Noir ιστορίες (Πιο σύντομες κι από τσιγάρο) V

       Ή στιγμιότυπα από τη ζωή ενός ντετέκτιβ (που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος) 

                                  
                                         I
Κάποιες γυναίκες είναι σαν οδοντόβουρτσες.Κάνουν μόνο για ένα πράγμα και πρέπει να τις αλλάζεις συχνά,πριν αρχίζουν να σε ματώνουν.

                                         ΙΙ
Ίσως το χειρότερο κλισέ της δουλειάς να είναι η καταδίωξη με αυτοκίνητο.Ναι,στην οθόνη έχει πλάκα.Αλλά εκεί είσαι ασφαλής,αυτό που βλέπεις είναι προϊόν μοντάζ και γυρίστηκε σε προστατευμένο περιβάλλον.Εγώ έχω μια λήψη για να τα καταφέρω,και αν δε προσέξω,μπορεί να σκοτώσω κάποιον ή να σκοτωθώ.Δε με ενοχλεί αυτό,ούτε το ότι δεν έχω χρήματα για κασκαντέρ.Με ενοχλεί που ο τύπος έχει Porsche  και'γω τον κυνηγάω με ένα Toyota.

                                                     ΙΙΙ
Την αντιπάθησα από τη πρώτη στιγμή.Μπήκε στο γραφείο και κοίταζε γύρω της,σαν να ήταν σε δημόσια τουαλέτα.Έμοιαζε με αυτές τις υποχόνδριες,που θέλουν να πνίξουν όλο το κόσμο στη χλωρίνη και το Betadine."Σας ακούω""Έχω πρόβλημα με τον άντρα μου""Σας απατάει;""Όχι,θέλω να με απατήσει""Πως είπατε;""Δε τον αντέχω άλλο!Η αδιαφορία του είναι ανυπόφορη.Θέλω να με απατήσει!""Γιατί δε χωρίζετε;""Όχι,θέλω να με απατήσει""Για ποιο λόγο;""Για να δω αν θα με πειράξει,αν αισθάνομαι τίποτα πλέον για εκείνον.Για να βγει το διαζύγιο εις βάρος του.Δε ξέρω,δεν έχω αποφασίσει..""Μάλιστα..Από μένα τι θέλετε ακριβώς;Αν δεν έχετε υποψίες για απιστία,πως μπορώ να σας βοηθήσω;""Θέλω να του τη πέσετε""Ορίστε;""Θέλω να τον φλερτάρετε""Υποπτεύεστε πως είναι gay;""Όχι,αλλά θέλω να βεβαιωθώ""Πόσα χρόνια είστε παντρεμένοι;""Είκοσι""Σας έχει δώσει ποτέ τέτοιο δικαίωμα;""Μπορεί να κρύβεται καλά".Κάθε φορά που λέω τα έχω δει όλα,εμφανίζεται κάποια σαν αυτή και μου αποδεικνύει πως τα βάθη της ανθρώπινης βλακείας είναι ανεξερεύνητα.Άναψα τσιγάρο και κοίταξα την ώρα."Κυρία μου το πρόβλημα δεν είναι ο σύζυγος σας ή αν το σας απατάει""Αλλά;""Το πρόβλημα είστε εσείς.Εσείς πρέπει να τον απατήσετε,μήπως ηρεμήσετε λίγο.Βρείτε έναν άντρα,γυναίκα,έστω ένα κατοικίδιο.Έχετε πολύ χρόνο ανεκμετάλλευτο.Βρείτε ένα χόμπι και αφήστε τον σύζυγο σας ήσυχο".Σίγουρα θα ξέσπασε καθαρίζοντας το μπάνιο.Και μετά στο δύστυχο άντρα της.

                                        IV
Εδώ και δύο μέρες,ξεσκαρτάρω το αρχείο μου.Εκατοντάδες φωτογραφίες,αρνητικά,κομμένα φιλμ.Ο παλιός καλός καιρός..Ίσως πρέπει να οργανώσω μια έκθεση,σίγουρα θα βγάλω περισσότερα από όσα βγάζω τώρα.Δεν είμαι κακός πάντως,έχω μάτι.Θα πρέπει να τις χωρίσω σε τμήματα.Τα βλέμματα των μοιχών ήταν η μισή ανταμοιβή της δουλειάς.Μετά είναι οι φωτογραφίες παρακολούθησης.Τόσο όμορφες γυναίκες..Ίσως αν τις έβλεπαν μέσα από τις φωτογραφίες μου ή από τα μάτια τρίτων,να καταλάβαιναν τι είχαν δίπλα στους,και να μην τις ωθούσαν στην απιστία.Γάτες,σκυλιά,μια φορά έψαχνα ένα φίδι,κάποιος είχε κατοικίδιο ένα πρόβατο.Να ήταν όλες οι δουλειές έτσι..Όμως δεν είναι.Στο βάθος της ντουλάπας,το μαύρο κουτί είναι στο ίδιο σημείο εδώ και χρόνια.Το μαύρο κουτί της πραγματικότητας.Φωτογραφίες από εγκλήματα.από φόνους.Αυτό το κουτί μπορεί να περιμένει.Τίποτα δε σκοτώνει όπως η αγάπη. 

                                       V
Πέμπτη βράδυ.Το μπαρ μισοάδειο.Είμαστε στο τρίτο ποτό.Η καλύτερη ώρα για να συζητήσεις,να πεις κάτι για τα πάντα και σχεδόν τίποτα για όλα."Πόσα χρόνια δουλεύεις ως ντετέκτιβ;""Πολλά.Πρέπει να τα κρύβω,σαν γυναίκα που δε θέλει να πει την ηλικία της""Τι έμαθες τόσα χρόνια;Πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον.Είσαι σαν ρεπόρτερ,αν η ζωή είναι ένα θέατρο,μια παράσταση,εσύ βλέπεις τι γίνεται πίσω από τη σκηνή,στα καμαρίνια""Χαριτωμένη παρομοίωση,όμως τουλάχιστον εσύ που με γνωρίζεις καλύτερα από όλους,θα έπρεπε να ξέρεις πως δεν είναι έτσι""Και πως είναι;""Οι άνθρωποι πάντα παίζουν ένα ρόλο,ακόμα και στα καμαρίνια.Το πρόβλημα δεν είναι αυτό.Το πρόβλημα είναι πως θέλουν να παίζουν στην ίδια σκηνή,στο ίδιο έργο με τον άλλο.Και όταν δεν συμβαίνει,εκεί ξεκινάνε οι τριγμοί""Γιατί;""Γιατί νόμιζαν πως έπαιζαν το ρόλο που ήθελαν,πως ο άλλος έπαιζε το ρόλο που ήθελαν.Πως ήταν γραμμένοι ο ένας για τον άλλο.Και ξαφνικά ανακαλύπτουν πως τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει""Και τι κάνουν;".Ανάβω τσιγάρο.Κοιτάζω την αντανάκλαση μου.Δε μου αρέσει."Εξαρτάται.Κάποιοι παριστάνουν πως δεν τρέχει τίποτα.Συνεχίζουν τον ίδιο ρόλο,κι ας έχουν μείνει μόνοι πάνω στη σκηνή.Το κοινό και ο συμπρωταγωνιστής έφυγαν,εκείνοι συνεχίζουν.Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να αλλάξουν ρόλο,σκηνή,παράσταση,θέατρο.Μερικοί ξαναγράφουν το έργο και τον ρόλο τους και σώζουν τη παράσταση".Ο φίλος μου τελειώνει το ποτό του και παραγγέλνει άλλα δύο."Εγώ σε ποια κατηγορία ανήκω;"με ρωτάει χαμογελώντας."Εσύ είσαι ο ταμίας,στο εκδοτήριο""Με λες τσιγκούνη;""Σε λέω πρακτικό""Θα το δεχθώ.Και εσύ;Ποιος είσαι ανάμεσα σε όλους αυτούς;""Δε ξέρω.Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είμαι ο υποβολέας,που θα τους πει τι να πουν και τι να κάνουν.Ή η ταξιθέτρια,που θα τους βάλει στη σωστή θέση.Καταλήγω πως τις μισές φορές,είμαι πολεμικός ανταποκριτής,που πρέπει να παρουσιάσω τον πόλεμο σαν καλλιτεχνικό ρεπορτάζ,και τις άλλες μισές καλλιτεχνικός ρεπόρτερ που πρέπει να παρουσιάσω σαν πόλεμο το κουτσομπολιό".

                                      VI
"Οπλοφορείτε στη δουλειά σας;""Όχι""Δεν είναι επικίνδυνο;""Μόνο αν νομίζεις πως θα είσαι ασφαλής με το να έχεις όπλο""Έχετε δείρει κάποιον;""Πολλές φορές""Σας έχουν δείρει;""Πολλές φορές""Για ποιο λόγο;""Έκανα ηλίθιες ερωτήσεις""Γνωρίζετε ωραίες γυναίκες;""Ναι,εκτός εργασίας""Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο που μπορεί να σας συμβεί;""Να με πάρει ύπνος ενώ οδηγώ""Διαβάζατε πολλά αστυνομικά μικρός και βλέπατε πολλές ταινίες,για αυτό γίνατε ντετέκτιβ;""Όχι,για αυτό έγινα.Αν μου άρεσαν τόσο τα αστυνομικά και οι ταινίες,θα γινόμουν συγγραφέας ή σκηνοθέτης""Και γιατί δε γίνατε;""Μου αρέσει να δουλεύω μόνος μου και δε μπορώ να κάθομαι σπίτι συνέχεια""Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σας;""Το ότι αντέχω ακόμα να απαντάω σε τέτοιες ερωτήσεις""Ποια είναι η μεγαλύτερη αποτυχία σας;""Το ότι αντέχω ακόμα να απαντάω σε τέτοιες ερωτήσεις""Ποιο από τα κλισέ των ντετέκτιβ είναι αληθινό;""Η αφραγκία".Κάποια στιγμή,πρέπει να γράψω το εγχειρίδιο του καλού ντετέκτιβ.Πρώτο κεφάλαιο,τι να απαντάτε όταν σας ρωτάνε μαλακίες.

                                      VII
Ανοίγω τη πόρτα.Αλλά δεν μπαίνω ποτέ στο σπίτι,δεν είμαι ποτέ εδώ.Μόνο το δικό σου χέρι μπορεί να ανοίξει τη πόρτα της νύχτας.Στύβω τις μέρες,για να βγάλουν μια ανάσα από το άρωμα ,τη μυρωδιά των μαλλιών σου,της γεύσης σου,για να μπορέσω να κοιμηθώ,να ονειρευτώ.Η δίψα μου είναι συνεχώς μεθυσμένη για σένα.Να χαιδεύω το πυρετό στο σώμα σου,και'συ να με κοιτάς με κείνο το βλέμμα,που εκλιπαρεί,απαιτεί και διατάζει.Να σε γδύσω,λες και τα ρούχα είναι δεσμά,σαν να είναι δηλητήριο,κεντρί που πρέπει να το βγάλω από πάνω σου,γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να αναπνεύσεις.
Να σε χαζεύω στο μισοσκόταδο,ημίγυμνη,να χορεύεις,να με προκαλείς,να γελάς.Να σε αρπάζω και να βουλιάζουμε στα σεντόνια,σαν να είναι νερό.Να σκαρφαλώνουν οι ψίθυροι μου μέχρι το λαιμό σου και να κατρακυλάνε μαζί με φιλιά ως τον αφαλό σου.
Να ανακαλύπτω κάτι καινούργιο στο σώμα σου,κάτι που δεν γνώριζες.Τα ακροδάχτυλα σου σαν μαργαριτάρια πάνω μου,τα νύχια σου με πονάνε γλυκά,με ξυπνάνε.Σε αγγίζω σαν τυφλός,που μπαίνει στη θάλασσα,θέλω να γευτώ κάθε χιλιοστό.Θέλω να πιαστώ σε όλες τις παγίδες σου,μόνο στο δέρμα σου νιώθω ελεύθερος,μόνο όταν συγκατοικώ στο κορμί σου βρίσκω την αρχή μου.
Ακόμη και η απουσία σου με μεθάει.Τα ρούχα σου είναι στη καρέκλα,δε θέλω να τα βάλω στο συρτάρι.Να έρθεις,σε περιμένουν.Όλα σε περιμένουν.Τίποτα δεν είναι στη θέση χωρίς εσένα.Οι αισθήσεις μου έχουν βραχυκυκλώσει.Προσπαθώ να  θυμηθώ.Κάποιες στιγμές ήταν τόσο έντονες,σαν ατύχημα.Η καρδιά μου δε χωράει πια στο σώμα μου,ούτε τα όνειρα μαζί σου,θέλουν να φύγουν από μέσα μου,να σε ακολουθήσουν σαν αδέσποτα,μέχρι να τα πάρεις μαζί σου.Γιατί έτσι νιώθουν,αδέσποτα,που μόνο μαζί σου νιώθουν πως ανήκουν κάπου,πως είναι σπίτι,στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ξημερώνει.Όλο το αλκοόλ του κόσμου δε φτάνει να μπαλώσει το κενό.Γιατί συνεχίζεις να μεταμφιέζεις το φόβο σε μοναξιά;Πέφτω στο κρεβάτι με τα ρούχα.Έχω γεμίσει στάχτες τη κουβέρτα.Κλείνω  τα μάτια.Φαντάζομαι πως σέρνεις τα δάχτυλα σου παντού πάνω μου σαν σπίρτα.Η απειλή γίνεται όλο και πιο γλυκιά,οι σπινθήρες με ανατριχιάζουν.Ξέρεις πάντα σε ποιο σημείο να τα πιέσεις,ώστε να πάρουμε φωτιά και οι δύο..