O φόβος ως μονάδα μέτρησης

Είναι μονάδα μέτρησης ο φόβος;
Και αν ναι,τι μετράει και πως;
Ποιες είναι οι υποδιαιρέσεις του;
Τα χρόνια,οι μέρες,τα λεπτά;
Μετράει την ευτυχία ή την δυστυχία;
Το παρελθόν,το παρόν ή το μέλλον;
Αν είσαι πολύ ψηλά στην κλίμακα,ζεις πυρετική ηδονή ενώ αν είσαι χαμηλά, βουλιάζεις σε αρκτικά βάθη μιζέριας;
Σε ποια θερμοκρασία καίγεται ο φόβος;Είναι σαν το χαρτί ή χρειάζεται πιο δυνατή φωτιά;
Μήπως καίγεται μόνο σε θερμοκρασίες κόλασης,γιατί εκεί δεν είχες τίποτα πια να φοβάσαι;
Μήπως ο φόβος είναι η αναμονή;Κυρίως όσων δε θα γίνουν;
Τι μας έχει απομείνει,να είμαστε σε μέρη και με ανθρώπους που μας αρέσει η γεύση του φόβου που μας προκαλούν;Έχει γεύση ο φόβος,χρώματα και φωνή;
Όταν περνάς τόσο καιρό στο σπίτι,βλέπεις τη ζωή σου σαν ξένος;Τις προηγούμενες εκδοχές του εαυτού σου να προβάλλονται παράλληλα;Σαν ταινία,θεατής και ηθοποιός ταυτόχρονα;Ποιος στοιχειώνει ποιον;
Tι περιμένουμε,ποιος μας περιμένει;Μήπως ήμασταν πάντα σε καραντίνα;Ίσως κανένας να μη θέλει να ξαναβγεί,και ψάχναμε μια καλή δικαιολογία;Είμαστε μαριονέτες στο μάτι του κυκλώνα,που περιμένουμε κάποιο χέρι να μας πιάσει από τα νήματα;Είμαστε τόσο ερωτευμένοι με τις εικόνες και τις λέξεις,αλλά μόνο όταν είναι πίσω από μια οθόνη;Οι λέξεις και οι εικόνες είναι σαν κρύσταλλα,όταν χάσουν το νόημα τους σπάνε.Και αν προσπαθήσεις να τις ξαναφτιάξεις,το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χάσεις το χρόνο σου,ματώνοντας τα δάχτυλα σου.