Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2014

To 2014 ήταν χρονιά ορόσημο.Σειρές όπως τα True Detective & Fargo έστεψαν τη μικρή οθόνη νικήτρια.Η τηλεόραση είναι ο νέος κινηματογράφος και -προς το παρόν- η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη.
                                       Τα πράγματα είναι απλά :Όποιος θέλει δημιουργικότητα,ερμηνείες,πλοκή και χαρακτήρες,ας ψάξει να βρει τη σειρά που του αναλογεί,αποκλείεται να μη βρει κάτι.Όποιος θέλει άφθονο CGI,εκρήξεις,εφηβικές δυστοπίες και και υπερηρωικά κολάν,μπορεί να περιμένει το επόμενο blockbuster.Οι όποιες εξαιρέσεις εκατέρωθεν,επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
                                         Για να μη παρεξηγηθώ,δεν έχω κανένα πρόβλημα με πιστολίδια,μπουνίδια,μεταφορές κόμικ.κτλ.Το μεγαλύτερο ποσοστό ταινιών που βλέπω και μου αρέσουν,έχουν τα άνωθεν σε αφθονία.Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια,η ποιότητα ξύνει το βυθό της θάλασσας.Σχεδόν σε όλα τα είδη ταινιών.
                                         Η μονομανία και η φραγκολαγνεία των μεγάλων studio να πιάσουν όλες τις ηλικίες (και να τα πάρουν απ'όλους) με τις φάμπρικες μεταφορών κόμικ να έχουν πάρει φωτιά,κατάντησε αηδία.Ό,τιδηποτε άλλο πνίγεται στη προσπάθεια εύρεσης τους επόμενου franchise.Οποτε είναι λογικό ηθοποιοί,σκηνοθέτες,σεναριογράφοι να βρίσκουν καταφύγιο στη τηλεόραση.
                                          Δυσκολεύτηκα να συμπληρώσω τη δεκάδα.Τη περσινή χρονιά είδα ενδιάφερουσες ιδέες,ελπιδοφόρους σκηνοθέτες,ωραίες φωτογραφίες και soundtrack,αλλά όχι κάτι ολοκληρωμένο.Ένα αρμονικό σύνολο,μια ταινία που θα με καθηλώσει 100% με κάθε κομμάτι της.
                                           Ας ελπίσουμε πως το 2015 θα είναι καλύτερο,έχει και νέο Mann..

              10. A Walk Among The Tombstones

Ο συμπαθής Neeson φλερτάρει επικίνδυνα με τη παρακμή.Δεν έχει γίνει σώγαμπρος στο σπίτι της όπως οι De Niro,Cage,Cusack,γυροφέρνει την εξώπορτα καιρό όμως.Το A.W.A.T.T. είναι η καλύτερη ταινία του εδώ και χρόνια.Ένα βραδυφλεγές αστυνομικό θρίλερ,όπου ξεχωρίζουν η σκηνοθεσία και η ατμόσφαιρα.O Scott Frank,που είχε αφήσε υποσχέσεις σαν σκηνοθέτης στο Lookout,εδώ δείχνει πως κατέχει τη neo noir εικονοποιία.
                                                              Το φιλμ δεν τετραγωνίζει το κύκλο,ούτε επανεφευρίσκει τη φωτιά και τον τροχό.Έχει όμως έναν Νeeson,επιβλητικό χωρίς να ρίχνει 1000 σφαίρες και να ξαπλώνει 100 άτομα,λακωνικό αλλά περισσότερο εκφραστικό από όλα τα Taken μαζί.Έχει μερικά καταπληκτικά πλάνα,μιας Νέας Υόρκης βγαλμένης από το πιο σκοτεινό εφιάλτη του χειμώνα,εχθρικής,απωθητικής,αλλά και με κάποιον ανεξήγητο τρόπο γοητευτικής.Take a walk among the tombstones.

                              9.The Equalizer

Ο Fuqua είναι καλός σκηνοθέτης.Ειδικά όταν κινηματογραφεί τα φτωχά προάστεια και τα γκέτο,είναι ένας μικρός Scorseze.Δε νομίζω πως θα ξεπεράσει ποτέ το Training Day,δυστυχώς όμως πέρα από το -υποτιμημένο- Brooklyn's Finest,η φιλμογραφία του μετά το 2001 είναι σταθερά φθίνουσα.
                                               Τα blockbusters δε του πάνε,χωρίς καλό σενάριο,το ύφος του χάνεται,δε μπορεί ν'αναδειχθεί.Στο Equalizer μάλλον βρήκε το τρόπο να συνδυάσει δράση και προσωπική ματιά.Όπως και στο A.W.A.T.T.,έτσι και'δω τη διαφορά την κάνει η σκηνοθεσία.
                                                Το σενάριο;Το έχουμε ξαναδεί σε άπειρες εκδοχές.Ο πρωταγωνιστής;Στο ρελαντί,λιγομίλητος but deadly.Οπότε;Όλη η ταινία είναι ένα ζαχαροπλαστείο για τ'αυτιά και τα μάτια.Λουσάτη φωτογραφία,γαμηστερή αργή κίνηση στις εκρήξεις που τις κάνει σχεδόν ποιητικές,όραση και ακόη θα πάθουν τερηδόνα,ουλίτιδα και διαβήτη μαζί.
                                                 Το Equalizer θα σας κρατήσει και τα 132 λεπτά του μπροστά στην οθόνη,χωρίς να βαρεθείτε.Κάτι σπάνιο για ταινία δράσης πλέον.

                                   8.Stretch

 Crime;Check.Comedy;Check.Θυμίζει Guy Ritchie;Check.Δε γινόταν να μη μου αρέσει το Stretch.Δε γίνεται να μη σας αρέσει το Stretch.Απελπισμένος σοφέρ πρέπει να βρει 6000$ μέχρι τα  μεσάνυχτα και να πληρώσει χρέη από τζόγο.Η ζωή του βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στο βόθρο της αποτυχίας,ενώ μέχρι το πρωί θα του συμβούν τα πάντα.
                                      Γρήγορο με ρυθμό,δε παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά,ενίοτε ξεκαρδιστικό,χαβαλετζίδικα cameos από Liotta και Hasselhoff και πάνω απ'όλα την πιο φευγάτη ερμηνεία της χρονιάς.
                                       Ο Chris Pine ως αλεξιπτωτιστής\σαμουράι\playboy\cowboy\golden boy\υπερπρέζακας είναι ο πιο cool χαρακτήρας που έχετε δει σε ταινία,μετά το 2009 και τον Gavin του Boat That Rocked.Πρέπει να γυριστεί sequel μόνο γι'αυτόν.Pure fun,my cup of tea,η πιο διασκεδαστική ταινία της χρονιάς.

                                7.The Signal 

 Τα αρνητικά σχόλια για το Signal έχουν εν μέρει δίκιο.Περισσότερο από ταινία είναι μια επίδειξη τεχνικής από το σκηνοθέτη.Εξαιρετικής χρήσης του οπτικοακουστικού οπλοστασίου και του κινηματογραφικού χρόνου.
                                         Υπάρχει ταινία στριμωγμένη στο θέαμα,απλά έχει ραφτεί προκρούστεια για να χωρέσουν όλες οι εντυπωσιακές σκηνές.Είναι τόσο επιβλητικές όμως που συγχωρείς κάθε αδυναμία.
                                          Η ατμόσφαιρα θα σε καθηλώσει,θα σε κάνει ν'αναρωτιέσαι τι γίνεται,θα τρομάξεις μερικές φορές.Δε θα βαρεθείς πάντως,αυτό είναι σίγουρο.Γρήγορες σκηνές δράσης χωρίς ήχο ή με λυρική μουσική έχω ξαναδεί.Του Signal ήταν τόσο καλές,τόσο εντυπωσιακές που θύμισαν anime.Με έπεισαν ότι μόνο αυτός ο  σκηνοθέτης θα μπορούσε να γυρίσει μια μεταφορά του  Akira ή κάποιου άλλου anime και κανένας άλλος.
                                            O Eubank είναι ένα ακόμα στοίχημα για το μέλλον.Στο τέλος θα φωνάξετε "κλέφτης!",αλλά θα χαμογελάσετε και θα τον παραδεχθείτε,γιατί είναι κλέφτης με καλό γούστο.

                                    6.Lucy 

 Αφήστε τις κουλτουρόμπες και τους αρχιδιανοούμενους να σκούζουν.Δεν ήταν καλή λέει,γιατί δεν ήταν επιστημονικά ακριβής.Ενώ το υπόλοιπο 99.9% των ταινίων έχουν τη πραγματικότητα ευαγγέλιο..Ρε δε γαμιόσαστε λέω'γω.
                                               Τι είναι η Lucy;Βάζουμε ένα ποτήρι Limitless,μισό The Lawnmower Man,μισή κουταλιά Matrix για το άρωμα και δύο πρέζες δράση.Shaken not stirred.Έχουμε Johansson πειστικά απόκοσμη σε μια ταινία με αρχή,μέση και τέλος.Έχουμε επιτέλους τον άρχοντα Choi Min-sik σε δυτική ταινία.Έχουμε και τον Νταλάρα Morgan Freeman.Kυρίως όμως έχουμε τον Luc Besson.
                                               To Lucy δεν είναι η καλύτερη ταινία του 2014,δεν είναι καν η καλύτερη του Γάλλου σκηνοθέτη.Eίναι όμως η καλύτερη της χρονιάς σε σχέση με την ποιότητα του σεναρίου.Αν η Lucy ήταν ποδοσφαιρική ομάδα,τότε ο Besson είναι ο παίκτης που έβαλε 4 γκολ,μούρλανε τον αντίπαλο στις ντρίπλες,τις "ποδιές και τα τακουνάκια και έκανε μια μέτρια ομάδα να μοιάζει καλύτερη από ό,τι είναι.Τα χρώματα,η αισθητική,η ροή σε συνδυασμό με το καταπληκτικό soyndtrack ήταν μπουφές ναρκωτικών για τις αισθήσεις.
                                                Για να μη το κουράζω,καμία άλλη σκηνή μέσα στη προηγούμενη χρονιά δε με ανατρίχιασε όσο αυτή στο τέλος,που η ηρωίδα ταξιδεύει πίσω στο χρόνο μέχρι που γίνεται ένα με το σύμπαν.Το μυαλό μου τελείωσε δύο τρεις φορές.Και αν εκείνη η σκηνή ήταν ο κινηματογραφικός οργασμός,τότε το Sister Rust στους τίτλους τέλους ήταν το ιδανικό τσιγάρο.

Aν δεν σας άρεσε,τραβάτε να δείτε το Under The Skin που είναι επιστημονικά ακριβές και δεν υποτιμά τη νοημοσύνη σας..

                 5.What We Do In The Shadows

 Mockumentary από τη Νέα Ζηλανδία με θέμα τη συγκατοίκηση 4 βαμπίρ στο ίδιο σπίτι.Το What We Do In The Shadows κάνει κομμάτια την αίγλη και τη γοητεία των βρικολάκων.Τους απομυθοποιεί,δείχνοντας μας τη δύσκολη καθημερινότητα.Πως να τραφείς χωρίς να δαγκώσεις τη κύρια αρτηρία και να κάνεις χάλια το σαλόνι.Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμαστείς για νυχτερινή έξοδο όταν δεν έχεις αντανάκλαση,σε ποιο μαγαζί θα πας αφού αν δε σε καλέσουν δεν μπορείς να μπεις και αλλά  προβλήματα που καμία ταινία ως τώρα δε τόλμησε να θίξει.
                                               Μετά από αιώνες και τόνους σαλαμούρας,έχουμε μια πρωτότυπη ταινία με βρυκόλακες.Λίγο φρέσκο αίμα σε μια ιδέα που είναι νεκρή και κακοποιημένη (πρέπει να θυμάμαι,πως τα λογοπαίγνια δεν είναι το pun).Το φιλμ σατιρίζει  παιχνιδιάρικα  όλα τα κλισέ των βαμπίρ,έχει έξυπνες αναφόρες σε άλλες ταινίες,πολύ αστείους και αξιαγάπητους χαρακτήρες και τα κάνει όλα αυτά σε μόνο 85 λεπτά.Η κωμωδία της χρονιάς και ήδη κλασική.



                   4.How To Train Your Dragon 2

 H πρώτη ταινία ήταν η καλύτερη που έχω δει στο είδος.Η πιο ισορροπημένη,πραγματικά για όλους.Αστεία,συγκινητική,εκθαμβωτική,με το πιο αξιολάτρευτο χαρακτήρα που όλοι θα θέλαμε για κατοικίδιο,μια γάτα παγιδευμένη σε σώμα δράκου.
                                                 Μπορεί η δεύτερη ταινία να είναι καλύτερη;Όχι.Όμως οι συντελεστές πέτυχαν κάτι εξίσου δύσκολο,να είναι το ίδιο καλή.Αν σας άρεσε η πρώτη,δε γίνεται να μη λατρέψετε και αυτή.Ίσως υστερεί λίγο σε χιούμορ,αλλά το συναίσθημα ξεχειλίζει και πάλι.Απλά υπέροχο.

                   3.X-Men Days Of Future Pas

To franchise των X men είναι το μοναδικό που η τέταρτη & πέμπτη ταινία είναι καλύτερες από τις πρώτες.Ο κύριος που είπε "Batman" να περάσει έξω.Το First Class ήταν εξαιρετικό και η συνέχεια του (που ενώνει παρόν και παρελθόν) είναι καταπληκτική.
                                      Γιατί είναι τόσο καλό το  Days Of Future Past;Γιατί έχει σωστές δόσεις από όλα τα συστατικά.Δράση,εφέ,ερμηνείες,διαλόγους.Και μας θυμίζει πόσο καλές ήταν οι πρώτες ταινίες-μεταφορες κομικ της Marvel,πριν η ποσότητα καταπιεί τη ποιότητα.Όταν είχε σοβαρά σενάρια και σκηνοθέτες όπως οι Singer & Raimi και όχι δίωρα CGI με διαλείμματα ταινίας.
                                     Τεσπα,ας αφήσω τη γκρίνια,η ταινία είναι η καλύτερη super hero των τελευταίω ετών με διαφορά,χορταστική απ'ολες τις απόψεις.Η σκηνή με τον Quicksilver και το Time In A Bottle ήταν μαγεία,η πιο στυλάτη του 2014.Πότε βγαίνει το Χ-Men:Apocalypse είπαμε;

                                 2.Gone Girl

 H καλύτερη ταινία του Fincher από το 1999 και μετά.Ναι,τόσα χρόνια είχε να σκηνοθετήσει κάτι αντάξιο του ταλέντου του.Το Gone Girl είναι μια αργή κατάδυση στο σκοτάδι,ξεμυμνώνει και ακυρώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο το κλισέ "απλοί,καθημερινοί άνθρωποι".
                                               Δεν υπήρξαν και δε θα υπάρξουν ποτέ τέτοιοι,τα μεγαλύτερα τέρατα είναι παντού,γύρω μας,δίπλα μας,μέσα μας.Ένα βιτριολικό σχόλιο πάνω στο γάμο και στη φθορά που μπορεί να προκαλέσει.
                                                Το χαμηλόφωνο αλλά ιδιαίτερο soundtrack ντύνει ιδανικά την εικόνα και κάνει τη διήγηση ακόμη πιο σαγηνευτική.Ο Αffleck παίζει μια χαρά (μην ακούτε τη γκρίνια) ενώ η Pike προσθέτει το δικό της πορτρέτο στη πινακοθήκη των femme fatale.Όχι της πιο όμορφης ή της πιο γοητευτικής.Αλλά σίγουρα της πιο τρομακτικής.Στις σκηνές που ήταν ψυχρή και απαθής έμοιαζε με Terminator,ενώ όταν άφριζε η λύσσα στο βλέμμα και την χροιά της,ήταν ένας δαίμονας που φόραγε ανθρώπινο δέρμα.
                                                 Θα ήταν η γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς,αν δεν υπήρχε η δεσποινίς στο νούμερο 1.Αν δε πάρει το Όσκαρ πάντως θα είναι κλοπή.Συνοψίζοντας το Gone Girl είναι από τα highlights της χρονιάς.Και να θυμάστε,that's marriage.

                             1.Predestination

 Πάντα συμπαθούσα τα αουτσάιντερς,ειδικά σα το Predestination.Δεν είχα ιδέα τι ήταν,ήρθε από το πουθενά και τα σάρωσε όλα.
                                        Οι αδερφοί Spierig.που είχαν δείξει ενδιαφέροντα δείγματα γραφής με το Daybreakers,ξεπέρασαν εαυτούς με τη τελευταία τους ταινία.Τι ακριβώς γίνεται στο Predestination;O Ethan Hawke υποδύεται έναν πράκτορα που ταξιδεύει πίσω στο χρόνο για να σταματήσει έναν βομβιστή.
                                          Γιατί είναι τόσο καλό το Predestination;Κατά την ταπεινή μου γνώμη,οι καλύτερες ταινίες είναι εκείνες που συνδυάζουν πλοκή και χαρακτήρες.Με τα χρόνια έχουμε δει,διαβάσει,ακούσει τα πάντα.Οπότε ξεχωρίζουν εκείνες οι ιστορίες που έχουν μια αξιοπρεπής και πάνω πλοκή,η οποία λειτουργεί σαν αφορμή και καμβάς για ξεδιπλωθούν ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
                                           Αυτοί κάνουν τη διαφορά πλέον.Αρκετά τα παραδείγματα,π.χ. μη μου πει κανείς πως τον συγκλόνισε η πλοκή του True Detective ή ότι αυτή έκανε τη διαφορά.Είναι απαραίτητη,σα τα θεμέλια σ'ενα σπίτι,όσο πιο γερή και συμπαγής είναι,τόσο πιο εύκολα θα χτιστούν πάνω της οι χαρακτήρες και θα είναι πειστικοί.
                                           Σε μια εποχή που "όλα έχουν ειπωθεί και εμείς δε κάνουμε  τίποτα άλλο από το να τα επαναλαμβάνουμε με παραλλαγές" όπως θα έλεγε και ο Μπόρχες,ο χαρακτήρας είναι ο βασιλιάς της σύγχρονης διήγησης.
                                             Και στο Predestination έχουμε μια βασίλισσα.Μια ενδιαφέρουσα πλοκή ξεδιπλώνεται και γίνεται ο φόντος για μια καταπληκτική ερμηνεία.Στην αρχή του φιλμ,ο χαρακτήρας του Hawke ταξίδευει πίσω στη δεκαετία του '70.Πιάνει δουλειά σε ένα μπαρ που συχνάζει ο τρομοκράτης.
                                              Εκεί τον συναντά,κερδίζει την εμπιστοσύνη του,μοιράζονται ένα μπουκάλι και ακούει την ιστορία του.Δεν είχα ιδέα ποια ήταν η Sarah Snook.Από  εκείνη τη σκηνή και μετά δε νομίζω πως θα τη ξεχάσω.
                                               Παίζοντας τον βομβιστή,ο οποιός είναι μια καραβοτσακισμένη αντρογυναίκα (που περιέργως μοιάζει με τον Leonardo Di Caprio),διηγείται στον Hawke την ιστορία της.Aπό τη μια η ραγισμένη της φωνή και από την άλλη οι διάφορες μεταμορφώσεις της.Η Snook με μάγεψε,δυσκολεύτηκα να πιστέψω πως είναι ο ίδιος άνθρωπος.Η ιστορία της με καθήλωσε.Κάθε φορά έβλεπα έναν διαφορετικό ρόλο,έναν ακόμα χαρακτήρα όχι την ίδια ηθοποιό.
                                                 Η πλοκή είναι εξίσου εντυπωσιακή,με ανατρεπτική εξέλιξη και φινάλε (οκ,ίσως καταλάβετε τι παίζει πριν το τέλος)όμως η ομορφιά και η λάμψη του Predastination είναι η Snook.Δε θέλω να αδικήσω την Pike,της οποίας η ερμηνεία ήταν από τις καλύτερες περσινές.Αν όμως το Predestination είχε τη μισή προβολή του Gone Girl ή αν είχε  στην αφίσα το όνομα του Nolan,θα έκανε μακροβούτια στα λεφτά σαν το Σκρούτζ Μακ Ντακ και η πρωταγωνίστρια του θα μάζευε τα βραβεία σαν τον Μέσι.
                                                  Θα περάσει απαρατήρητο για τους περισσότερους,αλλά στο Champions League της καρδιάς και της λίστας μου,πήρε το τρόπαιο από το Gone Girl,σαν τη Ρεαλ στο περσινό τελικό.
                                                  Η ζωή δυστυχώς είναι άδικη.Μπορείτε ν'αμβλύνετε την αδικία βλέποντας τη ταινία και spreading the word.


Haven't you ever done something stupid for love?

                        Δε πρόλαβα να δω
Interstellar,Birdman,Whiplash,Inherent Vice,Foxcatcher,Boyhood,Kill The Messenger.Αμφιβάλλω αν κάποια από αυτές τις ταινίες ή οποιαδήποτε ταινία θ'αλλάξει τη γνώμη μου,πως η περσινή χρονιά άνηκε στις σειρές.Στο επόμενο post,το Top 5 σειρών,stay tuned.