφτά".
                                         Το πράγμα πήγε λέγοντας,με τη καρδιά,τα πνευμόνια και τα μάτια,μέχρι που μίλησε η κωλοτρυπίδα.Όλα τα μέρη γέλασαν δτην ιδέα η κωλοτρυπίδα να είναι αρχηγός.Έτσι αυτή άρχισε την απεργία,έφραξε τον ευατό της και αρνιόταν να δουλέψει.Εντός ολίγου τα μάτια γούρλωσαν,τα χέρια άρχισαν να τρέμουν,τα πόδια στράβωσαν,η καρδιά και τα πνευμόνια πανικοβλήθηκαν,το μυαλό ανέβασε πυρετό.
                                          Τελικά αποφάσισαν ότι η κωλοτρυπίδα πρέπει να είναι αφεντικό και η ένταση πέρασε.Όλα τα άλλα μέρη έκαναν όλη τη δουλειά,ενώ το αφεντικό απλά κάθισε και ξαλάφρωσε.

Ηθικό δίδαγμα :Δε χρειάζεται μυαλό για να είσαι το αφεντικό,κάθε κωλοτρυπίδα μπορεί να γίνει.

Politicians, ugly buildings, and whores all get respectable if they last long enough.(Chinatown 1974)
                          Όταν είσαι και τα τρία όμως,όσα χρόνια κι αν περάσουν,πάλι βοθρόλυμα θα'σαι..

 "Κι εσύ,ποιος είσαι εσύ;" ρωτάω το μικροσκοπικό πλάσμα που ανακαλύπτω στα πόδια μου.
                                       "Είμαι το σκουλήκι" μου αποκρίνεται."Ένα χαζό και αργοκίνητο ζωάκι.Ανασαίνω από το δέρμα μου και ο πεπτικός μου σωλήνας διατρέχει ολόκληρο το σώμα μου .Η μητέρα μου είπε όταν γεννήθηκα:μη σκας Φρειδερίκο.Ούτε έξυπνος είσαι ούτε ωραίος.Δεν έχεις φτερά.Ούτε καν πόδια δεν έχεις.Έρποντας όμως μπορείς να φτάσεις παντού".
Χαβιέρ Τομέο

"Τι επιθυμείτε να φάτε το βράδυ" ρώτησε ο διευθυντής της φυλακής το φτωχό αμαρτωλό που πρόκειται την επόμενη μέρα να πεθάνει στο ικρίωμα."Έχετε το δικαίωμα να φάτε και να πιείτε ό,τι θέλετε και όσο θέλετε"
                                           "Κρίμα!" είπε ο μελλοθάνατος."Κρίμα!Αν με είχατε ρωτήσει τρεις μήνες νωρίτερα,η ληστεία και ο φόνος δε θα είχαν καν συμβεί".
Άλφρεντ Πόλγκαρ 

 Όταν τελείωσε ο πόλεμος,ο στρατιώτης επέστρεψε στο σπίτι του.Δεν είχε όμως ψωμί.Τότε είδε κάποιον που είχε ψωμί.Και τον σκοτώνει."Μα δεν επιτρέπεται να σκοτώνεις" του είπε ο δικαστής."Γιατί δεν επιτρέπεται;" ρώτησε ο στρατιώτης.
Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ

  Η αυλαία ανοίγει.Βγαίνω στη σκηνή.Πυροβολώ και σκοτώνω το  κοινό μου.Το χειροκρότημα έρχεται από την ορχήστρα.
 Φ.Κ.Βέχτερ

 Κι όταν είχανε κάνει όλα όσα κάνουνε,σηκώνονται,μπανιάρονται,πουδράρονται,παρφουμάρονται,
χτενίζονται,ντύνονται και σιγά σιγά γίνονται πάλι αυτό που δεν είναι.
Χούλιο Κορτάσαρ

 "Με τι ασχολείσθε;" ρώτησαν τον κύριο Κ.Και ο κύριος Κ. απάντησε "είμαι πολύ απασχολημένος,προετοιμάζω το επόμενο λάθος μου".
Μπέρτολτ Μπρέχτ

 Ο κύριος Κ. έλεγε πως είναι σφάλμα να καταπίνεις σιωπηλά την αδικία που σου έγινε, και διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία: “Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τι είχε πάθει. “Είχα δυο γρόσες για να πάω σινεμά” είπε το αγόρι, “κι ένα παιδί που περνούσε, μου βούτηξε τη μια γρόσα απ’ το χέρι” – και του ‘δειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα. “Και δε φώναξες βοήθεια;” ρώτησε ο περαστικός. “Πώς δε φώναξα!” είπε το αγόρι, και τα αναφιλητά του δυνάμωσαν. “Και δε σ’ άκουσε κανείς;” ρώτησε πάλι ο περαστικός, και το χάιδεψε τρυφερά. 
                                               “Όχι” είπε μέσα στ’ αναφιλητό του το αγόρι. “Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά; Δεν μπορούσες;” ξαναρώτησε ο περαστικός. “Όχι” ξανάπε το αγόρι, που βλέποντάς τον να χαμογελάει, ένιωσε την ελπίδα του να ζωντανεύει. “Τότε, δώσ’ μου τη κι αυτήν!” είπε ο περαστικός, και αρπάζοντάς του και την άλλη γρόσα από το χέρι, συνέχισε ανέμελα το δρόμο του”.
 Μπέρτολτ Μπρέχτ

 Μια νεαρή στρουθοκάμηλος έτρεξε στη μαμά της,σκούζοντας από τους πόνους,με τα φτερά της σφιγμένα πάνω στο στομάχι της."Τι έφαγες;"ρώτησε η ανήσυχη μαμά."Μόνο ένα κιβώτιο πρόκες" ήταν η απάντηση.
                                           "Τι;" είπε η μαμά ."Ένα ολόκληρο κιβώτιο πρόκες στην ηλικία σου;Με τέτοια καμώματα κάνεις μεγάλο κακό στον εαυτό σου.Τρέχα γρήγορα παιδί μου,να καταπιείς μια τανάλια".
Αμβρόσιος Μπήρς

 Ένας βουλευτής που είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του να μη τους κλέψει,μετά τη λήξη της βουλευτικής συνόδου,έφερε στο σπίτι του ένα μεγάλο τμήμα από το θόλο του Καπιτωλίου.Τότε η ψηφοφόροι έκαναν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ψήφισαν μια απόφαση για λυντσάρισμα.
                                                   "Είστε πολύ άδικοι" τους είπε ο βουλευτής."Είναι αλήθεια,σας υποσχέθηκα πως δεν πρόκειται να κλέψω.Αλλά σας είχα υποσχεθεί ποτέ ότι δε θα έλεγα ψέματα;".Οι ψηφοφόροι πως είναι ένας καθ'όλα αξιότιμος κύριος και τον εξέλεξαν στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών,χωρίς υποσχέσεις.
Αμβρόσιος Μπήρς

 Στο τέλος του μεγάλου δρόμου έμενε ο πρώην καθηγητής πανεπιστημίου,που η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει,τα τέσσερα παιδιά το μισούσαν,που είχε χάσει τα λεφτά του σε αεριτζίδικες δουλειές,που χτυπούσε τα σκυλιά του,που άφηνε χορταριασμένο το κήπο του και που συνήθως ήταν άπλυτος και έζεχνε.
                                    Σ'αυτόν πήγαιναν οι κάτοικοι του χωριού όταν χρειάζονταν συμβουλή.
Γιάκομπ Αρζούνι

Οι πρώτοι άνθρωποι που άρχισαν να βαδίζουν όρθιοι,επειδή προφανώς ήταν ντοπαρισμένοι,έχασαν τον τίτλο τους.Το χρυσό απονεμήθηκε στους έρποντες.
Μίχαελ Αγκουστίν

Από το βιβλίο Μεγάλοι Συγγραφείς Τις Πιο Μικρές Ιστορίες Του Κόσμου

                Διάλειμμα για διαφημίσεις
 Και λίγα λόγια για τον "κυρίαρχο" λαό..
Τα υπόλοιπα ζώα είχαν μάθει πως να ψηφίζουν,αλλά δε μπορούσαν να σκεφτούν καμιά ιδέα από μόνα τους.
Τζώρτζ Όργουελ,Η Φάρμα Των Ζώων.

Δε θα επαναστατήσουν αν δεν αποκτήσουν συνείδηση και δε θ'αποκτήσουν συνείδηση αν δεν επαναστατήσουν.
Τζώρτζ Όργουελ,1984.

 Πολιτική: ιπποδρομία Δουρείων Ίππων
 Stanislaw Jerzy Lec

                                  Για να μη ξεχνιόμαστε...

                                              Εnd Credits