Πειρατικό διήγημα (ή γράφοντας μαλακίες για ν'άντεξω το 12ωρο στη δουλειά)

 

"Άθλια αποβρασμάτα, η ζωή σας μόλις απέκτησε νόημα. Μαζί θα φτάσουμε εκεί που κανένας πειρατής δεν έχει φτάσει"" Δηλαδή, να πεθάνουμε ευτυχισμένοι σε βαθιά γηρατειά, έχοντας φτάσει στην αυτοπραγμάτωση, μετά από μια ισορροπημένη ζωή, χωρίς προκαταλήψεις, απωθημένα και ψυχολογικά προβλήματα;""Γιατί τον πήραμε μαζί αυτόν τον κομμουνιστή;"" Καπετάνιε, ο κομμουνισμός θα εμφανιστεί μετά από 150 χρόνια"" Οπότε αυτός τι είναι;"" Απλά βλαμμένος".

Ο Καραφλογένης έξυσε με αμηχανία την καλύπτρα του. "Τέλος πάντων, όπως έλεγα, θα φτάσουμε εκεί δεν πήγε κάνεις. Έχω την πυξίδα της τυφλής μάγισσας, ετοιμαστείτε να βρούμε το θησαυρό της Μαύρης Λεγεώνας!". Χλιαρός ενθουσιασμός στο ακροατήριο. "Τι συμβαίνει δειλά ασπόνδυλα, δε θέλετε να γίνετε πλούσιοι; Να αποκτήσετε ο,τι λαχταράει η άθλια ψυχή σας;""Ναι, δε λέω καπετάνιε, απλά κανένας δεν κατάφερε βρει το θησαυρό και να γυρίσει ζωντανός. Μήπως, λέω μήπως, να διαλέξουμε έναν πιο ρεαλιστικό στόχο;". Ο Καραφλογένης κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση και πυροβόλησε τον ειλικρινή πειρατή. "Υπάρχει κάποιος άλλος που θέλει να γίνει ορεκτικό για τα χταπόδια;". Σιγή νεκρού ιχθύος. "Τότε σαλπάρουμε!".

Πέρασαν 40 μέρες στη θάλασσα. Οι μισοί πνίγηκαν, οι μισοί από τους άλλους μισούς λιποτάκτησαν, έβαλαν μέσο και προσελήφθησαν στον στρατό ως ΕΠ.ΟΠ.. Ο Καραφλογένης και το ένα τρίτο του πληρώματος, ημιθανείς, πεινασμένοι και άυπνοι, έφτασαν στον κόλπο του Φλεγόμενου Ξίφους.

Εκεί, πάλευαν τρεις νύχτες, με τα πλοία φαντάσματα της Μαύρης Λεγεώνας, μέχρι που ο Καραφλογένης αποκεφάλισε τον αρχηγό των σκελετών, μόλις η έκλειψη της σελήνης έγινε ολική. Έπεσαν στην άμμο, φίλησαν το έδαφος και σύρθηκαν μέχρι την σπηλιά. Εκεί τους περίμενε η τελευταία δοκιμασία.

Η μάγισσα χαμογέλασε, οι ρυτίδες της είχαν ρυτιδες. "Για να πάρετε το θησαυρό, θα πρέπει να περάσετε μια ολόκληρη νύχτα μαζί μου, χωρίς να με αγγίξετε". Οι άντρες γέλασαν. "Κάτι πιο δύσκολο;"" Δε θα είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις"" Γιατί;""Αυτή δεν είναι η πραγματική μου μορφή". Η μάγισσα μεταμορφώθηκε. 

Ήταν πανέμορφη. Ο Καραφλογένης σάστισε. "Πλήρωμα, σύσκεψη!". Οι άντρες μαζεύτηκαν μερικά μέτρα μακρυά από τη μάγισσα. "Τι θα κάνουμε;"" Δεν ξέρω καπετάνιε""Ποιος θα περάσει τη δοκιμασία;"" Με όλο το σεβασμό καπετάνιε, με όσα έχουμε περάσει, και με σένα αν έπρεπε να περάσω τη νύχτα, δε θα καθόμουν ήσυχος""Με κολακεύεις, αλλά δε βοηθάς. Δεν είχαμε έναν gay στο καράβι;"" Πέθανε στη μάχη με τους Μαυριτανούς"" Ο μούτσος που είχε φάει την κανόνια στους όρχεις που είναι;""Δεν είχαμε τέτοιον, έναν που την έφαγε στ'αρχίδια είχαμε""Ναι, αυτός που είναι;"" Τον έσφαξαν οι σκελετοί""Σκατά..""Καπετάνιε, νομίζω πως το σωστό είναι να το κάνεις εσύ". Ο Καραφλογένης γύρισε και κοίταξε τη μάγισσα. Ήταν ίδια με το μεγάλο του έρωτα. Τα μαύρα της μαλλιά κολλούσαν πάνω στο δέρμα της.

"Λοστρόμε, περιέγραψε τη μου""Είναι σαν όνειρο, τα ξανθιά της μαλλιά, τα πράσινα μάτια της, το αλαβάστρινο δέρμα, μα πάνω από όλα αυτές οι..""Φτάνει. Κουτσε Τομ, εσύ τι βλέπεις;"" Είναι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει. Η κοιλιά της κάνει τρεις διπλές, τα προγούλια πάνω στο προγούλι της είναι μια οροσειρά ηδονής που περιμένει μόνο τους τολμηρούς μύστες του έρωτα, τα.." Ο Καραφλογένης θυμήθηκε πως ο Κουτσός Τομ είναι μερακλής. 

"Κατάλαβα. Θα πάω εγώ". Ο καθένας έβλεπε το δικό του ιδανικό. Ο Καραφλογένης ξάπλωσε δίπλα στη μάγισσα. Εκείνη αναποδογύρισε μια κλεψύδρα φτιαγμένη από οστά ψαριών και μαργαριτάρια. "Τι σκέφτεσαι;""Αναρωτιέμαι...""Τι πράγμα;""Αν ο θησαυρός θα ήταν να ζήσω μαζί της". Η μάγισσα ανθυπομειδίασε.

"Το πιστεύεις αυτό που λες;""Φυσικά""Και θα τα παρατούσες όλα; Και τι θα έκανες;""Θα άνοιγα μια επιχείρηση με ενοικιαζόμενα δωμάτια και μικρά πλοία. Μπορεί να εξερευνούσαμε τον ωκεανό, θα καταγράψαμε τη θαλάσσια ζωή""Ε;" Το κάνει ο τρελός του χωριού. Εντάξει, όλοι τον κοροϊδεύουν, αλλά αυτός φαίνεται ευτυχισμένος. Νομίζω Κουστώ τον λένε". Η μάγισσα γέλασε.

"Ανόητε πειρατή, έχεις καταπιεί κι εσύ αμάσητη τη φενάκη του καπιταλισμού, την κατασκευή του ρομαντικού έρωτα, που απλά έχει δημιουργηθεί για να διαιωνίσει την πατριαρχία, την ιδιωτική περιουσία και τη συσσώρευση του κεφαλαίου"" Έχω τόσες ερωτήσεις...""Μη με ρωτήσεις τι είναι καπιταλισμός"" Θα μπορούσε να είναι αυτός ο θησαυρός;""Θα σου πω κάτι γιατί σε συμπάθησα. Ο θησαυρός δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν υπάρχει χρυσός""Τότε τι είναι;""Η αιώνια ζωή. Αν πιεις από το νερό της πηγής, στο κέντρο της σπηλιάς, θα γίνεις αθάνατος""Όταν λέμε αθάνατος, σημαίνει πως δε μπορώ να πληγωθώ;""Είσαι και πονηρός. Αν ρίξεις νερό από την πηγή πάνω σε οποιοδήποτε τραύμα, κλείνει. Θεραπεύει πάσα νόσο και μαλακία. Ε, αν σε χτυπήσει ατομική βόμβα, δεν γλυτώνεις".

Ο Καραφλογένης μελαγχόλησε. "Διάλεξε κάτι άλλο, ποιος είναι ο ορισμός σου για τον παράδεισο;""Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ της πρώτης 8ετιας. Έστω πρόεδρος κλαδικής""Θέλεις πρώτο τραπέζι πίστα στον κανονικό παράδεισο ή βολεύεσαι και με μπάρα;". Ο Καραφλογένης ξάπλωσε ανάσκελα, το βλέμμα του χάθηκε ανάμεσα στ'αστέρια. "Τι νόημα έχει η αιωνιότητα αν δεν την πέρασεις με εκείνη που αγαπάς;""Εδώ καμιά σχέση δε κρατάει πάνω από 10 χρόνια, θα αντέξεις την αιωνιότητα;""Θέλω να προσπαθήσω""Όπως όλα, έτσι και η αιώνια ζωή έχει ένα τίμημα, θα ζήσεις για πάντα, αλλά θα βλέπεις όσους αγαπάς, να γερνανε και να πεθαίνουν".

Ιντερλούδιο: Εντάξει, το ξέρω, το διήγημα διολισθαίνει σε ευκολίες, κλισέ και μελόδραμα. Αλλά τι περιμένατε από κάτι που γράφεται ανάμεσα στις μικρές παύσεις ενός 12ωρου δουλειάς; Υλικό για Νόμπελ; Αν θέλετε βαριά κουλτούρα και φιλοσοφία, να διαβάσετε Φλούσερ. Όπως γίνεται και με αρκετές σειρές, ξεκινήσαμε καλά, το τραβήξαμε από τα μαλλιά και μάλλον το τέλος δε θα ικανοποιήσει κανέναν. Όπως η ζωή δηλαδή...

Ο Καραφλογένης αναστέναξε. "Δε με νοιάζει, θα προσπαθήσω". Όταν ξύπνησε, η μάγισσα είχε χαθεί. Μπήκε στην σπηλιά και κοίταξε με δέος την πηγή. Δεν τόλμησε να πιει. Γέμισε ο,τι βρήκε και πήγε στη θάλασσα. Εξήγησε στο πλήρωμα τι έγινε. "Τέλεια, θα το πουλήσουμε σε πλούσιους!""Αυτό χρειαζόμαστε, η μαλακία να γίνει αθάνατη". Ο Καραφλογένης σκότωσε το πλήρωμα και σαλπάτησε με το απομεινάρι του καραβιού του. 

Πάλευε με τις καταιγίδες για εβδομάδες, ήταν σίγουρος πως είχε φτάσει το τέλος. Ξύπνησε στην άμμο. Το πρώτο πράγμα που είδε ήταν τα μάτια της. Με κάποιο μαγικό τρόπο, είχε ναυαγήσει σ'εκείνη. Της τα είπε όλα. Τον παρατηρούσε μελαγχολική. Στα μάτια της αντιφέγγιζε ακόμα ο έρωτας. 

Ο Καραφλογένης την άρπαξε και τη φίλησε. Έκείνη τραβήχτηκε ζαλισμένη."Τι θέλεις;""Να ζήσουμε μαζί για πάντα""Στ'αλήθεια πιστεύεις πως βρήκες την πηγή της νεότητας; Τόσα χρόνια που αγόραζες ρούμι από τα νησιά του Lidl σου έκαψαν το μυαλό. Και τι θα κάνουμε;""Θα είμαστε ευτυχισμένοι σε ένα μικρό νησί, εξερευνόντας τον ωκεανό""Μην αρχίζεις πάλι τις μαλακίες για τον τρελό του χωριού". 

"Έλα να φύγουμε""Δεν μπορώ"""Γιατί; Ο άντρας σου;""Δεν υπάρχει πια""Το χώρισες το μαλακά;""Το ξέρεις πως τον παντρεύτηκα για να σε σώσω. Ο πατέρας του έχει τις μισές δυτικές Ινδίες, 12 νησιά και τα μισά μαγαζιά στο Μπουρνάζι. Τι να έκανα;". Ο Καραφλογένης την αγκάλιασε. "Δε γίνεται να μην είμαστε μαζί""Δεν μπορώ""Υπάρχει άλλος;""Όχι""Άλλη;""Σταμάτα πια! Το ξέρεις πως η καρδιά, το μυαλό και το σώμα μου θα σου ανήκουν για πάντα. Αφού δεν ήταν γραφτό να είμαστε μαζί, βρήκα αλλού καταφύγιο". 

Άνοιξε το πουκάμισο της και τράβηξε από το μεταξένιο στήθος της ένα χρυσό σταυρό. "Μόνο στο Θεό βρήκα παρηγοριά""Τότε ας τον ρωτήσουμε, ας προσευχηθούμε, να δούμε τι θα μας πει". Μια αστραπή χτύπησε την άμμο. Ο Αρχάγγελος εμφανίστηκε μπροστά τους σε όλο του μεγαλείο (Όσκαρ οπτικών εφέ 2022).

Εκείνη γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται. Ο Καραφλογένης ήταν σαστισμένος. Για μια στιγμή, είδε το πρόσωπο του αρχάγγελου να παίρνει τη μορφή της μάγισσας και να του κλείνει το μάτι. "Σήκω γυναίκα και πορεύσου με αυτόν τον άντρα. Είναι θέλημα θεού να είστε μαζί". Ο Αρχάγγελος εξαφανίστηκε, άρχισε να βρέχει ροδοπέταλα.

Έκαναν έρωτα τρεις νύχτες. Ήπιαν από το νερό της αθανασίας και σαλπάρησαν για τα νησιά των μαύρων μαργαριταριών. Θα αγόραζαν ένα και θα πέρναγαν μαζί την αιωνιότητα.

200+ χρόνια μετά, ήταν ακόμη μαζί, ευτυχισμένοι και αιώνια νέοι. Είχαν γυρίσει όλο τον κόσμο, καθώς δεν μπορούσαν να μείνουν κάπου για πολύ, χωρίς να δημιουργηθούν υποψίες (εντάξει, εδώ η πλοκή είναι κλεμμένη από το Άρωμα του Ονείρου). 

Ο έρωτας είναι η μοναδική μορφή αθανασίας και πηγή νεοτητας που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Μια αιωνιότητα με ημερομηνία λήξης. Κι αν μπορείς να παρατείνεις αυτή την ημερομηνία, ακόμη καλύτερα.