Το μελάνι ως αντίδοτο

Ένα από τα ελάχιστα καλά που έχει η ανεργία,είναι πως έχω αρκετό χρόνο να διαβάσω τις στοίβες με τα βιβλία που περιμένουν.
Διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο,νιώθεις την όραση και το μυαλό να ξυπνάνε.Σαν να τρως μετά από καιρό πραγματικό φαγητό,ανακαλύπτεις ξανά όλες τις νότες της γεύσης.
                                      Όλες τις γευστικές αποχρώσεις της γραφής.Όταν έχεις στομώσει από τα τυποποιημένα ψέματα,τα ταχυφαγεία και τα ταχυσφαγεία των μέσων μαζικής εξαθλίωσης,εκεί που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους,πνιγμένες στα συντηρητικά και στο φαρμάκι της κάθε ενοικιαζόμενης πένας,άνοιξε ένα βιβλίο.
                               Να θυμηθούμε πόσο όμορφη είναι η γραφή,η πραγματική γραφή,πριν τη κακοποιήσουν γραβατωμένοι σκορπίοι.Μέσα από τις οθόνες,από γυαλιστερές σελίδες,μέσα από το φως,ατελείωτες μεταγγίσεις σκότους έχουν μουδιάσει τη λογική,τη μνήμη και τη φαντασία μας.
                                Ας θυμηθούμε πως αυτοί που αγαπάνε τη γραφή,ξορκίζουν το σκοτάδι με το μελάνι,μαυρίζουν τα χαρτιά με τον εαυτό τους,μας κάνουν μεταγγίσεις φωτός μέσα απ'το σκοτάδι.Δίνουν στις λέξεις το χαμένο νόημα,το άρωμα,τη μελωδία,το ρυθμό και τη γεύση τους.Και στις σκέψεις μας,την χαμένη τους ανάσα..