Ή στιγμιότυπα από τη ζωή ενός ντετέκτιβ (που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος)
I
Ποιοι είναι οι καλύτεροι πελάτες;Αυτοί που πληρώνουν,σου λένε όσα θα πρέπει να ξέρεις και δεν έχουν παρανοϊκές απαιτήσεις.
Ποιοι είναι οι χειρότεροι;Αυτοί που αργούν να πληρώσουν,απαιτούν από σένα να είσαι πολλά περισσότερα από ντετέκτιβ και δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι,ό,τι κι αν κάνεις.
Ποιες είναι οι καλύτερες υποθέσεις;Απιστία,μετά από 7-10 χρόνια γάμου.Λύνονται σχεδόν μόνες τους.
Ποιες είναι οι χειρότερες;Οι μισές με εξαφάνιση παιδιού/εφήβου.Καταλήγουν πολύ άσχημα.
Γιατί είμαι ακόμα σε αυτή τη δουλειά;Γιατί είμαι αρκετά μεγάλος,μαλάκας και τεμπέλης να μάθω κάτι άλλο.
Τι θα κάνω όταν πάρω σύνταξη;Θα γράψω ένα βιβλίο με όλες τις φοβερές υποθέσεις που δεν είχα ποτέ,με την ελπίδα πως θα γίνει επιτυχία,γιατί ο μόνος τρόπος ν'αποκτήσω κάτι σαν σύνταξη.
II
"Θέλω τα λεφτά μου πίσω!""Γιατί;""Ο άντρας μου δεν με απατάει!""Και δε χαίρεστε;""Όχι βέβαια,πως θα τον χωρίσω;""Τόσοι τρόποι υπάρχουν""Τους δοκίμασα όλους,μέχρι που πλήρωσα κάποια να πάει μαζί του""Και;""Τίποτα,μου έδωσε τα χρήματα πίσω,δεν μπόρεσε να τον σαγηνεύσει""Κυρία μου,μήπως,λέω,μήπως,ο σύζυγος σας αγαπάει πραγματικά,και μετά από τόσα χρόνια γάμου,είναι ακόμα ευτυχισμένος μαζί σας;""Αποκλείεται,δε το πιστεύω!Ο μόνος τρόπος να είναι ευτυχισμένος,είναι να απολαμβάνει το να μου σπάει τα νεύρα με την απάθεια και την ηρεμία του!Δε μπορεί να είναι ευτυχισμένος μετά από τόσα χρόναι γάμου,ΑΠΛΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ,ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ!".Κάποιοι άνθρωποι παθαίνουν ανοσία στην ευτυχία...
III
Το χειρότερο μου είναι να παρακολουθώ νέους μέχρι 25 ετών.Είναι ανυπόφορο.Ξενυχτάνε συνεχώς,πηγαίνουν σε μέρη που δεν αντέχω,ακούνε μουσική που δεν υποφέρεται,με κάνουν να αισθάνομαι γέρος και με εκνευρίζουν που τα βλέπουν όλα άσπρο μαύρο και κάνουν τα πιο απλά πράγματα περίπλοκα.Η περιοχή;Γνωστή συνοικία που Παρασκευή/Σάββατο πνίγεται από το κόσμο,με το 70% να είναι κάτω από 25.Τα μισά μαγαζιά δεν έχουν τη μάρκα ουίσκι που πίνω.
Όλα τα πιτσιρίκια πιπιλάνε μπύρες μέχρι το πρωί.Η νεότητα έχει μια ανυπόφορη πλευρά.Τα αγόρια είναι χειρότερα.Φοράνε φανταχτερές αηδίες,φωνάζουν,κάνουν χειρονομίες,παγόνια χωρίς φτερά,δαιμονισμένα από τις ορμόνες.Προσπαθούν να γοητεύσουν τα θηλυκά.Όλα για το σεξ γίνονται,άσχετα αν προσπαθούν να το χωρέσουν σε κάτι πιο βαρύγδουπο.Νομίζουν πως είναι τα όνειρα,η μουσική,κάτι που διάβασαν στο instargram.Χριστέ μου,πόση φλυαρία..Η παρέα πίσω μου δεν σταματάει να μιλάει.Ρίχνω μια ματιά στη μοναδική κοπέλα της παρέας.Πρέπει να έχει πατήσει παύση σε κάθε λειτουργία του σώματος της.Το κεφάλι της έχει γίνει γυάλα,αν τη κοιτάξεις προσεκτικά,θα δεις χρυσόψαρα πίσω από τα μάτια της.
Άραγε,και'γω έτσι να ήμουν;Τόσο ενοχλητικός;Μήπως απλά ζηλεύω και τα λέω αυτά;Ευτυχώς όλοι αυτοί φεύγουν νωρίς.Για να προλάβουν το μετρό.Περιμένω το λεωφορείο,ο πιτσιρικάς δίπλα μου έχει διάθεση.Αυτοί που ακούνε μουσική από το κινητό χωρίς ακουστικά είναι το ιδανικό επιχείρημα κατά της τεκνοποίησης.Εγώ έχω γούστο,αυτός δεν έχει.Επίσης δεν έχει και κινητό πλέον.Τσάμπα φωνάζει.Ποιον θα πιστέψουν;Εκείνον,με αυτά τα ρούχα και αυτό το μαλλί;Ή έναν κομψό,καθώς πρέπει σαρανταπεντάρη;Έχει και τα καλά της η μέση ηλικία.
IV
Αρχίζεις και βαριέσαι.Κάτι λείπει,κάτι χάθηκε.Τότε το μυαλό εκκρίνει βία.Λίγο λίγο.Σε προσβολές,σε χειρονομίες που μένουν μισές,σε μισόλογα που τα δαγκώνεις σαν τη γλώσσα σου,και σε πονάνε περισσότερο.Η βία βγαίνει στο σεξ.Το κάνει καλύτερο.Η βία είναι σαν ναρκωτικό,θέλεις μεγαλύτερες δόσεις.Το σεξ δε φτάνει.Το πρώτο χαστούκι,το πρώτο σπρώξιμο.Η ικανοποίηση είναι τεράστια.Ούτε αυτό κρατάει πολύ.Η βία είναι δηλητήριο,σκοτώνει σιγά σιγά,κάνει απονεύρωση στα συναισθήματα,στη λογική,μουτζουρώνει τις αναμνήσεις.Στην έκρηξη γίνεται οξύ,λάβα,σκεπάζει τα πάντα.Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.Το κακό είναι,πως αυτές οι εκρήξεις είναι άηχες,αόρατες.Συμβαίνουν παντού γύρω μας.Αν ήταν πραγματικές εκρήξεις,αυτή η πόλη θα ήταν ένας κρατήρας που θα έφτανε μέχρι τον πυρήνα του πλανήτη.Δεν είναι.Και άνθρωποι όπως η γυναίκα απέναντι μου είναι σαν τους απανθρακωμένους στη Πομπηία.Μπορεί να μοιάζει με άνθρωπο,αλλά είναι απλά μια μάζα από στάχτες.
V
Κάπου,σε κάποιο υπόγειο στην Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα,κάποιος τελειοποιεί μια εφαρμογή που θα με αντικαταστήσει.Κάποιο drone,που θα κάνει τη δουλειά μου στο 1/10 του δικού μου χρόνου και θα κοστίζει ελάχιστα.Θα λύνει 4 στις 5 υποθέσεις μέσα σε λίγα λεπτά.Μπορεί.Όμως κάτι τόσο τέλειο,είναι καταδικασμένο να αποτύχει,στη προσπάθεια να κατανοήσει κάτι τόσο ατελές όπως ο άνθρωπος.Δε χωράει σε αλγόριθμους η βλακεία,η απληστία και ο φθόνος του.
VI
Μπαίνω στο μπαρ.Ο φίλος μου είναι ένα ολόσωμο χαχανητό.Σκέφτομαι να τον ρίξω κάτω από το σκαμπό.Το χειρότερο είναι πως έχει δίκιο,ό,τι κι αν πει,όσο κι αν γελάσει.Κάθομαι.Το πρώτο κατεβαίνει σαν νερό,το δεύτερο σαν σφηνάκι."Χωρίσατε;""Όχι""Είστε μαζί;""Όχι""Τότε;""Είμαστε σαν τη γάτα του Σρέντινγκερ.Μπορεί να είναι ζωντανή,μπορεί και όχι.Μπορεί να μην είναι καν στο κουτί""Μπορεί το κουτί να είναι μέσα στη γάτα,μπορεί και όχι""Μπορεί""Και που θα πάει αυτό;""Δε ξέρω"
"Δε πρέπει να αποκτήσεις μια υγιή σχέση;""Δε ξέρω τι είναι μια υγιής σχέση.Να είσαι με κάποιον 20 χρόνια,να τον έχεις βαρεθεί πιο πολύ κι από τον εαυτό σου και να προσποιείσαι πως όλα είναι εντάξει;""Και τι θα γίνει,δε πρέπει να βρεις κάποια;""Έχω γάτα""Δε φτάνει""Θα πάρω κι άλλη""Τη θέλεις;""Σαν τρελός""Εκείνη;""Το ίδιο""Μπορείτε να είστε μαζί;""Δε ξέρω""Μπορείτε χώρια;""Δε ξέρω".
Άναψε τσιγάρο και τελείωσε το ποτό του."Είστε υπερβολικά ερωτευμένοι.Δε ξέρω αν όλο αυτό το πάθος μπορεί να μετατραπεί σε αγάπη,μερικές φορές είναι αδύνατον""Πείτε μου γιατρέ μου,θα ζήσω;""Δε ξέρω.Οι μεγάλοι έρωτες έχουν παρελθόν και παρόν,ποτέ μέλλον.Δε μεγαλώνουν,δε γερνάνε.Σαν ροκ σταρ που πεθαίνουν νέοι,πνίγονται στην ίδια τους τη φλόγα.Δε ξεχνιούνται ποτέ,όμως δεν γίνονται ποτέ αγάπη.Και χωρίς αγάπη,δεν αντέχονται.Θέλεις ο άλλος να είναι μόνιμα τέλειος,όπως τον πρώτο καιρό,όπως δεν ήταν ποτέ.Και από ένα σημείο και μετά,αυτό γίνεται αβάσταχτο.Η σύγκριση με κάτι τόσο τέλειο".
"Και'συ που τα ξέρεις όλα αυτά;".Άφησε το χαρτονόμισμα και σηκώθηκε βιαστικά."Το έχω ζήσει.Σε ζηλεύω και ταυτόχρονα στεναχωριέμαι.Δε ξέρω τι να σου πω".Ήταν η μόνη στιγμή,όλη τη νύχτα,που με κοίταξε στα μάτια.
Πετάω τα κλειδιά στο καναπέ.Όσο νερό κι αν ρίξω στο πρόσωπο μου,δεν καθαρίζει.Κοιτάζω στον καθρέφτη.Ένα κουβάρι από ρυτίδες,που αν το ξετυλίξεις,οι ρυτίδες είναι μουτζούρες,όλα τα λάθη που προσπάθησα να μπαλώσω.Είμαστε τα λάθη μας,αυτά που κάναμε και αυτά που έπρεπε να κάνουμε.Δε ξέρω τι να κάνω,κάθε εκατοστό στο σπίτι είναι παγιδευμένο στο δίχτυ από το άρωμα σου.
Ο χρόνος μου έχει το σχήμα σου,αυτό στο σεντόνι.Έχω μέρες να κοιμηθώ στο κρεβάτι,γιατί δε θέλω να το χαλάσω.Στραγγίζω τα ρούχα που φόραγες,για μια ακόμη ανάσα του λαιμού σου.
Το μόνο που θέλω,που έχει νόημα στο κόσμο,είναι να μπεις και να κάνουμε έρωτα,σαν ναυαγοί.Μόνο όταν κάνουμε έρωτα σωζόμαστε,ο χρόνος αποκτά αξία.
Βουλιάζω στο καναπέ και στο χασμουρητό μου.Προσπαθώ να βρω τον ορισμό της ευτυχίας.Να ξυπνάω το πρωί,να έχεις φύγει ή να κοιμάσαι και να διαβάζω τα σημειώματα σου στο ψυγείο.Λέξεις από κραγιόν στον καθρέφτη.Γλυκές παύσεις μέχρι το επόμενο φιλί.Κλείνω τα παντζούρια και προσπαθώ να κοιμηθώ σαν γάτα,στην άκρη του καναπέ.
Ποιοι είναι οι καλύτεροι πελάτες;Αυτοί που πληρώνουν,σου λένε όσα θα πρέπει να ξέρεις και δεν έχουν παρανοϊκές απαιτήσεις.
Ποιοι είναι οι χειρότεροι;Αυτοί που αργούν να πληρώσουν,απαιτούν από σένα να είσαι πολλά περισσότερα από ντετέκτιβ και δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι,ό,τι κι αν κάνεις.
Ποιες είναι οι καλύτερες υποθέσεις;Απιστία,μετά από 7-10 χρόνια γάμου.Λύνονται σχεδόν μόνες τους.
Ποιες είναι οι χειρότερες;Οι μισές με εξαφάνιση παιδιού/εφήβου.Καταλήγουν πολύ άσχημα.
Γιατί είμαι ακόμα σε αυτή τη δουλειά;Γιατί είμαι αρκετά μεγάλος,μαλάκας και τεμπέλης να μάθω κάτι άλλο.
Τι θα κάνω όταν πάρω σύνταξη;Θα γράψω ένα βιβλίο με όλες τις φοβερές υποθέσεις που δεν είχα ποτέ,με την ελπίδα πως θα γίνει επιτυχία,γιατί ο μόνος τρόπος ν'αποκτήσω κάτι σαν σύνταξη.
II
"Θέλω τα λεφτά μου πίσω!""Γιατί;""Ο άντρας μου δεν με απατάει!""Και δε χαίρεστε;""Όχι βέβαια,πως θα τον χωρίσω;""Τόσοι τρόποι υπάρχουν""Τους δοκίμασα όλους,μέχρι που πλήρωσα κάποια να πάει μαζί του""Και;""Τίποτα,μου έδωσε τα χρήματα πίσω,δεν μπόρεσε να τον σαγηνεύσει""Κυρία μου,μήπως,λέω,μήπως,ο σύζυγος σας αγαπάει πραγματικά,και μετά από τόσα χρόνια γάμου,είναι ακόμα ευτυχισμένος μαζί σας;""Αποκλείεται,δε το πιστεύω!Ο μόνος τρόπος να είναι ευτυχισμένος,είναι να απολαμβάνει το να μου σπάει τα νεύρα με την απάθεια και την ηρεμία του!Δε μπορεί να είναι ευτυχισμένος μετά από τόσα χρόναι γάμου,ΑΠΛΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ,ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ!".Κάποιοι άνθρωποι παθαίνουν ανοσία στην ευτυχία...
III
Το χειρότερο μου είναι να παρακολουθώ νέους μέχρι 25 ετών.Είναι ανυπόφορο.Ξενυχτάνε συνεχώς,πηγαίνουν σε μέρη που δεν αντέχω,ακούνε μουσική που δεν υποφέρεται,με κάνουν να αισθάνομαι γέρος και με εκνευρίζουν που τα βλέπουν όλα άσπρο μαύρο και κάνουν τα πιο απλά πράγματα περίπλοκα.Η περιοχή;Γνωστή συνοικία που Παρασκευή/Σάββατο πνίγεται από το κόσμο,με το 70% να είναι κάτω από 25.Τα μισά μαγαζιά δεν έχουν τη μάρκα ουίσκι που πίνω.
Όλα τα πιτσιρίκια πιπιλάνε μπύρες μέχρι το πρωί.Η νεότητα έχει μια ανυπόφορη πλευρά.Τα αγόρια είναι χειρότερα.Φοράνε φανταχτερές αηδίες,φωνάζουν,κάνουν χειρονομίες,παγόνια χωρίς φτερά,δαιμονισμένα από τις ορμόνες.Προσπαθούν να γοητεύσουν τα θηλυκά.Όλα για το σεξ γίνονται,άσχετα αν προσπαθούν να το χωρέσουν σε κάτι πιο βαρύγδουπο.Νομίζουν πως είναι τα όνειρα,η μουσική,κάτι που διάβασαν στο instargram.Χριστέ μου,πόση φλυαρία..Η παρέα πίσω μου δεν σταματάει να μιλάει.Ρίχνω μια ματιά στη μοναδική κοπέλα της παρέας.Πρέπει να έχει πατήσει παύση σε κάθε λειτουργία του σώματος της.Το κεφάλι της έχει γίνει γυάλα,αν τη κοιτάξεις προσεκτικά,θα δεις χρυσόψαρα πίσω από τα μάτια της.
Άραγε,και'γω έτσι να ήμουν;Τόσο ενοχλητικός;Μήπως απλά ζηλεύω και τα λέω αυτά;Ευτυχώς όλοι αυτοί φεύγουν νωρίς.Για να προλάβουν το μετρό.Περιμένω το λεωφορείο,ο πιτσιρικάς δίπλα μου έχει διάθεση.Αυτοί που ακούνε μουσική από το κινητό χωρίς ακουστικά είναι το ιδανικό επιχείρημα κατά της τεκνοποίησης.Εγώ έχω γούστο,αυτός δεν έχει.Επίσης δεν έχει και κινητό πλέον.Τσάμπα φωνάζει.Ποιον θα πιστέψουν;Εκείνον,με αυτά τα ρούχα και αυτό το μαλλί;Ή έναν κομψό,καθώς πρέπει σαρανταπεντάρη;Έχει και τα καλά της η μέση ηλικία.
IV
Αρχίζεις και βαριέσαι.Κάτι λείπει,κάτι χάθηκε.Τότε το μυαλό εκκρίνει βία.Λίγο λίγο.Σε προσβολές,σε χειρονομίες που μένουν μισές,σε μισόλογα που τα δαγκώνεις σαν τη γλώσσα σου,και σε πονάνε περισσότερο.Η βία βγαίνει στο σεξ.Το κάνει καλύτερο.Η βία είναι σαν ναρκωτικό,θέλεις μεγαλύτερες δόσεις.Το σεξ δε φτάνει.Το πρώτο χαστούκι,το πρώτο σπρώξιμο.Η ικανοποίηση είναι τεράστια.Ούτε αυτό κρατάει πολύ.Η βία είναι δηλητήριο,σκοτώνει σιγά σιγά,κάνει απονεύρωση στα συναισθήματα,στη λογική,μουτζουρώνει τις αναμνήσεις.Στην έκρηξη γίνεται οξύ,λάβα,σκεπάζει τα πάντα.Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.Το κακό είναι,πως αυτές οι εκρήξεις είναι άηχες,αόρατες.Συμβαίνουν παντού γύρω μας.Αν ήταν πραγματικές εκρήξεις,αυτή η πόλη θα ήταν ένας κρατήρας που θα έφτανε μέχρι τον πυρήνα του πλανήτη.Δεν είναι.Και άνθρωποι όπως η γυναίκα απέναντι μου είναι σαν τους απανθρακωμένους στη Πομπηία.Μπορεί να μοιάζει με άνθρωπο,αλλά είναι απλά μια μάζα από στάχτες.
V
Κάπου,σε κάποιο υπόγειο στην Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα,κάποιος τελειοποιεί μια εφαρμογή που θα με αντικαταστήσει.Κάποιο drone,που θα κάνει τη δουλειά μου στο 1/10 του δικού μου χρόνου και θα κοστίζει ελάχιστα.Θα λύνει 4 στις 5 υποθέσεις μέσα σε λίγα λεπτά.Μπορεί.Όμως κάτι τόσο τέλειο,είναι καταδικασμένο να αποτύχει,στη προσπάθεια να κατανοήσει κάτι τόσο ατελές όπως ο άνθρωπος.Δε χωράει σε αλγόριθμους η βλακεία,η απληστία και ο φθόνος του.
VI
Μπαίνω στο μπαρ.Ο φίλος μου είναι ένα ολόσωμο χαχανητό.Σκέφτομαι να τον ρίξω κάτω από το σκαμπό.Το χειρότερο είναι πως έχει δίκιο,ό,τι κι αν πει,όσο κι αν γελάσει.Κάθομαι.Το πρώτο κατεβαίνει σαν νερό,το δεύτερο σαν σφηνάκι."Χωρίσατε;""Όχι""Είστε μαζί;""Όχι""Τότε;""Είμαστε σαν τη γάτα του Σρέντινγκερ.Μπορεί να είναι ζωντανή,μπορεί και όχι.Μπορεί να μην είναι καν στο κουτί""Μπορεί το κουτί να είναι μέσα στη γάτα,μπορεί και όχι""Μπορεί""Και που θα πάει αυτό;""Δε ξέρω"
"Δε πρέπει να αποκτήσεις μια υγιή σχέση;""Δε ξέρω τι είναι μια υγιής σχέση.Να είσαι με κάποιον 20 χρόνια,να τον έχεις βαρεθεί πιο πολύ κι από τον εαυτό σου και να προσποιείσαι πως όλα είναι εντάξει;""Και τι θα γίνει,δε πρέπει να βρεις κάποια;""Έχω γάτα""Δε φτάνει""Θα πάρω κι άλλη""Τη θέλεις;""Σαν τρελός""Εκείνη;""Το ίδιο""Μπορείτε να είστε μαζί;""Δε ξέρω""Μπορείτε χώρια;""Δε ξέρω".
Άναψε τσιγάρο και τελείωσε το ποτό του."Είστε υπερβολικά ερωτευμένοι.Δε ξέρω αν όλο αυτό το πάθος μπορεί να μετατραπεί σε αγάπη,μερικές φορές είναι αδύνατον""Πείτε μου γιατρέ μου,θα ζήσω;""Δε ξέρω.Οι μεγάλοι έρωτες έχουν παρελθόν και παρόν,ποτέ μέλλον.Δε μεγαλώνουν,δε γερνάνε.Σαν ροκ σταρ που πεθαίνουν νέοι,πνίγονται στην ίδια τους τη φλόγα.Δε ξεχνιούνται ποτέ,όμως δεν γίνονται ποτέ αγάπη.Και χωρίς αγάπη,δεν αντέχονται.Θέλεις ο άλλος να είναι μόνιμα τέλειος,όπως τον πρώτο καιρό,όπως δεν ήταν ποτέ.Και από ένα σημείο και μετά,αυτό γίνεται αβάσταχτο.Η σύγκριση με κάτι τόσο τέλειο".
"Και'συ που τα ξέρεις όλα αυτά;".Άφησε το χαρτονόμισμα και σηκώθηκε βιαστικά."Το έχω ζήσει.Σε ζηλεύω και ταυτόχρονα στεναχωριέμαι.Δε ξέρω τι να σου πω".Ήταν η μόνη στιγμή,όλη τη νύχτα,που με κοίταξε στα μάτια.
Πετάω τα κλειδιά στο καναπέ.Όσο νερό κι αν ρίξω στο πρόσωπο μου,δεν καθαρίζει.Κοιτάζω στον καθρέφτη.Ένα κουβάρι από ρυτίδες,που αν το ξετυλίξεις,οι ρυτίδες είναι μουτζούρες,όλα τα λάθη που προσπάθησα να μπαλώσω.Είμαστε τα λάθη μας,αυτά που κάναμε και αυτά που έπρεπε να κάνουμε.Δε ξέρω τι να κάνω,κάθε εκατοστό στο σπίτι είναι παγιδευμένο στο δίχτυ από το άρωμα σου.
Ο χρόνος μου έχει το σχήμα σου,αυτό στο σεντόνι.Έχω μέρες να κοιμηθώ στο κρεβάτι,γιατί δε θέλω να το χαλάσω.Στραγγίζω τα ρούχα που φόραγες,για μια ακόμη ανάσα του λαιμού σου.
Το μόνο που θέλω,που έχει νόημα στο κόσμο,είναι να μπεις και να κάνουμε έρωτα,σαν ναυαγοί.Μόνο όταν κάνουμε έρωτα σωζόμαστε,ο χρόνος αποκτά αξία.
Βουλιάζω στο καναπέ και στο χασμουρητό μου.Προσπαθώ να βρω τον ορισμό της ευτυχίας.Να ξυπνάω το πρωί,να έχεις φύγει ή να κοιμάσαι και να διαβάζω τα σημειώματα σου στο ψυγείο.Λέξεις από κραγιόν στον καθρέφτη.Γλυκές παύσεις μέχρι το επόμενο φιλί.Κλείνω τα παντζούρια και προσπαθώ να κοιμηθώ σαν γάτα,στην άκρη του καναπέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου