"Thing We Lost In The Fire"
Ο Σπύρος έτρεχε να προλάβει τον αδερφό του."Παναγιώτη!Περίμενε λίγο!""Τι θέλεις;""Περίμενε μια στιγμή,που πας;""Στη πλατεία,με περιμένουν τα παιδιά""Κάτσε μια στιγμή να σου πω".
Σταμάτησε απότομα,όπως γύρισε,έριξε το ποδήλατο του κάτω."Λέγε""Τι ήταν αυτό που έκανες;""Ποιο;""Γιατί έστειλες μήνυμα;""Γιατί πειράζει;""Πειράζει αν είσαι συνένοχος σε έγκλημα""Ποιο έγκλημα;""Κόψε το δούλεμα,σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και'συ συναίνεσες σ'αυτό""Πρώτον,δε σκοτώθηκε κανένας άνθρωπος,ο Πανάρετος πέθανε και δεύτερον,εγώ δε σκότωσα κανέναν".
Ο Σπύρος ζαλίστηκε απ'το θυμό,το κεφάλι του βούιζε απ'την ένταση."Είσαι με τα καλά σου ρε μαλάκα,τι θα γίνει αν έρθει η αστυνομία,αν σε συλλάβουν;""Λες να συλλάβουν 600.000 άτομα;Και που θα μας βάλουν;""Το πίστεψες πως ψήφισαν 600.000 άτομα..""Γιατί όχι;Εδώ τόσα χρόνια ο κόσμος πίστευε πως τα κανάλια του έλεγαν την αλήθεια,γιατί αυτό να είναι ψέματα;""Παναγιώτη σοβαρέψου,θέλεις να πάθει τίποτα η μάνα σου;Λίγο να στεναχωρηθεί,η πίεση της φτάνει στο θεό""Τι θέλεις ρε Σπύρο;"
Η έκρηξη τον αιφνιδίασε.
(Στο βάθος ακούγεται αυτό)
"Να μου πεις αν σκέφτεσαι πριν κάνεις την οπιαδήποτε μαλακία σου κατέβει""Απάντησε μου ειλικρινά,με το χέρι στη καρδιά,δεν ευχαριστήθηκες με αυτό που έγινε,δεν ένιωσες ικανοποιηση;'Ενα κομμάτι σου δεν ένιωσε δικαιωμένο,δεν ένιωσε λύτρωση;".Ο Σπύρος ξεφύσηξε απογοητευμένος.Σήκωσε το βλέμμα,τα μάτια του αδερφού του περίμεναν το "ναι" με παιδική λαχτάρα.
"Όχι.Όχι έτσι,όχι μ'αυτόν το τρόπο.""Και τότε πως ρε Σπύρο,ποιος είναι ο σωστός τρόπος;""Δε ξέρω αλλά όχι έτσι.Τον σιχαινόμουν τον Πανάρετο,αλλά με το να τον σκοτώσεις και μάλιστα έτσι,τον κάνεις μάρτυρα.Ο θάνατος τον ξέπλυνε από κάθε αμαρτία.Ο πιο διεφθαρμένος και μισητός πολιτικός της τελευταίας 25ας,θα γίνει άγιος,ένας νεκρός ήρωας της δημοκρατίας.Ακόμη και με τον θάνατο του,εξυπηρετεί τ'αφεντικά του"
"Μαλακίες,όλη η Ελλάδα το ευχαριστήθηκε,θα κλάψουν πέντε δέκα δημοσιογράφοι και πολιτικοί και στ'αρχίδια μας""Δεν είναι έτσι.Τι θα γίνει αν αύριο σκοτωθεί με τον ίδιο τρόπο,κάποιος που συμπαθείς,κάποιος που συμφωνείς μαζί του,που έχετε κοινές απόψεις και ιδέες;Αν ήταν κάποιος δικός σου,κάποιος φίλος ή κάποιος απ'την οικογένεια;"
"Αν ήσουν εσύ,δε θα με πείραζε ρε Σπύρο""Δε μου απάντησες""Ωραία λοιπόν,τι θα γίνει αν δε συμβεί τίποτα απ'όλα αυτά;Ή αν σκοτωθούν κι άλλα μουνόπανα σαν τον Πανάρετο;Θα στεναχωρηθείς και γι'αυτούς;""Δε καταλαβαίνεις,δε στεναχωριέμαι για τον Πανάρετο και τον κάθε Πανάρετο,αλλά για τη βία,που θα γίνει φαύλος κύκλος"
"Ρε μαλάκα,από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,μου ζάλιζες τ'αρχίδια με την δικαιοσύνη.Ότι η δικαιοσύνη είναι πάνω από όλα,ότι είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας και της κοινωνίας,η δικαιοσύνη το'να και η δικαιοσύνη τ'άλλο.Και μια φορά στα χίλια χρόνια που αποδόθηκε,γκρινιάζεις;""Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη!""Και'γω σου λέω πως είναι η μόνη δικαιοσύνη που μπορούμε να έχουμε!".
Δε τον είχε ξαναδεί έτσι,να διαφωνεί με τόσο πάθος."Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν έχεις επαφή με το περιβάλλον.Είσαι 36 χρονών και ζεις ακόμα σαν έφηβος,στο σπίτι των γονιών σου.Θα φτάσεις 50 και θα είσαι ακόμα εδώ.Είσαι όλη μέρα κλεισμένος στο δωματίο σου,έχεις διαβάσει τα άπαντα του σύμπαντος,αλλά δεν έχεις ιδέα τι είναι ο κόσμος.
Έχεις καταντήσει σαν τους κομμουνιστές και τους χριστιανούς που κοροιδεύεις,περιμένεις να ωριμάσουν οι συνθήκες και να έρθει ο μεσσίας .Η δικαιοσύνη που έχεις στο μυαλό σου είναι για έναν ιδανικό,τέλειο κόσμο.Έναν κόσμο που θα κάνουμε τσουλήθρα σε ουράνια τόξα και θα τρέχουμε στα σύννεφα πάνω σε μονόκερους.Μέχρι να φτιάξουμε αυτό τον κόσμο όμως,χρειαζόμαστε κάτι άλλο.
Αυτή είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν και να'σαι σίγουρος πως απόψε κατάλαβαν πολλά,για πρώτη φορά μετά από καιρό".Ο Σπύρος τον άκουγε αποσβολωμένος.Οι λέξεις ήταν σαν φτύσιμο στο πρόσωπο του,σαν να ξέρναγε πάνω του,όλα όσα προσπάθησε να του μάθει.
"Γιατί δεν καταλαβαίνεις;Ποιος ελέγχει αυτόν το τύπο και ποιος θ'αποφασίσει ποιος θα πεθάνει μετά;Που σταματάει το αίμα;Τι θα γίνει αν τον πιάσουν;Ξέρεις πόσο χειρότερη θα γίνει η κατάσταση;Στο όνομα της ασφάλειας,τα αντίποινα θα είναι δεκαπλάσια.Σκέφτηκες καθόλου τις συνέπειες,όταν έστελνες το μήνυμα;" "Όχι δε το σκέφτηκα.Βαρέθηκα να σκέφτομαι και να ζυγίζω τη κάθε λέξη,εκατό φορές.Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.Δεν μπορώ να υποφέρω τις συνέπειες της αδράνειας.Δεν αντέχω άλλο αυτή την αναμονή.Μου στερεί το χρόνο και ο χρόνος είναι το μόνο που έχω.Αν το μόνο που μας έχει μείνει είναι η καταστροφή,θέλω να διαλέξω εγώ τον τρόπο"
"Και τι γίνεται μετά,το έχεις σκεφτεί;""Δε ξέρω.Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Αυτά τα τέρατα δεν εξημερώνονται.Πρέπει να τα σκοτώσεις,πριν καταπιούν τα πάντα""Και αν γίνεις χειρότερο τέρας στη πορεία;""Τουλάχιστον θα είναι επιλογή μου".Ανέβηκε στο ποδήλατο.Στα τρία μέτρα σταμάτησε."Ή ελεύθερος ή ήσυχος μπορείς να είσαι,όχι και τα δύο.Εσύ μου το'μάθες,το θυμάσαι;"Ο Σπύρος έμεινε να τον κοιτάζει.
Σύρθηκε μέχρι το δωμάτιο του.Η απογοήτευση είχε αυξήσει την βαρύτητα,κάθε κίνηση όλο και πιο δύσκολη,όλο και πιο ανυπόφορη.Έκλεισε τον υπολογιστή και πέταξε το πακέτο στο συρτάρι.Στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.Άνοιγε βιβλία τυχαία,έψαχνε μια λέξη,μια πρόταση, έναν οιωνό που θα τον έκανε να ξεχαστεί.
Διάλεξε το τελευταίο βιβλίο,σελίδα 67.Χαμογέλασε λυπημένα.Έβαλε το βιβλίο στη θέση του,έσβησε το φως και έκλεισε τη πόρτα.Θα πήγαινε για περπάτημα.Μέχρι το πρωί,θα έψαχνε βολική ερμηνεία για τον οιωνό του."Αν δεν ελπίσει κανείς το ανέλπιστο,δε πρόκειται να το ανακαλύψει,γιατί είναι ανεξερεύνητο και απρόσιτο".
Σταμάτησε απότομα,όπως γύρισε,έριξε το ποδήλατο του κάτω."Λέγε""Τι ήταν αυτό που έκανες;""Ποιο;""Γιατί έστειλες μήνυμα;""Γιατί πειράζει;""Πειράζει αν είσαι συνένοχος σε έγκλημα""Ποιο έγκλημα;""Κόψε το δούλεμα,σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και'συ συναίνεσες σ'αυτό""Πρώτον,δε σκοτώθηκε κανένας άνθρωπος,ο Πανάρετος πέθανε και δεύτερον,εγώ δε σκότωσα κανέναν".
Ο Σπύρος ζαλίστηκε απ'το θυμό,το κεφάλι του βούιζε απ'την ένταση."Είσαι με τα καλά σου ρε μαλάκα,τι θα γίνει αν έρθει η αστυνομία,αν σε συλλάβουν;""Λες να συλλάβουν 600.000 άτομα;Και που θα μας βάλουν;""Το πίστεψες πως ψήφισαν 600.000 άτομα..""Γιατί όχι;Εδώ τόσα χρόνια ο κόσμος πίστευε πως τα κανάλια του έλεγαν την αλήθεια,γιατί αυτό να είναι ψέματα;""Παναγιώτη σοβαρέψου,θέλεις να πάθει τίποτα η μάνα σου;Λίγο να στεναχωρηθεί,η πίεση της φτάνει στο θεό""Τι θέλεις ρε Σπύρο;"
Η έκρηξη τον αιφνιδίασε.
(Στο βάθος ακούγεται αυτό)
"Όχι.Όχι έτσι,όχι μ'αυτόν το τρόπο.""Και τότε πως ρε Σπύρο,ποιος είναι ο σωστός τρόπος;""Δε ξέρω αλλά όχι έτσι.Τον σιχαινόμουν τον Πανάρετο,αλλά με το να τον σκοτώσεις και μάλιστα έτσι,τον κάνεις μάρτυρα.Ο θάνατος τον ξέπλυνε από κάθε αμαρτία.Ο πιο διεφθαρμένος και μισητός πολιτικός της τελευταίας 25ας,θα γίνει άγιος,ένας νεκρός ήρωας της δημοκρατίας.Ακόμη και με τον θάνατο του,εξυπηρετεί τ'αφεντικά του"
"Μαλακίες,όλη η Ελλάδα το ευχαριστήθηκε,θα κλάψουν πέντε δέκα δημοσιογράφοι και πολιτικοί και στ'αρχίδια μας""Δεν είναι έτσι.Τι θα γίνει αν αύριο σκοτωθεί με τον ίδιο τρόπο,κάποιος που συμπαθείς,κάποιος που συμφωνείς μαζί του,που έχετε κοινές απόψεις και ιδέες;Αν ήταν κάποιος δικός σου,κάποιος φίλος ή κάποιος απ'την οικογένεια;"
"Αν ήσουν εσύ,δε θα με πείραζε ρε Σπύρο""Δε μου απάντησες""Ωραία λοιπόν,τι θα γίνει αν δε συμβεί τίποτα απ'όλα αυτά;Ή αν σκοτωθούν κι άλλα μουνόπανα σαν τον Πανάρετο;Θα στεναχωρηθείς και γι'αυτούς;""Δε καταλαβαίνεις,δε στεναχωριέμαι για τον Πανάρετο και τον κάθε Πανάρετο,αλλά για τη βία,που θα γίνει φαύλος κύκλος"
"Ρε μαλάκα,από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,μου ζάλιζες τ'αρχίδια με την δικαιοσύνη.Ότι η δικαιοσύνη είναι πάνω από όλα,ότι είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας και της κοινωνίας,η δικαιοσύνη το'να και η δικαιοσύνη τ'άλλο.Και μια φορά στα χίλια χρόνια που αποδόθηκε,γκρινιάζεις;""Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη!""Και'γω σου λέω πως είναι η μόνη δικαιοσύνη που μπορούμε να έχουμε!".
Δε τον είχε ξαναδεί έτσι,να διαφωνεί με τόσο πάθος."Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν έχεις επαφή με το περιβάλλον.Είσαι 36 χρονών και ζεις ακόμα σαν έφηβος,στο σπίτι των γονιών σου.Θα φτάσεις 50 και θα είσαι ακόμα εδώ.Είσαι όλη μέρα κλεισμένος στο δωματίο σου,έχεις διαβάσει τα άπαντα του σύμπαντος,αλλά δεν έχεις ιδέα τι είναι ο κόσμος.
Έχεις καταντήσει σαν τους κομμουνιστές και τους χριστιανούς που κοροιδεύεις,περιμένεις να ωριμάσουν οι συνθήκες και να έρθει ο μεσσίας .Η δικαιοσύνη που έχεις στο μυαλό σου είναι για έναν ιδανικό,τέλειο κόσμο.Έναν κόσμο που θα κάνουμε τσουλήθρα σε ουράνια τόξα και θα τρέχουμε στα σύννεφα πάνω σε μονόκερους.Μέχρι να φτιάξουμε αυτό τον κόσμο όμως,χρειαζόμαστε κάτι άλλο.
Αυτή είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν και να'σαι σίγουρος πως απόψε κατάλαβαν πολλά,για πρώτη φορά μετά από καιρό".Ο Σπύρος τον άκουγε αποσβολωμένος.Οι λέξεις ήταν σαν φτύσιμο στο πρόσωπο του,σαν να ξέρναγε πάνω του,όλα όσα προσπάθησε να του μάθει.
"Γιατί δεν καταλαβαίνεις;Ποιος ελέγχει αυτόν το τύπο και ποιος θ'αποφασίσει ποιος θα πεθάνει μετά;Που σταματάει το αίμα;Τι θα γίνει αν τον πιάσουν;Ξέρεις πόσο χειρότερη θα γίνει η κατάσταση;Στο όνομα της ασφάλειας,τα αντίποινα θα είναι δεκαπλάσια.Σκέφτηκες καθόλου τις συνέπειες,όταν έστελνες το μήνυμα;" "Όχι δε το σκέφτηκα.Βαρέθηκα να σκέφτομαι και να ζυγίζω τη κάθε λέξη,εκατό φορές.Δε θέλω να γίνω σαν εσένα.Δεν μπορώ να υποφέρω τις συνέπειες της αδράνειας.Δεν αντέχω άλλο αυτή την αναμονή.Μου στερεί το χρόνο και ο χρόνος είναι το μόνο που έχω.Αν το μόνο που μας έχει μείνει είναι η καταστροφή,θέλω να διαλέξω εγώ τον τρόπο"
"Και τι γίνεται μετά,το έχεις σκεφτεί;""Δε ξέρω.Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Αυτά τα τέρατα δεν εξημερώνονται.Πρέπει να τα σκοτώσεις,πριν καταπιούν τα πάντα""Και αν γίνεις χειρότερο τέρας στη πορεία;""Τουλάχιστον θα είναι επιλογή μου".Ανέβηκε στο ποδήλατο.Στα τρία μέτρα σταμάτησε."Ή ελεύθερος ή ήσυχος μπορείς να είσαι,όχι και τα δύο.Εσύ μου το'μάθες,το θυμάσαι;"Ο Σπύρος έμεινε να τον κοιτάζει.
Σύρθηκε μέχρι το δωμάτιο του.Η απογοήτευση είχε αυξήσει την βαρύτητα,κάθε κίνηση όλο και πιο δύσκολη,όλο και πιο ανυπόφορη.Έκλεισε τον υπολογιστή και πέταξε το πακέτο στο συρτάρι.Στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.Άνοιγε βιβλία τυχαία,έψαχνε μια λέξη,μια πρόταση, έναν οιωνό που θα τον έκανε να ξεχαστεί.
Διάλεξε το τελευταίο βιβλίο,σελίδα 67.Χαμογέλασε λυπημένα.Έβαλε το βιβλίο στη θέση του,έσβησε το φως και έκλεισε τη πόρτα.Θα πήγαινε για περπάτημα.Μέχρι το πρωί,θα έψαχνε βολική ερμηνεία για τον οιωνό του."Αν δεν ελπίσει κανείς το ανέλπιστο,δε πρόκειται να το ανακαλύψει,γιατί είναι ανεξερεύνητο και απρόσιτο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου