Παραμονή Πρωτοχρονιάς με έναν ντετέκτιβ που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος
Διακοπή ρεύματος.Η σιωπή τον χειμώνα είναι απειλητική.Οι νιφάδες μοιάζουν με κουρέλια από σκοτάδι.Ευτυχώς στο μπαρ έχει ρεύμα.Δέκατη ή ένατη φορά που θα κάνω Πρωτοχρονιά εδώ;Γιατί εδώ;Για να έχω μια δικαιολογία,για να μπορώ να φύγω.
Στο σπίτι δεν έχω να κάνω κάτι,δε με περιμένει κανείς και τίποτα.
Κάθε χρόνο οι ίδιες φάτσες.Θ'ανταλλάξουμε ευχές,ο μπάρμαν θα κεράσει ένα γύρο ποτά και θα επιστρέψουμε στις σιωπές μας.Έχουμε ανάγκη να βαφτίζουμε τον χρόνο,με όσο πιο πολλά ονόματα μπορούμε.
Χριστούγεννα,Πρωτοχρονιά,γενέθλια,επέτειος.Για να ξεχνάμε πως δεν έχει νόημα,το πόσο αδιάφορος και ανελέητος είναι.Κοιτάζω τα μπουκάλια,τα χρώματα,τις αντανακλάσεις.Ψάχνουμε έναν σπινθήρα από το παρελθόν,για να βάλει φωτιά στο παρόν,μια γουλιά,μια μυρωδιά,κάτι να κρατήσει την νοσταλγία,λίγο ακόμα ζωντανή.
Οι αλχημιστές παράτησαν την προσπάθεια να φτιάξουν χρυσό και παλεύουν να δημιουργήσουν λήθη.Καθαρή,σπέσιαλ λήθη.Με όλες τις ιδιότητες του θανάτου,χωρίς να είσαι νεκρός. Μα η μνήμη είναι είναι σκληρή ερωμένη,εκδικείται σαν προδομένη γυναίκα.Αλλοιώνει το παρελθόν,κάνει τα άσχημα καλύτερα από ό,τι ήταν και τα καλά χειρότερα.Κυρίως,σε ματώνει με αναμνήσεις που δεν έζησες ποτέ.Όλα τα ίσως και τα μπορεί,στραγγαλίζουν την λογική σε κάθε σου κύτταρο. Άλλος ένας χρόνος έφυγε.Τι πήρε,τι άφησε;Άξιζε το τίμημα,τι αγόρασαν οι ρυτίδες,η μοναξιά και η μετριότητα σου;
Χαζεύω τους υπόλοιπους θαμώνες. Η ευτυχία είναι σαν την αντανάκλαση,μπορείς να την δεις στους άλλους.Όσο πιο ευτυχισμένους τους κάνεις,τόσο είσαι και'συ.Άλλο ένα ποτό,κι άλλο ένα. Πιές όλο το σκοτάδι,μέχρι το κατακάθι,μέχρι να νιώσεις επιτέλους λίγη ζεστασιά κάπου μέσα σου,μέχρι να νιώσεις να ξυπνάει κάτι,να ανασαίνει,να είναι ζωντανό.
Πιές μέχρι ν'αδειάσεις όλο σου τον εαυτό.Να εξημερώσεις την πραγματικότητα πριν σε εξημερώσει εκείνη.Δε θέλω να με βρει η νέα χρονιά πάλι εδώ.Τρέχω σπίτι,πέφτω στο κρεβάτι,σαν να βουτάω στη θάλασσα.Πότε ακριβώς έγινε ο ιδιωτικός μας κόσμος χάος;Πότε ακριβώς χάσαμε την ιδιωτική μας γραμματική,το ιδιωτικό λεξιλόγιο,την ιδιωτική μας σιωπή,αυτή που άνηκε μόνο σε μας τους δύο..Τελευταίο ποτό,τελευταίο τσιγάρο,τελευταίο τραγούδι της δεκαετίας.Ελπίζω να με πάρει ο ύπνος πριν τελειώσει η μουσική,πριν ξημερώσει.
Ελπίζω πως θα την ακούσω να έρχεται,να πετάει βιαστικά τις γόβες της και να ξαπλώνει δίπλα μου.Θα τινάξει την στάχτη από πάνω μου,θα πιεί την τελευταία γουλιά από το ποτό μου.Θα μου βγάλει το πουκάμισο και θα με αγκαλιάσει.Μερικές φορές,μένει λίγο περισσότερο...
* Τσάρλς Μπουκόφσκι.
Διακοπή ρεύματος.Η σιωπή τον χειμώνα είναι απειλητική.Οι νιφάδες μοιάζουν με κουρέλια από σκοτάδι.Ευτυχώς στο μπαρ έχει ρεύμα.Δέκατη ή ένατη φορά που θα κάνω Πρωτοχρονιά εδώ;Γιατί εδώ;Για να έχω μια δικαιολογία,για να μπορώ να φύγω.
Στο σπίτι δεν έχω να κάνω κάτι,δε με περιμένει κανείς και τίποτα.
Κάθε χρόνο οι ίδιες φάτσες.Θ'ανταλλάξουμε ευχές,ο μπάρμαν θα κεράσει ένα γύρο ποτά και θα επιστρέψουμε στις σιωπές μας.Έχουμε ανάγκη να βαφτίζουμε τον χρόνο,με όσο πιο πολλά ονόματα μπορούμε.
Χριστούγεννα,Πρωτοχρονιά,γενέθλια,επέτειος.Για να ξεχνάμε πως δεν έχει νόημα,το πόσο αδιάφορος και ανελέητος είναι.Κοιτάζω τα μπουκάλια,τα χρώματα,τις αντανακλάσεις.Ψάχνουμε έναν σπινθήρα από το παρελθόν,για να βάλει φωτιά στο παρόν,μια γουλιά,μια μυρωδιά,κάτι να κρατήσει την νοσταλγία,λίγο ακόμα ζωντανή.
Οι αλχημιστές παράτησαν την προσπάθεια να φτιάξουν χρυσό και παλεύουν να δημιουργήσουν λήθη.Καθαρή,σπέσιαλ λήθη.Με όλες τις ιδιότητες του θανάτου,χωρίς να είσαι νεκρός. Μα η μνήμη είναι είναι σκληρή ερωμένη,εκδικείται σαν προδομένη γυναίκα.Αλλοιώνει το παρελθόν,κάνει τα άσχημα καλύτερα από ό,τι ήταν και τα καλά χειρότερα.Κυρίως,σε ματώνει με αναμνήσεις που δεν έζησες ποτέ.Όλα τα ίσως και τα μπορεί,στραγγαλίζουν την λογική σε κάθε σου κύτταρο. Άλλος ένας χρόνος έφυγε.Τι πήρε,τι άφησε;Άξιζε το τίμημα,τι αγόρασαν οι ρυτίδες,η μοναξιά και η μετριότητα σου;
Χαζεύω τους υπόλοιπους θαμώνες. Η ευτυχία είναι σαν την αντανάκλαση,μπορείς να την δεις στους άλλους.Όσο πιο ευτυχισμένους τους κάνεις,τόσο είσαι και'συ.Άλλο ένα ποτό,κι άλλο ένα. Πιές όλο το σκοτάδι,μέχρι το κατακάθι,μέχρι να νιώσεις επιτέλους λίγη ζεστασιά κάπου μέσα σου,μέχρι να νιώσεις να ξυπνάει κάτι,να ανασαίνει,να είναι ζωντανό.
Πιές μέχρι ν'αδειάσεις όλο σου τον εαυτό.Να εξημερώσεις την πραγματικότητα πριν σε εξημερώσει εκείνη.Δε θέλω να με βρει η νέα χρονιά πάλι εδώ.Τρέχω σπίτι,πέφτω στο κρεβάτι,σαν να βουτάω στη θάλασσα.Πότε ακριβώς έγινε ο ιδιωτικός μας κόσμος χάος;Πότε ακριβώς χάσαμε την ιδιωτική μας γραμματική,το ιδιωτικό λεξιλόγιο,την ιδιωτική μας σιωπή,αυτή που άνηκε μόνο σε μας τους δύο..Τελευταίο ποτό,τελευταίο τσιγάρο,τελευταίο τραγούδι της δεκαετίας.Ελπίζω να με πάρει ο ύπνος πριν τελειώσει η μουσική,πριν ξημερώσει.
Ελπίζω πως θα την ακούσω να έρχεται,να πετάει βιαστικά τις γόβες της και να ξαπλώνει δίπλα μου.Θα τινάξει την στάχτη από πάνω μου,θα πιεί την τελευταία γουλιά από το ποτό μου.Θα μου βγάλει το πουκάμισο και θα με αγκαλιάσει.Μερικές φορές,μένει λίγο περισσότερο...
* Τσάρλς Μπουκόφσκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου