Ι
"Τους βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους;Όλους αυτούς τους περαστικούς;Έχεις σκεφτεί ότι δεν θα τους ξαναδείς;Σαν να μην υπήρξαν ποτέ;Δεν αναρωτιέσαι;Πως κάποιος από όλους αυτούς,μπορεί να σου άλλαζε τη ζωή.Αυτός εκεί,ο βιαστικός,ίσως να γινόταν ο καλύτερος σου φίλος.Ή εκείνη η ξανθιά,θα μπορούσε να είναι ο έρωτας της ζωής σου.
Δε θα το μάθεις ποτέ.Παγιδευμένη για πάντα σε αυτό το δωμάτιο.Ενώ εγώ θα γυρίζω τη πόλη,τη χώρα,το κόσμο.Θα εξαντλώ όλες τις δυνατότητες που συναντώ,για περιπέτεια και ευτυχία,ενώ εσένα θα σε ροκανίζει η σκόνη.Θα βλέπεις τις φωτογραφίες και τα βίντεο που θα σου στέλνω και θα λιώνεις από τη ζήλεια.
Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό.Μόνο να βλέπεις,όλα αυτά που δεν θα φτάσεις ποτέ.Που δεν θα τα αγγίξεις,δεν θα τα ακούσεις,δεν θα τα γευθείς ποτέ.Καθηλωμένη εδώ,να ζεις τα πάντα από δεύτερο χέρι.Ανήμπορη,κακομοίρα,θύμα του όγκου και του περιττού σ..".Η σφαλιάρα ακούστηκε σε όλο το σαλόνι.
Το κινητό παραλίγο να πέσει από το τραπέζι.Γύρισε να δει ποιος τον χτύπησε.Το τηλεκοντρόλ ήταν έτοιμο να του ρίξει κι άλλη."Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα;""Τίποτα,βλέπω κάτι βίντεο""Τι βίντεο ρε νούμερο,πάλι κάνεις bulling στη τηλεόραση;""Δε της κάνω τίποτα,της εξηγώ τις διαφορές μας""Ποιες διαφορές,ρε κομπλεξικέ,πάλι ξεσπάς πάνω της,επειδή την έχεις μικρή!"
"Το μέγεθος δεν παίζει ρόλο""Αλήθεια;Τότε γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν όλο και μεγαλύτερες τηλεοράσεις;Γιατί δεν βάζουν εσένα στο σαλόνι τους για να δουν ταινίες ή αγώνες;""Ναι,αλλά με μένα ασχολούνται όλη την ώρα.Εγώ είμαι μαζί τους όλη τη μέρα""Ναι,μέχρι να βρεθούν σε μια μεγαλύτερη οθόνη".Το κινητό άρχισε να κοκκινίζει.
"Τα λες όλα αυτά γιατί με ζηλεύεις,γιατί εγώ ταξιδεύω συνεχώς,ενώ εσύ και αυτή είστε φυλακισμένοι εδώ μέσα,το πιο συναρπαστικό μέρος που έχεις βρεθεί είναι η κουζίνα και κάτω απ'το καναπέ!""Ναι,όμως εμείς είμαστε ασφαλείς.Εσένα μπορεί να σε κλέψουν ή να πέσεις και να σπάσεις.Άσε το άλλο,που σε κρατάνε τόσο κοντά στα αυτιά και το στόμα τους,αηδιαστικό"
"Παραδέξου το πως με ζηλεύεις,επειδή είμαι ξεχωριστός""Τι ξεχωριστό έχεις,όλοι στη Κίνα έχουμε φτιαχτεί""Εγώ είμαι διαφορετικός,μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μαζί,ενώ εσείς με το ζόρι ένα"Το τηλεκοντρόλ έσφιξε τη γροθιά του,αλλά συγκρατήθηκε."Το μήλο που έχεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου μάλλον σάπισε,και τα σκουλήκια έχουν μπει στο μυαλό σου"
"Χα,εγώ έχω οκταπύρηνο επεξεργαστή,εσύ τι έχεις;"Χαλάρωσε Αϊνστάιν""Με μισείτε,επειδή είμαι όμορφος,αδύνατος,καλοντυμένος και με καλύτερο design από όλους σας!""Όμορφε,βλέπεις εκείνη τη σακούλα στο βάθος;""Τη βλέπω""Ξέρεις τι έχει μέσα;"Τι;"Τον νεότερο,ομορφότερο,πιο καλοντυμένο και με καλύτερο design αντικαταστάτη σου".Το κινητό χλώμιασε.Γύρισε προς το τηλεκοντρόλ και τον ρώτησε χαμηλόφωνα."Κάτω απ'τον καναπέ πρέπει να είναι ωραία τώρα το καλοκαίρι,ε;".
ΙΙ
Κλείδωσε και πέταξε τα κλειδιά στο τραπέζι.Άφησε τη τσάντα,γδύθηκε και μπήκε στο μπάνιο.Μόλις έκλεισε η πόρτα,ακούστηκε μια χορωδία αναστεναγμών ανακούφισης.Το φόρεμα γλίστρησε από τη καρεκλά στο πάτωμα."Δεν αντέχω άλλο ρε παιδιά,ας με λυπηθεί κάποιος!Κάθε φορά που με διαλέγει,νιώθω βιασμένος.Θα αρχίσω να ξηλώνω τις ραφές μου,μπας και με πετάξει.Καλύτερα στα σκουπίδια,παρά αυτό".
"Τι να πούμε και μεις;"Τα αθλητικά μιλούσαν με δυσκολία,ήταν ημιλιπόθυμα από τη κούραση."Ξέρεις τι είναι να βάζει το χοντροπόδαρο της μέσα σου,να σε πηγαίνει σε σκάλες και πεζοδρόμια,και μετά γυμναστήριο;Αθλητικό παπούτσι είμαι μωρή,όχι ο Hulk!""Σταματήστε πια με τις υπερβολές,όλο γκρινιάζετε.Αντί να χαίρεστε που σας προσέχει,σας πλένει και σας σιδερώνει.Αχάριστοι..".Έκαναν πως δεν τον άκουσαν.
"Ό,τι και να λέτε,εγώ είμαι σε χειρότερη μοίρα από όλους".Το στρώμα ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα."Πάνω μου περνάει τον περισσότερο χρόνο.Πάνω μου κοιμάται,ιδρώνει,ροχαλίζει,κλάνει και αυνανίζεται.Πάνω μου τρώει οτιδήποτε αναπνέει,ενώ βλέπει τηλεόραση.Και τολμάτε να μου λέτε για βιασμό;Ρωτήστε και το μαξιλάρι να σας πει".
"Ποιο,αυτό που αυτοκτόνησε;""Ήταν ήδη νεκρό,όταν έφυγε το μανταλάκι.Το προηγούμενο βράδυ,έκλαιγε πάνω του""Πως πέθανε,το δάγκωσε κατά λάθος;""Όχι,δεν ήταν τα δάκρυα,τα αναφιλητά ή οι λιγούρες που τη πιάνουν ανά δέκα λεπτά""Τότε τι ήταν;""Το τζατζίκι".Το σοκ διαδέχθηκαν αγχωμένοι ψίθυροι,ο προάγγελος της ομαδικής υστερίας.
"Γι'αυτό σας λέω,υπάρχουν πολύ χειρότερα.Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή,που η μάνα της ο δεινόσαυρος ζευγάρωσε με τον Τιτανικό..""Φτάνει πια με τις χυδαιότητες!Αμόρφωτοι!Τέλος με τα ανεγκέφαλα ρατσιστικά αστεία σας.Και πάψτε να τη λέτε χοντρή!Είναι μια κοπέλα με πρόβλημα στο θυρεοειδή".Ήταν η δεύτερη φορά που τα υπόλοιπα αντικείμενα έκαναν το μαλάκα.
"Παιδιά δε πάει άλλο,κάτι πρέπει να κάνουμε.Αυτή κάθε μήνα γίνεται όλο και πιο χοντρή.Σε λίγο μόνο Ζέπελιν θα της μπαίνουν και αυτά κολλητά θα της είναι".Η καρεκλά πήγαινε πάνω κάτω στο δωμάτιο,κουτσαίνοντας."Εγώ προτείνω να το σκάσουμε.Προτιμώ τη χωματερή,παρά να ξανακάτσει πάνω μου.Ας ψηφίσουμε.Ποιος είναι μαζί μου;" "Δε θα το επιστρέψω να παρασύρεις το κόσμο με τον φτηνό λαϊκισμό σου,φτάνει πια με την ηλ..""ΣΚΑΣΕ!!",ούρλιαξαν με μια φωνή όλα τα αντικείμενα και η ζυγαριά το βούλωσε.
Δε θα το μάθεις ποτέ.Παγιδευμένη για πάντα σε αυτό το δωμάτιο.Ενώ εγώ θα γυρίζω τη πόλη,τη χώρα,το κόσμο.Θα εξαντλώ όλες τις δυνατότητες που συναντώ,για περιπέτεια και ευτυχία,ενώ εσένα θα σε ροκανίζει η σκόνη.Θα βλέπεις τις φωτογραφίες και τα βίντεο που θα σου στέλνω και θα λιώνεις από τη ζήλεια.
Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό.Μόνο να βλέπεις,όλα αυτά που δεν θα φτάσεις ποτέ.Που δεν θα τα αγγίξεις,δεν θα τα ακούσεις,δεν θα τα γευθείς ποτέ.Καθηλωμένη εδώ,να ζεις τα πάντα από δεύτερο χέρι.Ανήμπορη,κακομοίρα,θύμα του όγκου και του περιττού σ..".Η σφαλιάρα ακούστηκε σε όλο το σαλόνι.
Το κινητό παραλίγο να πέσει από το τραπέζι.Γύρισε να δει ποιος τον χτύπησε.Το τηλεκοντρόλ ήταν έτοιμο να του ρίξει κι άλλη."Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα;""Τίποτα,βλέπω κάτι βίντεο""Τι βίντεο ρε νούμερο,πάλι κάνεις bulling στη τηλεόραση;""Δε της κάνω τίποτα,της εξηγώ τις διαφορές μας""Ποιες διαφορές,ρε κομπλεξικέ,πάλι ξεσπάς πάνω της,επειδή την έχεις μικρή!"
"Το μέγεθος δεν παίζει ρόλο""Αλήθεια;Τότε γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν όλο και μεγαλύτερες τηλεοράσεις;Γιατί δεν βάζουν εσένα στο σαλόνι τους για να δουν ταινίες ή αγώνες;""Ναι,αλλά με μένα ασχολούνται όλη την ώρα.Εγώ είμαι μαζί τους όλη τη μέρα""Ναι,μέχρι να βρεθούν σε μια μεγαλύτερη οθόνη".Το κινητό άρχισε να κοκκινίζει.
"Τα λες όλα αυτά γιατί με ζηλεύεις,γιατί εγώ ταξιδεύω συνεχώς,ενώ εσύ και αυτή είστε φυλακισμένοι εδώ μέσα,το πιο συναρπαστικό μέρος που έχεις βρεθεί είναι η κουζίνα και κάτω απ'το καναπέ!""Ναι,όμως εμείς είμαστε ασφαλείς.Εσένα μπορεί να σε κλέψουν ή να πέσεις και να σπάσεις.Άσε το άλλο,που σε κρατάνε τόσο κοντά στα αυτιά και το στόμα τους,αηδιαστικό"
"Παραδέξου το πως με ζηλεύεις,επειδή είμαι ξεχωριστός""Τι ξεχωριστό έχεις,όλοι στη Κίνα έχουμε φτιαχτεί""Εγώ είμαι διαφορετικός,μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μαζί,ενώ εσείς με το ζόρι ένα"Το τηλεκοντρόλ έσφιξε τη γροθιά του,αλλά συγκρατήθηκε."Το μήλο που έχεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου μάλλον σάπισε,και τα σκουλήκια έχουν μπει στο μυαλό σου"
"Χα,εγώ έχω οκταπύρηνο επεξεργαστή,εσύ τι έχεις;"Χαλάρωσε Αϊνστάιν""Με μισείτε,επειδή είμαι όμορφος,αδύνατος,καλοντυμένος και με καλύτερο design από όλους σας!""Όμορφε,βλέπεις εκείνη τη σακούλα στο βάθος;""Τη βλέπω""Ξέρεις τι έχει μέσα;"Τι;"Τον νεότερο,ομορφότερο,πιο καλοντυμένο και με καλύτερο design αντικαταστάτη σου".Το κινητό χλώμιασε.Γύρισε προς το τηλεκοντρόλ και τον ρώτησε χαμηλόφωνα."Κάτω απ'τον καναπέ πρέπει να είναι ωραία τώρα το καλοκαίρι,ε;".
ΙΙ
Κλείδωσε και πέταξε τα κλειδιά στο τραπέζι.Άφησε τη τσάντα,γδύθηκε και μπήκε στο μπάνιο.Μόλις έκλεισε η πόρτα,ακούστηκε μια χορωδία αναστεναγμών ανακούφισης.Το φόρεμα γλίστρησε από τη καρεκλά στο πάτωμα."Δεν αντέχω άλλο ρε παιδιά,ας με λυπηθεί κάποιος!Κάθε φορά που με διαλέγει,νιώθω βιασμένος.Θα αρχίσω να ξηλώνω τις ραφές μου,μπας και με πετάξει.Καλύτερα στα σκουπίδια,παρά αυτό".
"Τι να πούμε και μεις;"Τα αθλητικά μιλούσαν με δυσκολία,ήταν ημιλιπόθυμα από τη κούραση."Ξέρεις τι είναι να βάζει το χοντροπόδαρο της μέσα σου,να σε πηγαίνει σε σκάλες και πεζοδρόμια,και μετά γυμναστήριο;Αθλητικό παπούτσι είμαι μωρή,όχι ο Hulk!""Σταματήστε πια με τις υπερβολές,όλο γκρινιάζετε.Αντί να χαίρεστε που σας προσέχει,σας πλένει και σας σιδερώνει.Αχάριστοι..".Έκαναν πως δεν τον άκουσαν.
"Ό,τι και να λέτε,εγώ είμαι σε χειρότερη μοίρα από όλους".Το στρώμα ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα."Πάνω μου περνάει τον περισσότερο χρόνο.Πάνω μου κοιμάται,ιδρώνει,ροχαλίζει,κλάνει και αυνανίζεται.Πάνω μου τρώει οτιδήποτε αναπνέει,ενώ βλέπει τηλεόραση.Και τολμάτε να μου λέτε για βιασμό;Ρωτήστε και το μαξιλάρι να σας πει".
"Ποιο,αυτό που αυτοκτόνησε;""Ήταν ήδη νεκρό,όταν έφυγε το μανταλάκι.Το προηγούμενο βράδυ,έκλαιγε πάνω του""Πως πέθανε,το δάγκωσε κατά λάθος;""Όχι,δεν ήταν τα δάκρυα,τα αναφιλητά ή οι λιγούρες που τη πιάνουν ανά δέκα λεπτά""Τότε τι ήταν;""Το τζατζίκι".Το σοκ διαδέχθηκαν αγχωμένοι ψίθυροι,ο προάγγελος της ομαδικής υστερίας.
"Γι'αυτό σας λέω,υπάρχουν πολύ χειρότερα.Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή,που η μάνα της ο δεινόσαυρος ζευγάρωσε με τον Τιτανικό..""Φτάνει πια με τις χυδαιότητες!Αμόρφωτοι!Τέλος με τα ανεγκέφαλα ρατσιστικά αστεία σας.Και πάψτε να τη λέτε χοντρή!Είναι μια κοπέλα με πρόβλημα στο θυρεοειδή".Ήταν η δεύτερη φορά που τα υπόλοιπα αντικείμενα έκαναν το μαλάκα.
"Παιδιά δε πάει άλλο,κάτι πρέπει να κάνουμε.Αυτή κάθε μήνα γίνεται όλο και πιο χοντρή.Σε λίγο μόνο Ζέπελιν θα της μπαίνουν και αυτά κολλητά θα της είναι".Η καρεκλά πήγαινε πάνω κάτω στο δωμάτιο,κουτσαίνοντας."Εγώ προτείνω να το σκάσουμε.Προτιμώ τη χωματερή,παρά να ξανακάτσει πάνω μου.Ας ψηφίσουμε.Ποιος είναι μαζί μου;" "Δε θα το επιστρέψω να παρασύρεις το κόσμο με τον φτηνό λαϊκισμό σου,φτάνει πια με την ηλ..""ΣΚΑΣΕ!!",ούρλιαξαν με μια φωνή όλα τα αντικείμενα και η ζυγαριά το βούλωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου