Δεν πίστευα ότι θα υπήρχε τέτοια αγάπη. Ένα κορίτσι που μοιάζει με ένα μικρό βιβλιοπωλείο στο τέλος του δρόμου, το μόνο φως μέσα στη βροχερή μέρα που με περιμένει.
Στη βιτρίνα της θα δω πάντα κάτι καινούργιο που να μου αρέσει. Θα με καλωσορίσει με τη ζεστασιά της μυρωδιάς της, με αγκαλιάζει σαν ρούχο γεμάτο λιακάδα.
Στις σελίδες της θα βρω όλες τις σωστές ερωτήσεις στις απαντήσεις που νόμιζα πως είχα.
Κάθε της κίνηση μια πόζα, μια παράγραφος πυροτεχνημάτων
Οι λέξεις τυφλές, αγέννητες μέχρι να τις προφέρουν τα χείλη σου, νιώθω τον παλμό τους, η αφή της πνοής σου κυλάει στα μαλλιά μου, όπως έχω ξαπλώσει στα πόδια σου και μου περιγράφεις τη μέρα σου
Μπορώ να είμαι τόσο παιδί, έφηβος και ανώριμος μαζί σου, χωρίς να αισθάνομαι πως εξαπατώ τον εαυτό μου, να πω ότι είμαι ενήλικας τώρα.
Η χαρά έρχεται όταν βρίσκω μια μικρή πιθανότητα μέσα στο σκοτάδι, το τρυπας σαν χαρτόνι, το σκίζεις σαν περιτύλιγμα δώρου και στο φως υπάρχει άλλη μια μέρα μαζί σου, άλλο ένα δώρο.
Είμαστε ζευγάρι μεγάλων αποστάσεων. Ακόμη και χωρισμένοι, προστατεύουμε ο ένας τον χρόνο και το χώρο του άλλου
Λατρεύω την πίστη στα μάτια σου, εκείνη που σου επιτρέπει να δεις μια δυνατότητες σε μένα που δεν είναι άμεσα αντιληπτές, δεν έχουν ανθίσει ακόμα.
Νιώθω τη ζωή σαν μέθη μόνο όταν είσαι εδώ
Οι κραδασμοί στο σκοτάδι ξεκλειδώνουν σιγά σιγά το μυαλό και το σώμα.
Άσε με βυθιστώ στα μυστικά σου
Να βουτήξω ως τα μάτια στην κόλαση σου όταν πνίγεσαι απο τις μάσκες
Τα δάχτυλα δακρύζουν, σπίθες απ’ τα δάκρυα
Ανέβαινουν αργά στ'αστέρια του λαιμού σου
Τα δωμάτια αλλάζουν διαστάσεις και χρώματα
Η κρεβατοκάμαρα μουσείο της θάλασσας, να μετράω τις παλίρροιες στους αναστεναγμούς σου.
Καυτός πάγος, όσο λιώνεις πάνω μου κι εγώ μέσα σου , τόσο πιο σφιχτά γίνονται κόμπος τα όνειρα
Λιώνει ο χρόνος
Μέσα στο σώμα μου καίει η μορφή σου
Τραγούδια που ψιθύρισε το ένα το άλλο με τις μελωδίες του αίματος
Σε μια γυναίκα υπάρχει όλο το μέλλον
Στην ανηφόρα της φωτιάς σου ξετυλίγω τον λαβύρινθο τ'ουρανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου