Αξόδευτες,σπαταλημένες σαν πλαστό χρήμα,σαν φτηνό άρωμα.Οι γραμμές αυτού του χάρτη δεν είναι δρόμοι,ποτάμια ή οροσειρές.Είναι όλες οι ρυτίδες κάτω απ'το δέρμα,ρωγμές της αντανάκλασης που έπρεπε να είσαι,ιστός αράχνης από πάγο,που παγιδεύει τα χρόνια που έμειναν γυμνά.
Αυτός ο χάρτης δεν έχει γη ή θάλασσα,νησιά και ηπείρους.Μόνο τροχιές που έμειναν στη σκέψη.Περιγράμματα των ζωών που δεν ακολούθησες ποτέ.Μη ψάξεις να τον βρεις,δεν έχει υλική μορφή.Είναι μέσα σου,σε αυτές τις εικόνες και τους ψιθύρους που ξαγρυπνούν,διψασμένα για καινούργιο φως,για αλλιώτικο σκοτάδι,αδοκίμαστους ουρανούς και αχαρτογράφητα ξενύχτια.
Κρύβεται σε εκείνο το κομμάτι του καθρέφτη που δεν βλέπεις ποτέ,στο πιο μαύρο της σκιά σου,πίσω από τα μάτια,στην άκρη της ζωής σου.Στα γράμματα που δεν έγραψες,στα τραγούδια που δεν αφιέρωσες,στις τρέλες που δίστασες,στο παρά ένα.Και στις σκανδάλες του κορμιού σου που σκούριασαν να περιμένουν την έκρηξη.
Το μπουκάλι είναι μισογεμάτο.Το τασάκι σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.Περιμένω.Ένα ζευγάρι χέρια να γυρίσει τις σελίδες μου,να τις χωρίσει.Να ημερώσει τα σημεία στίξης,να νανουρίσει τις τελείες και να ξεμπερδέψει τα κουβάρια ανάμεσα στα κόμματα.
Υπάρχει ένας χάρτης,πλασμένος από πυρετό και αίμα.Το μελάνι του στάχτες και σκουριά.Αυτός ο χάρτης δεν σου ανήκει,δε τον κέρδισες ακόμα.Όπου η κάθε λέξη του θα'ναι γιορτή,κάθε συλλαβή θα διαρκεί όσο ένα καλοκαίρι,και όλο το αίμα της ζωής θα βαφτίζει τις πόλεις με το όνομα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου