Το μετοχικό συμβούλιο της εταιρείας streaming λειτουργεί σαν Προκρούστεια κλίνη. Οι ιστορίες έρχονται στα μέτρα των επιθυμιών τους. Το Sandman είναι ένα πολύ ιδιαίτερο comic, ήθελε μια αντάξια τηλεοπτική μεταφορά, από έναν σκηνοθέτη και μια ομάδα δημιουργών με όραμα. Ένα Terry Gilliam στα καλά του, ένα Del Torro, έστω έναν Tim Burtron. Χωρίς να θέλω ν'αδικήσω τους συντελεστές της σειράς, τα 10 επεισόδια είναι μέτρια, βαρετά και δεν μεταφράζουν ούτε στο ελάχιστο την ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα του κόμικ.
Καθαρή διεκπεραίωση. Flat σκηνοθεσία, τα CGI είναι πολύ φτωχά για να εξυπηρετήσουν την ιστορία, όπως και το art direction. Υποκριτικά δεν είναι κακό, αν και ο πρωταγωνιστής μου θυμίζει ξεχασμένο γκοθά στο Dark Sun. Σε μια εποχή, που τα studio προσπαθούν εκ του ασφαλούς να βγάλουν όσο περισσόοτερα κέρδη μπορούν, κατακλύζοντας την αγορά με sequels και reboots, η ειρωνία είναι πως οι μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν αυθεντικές ιστορίες. To Stranger Things και το Squid Game είναι οι πιο επιυυχημένες σειρές του Netflix. Έδωσαν την ευκαιρία σε νέους δημιουργούς να που τις ιστορίες τους και ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Οι θεατές δεν ενδιαφέρονται αν οι ηθοποιοί είναι λευκοί, μαύροι, Ασιάτες, ροζ πιγκουίνοι, αν είναι straight, gay, bi ή οτιδήποτε άλλο. Αν η ιστορία είναι καλή, οι χαρακτήρες καλογραμμένοι και μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους, η αφήγηση της σκηνοθεσίας έχει στυλ κσι σε παρασύρει στον κόσμο που παρακουληθείς, όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία.
Κάποια στιγμή, η πολιτική ορθότητα και οι ακρότητες στις οποίες οδηγείται η cancel culture, το pink washing, και γενικά το κάθε είδους ξέπλυμα που χρησιμοποιεί η βιομηχανία -όχι μόνο- του θεάματος, ώστε να σβήσει τα εγκλήματα του παρελθόντος και ν'αυξήσει το αγοραστικό της κοινό, θα τελματώσει, γιατί κάνει μεγαλύτερο κακό, ίσης δριμύτητας με την προ #metoo κατάσταση. Ο πόλεμος του streaming ήδη έχει απώλειες. Το Netflix δε θα επιτρέπει πολλοί χρήστες να χρησιμοποιούν έναν λογαριασμό. Έρχονται συνδρομές με διαφημισείς. To πεδίο αγοράς μάλλον έφτασε στα όρια του, δεν μπορεί να επεκταθεί άλλο. Υποτίθεται πως ο ανταγωνισμός βελτιώνει την ποιότητα και ωφελεί τον καταναλωτή. Κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής δεν υφίσταται. Οι εταιρείες streaming αλληλοακυρώνονται, χωρίς να παράγουν τρομερά προϊόντα. Η χρυσή εποχής της Αμερικανικής τηλεόρασης έχει φτάσει στο τέλος της. Σίγουρα κάποια στιγμή θα υπάρξουν συγχωνεύσεις, κάποιοι θα βγουν από το παιχνίδι και το τοπίο θα καθαρίσει. Μέχρι τότε, έχουμε υπερπροσφορά μυθοπλασίας, αντιστρόφως ανάλογη με την ποιότητα που υπήρχε μέχρι πριν μερικά χρόνια.
Το φθινόπωρο αναμένεται παερίεργο. Η Amazon σύρει το χορό με το Lord Of The Rings. Που δε θα είναι ακριβώς Lord Of The Rings, δυστυχώς όμως παρασύρει τον ανταγωνισμό στην λογική των κινηματογραφικών studios. Να έχει ο καθένας το blockbuster του, κάτι που μπορεί να στραγγαλίσει μικρότερες, αλλά πιο ενδιαφέρουσες παραγωγές, απο αυτές που έκαναν την διαφορά τα τελευταία 12 χρόνια. Δεν πιστεύω πως η σειρά του Amazon θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει και στα ποσά που ακούγονται. Το House Of Dragons πιθανόν να είναι καλύτερο, μιας και το HBO έχει το know how. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, όσο έχω σιχαθεί τα υπερηρωικά κολάν, άλλο τόσο βαρέθηκα σπαθιά και δράκους. Τη Δευτέρα θα προβληθεί το τελευταίο επεισόδιο του Better Call Saul. Ήδη νιώθω το στερητικό, ανάλογο με αυτό που έπαθα όταν τελείωσε το Breaking Bad. Το σύμπαν αυτών των δύο σειρών κάνει κάθε Μέση Γη, Westeros και όποιο Multiverse να μοιάζουν αστεία. Αυτά όμως σε κάποιο άλλο κείμενο, την επόμενη εβδομάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου