Στην άκρη της άκρης του κόσμου III

 

Πρίβιουσλι ον Στην άκρη της άκρης του κόσμου 

Κολυμπήσαμε στα σύννεφα, τ'αστέρια ήταν κοχύλια κι αχινοί, το φεγγάρι καταρράκτης. Βουλιάξαμε σε λόφους από παγωτό, χαθήκαμε σε δάση από σοκολάτα, κοιμηθήκαμε κάτω από διαμαντένιους ουρανούς. Είχε πλάκα τα πρώτα δέκα λεπτά, όμως άρχισα να βαριέμαι. Και πείνασα. Βρήκαμε το μάγο. Δεν ξέρω αν ήταν η πραγματική του μορφή, μια καραμπόλα ανάμεσα στο Σίβα, το Ντελ Μπόσκε και τον αρχάγγελο Μιχαήλ.

Καθίσαμε κοντά στο απόκοσμο φως του και ξεκίνησαν οι διαπραγματεύεσεις.

"Πρώτα από όλα, πρέπει να περάσετε μια δοκιμασία. Για να δω αν είστε άξιοι για να σας βοηθήσω"

"Το ότι σε βρήκαμε, δεν είναι αρκετό;"

"Εντυπωσιάστηκα, αλλά δε φτάνει"

"Κεράσαμε τέσσερα λίτρα κρασί, ούτε αυτό;".

Ο δαίμονας μου ρίχνει μια διακριτική αγκωνιά. Ο μάγος δημιουργεί μια μεγάλη σφαίρα από γαλάζιο φως μπροστά του. Διάφορες εικόνες αναβοσβήνουν μέσα της.

"Λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε, παντοδύναμη εξωδιαστατική οντότητα;"

"Θέλω να κερδίσετε το νταμπλ με τον Ηρακλή Λουτρακίου"

"Runtime error 404"

"Νομίζω πως ήμουν σαφής"

"Τι εννοείς;"

"Θα αναλάβετε την τεχνική ηγεσία του Ηρακλή Λουτρακίου. Μη με ρωτήσεις πως και γιατί. Όταν πρωτοήρθα στη Γη, πέρασα τα πρώτα χρόνια ως ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονήτης της ομάδας. Γνώρισα και το μεγάλο μου έρωτα στο Λουτράκι. Δυστυχώς, δεν μπορούσα να μείνω άλλο, δε θα περνούσε απαρατήρητο το ότι δε γερνούσα. Έχετε δει Higlander και ξέρετε".

Κοιταζόμασταν με το δαίμονα σαν ροφοί με Αλτσχάιμερ. Το βλέμμα του μάγου ανέβασε τα οπτικά εφέ στο 70%.

"Δε θέλω επικριτικά σχόλια. Η επαφή με τους θνητούς μου άφησε δύο μεγάλα πάθη. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τη Δήμητρα"

"Ευτυχώς που δεν έπαιξες μπάλα στον Ολυμπιακό..."

"Τα έχω κανονίσει όλα. Ξήλωσα λίγη από τη φόδρα της πραγματικότητας, ώστε να φανεί φυσιολογικό πως δύο άσχετοι σαν εσάς θα αναλάβουν προπονητές"

"Ναι, γιατί αυτό είναι το μόνο πρόβλημα"

"Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Δε με νοιάζει πως θα κερδίσετε, αρκεί να το κάνετε"

"Γιατί όμως τέτοια λαχτάρα για τρόπαια ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου; Αφού είσαι παντοδύναμος, γιατί δεν τα κέρδισες μόνος σου".

Ο μάγος πήρε την ανθρώπινη μορφή του. Τηλεμεταμεταφερθήμε σε ένα καταγώγιο που έπαιζε αρχοντοσκυλάδικα. Τρεις φιάλες αμόλυβδη μετά, μας είπε την αλήθεια.

"Επιστράτευσα όλο μου το είναι, όλη μου την ισχύ, αλλά δεν τα κατάφερα. Μπορώ να πλάσω την πραγματικότητα όπως θέλω, όμως ήταν αδύνατο να κερδίσω το πρωτάθλημα με τον Ηρακλή Λουτρακίου. Μέτα έμαθα το λόγο. Τ'όνομα του ήταν Θωμάς...".

Ο δαίμονας είχε λιποθυμήσει με τα μάτια ανοιχτά, εγώ κρατούσα ακόμα. Μπαρουτοκαπνισμένος από τα ξεφτιλάδικα των δυτικών προαστίων, με το συκώτι σάκο του μποξ για κάθε πρόελευσης φωτιστικό οινόπνευμα, ήμουν περίεργος για το που θα καταλήξει η αφήγηση. Και για το αν η κοκκινομάλλα λουλουδού είναι ελέυθερη για τις επόμενες δώδεκα ώρες.

" Ύστερα η Δήμητρα έμαθε την αλήθεια. Δεν άντεξε. Ξύπνησα και είχε φύγει. Έκλαιγα ώρες μπροστά στον καθρέφτη, είχε γράψει με κραγιόν "σε μισώ". Δεν ξαναγύρισα ποτέ στην Κόρινθο".

Για υπερφυσικό πλάσμα, ο μάγος δεν ήαν και τόσο μαλάκας.

"Την ξαναείδες ποτέ;".

Αναστέναξε και έκανε νεύμα στη λουλουδού.

"Λουλούδια σε αυτό το θάνατο στο φουλ".

Άδειασα το ποτήρι και άναψα το τελευταίο τσιγάρο.

"Τι θα γίνει, λέμε αν, δε τα καταφέρουμε;"

"Ε, τα γνωστά. Έχεις διαβάσει Δάντη και ξέρεις"

"Μάλιστα. Και πότε ξεκινάει η νέα μας καριέρα;"

"Τώρα!".

(Αυτή είναι μια κλασική τεχνική ώστε οι χαρακτήρες να γίνουν πιο συμπαθείς και να ταυτιστεί ο αναγνώστης. Όσο για τα υπόλοιπα, μην ακούσω τίποτα αηδίες περί έλλειψης ρεαλισμού. Αν θέλετε ρεαλισμό, ανοίξτε ένα παράθυρο και απόλαυστε τον μέχρι να σταματήσει η καρδιά σας. Όπως είπε και ο Ντοστογέφσκι «Τι είναι πιο πραγματικό από τη φαντασία και τι πιο φανταστικό από την πραγματικότητα;». Επίσης μια κλασική τεχνική, πετάς  ένα απόφθεγμα κάποιου άλλου και προσθέτεις κύρος και βαρύτητητα στην παπαριά σου. Στο Egaleoverse© δεν ισχύουν οι νόμοι της πραγματικότητας.  Αυτά, για να μην υπάρχουν  παρερμηνείες , αν κάποτε αυτές οι γραμμές - που είναι προιόν πνευματικού εκφυλισμού και βαθιάς εγκεφαλικής σήψης-  ξεπεράσουν τα σύνορα της αυτοαναφορικότητας και κάποιος ηλίθιος σκεφτεί κάτι εξυπνακίστικο για να βαφτίσει αυτό το σύμπαν. Σκέφτηκα ήδη το πιο ηλίθιο από όλα. Πριν επιστρέψουμε στην κανονική ροή του προγράμματος μας, ένα μήνυμα από τους χορηγούς που δεν έχουμε)

Χαριτωμένη κωμόπολη το Λουτράκι. Τα πράγματα ήταν δύσκολα. Επιστράτευσα όλες μου τις ποδοσφαιρικές γνώσεις -δηλαδή ό,τι έχω διαβάσει στις αθλητικές εφημερίδες τα τελευταία 25 χρόνια- για να μην ξεφτιλιστούμε. Ευτυχώς ο δαίμονας κάτι σκάμπαζε από φυσική αγωγή, η αδερφή του είχε βγάλει ΤΕΦΑΑ. Η ομάδα δεν είχε λεφτά, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ήταν από τις ακαδημίες.

Οι πρώτοι αγώνες ήρθαν 0-0. Τρίτη αγωνιστική παίζαμε ντέρμπι, με τον Ατρόμητο Χιλιομοδίου, που ήταν φαβορί για την άνοδο. Άκουσαμε σχόλια για τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις σε κάθε παραλλαγή. Αν δίναμε τα πλαστικά μπουκάλια που φάγαμε στο κεφάλι για ανακύκλωση, τα χρήματα θα έφταναν για καινούργιο αυτοκίνητο. Ο Ατρόμητος είχε ξοδέψει πολλά για μεταγραφές. Οι έμπειροι παίκτες του δεν έχαν ευκαιρία να τραμπουκίσουν την άπειρη ενδεκάδα μας. Σε μια από τις ελάχιστες φάσεις που κάναμε, ο αντίπαλος στόπερ με τάκλιν στο κούτελο, έστειλε το σεντερ φορ μας δύο μήνες στην εντατική. Ήττα με 2-0 και το ηθικό στον πυρήνα της Γης.

Πίσω στο διαμέρισμα. Ο δαίμονας έκλαιγε όλη μέρα σαν απατημένη αρραβωνιαστικιά. Έπρεπε να σκεφτώ κάτι γρήγορα. Όχι το νταμπλ, ούτε στη κατηγορία δε θα μείνουμε. Ζήτησα από το μάγο ενισχύσεις. Πρώτον το γυμναστή της Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν ξέρω πως τον έφερε, ο άνθρωπος είναι εξαιρετικός επαγγελμάτιας. Όμως σε ανύποπτες στιγμές, βλέπω τον τρόμο πίσω απ'τα μάτια του. Ποιος ξέρει με τι τον εκβίασε. Δεύτερον, χρειαζόμαστε οργάνωση και έναν κυματοθραύστη. Ο φίλος μου ο Νικόλας είναι το κατάλληλο πρόσωπο. Ηθοποιός, σεναριογράφος, τζογαδόρος του έρωτα, ψάχνει χρόνια εκείνη που θα αντικαταστήσει τη Λίβερπουλ στην καρδιά του, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει όλο και πιο θεματικά. Συν το ό,τι παίζει Football Manager 15 χρόνια.

Ο μάγος τον τηλεμετέφερε την στιγμή που πανηγύριζε γκολ της Λίβερπουλ. 

"Τι έγινε ρε παίκτη, πως βρέθηκα εδώ;".

Του εξήγησα συνοπτικά την κατάσταση. Ήταν διστακτικός. Έστειλα το δαίμονα να φέρει προμήθειες. Θα ήταν μεγάλη νύχτα. Ο Νικόλας ήταν εν μέσω συναισθηματικών ναυαγίων. Θα χρειαστεί πολύ ουίσκι, Τερλέγκας και ψυχολογικό μασάζ. Για όλα φταίει ο μάγος, ο οποίος αρνήθηκε να βοηθήσει άλλο. Λες και του ζήτησα κάτι φοβερό. Να μας φέρει το φάντασμα του Μαραντόνα, έστω του Κρόιφ. Και του Μίχελς για τον πάγκο.

"Τι έγινε πάλι;"

"Δεν είμαι καλα. Χώρισα"

"Με ποια απ'όλες;"

"Η κατάσταση είναι σοβαρή"

"Για να χωρίσεις τρίτη φορά αυτό το μήνα, σίγουρα. Λέγε, με ποια;"

"Αφού ξέρεις"

"Έχω χάσει επεισόδια από τη σαπουνόπερα. Αριάδνη ή ξανθιά;"

"Διπλό"

"Μάλιστα".

Μισό μπουκάλι μετά, είχαμε υπεραναλύσει και το τελευταίο κόμμα στη ζωή του Νικόλα τις τελευταίες τρεις μέρες.

"Το πρόβλημα είναι πως βρίσκεις γυναίκες που είναι ερωτευμένες με τον εαυτό τους, και η πιο μακροχρόνια σχέση που έχουν κρατήσει είναι με το κινητό τους"

"Υπερπαλουστεύεις τα πράγματα"

"Αλήθεια; Αφού είσαι αυτοκαταστροφικός ρε ημίβλακα. Ψάχνεις να βρεις αυτήν που θα ικανοποιήσει την επιθυμία θανάτου που έχεις και καταλήψεις με serial narcissists. Άσε που είσαι αρσενική νυμφομανής. Με πόσες μιλάς αυτές τις μέρες;"

"Με τρεις στο insta και δύο στο Fb, αλλά τι σχέση έχει αυτό;"

"Αρχίσαμε τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη... Με πόσες συνεβρέθεις;"

"Με δύο πρώην"

"Πόσες πρώην έχεις ρε υποβαθμισμένε;"

"Πολλές"

"Δε γίνεται να έχεις πολλές. Το πρώην σημαίνει σχέση, πως μοιράστηκες κάτι περισσότερο από σωματικά υγρά. Εσύ βαφτίζεις πρώην, όποια σου άγγιξε κατά λάθος τα γεννητικά όργανα!"

"Και πως θα πεις μια που την έχεις πήδηξει δύο φορές;"

"Μια που την πήδηξες δύο φορές"

"Είναι χυδαίο, δε μου αρέσει"

"Το γλωσσικό λούστρο σε μάρανε"

"Ο Μπατάιγ είχε πει πως ο ερωτισμός είναι η ανατροπή των κοινωνικών συμβάσεων, χώρος υπέρβασης των ταμπού. Αν είναι διαστροφή να προσφέρεις στον εαυτό σου την αίσθηση της υπέρβασης και της ελευθερίας, τότε είμαι διεστραμμένος"

"Ο άντρας νιώθει την ανάγκη να προστατευτεί από τη γυναίκα που την αντιμετωπίζει ως την σκοτεινή αρχή του κόσμου και ύποπτο οργανικό γίγνεσθαι"

"Δικό σου;"

"Ναι, από ένα δικό μου βιβλίο της Σιμόν ντε Μπoβουάρ, το δεύτερο φύλο λέγεται, θα στο δανείσω κάποια στιγμή. Λοιπόν, άσε τα φιλοσοφικά. Σου χρειάζεται ένα διάλειμμα. Άκου το σχέδιο".

Το πλάνο ήταν ως εξής: Θα σχηματίζουμε μια άτυπη τριανδρία. Ο δαίμονας θα είναι βοηθός προπονητή, γυμναστή και κατάσκοπος. Ο Νικόλας θα είναι ο προπονητής, ως ηθοποιός είναι έμπειρος στα φώτα. Εγώ θα είμαι ο ενδιάμεσος κρίκος, σύμβουλος διαιτησίας, βοηθός μεταφραστή και διάφοροι άλλοι νεολογισμοί που χρησιμοποίησε ο Μάκης Ψωμιάδης για να είναι στο γήπεδο.

Η ομάδα άρχισε να βελτιώνεται. Ήρθαν οι πρώτες νίκες, με φυματικά 1-0. Στα μισά του πρωταθλήματος, είμαστε στην τρίτη θέση, σε απόσταση αναπνοής από τον πρωτοπόρο Ατρόμητο Χιλιομοδίου. Αργά και σταθερά, προχωρούσαμε και στο κύπελλο ερασιτεχνών. Η φυσική κατάσταση της ομάδας ήταν ασυναγώνιστη. Βοήθησαν και κάτι βιταμίνες που παρήγγειλα από Βραζιλία. Βρισκόμασταν κοντά στον στόχο. Έπρεπε να κρατάω τις ισορροπίες. Από τη μια το δαίμονα, που κατέρρεε ψυχολογικά κάθε δεύτερη μέρα, και από την άλλη το Νικόλα, που είχε πάθει Daniel Day Lewis. Είχε μεταμορφωθεί σε ένα παλίμψηστο Αναστόπουλου, Μουρίνιο, Ραπτόπουλου και Καντονά. 

Ως σκηνοθέτης, πρέπει μεταξύ άλλων να είσαι και τροχονόμος εγωισμών, ψυχολόγος και παιδαγωγός.  Σύμφωνα με τον Ρώσο σκηνοθέτη Ανατόλι Βασίλιεφ, όταν διευθύνεις  έναν ηθοποιό, πρέπει να είσαι μέσα στον ηθοποιό, απόλυτα, ολοκληρωτικά. Η δυσκολία προκύπτει όταν επιζητάς την τελειότητα: τότε πρέπει να βρεις την αρμονία ανάμεσα σ αυτά τα δυο στοιχεία που αλληλοαποκλείονται· πρέπει να το κάνεις αυτό ώστε να μην πεθάνεις πολύ ο ίδιος, και να μη σκοτώσεις πολύ τον ηθοποιό, να μην τον θανατώσεις. Είναι μια εξαιρετικά λεπτή, ευαίσθητη τέχνη. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν ημιπάλαβο που υποδύεται έναν προπονητή.

Οι συνεντεύξεις τύπου είχαν γίνει show. Τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, παίζεται ο τίτλος στην έδρα μας. Ήρθε η ώρα ν'ανταποδώσουμε τη στοργική φιλοξενία στον Ατρόμητο Χιλιομοδίου. 1-0 στο ημίχρονο. 3-0 τελικό. Κάτι πήγε να ψελίσει ο αντίπαλος προπονητής, στην συνέντευξη τύπου για σκληρό παιχνίδι, κακή διαιτησία και κάτι άλλες θλιβερές κοινοτοπίες. Ο Νικόλας έλυσε χειρόφρενο. Ο προπονητής του Ατρομήτου ψηνόταν για καυγά. Ο Νικόλας έβγαλε με στυλ τα γυαλιά ηλίου και χαμογέλασε.

"Σ'εχει πιάσει κνησμός στις οπές σου ρε δροσερούλη και θέλεις ξύσιμο;".

Τους χωρίσαμε μετά από δέκα λεπτά, αν και ήταν προφανές πως ο Νικόλας τον είχε στην παράταση. Τελευταία αγωνιστή, νίκη με 1-0 στην έδρα του Ισθμιακού. Δεν έχουμε χρόνο για πανηγυρισμούς, ακολουθεί ο τελικός κυπέλλου. Οι εξέδρες φλέγονται. Πλήθος διανοουμένων και ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων της τοπικής κοινωνίας. Κτηνοτρόφοι, κτηνοβάτες γενικά, πωλητές λαϊκών αγορών, τρόφιμοι αγροτικών φυλακών με άδεια και λοιποί λόγιοι γαυγίζουν και στις 50 αποχρώσεις του λι και του νι . Εντάξει, δεν έχουν τέτοια προφορά στην Κόρινθο, αλλά δεν μπόρεσα ν'άντισταθώ στον πειρασμό να το γράψω.

Ο Νικόλας ανάβει τσιγάρο και ατενίζει το γήπεδο. Ο δαίμονας τον κοιτάζει απορημένος.

"Τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ;"

"Εδώ θ'ανταλλάξουμε πληγές κύριε μου".

Το σαιξπηρικό πρελούδιο ήταν δυσοίωνο. Ο Αστέρας Δερβενίου είναι σκληρός αντίπαλος. 0-0 το ημίχρονο. Ο διαιτητής μας αβαντάρει. Το ότι τον απείλησα πως θα γίνει τροφή για χρυσόψαρα αν δεν κερδίσουμε, είναι εντελώς συμπτωματικό. Μας ζώνουν μαύρα φίδια. Βρέχει. Ο Αστέρας χάνει δύο τετ α τετ. Ο δαίμονας λιποθυμάει. Αισθάνομαι τις φλόγες της κόλασης να μου χαϊδέυουν τα δάχτυλα των ποδιών. Ο Νικόλας δίνει ομιλία επιπέδου Al Pacino στο Any Given Sunday στ'αποδυτήρια. Στο 87 ένιωσα την ψυχή μου να σκορπάει, όταν ο τερματοφύλακας μας απέκρουσε με τα πόδια το σουτ του αντιπάλου φορ. Γλυτώσαμε την άβυσσο για χιλιοστά. Παράταση. Ο Νικόλας κάνει αλλαγές.

"Μπες μέσα και ανακάτεψε τα σύμπαντα!".

Ο αγωνιστικός χώρος είναι βάλτος. Όλοι περιμένουν τα πέναλτι. Ανοίγω το μπουκάλι αναψυκτικού - στο οποίο έχω ουίσκι, πασπαλισμένο με ηρεμιστικά- και κατεβάζω το μισό. Το γηπεδο είναι μια χύτρα, που η κουτάλα του σατανά ανακατεύει τη ζούγκλα. 113. Ο αριστερός μπακ της ομάδας, ο Βασιλάκης ξαφνικά παθαίνει Ρομπέρτο Κάρλος. Περνάει έναν, δύο, τρεις! Βγάζει την τέλεια σέντρα, και... Η μπάλα περνάει βασανιστικά χωρίς αποδέκτη. Στην δεξιά πλευρά του γηπέδου, κοντά στη  μεγάλη περιοχή, ο -όχι και ιδιαίτερα οξυδερκής και ταλαντούχος- Αργύρης, κατ' ανάγκη ακραίος επιθετικός, τρέχει να προλάβει την μπάλα. Γλιστράει στην λάσπη, βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του, κάνει μια περιστροφή 180 μοιρών και πέφτει με τα πόδια ψηλα.

Έλα όμως που οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν, η μπάλα βρίσκει στο αριστερό του και καταλήγει στο παραθυράκι του εμβρόντητου τερματοφύλακα. Δέκα φορές να το ξανακάνει, είκοσι θ'αποτύχει. Ηφαιστείωδεις πανηγυρισμοί των οπαδών μας, ο Νικόλας εκτροχιάζεται. Το παιχνίδι τελειώνει. Το κύπελλο υψώνεται στον βροχερό ουρανό. Ο Νικόλας δεν αντιστέκεται στο να μην απαντήσει στις αντεγκλήσεις των πικραμένων αντιπάλων.

"Θα σε γαμήσουμε ρε καριόλη! ΈΛΑ ΈΞΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΎΜΕ!"

"Φιλαράκι, δε γαμάς ούτε ναυαγός σε καράβι με νυμφομανείς που έχουν κάνει δέκα χρόνια φυλακή!".

Για μια νύχτα, το Λουτράκι μεταμορφώθηκε σε Ρίο ντε Τζανέιρο  και Μπουένος Άιρες μαζί. Τα καπνογόνα και τα πυροτεχνήματα μέσα στην βροχή, έδιναν μια κινηματογραφική γοητεία στην αβάσταχτη γραφικότητα. Κατά τις τρεις, καταλήξαμε στο τριόροφο  Airbnb που μέναμε. Ο δαίμονας κοιμήθηκε στην μπανιέρα, ο Νικόλας σκεπάστηκε με τις τρεις νέες του πρώην. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση. Βάζω το τελευταίο ποτό, ανάβω το τελευταίο τσιγάρο. Η Cassandra Wilson ψιθυρίζει από το ηχείο του κινητού. Κοιτάζω τα δύο κύπελλα. Είναι φτηνιάρικά, κακόγουστα. Αγορασμένα από ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθηνάς.

Κι όμως απόψε είναι πιο όμορφα κι από  το Champions League και το Παγκόσμιο Κύπελλο μαζί. Ξαπλώνω στην ταράτσα. Η βροχή έχει σταματήσει, τ'αστέρια ανθίζουν πίσω απ'τα σύννεφα. Δεν είναι η νίκη. Είναι το να το μοιραστείς με κάποιον. Η νοσταλγία καταβροχθίζει το μυαλό, την καρδιά, το σώμα και τον χρόνο. Όλα τα τρόπαια του κόσμου δεν είναι αρκετά, να ξηλώσουν αυτό το αδηφάγο κενό. Σε μια παρόμοια ταράτσα κάναμε διακοπές. Σε έβγαζα φωτογραφίες όλη μέρα, με διαλείμματα για να κάνουμε έρωτα. Δύο άνθρωποι, μια φωτογραφική μηχανή και ελάχιστα ρούχα, ήταν αρκετά για να φτιάξουν έναν ιδιωτικό κόσμο, ένα ιδιωτικό σύμπαν. Μου λείπει το γέλιο σου.

Πέταξα το τσιγάρο και ξάπλωσα με τα κύπελλα αγκαλιά. Πέρασαν νύχτες που έκλαψα μέχρι που χύθηκε η ψυχή μου από τα μάτια, μέχρι που μίσησα και την ανάσα μου. Δε θυμάμαι ποιος το είπε. Ίσως εγώ, παραφράζοντας κάποιον που παρερμήνευσε κάποιον τρίτο. Μετράς την ομορφιά από τον πόνο που σου προκαλεί η απουσία της. Κουράστηκα. Στέγνωσα. Στη ζωή δεν κερδίζεις ποτέ, απλά μαθαίνεις να χάνεις πιο αργά. Σφίγγω πάνω μου τα κύπελλα. Φρέσκο απόφθεγμα. Όποιος δεν κερδίζει στον έρωτα, κερδίζει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο Κορινθίας. Ξημερώνει. Ποιος ξέρει τι παράνοια μας περιμένει...

Το be continued...