Δε θέλεις να νιώθεις,γιατί το μόνο που αισθάνεσαι είναι πόνος.Δε θέλεις να χάσεις αυτό τον πόνο,γιατί είναι το μόνο που νιώθεις.Δε θέλεις να μείνεις άλλο εδώ,γιατί τα πάντα μοιάζουν με μισοτελειωμένο πίνακα,με ταινία που σταμάτησε στη μέση.Δε θέλεις να φύγεις,γιατί δεν έχεις που να πας,δεν ανήκεις πουθενά,παρά μόνο εδώ,πατρίδα σου είναι η μιζέρια και η μετριότητα.
Δε θέλεις να είσαι πια ο εαυτός σου,θα ήθελες να είσαι κάποιος άλλος μαλάκας,έτσι για αλλαγή.Δε θέλεις να είσαι κάποιος άλλος,δεν αντέχεις να μάθεις από την αρχή την μαλακία κάποιου άλλου.Δε ξέρεις τι θέλεις.Δε θέλεις να ξέρεις.Ξέρεις τι δε θέλεις.Θέλεις ό,τι δε ξέρεις.Θέλεις ό,τι ξέρεις.Δε θέλεις και δεν ξέρεις.Φοβάσαι όσα ήθελες,θέλεις όσα φοβόσουν.Κοιτάζεις στον καθρέφτη και δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου.Κοιτάζεις και τον ξέρεις τόσο καλά που θέλεις να τον κάνεις εμετό.
Σκορπίζεσαι για να νιώσεις ολόκληρος,από μήτρα σε μήτρα,μα καμία δεν θα σε ξαναγεννήσει,καμία δεν είναι κουκούλι που θα σε βγάλει ομορφότερο,νεότερο,πιο έξυπνο.
Παίρνεις φόρα και πηδάς από το μπαλκόνι,γιατί θέλεις να τελειώσουν όλα.Γιατί θέλεις να ξαναρχίσουν σαν παιχνίδι.Τη ξέρεις τη πίστα πλέον,το μόνο που θέλεις είναι άλλη μια ζωή,άλλη μια για να τα κάνεις όλα σωστά.Άλλη μια ζωή για να βγάλεις τη μέρα,άλλη μια για αντέξεις τη νύχτα,δε σε φτάνουν επτά δις ζωές για να τελειώσεις αυτό το παιχνίδι,γιατί παίζεις το λάθος παιχνίδι,το έχεις αφήσει να παίζει αυτό μαζί σου.
Θέλεις να αγαπήσεις μόνο με το δικό σου τρόπο,θέλεις να σε αγαπήσουν με τους όρους σου.Και καταλήγεις ν'αγαπάς τόσο πολύ τον εαυτό σου,που τον μισείς.Ήθελες να μεγαλώσεις για να έχεις τον έλεγχο.Τώρα θέλεις να ξαναγίνεις παιδί για να αφήσεις όλες τις υποχρεώσεις σε κάποιον άλλο,ώστε να είσαι πάλι ελεύθερος.Τι είναι τελικά ελευθερία;Να έχεις τον απόλυτο έλεγχο,να αναλαμβάνεις την ευθύνη της κάθε επιλογής ή να είσαι απαλλαγμένος από κάθε ευθύνη και απολαμβάνεις ξέγνοιαστος το χρόνο σου;
Φοβάσαι τόσο πολύ την ευτυχία,που νιώθεις ευτυχισμένος μόνο όταν φοβάσαι;Ο φόβος είναι ο καλύτερος σου φίλος,ο ομφάλιος λώρος.Και χωρίς φόβο,δε μπορείς να νιώσεις τίποτα.
Ο κόσμος είναι πολύ μικρός για τρέξεις,να κρυφτείς και πολύ μεγάλος για να ψάξεις να βρεις αυτό που αναζητάς.Τι σημαίνει να είσαι ενήλικος;Να ξέρεις πως δε σημαίνει τίποτα απολύτως.Δεν υπάρχουν κανόνες,μερικές φορές χάνεις κι όταν κερδίζεις.Και κάθε πρωί να ξαναβρίσκεις το νόημα,να το φτιάχνεις με τα απομεινάρια της ασχήμιας.Κλείνεις τα μάτια,σταματάς να παλεύεις,να κρατηθείς στην επιφάνεια.Βουλιάζεις.Για μια στιγμή,το να βυθίζεσαι είναι ακριβώς το ίδιο με το να αγγίζεις τα σύννεφα.Η μέθη του βυθού σε αγκαλιάζει.Και το μόνο που σου μένει είναι να περιμένεις.Να σε βρουν σαν χαμένο θησαυρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου