Μονοπλάνο II

Και αν είμαστε ηθοποιοί που παίζουμε τον εαυτό μας;Και κάποιοι μας παρακολουθούν  σαν reality;Κάνοντας ζάπινγκ στις ζωές μας σαν να είναι κανάλια ή video στο youtube;Γελάνε;Κλαίνε;Βαριούνται,μας βρίζουν;Μας κοροϊδεύουν;Και αν είμαστε οι σωστοί ηθοποιοί,αλλά στο λάθος ρόλο,στη λάθος ταινία,στη λάθος σκηνή;
                      Και αν έχουμε το λάθος όνειρο για σκηνοθέτη και το λάθος στόχο για σεναριογράφο;Ποιος κάνει το κάστινγκ για το πεπρωμένο μας;Ποιος διαλέγει,πως και γιατί;Και αν είμαστε χαρακτήρες βιβλίου;Δραπέτες από κάποια σελίδα;Μυθιστορήματος;Νουβέλας;Διηγήματος ή από κάποιο ποίημα;Για αυτό διαφέρουμε τόσο πολύ;Είναι το DNA μας διαφορετικές λέξεις,από διαφορετικά βιβλία;Γι'αυτό ταιριάζουμε με κάποιους ανθρώπους περισσότερο;
                                Νιώθουμε πως συμπληρώνει ο ένας τον άλλο,σαν να είμαστε  προτάσεις από την ίδια παράγραφο;Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να συμβεί αυτό και πόσο τυχερός μπορεί να είσαι;Είμαστε αριστουργήματα που κιτρινίζουμε στο συρτάρι των φόβων μας ή υπερεκτιμημένες μετριότητες που μας έσωσαν το μοντάζ της τύχης και η καλή φωτογραφία;
                                   Μήπως αυτή η ζωή είναι ένα δοκιμαστικό για την επόμενη;Κι αν αυτή είναι η ταινία,πόσο χάλια παίξαμε στο προηγούμενο casting;Πόσες ζωές φτιάχνουν το παζλ της δικής μας και σε πόσες είμαστε αναντικατάστατο κομμάτι;Ποια είναι η ατάκα,το πλάνο και η σκηνή μας,αυτά που θα μείνουν στην ιστορία;Ποιο είναι το Όσκαρ μας;
                                    Έχουμε τραγούδι;Και αν ζούμε σε μιούζικαλ,γιατί κανένας δεν χορεύει;Τι κάνει τη διαφορά και τι όχι;Ποια στιγμή θα αιχμαλωτίσει την αιωνιότητα και θα κάψει το φιλμ του χρόνου;Που είναι κρυμμένη η κάμερα;Ποιος μας κλέβει τη παράσταση και τη σκηνή;Γίνεται να είσαι κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή;
                                     Που είναι ο κασκαντέρ να γυρίσει όλες τις επικίνδυνες σκηνές και να δεχτεί αυτός όλο το πόνο;Ποιο είναι το καλό μου προφίλ;Έχω fan club;Και αν τελικά δεν είμαστε σε ταινία,αλλά σε θεατρική παράσταση;Που είναι το καμαρίνι μου;Ποια είναι η αυλαία;Ο προβολέας;Ο υποβολέας;
                                      Που είναι το κείμενο μου;Γιατί το μόνο μου θυμάμαι που είναι οι στίχοι ενός Περουβιανού ποιητή;"Είναι μια έκρηξη αργή από τρυφερότητα και πυρετό.Θέλω να της ανήκω όπως το όνειρο στην τρέλα".Σε ποιαν πρέπει να το πω;Και εκείνη τι πρέπει να μου απαντήσει;Σκέφτομαι φωναχτά τόση ώρα;Γιατί με κοιτάνε όλοι περίεργα στο λεωφορείο;Που τη πάει την ένεση αυτός;Που είναι το διάλειμμα για διαφημίσεις όταν το χρειάζεσαι;
                                      Πόσες λήψεις χρειάζεται η ευτυχία;Και πόσες πρόβες πριν...