"Dead Man Walking"
H τελετή βράβευσης ήταν μια φάρσα.Τα χειροκροτήματα πυροβολισμοί εικονικής εκτέλεσης.Ξανά και ξανά.Μπορούσε ν'ακούσει τις σκέψεις τους,να διαβάσει τις εκφράσεις τους,να δει πίσω απ'τα χαμόγελα.Τον χλεύαζαν,γελούσαν μαζί του.Μια χορωδία από εφιάλτες,ένα κοπάδι ζώα που είχαν έρθει να του χαλάσουν τη γιορτή,με τα σάλια και τα γρυλίσματα τους.
Πίσω από όλα ο διοικητής,ο ενορχηστρωτής της παρωδίας,ο σκηνοθέτης του εξευτελισμού.Δεν τον ξεγελούσε το σφιγμένο του χαμόγελο,ούτε οι άχρωμες λέξεις του πριν την απονομή.Ο Κοντόπουλος πήρε το μετάλλιο,ψέλλισε δύο αμήχανες προτάσεις και έφυγε βιαστικά.Δεν έβγαλε ούτε μια φωτογραφία,δεν αντάλλαξε ούτε μια χειραψία.
Πέταξε το σακάκι και το μετάλλιο στο πίσω κάθισμα,το αυτοκίνητο έφυγε στριγγλίζοντας.Η μουσική βομβάρδιζε το μυαλό του και τα τζάμια.Ένιωθε θαμμένος ζωντανός,από όλη την ηλιθιότητα της πόλης,ήθελε να βγάλει το όπλο του και να αφανίσει τις αγέλες που γελούσαν εις βάρος του,να φτάσουν οι σφαίρες μέχρι τα βάθη της νύχτας και να βάλουν τελεία και στον τελευταίο ψίθυρο αμφισβήτησης.
Να σωπάσει κάθε ζωύφιο,κάθε έντομο.Ασύνδετες,ραγισμένες κινήσεις,πρελούδια ασφυξίας και ζάλης.Παραλίγο να τρακάρει παρκάροντας.Έσβησε το αυτοκίνητο,έκλεισε τα μάτια,προσπάθησε να ηρεμήσει.Ν'ακούσει την ανάσα του,να την συντονίσει με τους παλμούς του.Οι σκέψεις του πολεμούσαν μεταξύ τους και δεν θα σταματούσαν αν δεν έβρισκε μια διέξοδο.
Ήταν ακόμα ταραγμένος,του έπεσε ο αναπτήρας πριν ανάψει το τσιγάρο.Χτύπησε το κεφάλι του στο τιμόνι προσπαθώντας να τον πιάσει.Πάτησε το κουμπί,αλλά το τσιγάρο δεν άναψε.Την είδε πίσω από τη φλόγα.Η φοιτήτρια,το δόλωμα εκείνης της νύχτας.Βγήκε αθόρυβα και πλησίασε.Περίμενε να βάλει το κλειδί στη πόρτα και τότε όρμησε.
Κόλλησε πάνω της,με το δεξί χέρι της έκλεισε το στόμα ενώ το αριστερό κλείδωσε στον καρπό της.Το άρωμα της τον εξαγρίωσε,έτρεμε από καύλα και θυμό."Μην βγάλεις άχνα γιατί θα σου σπάσω το χέρι.Σε ψάχνω 1,5 μήνα,έχω ξεχάσει τι θα πει ύπνος και ξεκούραση.Εξαιτίας σου έχει καταστραφεί η ζωή και η καριέρα μου.
Θα ανεβούμε ήσυχα και ωραία στο διαμέρισμα και θα απαντήσεις σε όλες μου τις ερωτήσεις.Μην τολμήσεις να μου πεις ψέματα,γιατί δεν θα υπάρχει μέρος να κρυφτείς.Θα σε κυνηγήσω και όταν θα σε βρω,θα σε γαμήσω τόσο πολύ,που το μουνί σου θα γίνει μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ.Δεν θα ξανακάνεις έρωτα ποτέ ξανά.Και μόνο που θα σε αγγίζει κάποιος θα θυμάσαι τα πάντα απ'την αρχή,θα ξαναζείς την ίδια νύχτα.
Το κατάλαβες;Λέγε μωρή πουτάνα,το κατάλαβες;".Κούνησε το κεφάλι καταφατικά,τα δάκρυα της κύλησαν στο χέρι του."Ωραία,άνοιξε και προχώρα σιγά σιγά".Κλείδωσε τη πόρτα και την πέταξε στο καναπέ."Λέγε.Ποια είσαι,ποιος σε έβαλε να μου τη πέσεις""Με λένε Μαρίνα,σπουδάζω ηθοποιός.Με πλησίασε κάποιος έξω απ'την δραματική σχολή και μου πρότεινε δουλειά.
Χάρηκα στην αρχή.Μέχρι που μου έδειξε την φωτογραφία σου και μου εξήγησε τι ήθελε.Ήμουν διστακτική,όμως τα λεφτά που μου πρότεινε ήταν πολλά.Μου έδωσε τα μισά μπροστά""Πόσα σου έδωσε;""2500 κι άλλες 2500 μετά""Πως ήταν αυτός;""Ξανθός,γυμνασμένος,γύρω στο 1,85""Δε σου είπε λεπτομέρειες,ποιος ήταν,γιατί το κάνει αυτό;Δεν ρώτησες τίποτα,απλά πήρες τα λεφτά και το έκανες;"
"Ρώτησα,δεν μου είπε το όνομα του.Μου είπε πως ήθελε να κάνει μια φάρσα σε έναν παλιό φίλο.Για να είμαι ειλικρινής,νόμιζα ότι ήθελε κάτι περισσότερο και του το είπα.Το απέκλεισε,μου είπε πως ήταν απλά μια αθώα πλάκα.Ήμουν πνιγμένη στα χρέη εκείνη την περίοδο και αυτά τα λεφτά ήταν πραγματικά ουρανοκατέβατα""Ξέρεις τι έγινε εκείνο το βράδυ;""Όχι".Το χαστούκι την πέταξε στη γωνία του καναπέ,τα μάτια του έβραζαν.
"Δε σου είπα να μην μου λες ψέματα;""Αλήθεια σου λέω,δεν ξέρω!".Κράταγε το πρόσωπο της,ήταν κατακόκκινο.Η φωνή της είχε γίνει παιδική από το κλάμα."Μου είπε να περιμένω 10 λεπτά στο μπάνιο και μετά να βγω.Όταν βγήκα,είδα έναν άγνωστο με κράνος μοτοσυκλέτας.Τρόμαξα,φοβήθηκα.Μου έδωσε έναν φάκελο και μου έκανε νόημα να φύγω.Ήταν τα υπόλοιπα 2500 ευρώ.Μου είπε να ξεχάσω το τι έγινε".
"Πρόσεξε καλά,αν μου λες ψέματα,θα σου σπάσω τα πόδια και θα σου κάψω το πρόσωπο""Αλήθεια σου λέω,στο ορκίζομαι!".Πήγαινε πάνω κάτω στο σαλόνι."Αν τον ξανάβλεπες αυτόν τον ξανθό,θα τον αναγνώριζες;""Ναι""Τον ξαναείδες από τότε;""Όχι""Είχε κάποιο ιδιαιτέρο χαρακτηριστικό;""Όχι"Είσαι σίγουρη;Σκέψου καλά""Είμαι σίγουρη.Ο άντρας με το κράνος ήταν ο ίδιος;""Δεν μπόρεσα να καταλάβω".
Έσβησε τη γόπα στο χαλί και την κοίταξε.Την σταμάτησε πριν σηκωθεί."Που πας;""Να πιω λίγο νερό""Κάτσε κάτω,θα σου φέρω εγώ"
.Άδειασε το μισό ποτήρι και έβρεξε το πρόσωπο της.Της πρόσφερε τσιγάρο."Ευχαριστώ,δεν καπνίζω""Που ήσουν τόσο καιρό;""Τι εννοείς;""Σε ψάχνω εδώ και 1,5 μήνα.Είμαι κάθε βράδυ από κάτω.Έλειπες διακοπές;""Όχι""Τότε που ήσουν;Γιατί δεν έμενες σπίτι σου;Που κοιμόσουν,στον γκόμενο σου;"
"Δεν είναι το σπίτι μου αυτό""Και ποιανου είναι;""Δεν ξέρω,ο ξανθός μου έδωσε τα κλειδιά και μου είπε να σε φέρω εδώ.Έφυγα τρομοκρατημένη εκείνο το βράδυ.Σήμερα πήρα ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό,που μου έλεγε να έρθω εδώ κατά τις 22:00 και ν'αφήσω τα κλειδιά.Στο τραπέζι θα με περίμενε ένας φάκελος με 1000 ευρώ"
Γιατί δεν μου το είπες από την αρχή,πως αυτό δεν είναι το σπίτι σου;""Φοβήθηκα".Δεν χρειαζόταν να ενώσει όλα τα κομμάτια,ο ιδρώτας του έγδερνε το δέρμα ένω το στομάχι του έλιωνε απ'το άγχος.Πριν προλάβει να γυρίσει,είδε το όπλο και το κράνος.Του έκανε νόημα να σηκώσει τα χέρια ψηλά.Πλησιάσε και του πήρε το όπλο.Τον έβαλε να κάτσει στον καναπέ και του έδωσε ένα κινητό που χτυπούσε.
Ο Κοντόπουλος τον κοίταζε χαμένος.Του έκανε νόημα με το όπλο να το σηκώσει."Είσαι έτοιμος να γίνεις πρωταγωνιστής για δεύτερη φορά;Άκουσε προσεκτικά τι θέλω να κάνεις..."
Πίσω από όλα ο διοικητής,ο ενορχηστρωτής της παρωδίας,ο σκηνοθέτης του εξευτελισμού.Δεν τον ξεγελούσε το σφιγμένο του χαμόγελο,ούτε οι άχρωμες λέξεις του πριν την απονομή.Ο Κοντόπουλος πήρε το μετάλλιο,ψέλλισε δύο αμήχανες προτάσεις και έφυγε βιαστικά.Δεν έβγαλε ούτε μια φωτογραφία,δεν αντάλλαξε ούτε μια χειραψία.
Πέταξε το σακάκι και το μετάλλιο στο πίσω κάθισμα,το αυτοκίνητο έφυγε στριγγλίζοντας.Η μουσική βομβάρδιζε το μυαλό του και τα τζάμια.Ένιωθε θαμμένος ζωντανός,από όλη την ηλιθιότητα της πόλης,ήθελε να βγάλει το όπλο του και να αφανίσει τις αγέλες που γελούσαν εις βάρος του,να φτάσουν οι σφαίρες μέχρι τα βάθη της νύχτας και να βάλουν τελεία και στον τελευταίο ψίθυρο αμφισβήτησης.
Να σωπάσει κάθε ζωύφιο,κάθε έντομο.Ασύνδετες,ραγισμένες κινήσεις,πρελούδια ασφυξίας και ζάλης.Παραλίγο να τρακάρει παρκάροντας.Έσβησε το αυτοκίνητο,έκλεισε τα μάτια,προσπάθησε να ηρεμήσει.Ν'ακούσει την ανάσα του,να την συντονίσει με τους παλμούς του.Οι σκέψεις του πολεμούσαν μεταξύ τους και δεν θα σταματούσαν αν δεν έβρισκε μια διέξοδο.
Ήταν ακόμα ταραγμένος,του έπεσε ο αναπτήρας πριν ανάψει το τσιγάρο.Χτύπησε το κεφάλι του στο τιμόνι προσπαθώντας να τον πιάσει.Πάτησε το κουμπί,αλλά το τσιγάρο δεν άναψε.Την είδε πίσω από τη φλόγα.Η φοιτήτρια,το δόλωμα εκείνης της νύχτας.Βγήκε αθόρυβα και πλησίασε.Περίμενε να βάλει το κλειδί στη πόρτα και τότε όρμησε.
Κόλλησε πάνω της,με το δεξί χέρι της έκλεισε το στόμα ενώ το αριστερό κλείδωσε στον καρπό της.Το άρωμα της τον εξαγρίωσε,έτρεμε από καύλα και θυμό."Μην βγάλεις άχνα γιατί θα σου σπάσω το χέρι.Σε ψάχνω 1,5 μήνα,έχω ξεχάσει τι θα πει ύπνος και ξεκούραση.Εξαιτίας σου έχει καταστραφεί η ζωή και η καριέρα μου.
Θα ανεβούμε ήσυχα και ωραία στο διαμέρισμα και θα απαντήσεις σε όλες μου τις ερωτήσεις.Μην τολμήσεις να μου πεις ψέματα,γιατί δεν θα υπάρχει μέρος να κρυφτείς.Θα σε κυνηγήσω και όταν θα σε βρω,θα σε γαμήσω τόσο πολύ,που το μουνί σου θα γίνει μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ.Δεν θα ξανακάνεις έρωτα ποτέ ξανά.Και μόνο που θα σε αγγίζει κάποιος θα θυμάσαι τα πάντα απ'την αρχή,θα ξαναζείς την ίδια νύχτα.
Το κατάλαβες;Λέγε μωρή πουτάνα,το κατάλαβες;".Κούνησε το κεφάλι καταφατικά,τα δάκρυα της κύλησαν στο χέρι του."Ωραία,άνοιξε και προχώρα σιγά σιγά".Κλείδωσε τη πόρτα και την πέταξε στο καναπέ."Λέγε.Ποια είσαι,ποιος σε έβαλε να μου τη πέσεις""Με λένε Μαρίνα,σπουδάζω ηθοποιός.Με πλησίασε κάποιος έξω απ'την δραματική σχολή και μου πρότεινε δουλειά.
Χάρηκα στην αρχή.Μέχρι που μου έδειξε την φωτογραφία σου και μου εξήγησε τι ήθελε.Ήμουν διστακτική,όμως τα λεφτά που μου πρότεινε ήταν πολλά.Μου έδωσε τα μισά μπροστά""Πόσα σου έδωσε;""2500 κι άλλες 2500 μετά""Πως ήταν αυτός;""Ξανθός,γυμνασμένος,γύρω στο 1,85""Δε σου είπε λεπτομέρειες,ποιος ήταν,γιατί το κάνει αυτό;Δεν ρώτησες τίποτα,απλά πήρες τα λεφτά και το έκανες;"
"Ρώτησα,δεν μου είπε το όνομα του.Μου είπε πως ήθελε να κάνει μια φάρσα σε έναν παλιό φίλο.Για να είμαι ειλικρινής,νόμιζα ότι ήθελε κάτι περισσότερο και του το είπα.Το απέκλεισε,μου είπε πως ήταν απλά μια αθώα πλάκα.Ήμουν πνιγμένη στα χρέη εκείνη την περίοδο και αυτά τα λεφτά ήταν πραγματικά ουρανοκατέβατα""Ξέρεις τι έγινε εκείνο το βράδυ;""Όχι".Το χαστούκι την πέταξε στη γωνία του καναπέ,τα μάτια του έβραζαν.
"Δε σου είπα να μην μου λες ψέματα;""Αλήθεια σου λέω,δεν ξέρω!".Κράταγε το πρόσωπο της,ήταν κατακόκκινο.Η φωνή της είχε γίνει παιδική από το κλάμα."Μου είπε να περιμένω 10 λεπτά στο μπάνιο και μετά να βγω.Όταν βγήκα,είδα έναν άγνωστο με κράνος μοτοσυκλέτας.Τρόμαξα,φοβήθηκα.Μου έδωσε έναν φάκελο και μου έκανε νόημα να φύγω.Ήταν τα υπόλοιπα 2500 ευρώ.Μου είπε να ξεχάσω το τι έγινε".
"Πρόσεξε καλά,αν μου λες ψέματα,θα σου σπάσω τα πόδια και θα σου κάψω το πρόσωπο""Αλήθεια σου λέω,στο ορκίζομαι!".Πήγαινε πάνω κάτω στο σαλόνι."Αν τον ξανάβλεπες αυτόν τον ξανθό,θα τον αναγνώριζες;""Ναι""Τον ξαναείδες από τότε;""Όχι""Είχε κάποιο ιδιαιτέρο χαρακτηριστικό;""Όχι"Είσαι σίγουρη;Σκέψου καλά""Είμαι σίγουρη.Ο άντρας με το κράνος ήταν ο ίδιος;""Δεν μπόρεσα να καταλάβω".
Έσβησε τη γόπα στο χαλί και την κοίταξε.Την σταμάτησε πριν σηκωθεί."Που πας;""Να πιω λίγο νερό""Κάτσε κάτω,θα σου φέρω εγώ"
.Άδειασε το μισό ποτήρι και έβρεξε το πρόσωπο της.Της πρόσφερε τσιγάρο."Ευχαριστώ,δεν καπνίζω""Που ήσουν τόσο καιρό;""Τι εννοείς;""Σε ψάχνω εδώ και 1,5 μήνα.Είμαι κάθε βράδυ από κάτω.Έλειπες διακοπές;""Όχι""Τότε που ήσουν;Γιατί δεν έμενες σπίτι σου;Που κοιμόσουν,στον γκόμενο σου;"
"Δεν είναι το σπίτι μου αυτό""Και ποιανου είναι;""Δεν ξέρω,ο ξανθός μου έδωσε τα κλειδιά και μου είπε να σε φέρω εδώ.Έφυγα τρομοκρατημένη εκείνο το βράδυ.Σήμερα πήρα ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό,που μου έλεγε να έρθω εδώ κατά τις 22:00 και ν'αφήσω τα κλειδιά.Στο τραπέζι θα με περίμενε ένας φάκελος με 1000 ευρώ"
Γιατί δεν μου το είπες από την αρχή,πως αυτό δεν είναι το σπίτι σου;""Φοβήθηκα".Δεν χρειαζόταν να ενώσει όλα τα κομμάτια,ο ιδρώτας του έγδερνε το δέρμα ένω το στομάχι του έλιωνε απ'το άγχος.Πριν προλάβει να γυρίσει,είδε το όπλο και το κράνος.Του έκανε νόημα να σηκώσει τα χέρια ψηλά.Πλησιάσε και του πήρε το όπλο.Τον έβαλε να κάτσει στον καναπέ και του έδωσε ένα κινητό που χτυπούσε.
Ο Κοντόπουλος τον κοίταζε χαμένος.Του έκανε νόημα με το όπλο να το σηκώσει."Είσαι έτοιμος να γίνεις πρωταγωνιστής για δεύτερη φορά;Άκουσε προσεκτικά τι θέλω να κάνεις..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου