Blablaland #1

"Δεν αντέχω άλλο αυτή τη πόλη! Η Αθήνα είναι μια πουτάνα που αργοπεθαίνει! Οι φλέβες και οι αρτηρίες της έχουν φρακάρει από τη κυκλοφορία, το σώμα της πνίγεται από το λίπος ,το στομάχι της από τα σκουπίδια, βουλιάζει στα σκατά και τον εμετό της, σαπίζει και έχει γεμίσει σκουλήκια και παράσιτα! Δε πάει άλλο!"

"Και γιατί δε φεύγεις ρε Μπουκόφσκι από τα Lidl;"
"Και που να πάω; Να αφήσω τη κόρη μου;
"Και γιατί δε τη σκοτώνεις;"
"Τι λες ρε μαλάκα, τρελάθηκες;"
"Αν την αγαπούσες, θα το είχες κάνει. Αφού δεν έχει μέλλον. Άσε που αν την αγαπούσες πραγματικά, δεν θα την έφερνες ποτέ σ'αυτό το κόσμο"
"Είσαι με τα καλά σου; Πως μιλάς έτσι για τη κόρη μου;"
"Ενώ το να αποκαλείς τόσα εκατομμύρια ανθρώπους σκουλήκια και παράσιτα είναι πιο ευγενικό;"
"Ρε είσαι με τα καλά σου;"
"Μια χαρά είμαι, εσύ δεν είσαι καλά. Κάθε Παρασκευή τα ίδια. Κάθεσαι δύο ώρες υπερωρία και ξυπνάει ο Σοπενχάουερ μέσα σου. Θα κάνεις κάτι επιτέλους ή θα συνεχίσεις να μας πρήζεις τους αδένες;"
"Γιατί ψέματα λέω;"

"Ναι ρε μαλάκα, ψέματα λες, κυρίως στον εαυτό σου. Κοντεύεις τα σαράντα και εξακολουθείς να πιστεύεις πως είσαι υπέροχος, ξεχωριστός και όπου να'ναι η συνωμοσία  του σύμπαντος με τα όνειρα σου,θ α σου χαρίσει ό,τι επιθυμούσες. Επειδή όμως καθυστερεί, αισθάνεσαι τους πάντες γύρω σου σαν άχρηστους κομπάρσους που θέλουν να σου κλέψουν το φως από τους προβολείς της ευτυχίας!"
"Και'συ από τότε που χώρισες, κάθε Παρασκευή κάνεις σαν χαρακτήρας που το έσκασε από το Ρετιρέ"
"Δυστυχώς είμαι ακόμα εδώ"
"Και γιατί δε φεύγεις;"
"Είμαι αρκετά μεγάλος για να μάθω νέα πράγματα και να  προσαρμοστώ σε νέο περιβάλλον. Δε νομίζω πως θα αντέξω μια καινούργια αίσθηση μιζέριας, έχω συνηθίσει τη ντόπια"
"Και γιατί δεν αυτοκτονείς;"
"Είναι η μόνη φορά που θα περιμένω τα spoilers και μετά θα δω τη ταινία. Θέλω να ζήσω αρκετά, ώστε να δω το κόσμο να καταστρέφεται. Θα ψήσω λουκάνικα στη φωτιά που θα τον καίει και θα να ανάψω ένα τελευταίο τσιγάρο, απολαμβάνοντας τ'αποκαΐδια"
"Δεν ήξερα πως η παράνοια είναι αποτέλεσμα της αγαμίας"
"Μην ανησυχείς, δεν είναι. Αλλιώς θα ήσουν με ζουρλομανδύα εδώ και χρόνια"
"Είσαι αδιανόητα ηλίθιος"
"Και το γεγονός πως είμαι φίλος σου τόσα χρόνια, απόδειξη πως εσύ είσαι ακόμα περισσότερο"
"Βαρέθηκα τις φιλοσοφικές συζητήσεις. Θα φάμε τίποτα;"
"Σουβλάκια"
"Τα γνωστά; Κοτόγυρο;"
"Όχι. Κεμπάπ. Απ'όλα"
"Τι θα δούμε;"
"Κατέβασα Thor Ragnarok και  Justice league, ποιο προτιμάς"
"Όχι άλλες μαλακίες με υπερήρωες; Βαρέθηκα αυτές τις αηδίες.Δεν έχεις τίποτα άλλο;
"Κατάλαβα.. Πιάσε το στικάκι από το laptop. Έχει το Rocky 4 μέσα"
"Τώρα μιλάς σωστά.Αυτές είναι ταινίες!"

Είναι εντελώς ηλίθιος,αλλά όταν τον βλέπω να χαμογελάει έτσι, στο άκουσμα των λέξεων "Rocky 4", νιώθω 16 ξανά. Θα φάμε σουβλάκια, θα δούμε Stallone και αύριο που είναι Σάββατο, θα παίζουμε μπάλα μέχρι το μεσημέρι. Γιατί τα 80s θα είναι για πάντα ο παράδεισος της παιδικής μας ηλικίας και το μέτρο σύγκρισης της ξεγνοιασιάς. 

Μιας γενιάς, που ενώ ήταν σίγουρη πως θα ζήσει τη δικιά της βελτιωμένη εκδοχή μιας 80s κωμωδίας, είναι η πρώτη που περνάει χειρότερα από τη προηγούμενη. Μιας γενιάς που ο Rocky είναι ο ήρωας που της χρειάζεται και που της αξίζει. Ένας ημικαθυστερημένος πυγμάχος, που όχι μόνο δεν πεθαίνει άστεγος, αλλά κερδίζει το τίτλο του πρωταθλητή,τον χάνει,τον ξανακερδίζει, ξεπερνάει προσωπικές απώλειες, ισοπεδώνει τον κομμουνισμό, πλουτίζει, τα χάνει όλα και συνεχίζει.

Κανένας άλλος χαρακτήρας ταινίας δεν θα μπορούσε να μας εμπνεύσει περισσότερο και να είναι πιο αντιπροσωπευτικός."Αφού τα κατάφερε αυτός, γιατί όχι κι εγώ; Εγώ που είμαι πιο....................(συμπληρώστε το επίθετο που ταιριάζει καλύτερα στην αυταπάτη σας)". 

Ε ναι λοιπόν, ο Rocky είναι η εικόνα μας, είναι εμείς.

Είμαστε ημικαθυστερημένοι, αποτυχημένοι, δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε τα πράγματα, δεν φεύγουμε, τρώμε τις τριπλάσιες από όσες ρίχνουμε, όμως είμαστε ακόμα εδώ. Όρθιοι, μπορεί να σπάσετε τα χέρια σας πάνω στα κεφάλια μας. Μπορεί να σας πεθάνουμε από εξάντληση. Μπορεί τελικά να μας νικήσετε. Αλλά η νίκη σας θα είναι όπως του Apollo στη πρώτη ταινία,θα πονάει σαν ήττα.

Είμαστε ακόμα εδώ. And if we die, we die.

Films & TV Shows Reviews January 2018

                                      Films

Shape Of Water
Πολύ όμορφο παραμύθι,αλλά όχι το αριστούργημα που βοά το διαδίχτυο.Oι ηθοποιοί  είναι που κάνουν τη διαφορά,ο πάντα εξαιρετικός -και υποτιμημένος- Jenkins,ο τρομερός Shannon,και κυρίως η Hawkins,στην ερμηνεία της χρονιάς.

Molly's Game
Πιασάρικο θέμα (και αυτό πραγματική ιστορία),η Chastain έχει εξελιχθεί σε φοβερή πρωταγωνίστρια,ο Sorkin ξέρει να γράφει σενάρια,αλλά στη πρώτη του σκηνοθετική δουλειά,δυστυχώς λειτούργησε περισσότερο ως σεναριογράφος,παρά ως σκηνοθέτης.Κάποιες σκηνές είναι φορτωμένες με διάλογο,με αποτέλεσμα να σκοτώνεται ο ρυθμός.Αν είχε λιγότερη φλυαρία και έλειπε ένα εικοσάλεπτο,θα χτύπαγε δεκάδα.Τώρα είναι απλά άνισο.

LBJ
Δεύτερο φιλμ τα τελευταία δύο χρόνια,με θέμα τον 36ο πρόεδρο των Η.Π.Α.Ο Harrelson είναι τόσο καλός,που ανεβάζει επίπεδο σε οτιδήποτε παίζει,και είναι ο μόνος λόγος να δείτε το LBJ.To All The Way ήταν καλύτερη ταινία στο σύνολο.

Borg McEnroe
Φανταστικό αουτσάιντερ,που αν το είχα δει πιο νωρίς,θα χτύπαγε δεκάδα.Με κεντρικό θέμα το πόσο διαφορετικοί ήταν οι δύο τενίστες,η ταινία κορυφώνεται με το τελικό του Wimbleton το 1980,σε μια από τις καλύτερες σκηνές της περσινής χρονιάς,τρομερός ρυθμός και μοντάζ,που μεταμορφώνουν έναν αγώνα τένις σε αγώνα πυγμαχίας.Τόσο καλό που ακόμα και ο ανέπαφος La Beouf είναι υποφερτός.

Wonderstruck
Υπερεκτιμημένες μετριότητες που λατρεύουν να εκθειάζουν οι κριτικοί για να βασανίζουν το κόσμο μέρος 7201.Όσο καλή κι αν ήταν η φωτογραφία,εγώ βαριέμαι το ίδιο,είτε έγχρωμα,είτε ασπρόμαυρα.

The Florida Project
Δε ξέρω αν σας συγκινούν τα παιδάκια,ειδικά όταν τρέχουν πάνω κάτω,φωνάζουν και κάνουν αταξίες.Εμένα όχι.Αν δε τα αντέχω για μερικά δευτερόλεπτα στο σούπερ μάρκετ,γιατί να τα υποστώ 109 λεπτά;Υπερεκτιμημένες μετριότητες που λατρεύουν να εκθειάζουν οι κριτικοί για να βασανίζουν το κόσμο μέρος 7202.

Jigsaw
Νταξ' παιδιά,κατάντησε αηδία.Βγάλατε λουκάνικα από τη μύγα,αφήστε το Saw ήσυχο.Βρείτε ένα καινούργιο σενάριο για να το ξεζουμίσετε.

Darkest Hour
Κλασική βιογραφική ταινία,οσκαρικών προδιαγραφών,το οποίο σημαίνει,ότι μετά το ημίωρο που άντεξα να δω,ένιωσα πως έγινα 80 χρονών από τη πλήξη.Ο Olman είναι μεγάλος ηθοποιός,φοβερό το make up και η μεταμόρφωση του σε Churchill,αλλά φτάνει με τις ταινίες λευκαντικά,που αφαιρούν όλους τους λεκέδες από τους "μεγάλους" άνδρες της ιστορίας.

Professor Marston And The Wonder Women
Δημιουργός Wonder Woman vs Wonder Woman,1 ημίχρονο,1 τελικό.Όχι και τόσο πραγματική ιστορία,όσο "ερμηνεία" των γεγονότων -κατά δήλωση της σκηνοθέτιδας-.Όπως και να έχει,η ιστορία του Marston έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το δίωρο επεισόδιο της Xena που ήταν το Wonder Woman,που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι φεμινιστικό αριστούργημα.Τρομερή ερμηνεία της Hall,καμία σχέση με ξενέρωτες βιογραφικές ταινίες.

Goodbye Christopher Robin
Goodbye Christopher,and take your boring film with you.Υπήρχε περίπτωση,το φιλμ για το δημιουργού του πιο ξενέρωτου παιδικού χαρακτήρα -μετά τον Mickey Mouse- να βλέπεται;Σοβαρευτείτε..

Lady Bird
Εφηβική κωμωδία.Όχι από τις καλές,όχι John Hughes.Από τις άλλες,τις weird.Boring weird.605 ταινία για την οποία θα αναφέρω πως είναι "υπερεκτιμημένες μετριότητες που λατρεύουν να εκθειάζουν οι κριτικοί για να βασανίζουν το κόσμο μέρος part(™) "

Mark Felt:The Man Who Brought Down The White House
Eίναι απόλαυση να βλέπεις τον Liam Neeson να υποδύεται κανονικά,και όχι να επαναλαμβάνει τη μανιέρα του Taken σε διάφορες παραλλαγές.Το Mark Felt μπορεί να μην είναι το All The President's Men,αλλά είναι ένα πολύ καλό πολιτικό θρίλερ,με ατμόσφαιρα και καλές ερμηνείες.

Τhe Mountain Between Us
Is boredom..And with films like this,we'll never climb it..

The Snowman
Tρομερή φωτογραφία,φοβερά πλάνα και κάδρα,τη ταινία τη ψάχνω ακόμα.Αυτό είναι το πραγματικό μυστήριο,και όχι ποιος είναι ο δολοφόνος.

Flatliners
O ορισμός του ανούσιου sequel.Η πρώτη ταινία του 1990,δεν ήταν κανέναν μνημείο του κινηματογράφου.Παρόλα αυτά ήταν ένα αξιοπρεπέστατο θρίλερ,που βλέπεται άνετα 28 χρόνια μετά.Αν  η φάμπρικα sequel\remake ξέμεινε από υλικό και άρχισε να ασχολείται με οποιαδήποτε ταινία έκανε ψιλοσουξέ,πριν από 20-25 χρόνια,ας το κλείσουμε το μαγαζί..

Detroit
Αγαπητή Kathryn,ακόμα σ'αγαπάμε για τις ταινίες που γύρισες μέχρι το 1995.Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα.Πήρες τα βραβεία σου,φτιάξε επιτέλους κάτι σαν τα παλιά.

The Party
Προτιμήστε το πάρτυ που θα πάει ο Peter Sellers,και όχι αυτό,που είναι σαν κακό θεατρικό,στο οποίο διάφοροι μεγαλοαστοί,προσπαθούν να μας σκοτώσουν με τη φλυαρία τους.

Kingsman:The Golden Circle
Mε εξαίρεση δύο τρεις σκηνές,δεν βλεπόταν.Το μισό κέφι του πρώτου να είχε..

Blade Of The Immortal
2,5 ώρες ταινία ρε βλαμμένε Miike;Mαλακία το manga,μαλακία το anime,η ταινία συνεχίζει με συνέπεια..

Logan Lucky
Υπάρχει λόγος γιατί ο Soderbergh είχε σταματήσει να γυρίσει ταινίες.Όχι επειδή βαρέθηκε ή κουράστηκε,σύμφωνα με τα διάφορα που έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις.Είχε σταματήσει,γιατί κατά βάθος ήξερε,πως γύριζε τη μια μετριότητα μετά την άλλη.Και η μετριότητα είναι ασυγχώρητο έγκλημα,ειδικά για καλούς σκηνοθέτες όπως αυτός.Τουλάχιστον εξελίσσεται ακόμα στα 55 του.To Logan Lucky δεν είναι μέτριο,είναι παπαριά.

Loving Vincent
Φοβερή τεχνοτροπία.Μετά τα 10 λεπτά κουράστηκα.Στο εικοσάλεπτο ήθελα να κόψω το αυτί μου.

Super Dark Times
Super Yawn Times.

68 Kill
This was fun.Dirty,bloody,gritty fun.Αν είχε λίγο καλύτερο σενάριο και πιο κοφτερές ατάκες,θα μιλάγαμε για το αουτσάιντερ της χρονιάς.Το sequel θα λέγεται 69 Kill..;

Spielberg
Χορταστικό ντοκιμαντέρ για έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες όλων των εποχών.

American Made
Tom Cruise,γερνάς και δεν γίνεται να παίζεις το γόη μια ζωή.Είσαι καλός ηθοποιός οπότε κάνε μια στροφή στη ποιότητα,αλα Matthew McConaughey,μπας και πάρεις και συ Όσκαρ.Το φιλμ δεν είναι κακό,αλλά το θέμα το έχει εξαντλήσει η σειρά Narcos.

The Babysitter
Θα μπορούσε,αλλά δεν...

The Meyerowitz Stories
Eίναι ποτέ δυνατόν,φιλμ με τον Sadler να είναι καλό;Υπερβολικά Νέα Υόρκη για τα γούστα μου,υπερβολικά φλύαρη και επιπλέον είχε τον Adam Sadler.Στα πρώτα 15 λεπτά (είκοσι άντεξα συνολικά) νόμιζα πως είχα δει τρεις κύκλους κάποιας βαρετής σειράς,συμπιεσμένους σε ένα τέταρτο πηχτής πλήξης.To ότι έπαιζε και ο Sadler το ανέφερα;


Three Billboards Outside Ebbing,Missouri
Πολύ μαύρη,όχι τόσο κωμωδία,αρκετό δράμα και ο πιο ηλίθιος τίτλος του 2017.Πολύ καλή η McDormand,εξίσου καλοί οι Rockwell & Harrelson.Θυμίζει αδερφούς Coen,αν αυτό σας κάνει σαν κράχτης,not a plus in my book.

Blade Runner 2049
Tρομερή φωτογραφία και είχε δύο τρεις καλές σκηνές.Στα υπόλοιπα,δε πιάνει μια μπροστά στο πρώτο.

Happy Death Day
Ξαναδείτε το Groundog Day και αφήστε παπαριές σαν το Happy Death Day.Εύχομαι όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τέτοιες ταινίες,να βασανίζονται για πάντα,βιώνοντας όλα τα βασανιστήρια της σειράς ταινιών Saw,ξανά και ξανά,μέχρι το τέλος της αιωνιότητας.

Ingrid Goes West
So boring it hurts..

Valerian And The City Of A Thousand Planets
Aγαπητέ Besson,μπορείς και καλύτερα,από αυτό τον sci fi αχταρμά,που δε κατάλαβα τίποτα.Παρόλα αυτά,χίλιες φορές αποτυχίες σαν το Valerian,που έστω δοκιμάζουν να πουν μια διαφορετική ιστορία,παρά τη σαπουνόπερα Star Wars.

The Villaines
Δεν είδα πολλά Κορεάτικα φέτος,αλλά αν αυτό θεωρείται από τα καλύτερα,μάλλον ήταν κακή χρονιά για το Κορεάτικο Κινηματογράφο. 

Hounds Of Love
H Αυστραλία τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί στο καλύτερο εξαγωγέα θρίλερ.Το Hounds Of Love συνεχίζει το σερί,με την πολύ καλή σκηνοθεσία,την ατμόσφαιρα,τις ερμηνείες και κυρίως με την έλλειψη υπερβολών και splatter,αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά,πως η ατμόσφαιρα είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει κάθε ανατριχίλα και φόβο.

                                   Τv Series

Μindhunter
Δε κατάλαβα το χαμό με αυτό εδώ.Ωραίο το θέμα,αλλά έχουμε χορτάσει FBI,serial killers,αναλύσεις και profilers.Ειδικά μετά το Hannibal,ο πήχης είναι εκτός στρατόσφαιρας.Και το Mindhunter,με την ακατάσχετη φλυαρία του,δεν πιάνει ούτε τα όρια για τα προκριματικά.

Τhe Simpsons
Mήπως ήρθε η ώρα...

South Park
Nα το κλείσουμε το μαγαζί;

The End Of The Fucking World
Που είναι όταν το χρειάζεσαι;Να με σώσει από αηδίες σαν αυτή,που προσπαθούν τόσο πολύ να είναι αστείες και cool,που είναι αξιολύπητο.

Η σκιά της σκιάς μου

Κάθε πρωί ξυπνούσε όλο και πιο ανόρεκτος.Δεν είναι ότι έβλεπε όμορφα όνειρα,αλλά μελαγχολούσε που δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την πραγματικότητα,με το να ξυπνήσει σε κάποια άλλη.Είχε αποκτήσει δυσανεξία στον εαυτό του.
           Ψάρεψε ό,τι βρήκε στο βυθό της ντουλάπας και το φόρεσε.Άλλο ένα πρωί που το μόνο που είχε γεύση ήταν η οδοντόκρεμα.Άλλο ένα γιατί στο σωρό με τις αναπάντητες ερωτήσεις.Όσο λιγότερα ξόδευε,τόσο περισσότερα χρωστούσε.Όσο περισσότερο δούλευε,τόσο λιγότερα έβγαζε.
             Όσο λιγότερα επιθυμούσε,τόσο περισσότερα αγόραζε.Για να εντυπωσιάσει ανθρώπους που νόμιζε πως τον ενδιέφεραν,για κρύψει τα κενά που νόμιζε ότι δεν είχε.Οι μέρες και οι νύχτες μίκραιναν,έλειπαν κομμάτια.Παζλ που δεν θα τελείωναν ποτέ,εικόνες που θα έμεναν για πάντα μισές και χωρίς νόημα.
            Μέσα στο πλήθος,αισθανόταν πως πνίγεται στο σκοτάδι.Έψαχνε τη μοναξιά του σαν να ήταν το μόνο φως.Μετά από λίγο το φως γινόταν αβάσταχτο,του έκαιγε τα μάτια.Ξαναχανόταν στους δρόμους,για να κρυφτεί στην ανωνυμία και στα ξένα βλέμματα.Ανάμεσα σε ζωντανούς που έχουν ξεχάσει πως πέθαναν και σε νεκρούς που δεν θυμούνται αν έχουν ζήσει.
            Το πρόσωπο του έμοιαζε με μολυσμένη θάλασσα,όλα επέπλεαν νεκρά πάνω του.Η αμφιβολία που κάποτε ήταν η σπίθα πίσω από οτιδήποτε,είχε στειρώσει και βαλσαμώσει τα πάντα μέσα του.Από κάποια πράγματα δεν μπορείς να κρυφτείς.Οι λέξεις για να είναι ζωντανές,πρέπει να ταξιδεύουν.
            Στο χώρο,το χρόνο,να αλλάζουν στόμα,φωνή,σκέψεις.Η σιωπή έχει γεύση μόνο όταν τη μοιράζεσαι με κάποιον.Εδώ και καιρό το μόνο που αγκαλιάζεις είναι το πάτωμα.Σφίγγεις πάνω σου τα συρματοπλέγματα,για να θυμηθείς πως τρέχει αίμα μέσα σου.Και το μόνο που επιστρέφει,είναι ο ίδιος εφιάλτης.
            Ο φόβος τρέφεται από τη πείνα και τη δίψα σου,η σιωπή από τις κραυγές που πνίγεις κάθε μέρα.Κι αν η σκιά σου πάρει τον έλεγχο του κορμιού σου;Κι αν νιώθεις τα πάντα,αλλά δεν μπορείς να ελέγξεις καμία σου κίνηση Στριφογυρίζεις στο κρεβάτι,βουλιάζεις στον ιδρώτα σου.Το σπίτι ζουρλομανδύας,στενεύει συνεχώς.
              Το νιώθεις;Το στόμα σου γκρεμός,οι προτάσεις χάνονται πριν αγγίξουν τα χείλη σου.Γλιστράς όλο και πιο βαθιά μέσα σου.Η φωνή που ακούς,είναι η δικιά σου,αλλά δεν σου ανήκει πλέον.Τίποτα δεν ήταν δικό σου.Καταχράστηκες τον εαυτό σου,χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
               Και τώρα ήρθε η στιγμή να πάρει αυτό που του ανήκει.Σαν προφήτης,σπάει τη πέτρα και αναβλύζει φωτιά και νερό.Βγαίνει φως από κάθε πόρο του δέρματος σου.Τώρα συνειδητοποιείς τι είσαι.Ρωγμές ενός καθρέφτη,ενός τείχους που πρέπει να πέσει,ενός φράγματος στη καρδία της ερήμου.
               Ανάμεσα στα δευτερόλεπτα,του ονείρου και του ξυπνήματος,ανοίγεις για πρώτη φορά τα μάτια.Οι αισθήσεις σου είναι νεογέννητες.Ονειρεύεσαι πως επιτέλους θα ξυπνήσεις.Θα ξυπνήσεις και θα έχεις λιγότερους εφιάλτες να φοβάσαι,λιγότερους φόβους να συγκατοικούν μέσα σου.
                Κάτω απ'το κρεβάτι,το κουκούλι του παλιού σου εαυτού.Τσόφλια από το σκοτάδι.Δε το'χες καταλάβει ή έκανες πως δεν το ήξερες;Εσύ ήσουν η σκιά,εσύ ήσουν ο παρείσακτος τόσα χρόνια,μέσα σε αυτό το μυαλό,μέσα σ'αυτό το σώμα.Εσύ ήσουν ο ξένος.

          
           

The Best Of 2017 II:Films And Tv Series

To 2017 ο κινηματογράφος συνέχισε να πέφτει ενώ οι τηλεοπτικές σειρές να κρατάνε τη σημαία της ποιότητας,με τα πρώτα σημάδια κόπωσης να είναι αισθητά.Sequels,prequels,περισσότερα υπερηρωικά κολάν,υπερεκτιμημένες indie μετριότητες,υπερδιαφημισμένες μετριότητες γενικότερα,και κάπου εκεί ανάμεσα,σαν τους σβώλους χρυσού στη λάσπη,κάποιες ταινίες που σου θυμίζουν γιατί  ερωτεύτηκες το σινεμά,δίνουν νόημα στο χρόνο και την αναμονή και το ψάξιμο.Είμαστε πρεζάκια των εικόνων,του ήχου,των χαρακτήρων και εκείνης της ατάκας που θα μείνει για πάντα graffiti κάτω από το δέρμα.Enough said,it's the final countdown.

Films

11.Atomic Blonde

Η Charlize Theron είναι η πραγματική Wonder Woman και η απόλυτη action heroine της εποχής.Το Atomic Βlonde δεν είναι αριστούργημα,αλλά οι οργασμοί που προσφέρει η βουτηγμένη στο νέον φωτογραφία του,και κυρίως το μονοπλάνο-μάχη  της χρονιάς,είναι αρκετοί λόγοι για να μπει σε κάθε λίστα.Gal Gadot who?

10.Lucky

To Lucky θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του ντοκιμαντέρ Harry Dean Stanton:Partly Fiction,καθώς ο 91χρονος ηθοποιός ουσιαστικά υποδύεται τον εαυτό του.Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη ερμηνεία του-αν υπάρχει κάποιος τρελός που να έχει δει και τις 100 ταινίες που συμμετείχε,ας μας ενημερώσει-αλλά ήταν σίγουρα το τέλειο αντίο.Σε μια από τις τελευταίες σκηνές,ο Stanton έχει έναν πολύ συγκινητικό μονόλογο για το θάνατο,σκληρό αλλά ταυτόχρονα τρυφερό.Το χαμόγελο του λίγο πριν χαθεί στην έρημο,ήταν μια από τις ομορφότερες κινηματογραφικές στιγμές του 2017 και ο ιδανικός επίλογος μιας καριέρας και μιας ζωής.R.I.P. mr. Stanton.

9.Gifted

Tαινίες σαν το Gifted,είναι πολύ εύκολο να καταλήξουν μελόδραμα γεμάτο κλισέ.Όπως πάντα,οι ρόλοι κάνουν τη διαφορά.Η φοβερή ερμηνεία της μικρής Mckenna,o εξίσου καλός Evans και οι πολύ καλοί διάλογοι δίνουν στο φιλμ όλη τη γοητεία του.Γλυκόπικρο,αστείο,συγκινητικό,μελαγχολικό,γεμάτο πραγματική ζωή και ανθρώπινους χαρακτήρες.

8.The Disaster Artist

Mια από τις καλύτερες ταινίες του 2017 έχει ως θέμα μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών.Πόσο πιο κινηματογραφικό μπορεί να γίνει;Αγκαλιάστε το μεγαλείο του The Room και του άρχοντα του cult Tommy Wiseau.O Franco είναι πιο Wiseau και από τον ίδιο τον Wiseau,στην πιο ξεκαρδιστική ερμηνεία της χρονιάς,και παρά το γέλιο και την απίστευτη αμηχανία που προκαλεί ο larger than life πρωταγωνιστής της,το Disaster Artist δεν γελοιοποιεί το κεντρικό χαρακτήρα του.Αντιθέτως τον αντιμετωπίζει με επιείκεια και τρυφερή περιέργεια,όπως έκανε και ο Tim Burton με τον Ed Wood.Δώστε στον Franco το Όσκαρ.

7.Battle Of The Sexes  

Bασισμένο σε πραγματική -και πολύ ιντριγκαδόρικη- ιστορία,επίκαιρη λόγω του θέματος.Φανταστική αναπαράσταση της εποχής,χιούμορ,άλλη μια πολύ καλή ερμηνεία από την Stone,υπέροχη φωτογραφία και τραγούδια.Όλα αυτά είναι αρκετά ώστε ο θηλυκός Rocky του τένις να μπει στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 2017.

6.Wakefield

To πιο τοξικό σκοτάδι είναι δίπλα μας,μέσα μας.Ο έγγαμος βίος και η οικογένεια είναι πόλεμος και ζούγκλα.Στο Wakefield,ο Bryan Cranston αποσύρεται και βλέπει τη ζωή και την οικογένεια του,χωρίς αυτόν.Τι είναι πραγματικά ευτυχία και ελευθερία,και μπορούν να είναι το ίδιο πράγμα;Το Wakefield δεν δίνει απαντήσεις,αλλά ρωτάει με τον πιο συναρπαστικό τρόπο.

5.Gerald's Game

O Stepneh King είχε τη τιμητική του πέρσι.Το Gerald's Game ήταν με διαφορά η πιο συναρπαστική μεταφορά από τις τρεις.Βλέπεται σετάκι με το Wakefield,καθώς εξερευνά ακόμα πιο βαθιά το έρεβος που γεννά η οικογένεια.Εκπληκτική σκηνοθεσία,τρομερό σασπένς,διάλογοι ξυράφι,ένα βιτριολικό σχόλιο πάνω στο γάμο,και όλα αυτά με το 80% του φιλμ να διαδραματίζεται σε ένα δωμάτιο.Το καλύτερο θρίλερ του 2017 και μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνοθεσίες της περασμένης χρονιάς.

4.I,Tonya

Το Goodfellas του καλλιτεχνικού πατινάζ;Όχι ακριβώς,αλλά η παρομοίωση δεν είναι εντελώς άστοχη.Συνήθως οι χολυγουντιανές βιογραφίες είναι σαν διαφημίσεις λευκαντικού,αφαιρούν όλους τους λεκέδες και κάθε ενδιαφέρον από τις ιστορίες που παρουσιάζουν.Όχι στο I,Tonya όμως.Η ζωή είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης,η ιστορία της Tonya Harding είναι απίστευτη και το φιλμ pure fun.Kάπου ανάμεσα στο δράμα,τη μαύρη κωμωδία και το mockumentary,με τρομερό ρυθμό και φοβερή σκηνοθεσία.Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι το χιούμορ.Ειδικά στις πιο σκληρές σκηνές,σκηνές κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας,ο σκηνοθέτης πετάει φλος ρουαγιάλ.Τις παρουσιάζει με χιούμορ,χωρίς να τις ευτελίζει και βάζει τους χαρακτήρες να σπάνε τον τέταρτο τοίχο και να μιλάνε στον θεατή,με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένες.Η Robbie είναι φανταστική,αλλά τη παράσταση κλέβει η Janney,o πιο απολαυστικά σκατόψυχος χαρακτήρας του 2017.Το καλλιτεχνικό πατινάζ ανέβηκε στην εκτίμηση μου.

3.The Lego Batman Movie

Ο καλύτερος Batman από την εποχή του Michael Keaton,τόσο απλά.H DC ανακάλυψε επιτέλους το χιούμορ και μας πρόσφερε τη καλύτερη animated ταινία του περασμένου έτους.Τόσο καλή που κάνει κάθε άλλη superhero ταινία του 2017 να μοιάζει με σπασμένα Lego.Iron Man sucks.

2.Kedi

Αν δε σου άρεσε το Kedi,στις φλέβες σου κυλάει φρέον,οπότε σταμάτα να διαβάζεις αυτές τις γραμμές και πήγαινε να συνδεθείς με το φορτιστή σου.Το Kedi είναι μια ακόμα απόδειξη,ότι οι καλύτερες ιδέες είναι οι πιο απλές.Το περίπλοκο είναι η υλοποίηση.H Ceyda Torun γύρισε τh πιο όμορφη ιστορία που είδα πέρσι.Εφτά γάτες,η μια καλύτερη από την άλλη,ελεύθερες και όχι αδέσποτες.Τις ακολουθείς,μαθαίνεις τις ιστορίες τους,τις ιστορίες των ανθρώπων που τις φροντίζουν,την ιστορία κάθε γειτονιάς και συνοικίας.Δε γίνεται να μη σε συγκινήσουν ή να μη γελάσεις με τις απίστευτες φάτσες,δε γίνεται να μη χαθείς στην αφήγηση.Απλές,καθημερινές ιστορίες,γεμάτες ζεστασιά,που θα μπορούσαν να συμβούν στο καθένα.Η απλότητα και η αμεσότητα του Kedi είναι αφοπλιστική,είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις,που  μόλις τελειώσει,δεν μπορείς να σταματήσεις να χαμογελάς.Γιατί έκανες ένα ταξίδι,από αυτά που μόνο ο κινηματογράφος μπορεί να σου προσφέρει.Χωρίς να κουνηθείς από τη θέση σου,έστω και για λίγο,έζησες  τόσες διαφορετικές ζωές -και μάλιστα γατίσιες-,και πήγες σε μέρη που πιθανότατα δεν θα πας ποτέ.

1.Baby Driver

O Edgar Wright είναι ο auter της καρδιάς μας,είναι ένας από μας.Γυρίζει τις ταινίες που θα ήθελε να δει,που θέλουμε να  δούμε και που θα θέλαμε να γυρίσουμε,αν είχαμε το ταλέντο και τη φαντασία του.Eίτε μιλάμε για ζόμπι,action films ή επιστημονική φαντασία (Cornetto trilogy),είτε για comic (Scott Pilgrim),και ταινίες δράσης,ο 43χρονος  γυρίζει ταινίες που είναι απόλυτα δικές του,αλλά ταυτόχρονα και φόροι τιμής στα φιλμ που αγαπάει.Θα μπορούσε κάποιος να πει,ότι το Baby Driver είναι η αναβαθμισμένη εκδοχή του Driver (1978),που ο ίδιος ο Wright έχει αναφέρει ως επιρροή(μην ακούσω κανέναν να πει για το Drive,γιατί θα τον πατάω αργά με τρακτέρ,ενώ θα του ρίχνω χοντρό αλάτι και σκουριά στις πληγές).Δεν είναι όμως.
               Το Baby Driver είναι η καλύτερη ταινία δράσης της χρονιάς και η δεύτερη καλύτερη της δεκαετίας,μετά το Mad Max.H εναρκτήρια σεκάνς είναι ήδη κλασική.Είναι ένα μιούζικαλ με αυτοκίνητα και σκηνές καταδίωξης.Έχει απίστευτο ρυθμό,τρομερό soundtrack και τις ατάκες να πηγαινοέρχονται πιο γρήγορα κι από τελικό Wimbleton.
Mε έκανε να νιώσω εφηβικό ενθουσιασμό,με ανατρίχιασε,με καθήλωσε σε όλη τη διάρκεια και με έβαλε να ακούω τα τραγούδια του για μέρες.Είναι μια ακόμα ταινία που θα ήθελα να τη γυρίσω εγώ.Το Baby Driver είναι από τα φιλμ που σου προκαλούν τη κάψα να θέλεις να γίνεις σκηνοθέτης,γιατί ο Edgar Wright είναι πιο cool από κάθε rockstar.Αν όλοι αυτοί οι λόγοι δεν σας πείθουν,γιατί το Baby Driver είναι η καλύτερη ταινία του 2017,τότε κλείστε το pc και συνεχίστε το πλέξιμο.Was he slow?No.He's a good kid and a devil behind the wheel.

TV Series
Big Little Lies

To Big Little Lies είναι ένα ακόμη βήμα στην εξέλιξη,της τηλεόρασης που γίνεται κινηματογράφος και του κινηματογράφου που γίνεται τηλεόραση.Μίνι σειρά επτά επεισοδίων,με τον ίδιο σκηνοθέτη και διευθυντή φωτογραφίας.Η αισθητική της σειράς ήταν με διαφορά η πιο εντυπωσιακή για τη χρονιά που πέρασε.Αλλά πέρα από το εικαστικό κομμάτι,οι ερμηνείες ήταν αυτές που έκαναν τη διαφορά.Εξαιρετικό σενάριο,χαρακτήρες με βάθος και φοβερή ανατροπή.Μπορεί στη περιγραφή η σειρά να μοιάζει βαρετή,-οι ζωές τριών γυναικών και των οικογενειών τους-όμως η πραγματική τέχνη αυτό κάνει,παρουσιάζει το συνηθισμένο με ασυνήθιστο τρόπο.

Αmerican Gods

H πιο πρωτότυπη σειρά του 2017.Ο Neil Gaiman είναι ανεξάντλητο όσο και ανεξερεύνητο χρυσωρυχείο ιδεών,και χρειαζόμαστε και άλλες μεταφορές των έργων του.Σειρά Sandman anyone?

Manhunter:Unabomber

Άλλη μια πραγματική ιστορία που μεταφέρθηκε εξαιρετικά σε μίνι σειρά.Ίδια λογική με το Big Little Lies,ένας σκηνοθέτης σε όλα τα επεισόδια,με αποτέλεσμα η σειρά να έχει κινηματογραφική υφή.Φοβερές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές,στις καλύτερες στιγμές του θύμισε True Detective και Hannibal.

GLOW

Δώστε 80s στο λαό,ειδικά όταν είναι τόσο καλό.Πιασάρικο θέμα (true story),λίγη καφρίλα,συμπαθέστατοι χαρακτήρες,λίγο δράμα για να δέσει το γλυκό,πολύ χρώμα και τραγουδάρες,και έχεις το feel good hit of the summer.

Game Of Thrones

Ό,τι και να λέμε,θα μας λείψει όταν τελειώσει.Το φαινόμενο της δεκαετίας,το Star Wars της εποχής έφτασε στη προτελευταία σεζόν.Η οποία ήταν αντάξια της προηγούμενης και του hype της σειράς.Μετά από χρόνια θα το συζητάμε,"εσύ που ήσουν σε εκείνο το επεισόδιο;".

Better Call Saul

H σειρά στο τρίτο κύκλο,κοιτάζει πλέον το Breaking Bad στα μάτια.Χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο;

Black Mirror

Kαι ο τέταρτος κύκλος ήταν στα γνωστά υψηλά στάνταρτ ποιότητας.Σκληρό,σκοτεινό και καταθλιπτικό,όπως το μέλλον της ανθρωπότητας,και ταυτόχρονα ιδιοφυές,με εκπληκτικές ιδέες και σενάρια,που στέλνουν όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας  στη χωματερή των κλισέ.

Stranger Things

Δε ξέρω τι ακριβώς περίμεναν κάποιοι από τη δεύτερη σεζόν.Να τετραγωνίσει το κύκλο;Δεν έφερε τη παγκόσμια ειρήνη,ούτε μας αποκάλυψε το νόημα της ζωής.Δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης και κάπου η νοσταλγία έχει τα όρια της.Ε και;Εγώ το ευχαριστήθηκα,δε βαρέθηκα καθόλου και ανυπομονώ για τη τρίτη σεζόν.Άραγε θα έχει 90s νοσταλγία αυτή τη φορά;

Βlood Drive

H Β-movie cultια της χρονιάς.Οκ,δεν ήταν για 13 επεισόδια,ούτε για 43 λεπτά το κάθε επεισόδιο.Αν ήταν πιο μικρά,με συμπυκνωμένη τη δράση,τη καφρίλα και το χαβαλέ,θα μιλάγαμε για άθλο.Ακόμα κι έτσι πάντως,ήταν από τις πιο διασκεδαστικές εκπλήξεις του 2017,με τον χαρακτήρα του Julian Slink να μπαίνει στο πάνθεον των πιο γαμάτων κακών.Κρίμα που κόπηκε,ίσως μια συνέχεια σε ταινία να ήταν καλή ιδέα.