II
Η κάμερα γύρισε προς τα αριστερά."Ο επόμενος καλεσμένος μου είναι μέλος της πιο αξιαγάπητης ομάδας,εργάζεται στις δημοφιλέστατες Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης.Αν απορείτε για την εμφάνιση του,είχε ένα μικρό ατύχημα πριν από μερικές μέρες,έτσι δεν είναι;Ένα μικρό ανώδυνο ατύχημα".
Η κάμερα κάνει ζουμ πάνω του,το πρόσωπο του είναι παραμορφωμένο από μώλωπες και πληγές.Το αριστερό του μάτι ήταν κλειστό.Οι ήχοι γινόντουσαν ανεμοστρόβιλοι και σάρωναν τα πάντα μες το μυαλό του."Ας δούμε λοιπόν το μικρό ατύχημα του καλασμένου μας ".
Κόκκινη Οθόνη
Διάφορες σκηνές στην οθόνη,οι ίδιοι πρωταγωνιστές.Τα ΜΑΤ σε αναμονή,σε άμυνα,να επιτίθενται,να τρέχουν ανάμεσα στις φλόγες.Το ξέρεις πως σε μισούν,πως σε σιχαίνονται.Σε τρόμαζε στην αρχή,σ'ενοχλούσε.Δεν σε πειράζει πλέον.Δεν μισείς κανέναν,δεν έχεις έχεις προσωπικά με κανέναν.Απλά τη δουλειά σου κάνεις.
Είσαι αναγκαίο κακό,αν δεν ήσουν εσύ,θα ήταν κάποιος άλλος στη θέση σου.Όλοι αυτοί απέναντι σου,που σε βρίζουν,δεν καταλαβαίνουν,ότι αυτούς υπηρετείς,ότι θυσιάζεσαι για χάρη τους.Είσαι ο στυλοβάτης της χώρας και της δημοκρατίας.Είσαι τα αμορτισέρ της κοινωνίας,απορροφάς τους κραδασμούς,κρατάς το όχημα ολόκληρο,μέχρι να ξαναγίνει ομαλός ο δρόμος.
Δεν καταλαβαίνουν το δικό σου ρόλο.Είσαι η τελευταία άμυνα πριν καταρρεύσουν όλα,το τείχος πάνω στα σύνορα,μεταξύ τάξης και χάους.Αν πέσεις,θα σε αντικαταστάσει ο στρατός,οι πραγματικές σφαίρες και ποιος ξέρει τι άλλο.Δε πειράζει όμως,άστους να πιστευούν ό,τι θέλουν,ό,τι και να λένε εσύ είσαι πάντα εκεί.
Το εξιλαστήριο θύμα,ο σάκος του μποξ.Καλύτερα να χτυπάνε εσένα,να εκτονώνονται πάνω σου,παρά μεταξύ τους.Όταν τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα,ίσως να καταλάβουν και να σε εκτιμήσουν.Κοιτάζεις γύρω σου,τους συνάδελφους σου.Μακάρι να μπορούσαν να τους δουν με τα δικά σου μάτια.Να δουν πως είναι άνθρωποι,που χαμογελούν και πονάνε,πως φίλους,γυναίκες και παιδιά.
Αν όλοι αυτοί ήταν στη θέση σας τι θα κάνανε;Είναι απλά μια δουλειά.Παρατηρείς προσεκτικά τα πρόσωπα τους.Είστε μια οικογένεια.Όλες οι οικογένειες δεν έχουν καλούς και κακούς;Όλες οι οικογένειες δεν έχουν άσχημες στιγμές;(Η οθόνη δείχνει τα ΜΑΤ να χτυπάνε,η ίδια σκηνή σε δεκάδες παραλλαγές.Να έχουν περικυκλώσει κάποιον,να τον έχουν ρίξει κάτω και να τον κλωτσάνε.Να σέρνουν κάποιον γυμνό από τη μέση και πάνω,μια κοπέλα από τα μαλλιά).
Τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις;Δεν μπορείς να τους σκοτώσεις,να τους διαγράψεις.Κάνεις τα στραβά μάτια,το ξεχνάς.Όλοι κάνουμε λάθη,όλοι ξεσπάμε μερικές φορές.(Η οθόνη βομβαρδίζεται από φωτογραφίες θυμάτων αστυνομικής βίας.Ακολουθεί ένα video με τα ΜΑΤ ξανά σε δράση).Δεν πειράζει,ας κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.Θυμάσαι εκείνη τη μέρα;
Δεν θα τη ξεχάσεις ποτέ.Ακόμα δεν ξέρεις ποιος πυροβόλησε.Όσο κι αν προσπάθησες,δεν μπορείς να ξεχάσεις,να ζήσεις με αυτή την ανάμνηση.Τα πλήθη να πλησιάζουν διστακτικά.Να κλωτσάνε τους νεκρούς συναδέλφους σου.Να πετάνε τα πτώματα τους στη φωτιά.(Ερασιτεχνικά video,τραβηγμένα από κινητά,παρουσιάζουν τι έγινε εκείνη τη μέρα).Ο κόσμος είχε τρελαθεί.
Τα ΜΑΤ δεχόντουσαν συνεχώς επιθέσεις.Ευτυχώς δεν ήσουν σε υπηρεσία εκείνο το απόγευμα,μπορεί να βρισκόσουν ανάμεσα στους νεκρούς.Τα έβλεπες ξανά και ξανά στο internet.Μια μοτοσυκλέτα εμφανίστηκε από το πουθενά.Έριξαν τις μολότοφ στο ίδιο άτομο.Δεν φόραγε κράνος.
Είχες εφιάλτες εκείνο το βράδυ,έβλεπες τον εαυτό σου να καίγεται.Ο οδηγός της μηχανής φαινόταν καθαρά.Φορούσε ένα κόκκινο κράνος και μια μαύρη μπλούζα.Το σχέδιο πάνω στη μπλούζα ήταν ένα απαγορευτικό με μια γουρουνοκεφαλή με αστυνομικό πηλίκιο.Περπατούσες στο δρόμο και κάθε στενό φαινόταν σαν το τελευταίο.Άκουγες μηχανή πίσω σου και ο φόβος σε μαχαίρωνε στο στομάχι με μια λάμα από πάγο.
Μέχρι που άνοιξες τα μάτια,μέσα σ'ένα άγνωστο διαμέρισμα.Σε ξύπνησαν οι κλωτσιές στη πόρτα και οι φωνές.Δεν ξέρεις που είσαι,ούτε πως βρέθηκες εκεί.Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσες,ήταν το κράνος πάνω στο τραπέζι.Ο οδηγός της μοτοσυκλέτας φορούσε το ίδιο.Και την ίδια μπλούζα με σένα.Δεκάδες μπουκάλια μπύρας δίπλα σου,ρίχνεις μερικά καθώς σηκώνεσαι.
Οι αστυνομικοί σου φωνάζουν να κάτσεις ακίνητος.Τους λες ποιος είσαι,να κοιτάξουν την ταυτότητα σου.Το μόνο που κοιτάζουν είναι η μπλούζα σου.Ψάχνες στις τσέπες σου.Τους εξηγείς ότι είσαι αστυνομικός,ότι δεν ξέρεις πως βρέθηκες εκεί,πως κάποιος σε παγίδευσε.Δεν είδες την πρώτη γροθιά,ούτε την δεύτερη.
Κάποιος ουρλιάζει στο αυτί σου.Σε σέρνουν μέχρι το ασανσέρ,σε πετάνε στο πορτ μπαγκάζ.Σε δένουν σε μια καρέκλα με χειροπέδες.Τους λες συνέχεια το όνομα και τον βαθμό σου.Τα χτυπήματα είναι όλο και πιο δυνατά.Σε ρωτάνε για τον συνεργό σου,αν ανήκεις σε κάποια οργάνωση.Σε βρίζουν ασταμάτητα,σε φτύνουν στο πρόσωπο.
Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα σε πρόδωσε.Βρήκαν τη μηχανή στην είσοδο της πολυκατοικίας.Σε ρωτάνε ξανά και ξανά το όνομα σου.Όσο τους λες την αλήθεια,τόσο σε χτυπάνε.Τους ικετεύεις να το διασταυρώσουν,τους εκλιπαρείς με όση ανάσα σου έχει μείνει.
Τα μάτια σου πονάνε απ'το κλάμα,η μύτη σου έχει βουλώσει απ'το αίμα.Μαζεύονται κι άλλοι στο δωμάτιο,όλοι θέλουν να δουν τον περιβόητο άντρα απ'το video.Να δουν πως ματώνει,πως πονάει.Δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει γύρω σου,οι αισθήσεις σου έχουν παραμορφωθεί.Είσαι σίγουρος πως η γεύση του αίματος δεν θα φύγει ποτέ απ'το στόμα σου.
Άργησες,αλλά το κατάλαβες.Πως η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία.Είσαι το εξιλαστήριο θύμα,ο σάκος του μποξ για τους χαμάληδες της εξουσίας.Τα μάτια σου έχουν πρηστεί,καταπίνεις σπασμένα δόντια και πηχτό αίμα.Πνίγεσαι,λιποθυμάς.Κανείς δεν βλέπει τα δάκρυα σου,κανείς δεν ακούει την απελπισία σου.
Τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση τους;Θα σταματούσες;Θα άκουγες;Συμβαίνουν αυτά.Όλες οι οικογένειες έχουν καλούς και κακούς.Όλες οι οικογένειες έχουν άσχημες στιγμές.Όλοι κάνουν λάθη,όλοι ξεσπάνε.Έτσι δεν είναι;
Παρατηρείς τον εαυτό σου στο video.Μοιάζεις με κακοβαμμένο κλόουν.Η εικόνα σβήνει πριν δεχτείς ένα ακόμη χτύπημα.Ο απρόσωπος πλησιάζει τον άντρα στην καρέκλα.Του χαιδεύει το κεφάλι σαν να ήταν κατοικίδιο,ενώ εκείνος δακρύζει."Το κατάλαβες τώρα;Πως η αλήθεια δεν έχει καμιά σημασία.Πως η μόνη αλήθεια είναι η εξουσία.
Η αλήθεια σου δεν έχει καμιά αξία και η εξουσία σου είναι ελάχιστη.Είσαι απλώς ένα σκυλί,ένας αναλώσιμος φύλακας.Σ'έχουν εκπαιδεύσει να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα.Να κρατάς μακρυά τους ανεπιθύμητους,να τους κάνεις κομμάτια όταν ξεπερνάνε τα όρια.
Είδες τι σημαίνει νόμος και τάξη;Άνθρωποι σαν εσένα δεν θα αποκτήσουν ποτέ πραγματική δύναμη,πραγματική εξουσία.Γιατί δεν έχεις λεφτά,ούτε πολιτική επιρροή.Είσαι όμως ένας χρήσιμος ηλίθιος,ένα αναγκαίο κακό για τους κυβερνώντες.Ένα ανθρώπινο τείχος ανάμεσα στην πλέμπα και σ'αυτούς.Κανείς δεν συμπαθεί τους νταήδες,ειδικά όταν ξέρει ότι πληρώνονται απ'τους φόρους του.Ίσως να προλαβαίνεις ν'αλλάξεις επάγγελμα.
Ή μπορείς να πας την υπόθεση στα δικαστήρια και να πάρεις μια καλή αποζημίωση.Θ'αργήσεις λίγο,αλλά να έχεις καλό δικηγόρο θα τα καταφέρεις.Βέβαια όταν είσαι θύμα αστυνομικής βίας,τα χρήματα είναι το τελευταίο,έτσι δεν είναι;".
Έκλεισε σφιχτά τα βλέφαρα του,αλλά δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυα."Καληνύχτα".Κλώτσησε τη καρέκλα μακρυά.
Η κάμερα κάνει ζουμ πάνω του,το πρόσωπο του είναι παραμορφωμένο από μώλωπες και πληγές.Το αριστερό του μάτι ήταν κλειστό.Οι ήχοι γινόντουσαν ανεμοστρόβιλοι και σάρωναν τα πάντα μες το μυαλό του."Ας δούμε λοιπόν το μικρό ατύχημα του καλασμένου μας ".
Κόκκινη Οθόνη
Διάφορες σκηνές στην οθόνη,οι ίδιοι πρωταγωνιστές.Τα ΜΑΤ σε αναμονή,σε άμυνα,να επιτίθενται,να τρέχουν ανάμεσα στις φλόγες.Το ξέρεις πως σε μισούν,πως σε σιχαίνονται.Σε τρόμαζε στην αρχή,σ'ενοχλούσε.Δεν σε πειράζει πλέον.Δεν μισείς κανέναν,δεν έχεις έχεις προσωπικά με κανέναν.Απλά τη δουλειά σου κάνεις.
Είσαι αναγκαίο κακό,αν δεν ήσουν εσύ,θα ήταν κάποιος άλλος στη θέση σου.Όλοι αυτοί απέναντι σου,που σε βρίζουν,δεν καταλαβαίνουν,ότι αυτούς υπηρετείς,ότι θυσιάζεσαι για χάρη τους.Είσαι ο στυλοβάτης της χώρας και της δημοκρατίας.Είσαι τα αμορτισέρ της κοινωνίας,απορροφάς τους κραδασμούς,κρατάς το όχημα ολόκληρο,μέχρι να ξαναγίνει ομαλός ο δρόμος.
Δεν καταλαβαίνουν το δικό σου ρόλο.Είσαι η τελευταία άμυνα πριν καταρρεύσουν όλα,το τείχος πάνω στα σύνορα,μεταξύ τάξης και χάους.Αν πέσεις,θα σε αντικαταστάσει ο στρατός,οι πραγματικές σφαίρες και ποιος ξέρει τι άλλο.Δε πειράζει όμως,άστους να πιστευούν ό,τι θέλουν,ό,τι και να λένε εσύ είσαι πάντα εκεί.
Το εξιλαστήριο θύμα,ο σάκος του μποξ.Καλύτερα να χτυπάνε εσένα,να εκτονώνονται πάνω σου,παρά μεταξύ τους.Όταν τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα,ίσως να καταλάβουν και να σε εκτιμήσουν.Κοιτάζεις γύρω σου,τους συνάδελφους σου.Μακάρι να μπορούσαν να τους δουν με τα δικά σου μάτια.Να δουν πως είναι άνθρωποι,που χαμογελούν και πονάνε,πως φίλους,γυναίκες και παιδιά.
Αν όλοι αυτοί ήταν στη θέση σας τι θα κάνανε;Είναι απλά μια δουλειά.Παρατηρείς προσεκτικά τα πρόσωπα τους.Είστε μια οικογένεια.Όλες οι οικογένειες δεν έχουν καλούς και κακούς;Όλες οι οικογένειες δεν έχουν άσχημες στιγμές;(Η οθόνη δείχνει τα ΜΑΤ να χτυπάνε,η ίδια σκηνή σε δεκάδες παραλλαγές.Να έχουν περικυκλώσει κάποιον,να τον έχουν ρίξει κάτω και να τον κλωτσάνε.Να σέρνουν κάποιον γυμνό από τη μέση και πάνω,μια κοπέλα από τα μαλλιά).
Τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις;Δεν μπορείς να τους σκοτώσεις,να τους διαγράψεις.Κάνεις τα στραβά μάτια,το ξεχνάς.Όλοι κάνουμε λάθη,όλοι ξεσπάμε μερικές φορές.(Η οθόνη βομβαρδίζεται από φωτογραφίες θυμάτων αστυνομικής βίας.Ακολουθεί ένα video με τα ΜΑΤ ξανά σε δράση).Δεν πειράζει,ας κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.Θυμάσαι εκείνη τη μέρα;
Δεν θα τη ξεχάσεις ποτέ.Ακόμα δεν ξέρεις ποιος πυροβόλησε.Όσο κι αν προσπάθησες,δεν μπορείς να ξεχάσεις,να ζήσεις με αυτή την ανάμνηση.Τα πλήθη να πλησιάζουν διστακτικά.Να κλωτσάνε τους νεκρούς συναδέλφους σου.Να πετάνε τα πτώματα τους στη φωτιά.(Ερασιτεχνικά video,τραβηγμένα από κινητά,παρουσιάζουν τι έγινε εκείνη τη μέρα).Ο κόσμος είχε τρελαθεί.
Τα ΜΑΤ δεχόντουσαν συνεχώς επιθέσεις.Ευτυχώς δεν ήσουν σε υπηρεσία εκείνο το απόγευμα,μπορεί να βρισκόσουν ανάμεσα στους νεκρούς.Τα έβλεπες ξανά και ξανά στο internet.Μια μοτοσυκλέτα εμφανίστηκε από το πουθενά.Έριξαν τις μολότοφ στο ίδιο άτομο.Δεν φόραγε κράνος.
Είχες εφιάλτες εκείνο το βράδυ,έβλεπες τον εαυτό σου να καίγεται.Ο οδηγός της μηχανής φαινόταν καθαρά.Φορούσε ένα κόκκινο κράνος και μια μαύρη μπλούζα.Το σχέδιο πάνω στη μπλούζα ήταν ένα απαγορευτικό με μια γουρουνοκεφαλή με αστυνομικό πηλίκιο.Περπατούσες στο δρόμο και κάθε στενό φαινόταν σαν το τελευταίο.Άκουγες μηχανή πίσω σου και ο φόβος σε μαχαίρωνε στο στομάχι με μια λάμα από πάγο.
Μέχρι που άνοιξες τα μάτια,μέσα σ'ένα άγνωστο διαμέρισμα.Σε ξύπνησαν οι κλωτσιές στη πόρτα και οι φωνές.Δεν ξέρεις που είσαι,ούτε πως βρέθηκες εκεί.Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσες,ήταν το κράνος πάνω στο τραπέζι.Ο οδηγός της μοτοσυκλέτας φορούσε το ίδιο.Και την ίδια μπλούζα με σένα.Δεκάδες μπουκάλια μπύρας δίπλα σου,ρίχνεις μερικά καθώς σηκώνεσαι.
Οι αστυνομικοί σου φωνάζουν να κάτσεις ακίνητος.Τους λες ποιος είσαι,να κοιτάξουν την ταυτότητα σου.Το μόνο που κοιτάζουν είναι η μπλούζα σου.Ψάχνες στις τσέπες σου.Τους εξηγείς ότι είσαι αστυνομικός,ότι δεν ξέρεις πως βρέθηκες εκεί,πως κάποιος σε παγίδευσε.Δεν είδες την πρώτη γροθιά,ούτε την δεύτερη.
Κάποιος ουρλιάζει στο αυτί σου.Σε σέρνουν μέχρι το ασανσέρ,σε πετάνε στο πορτ μπαγκάζ.Σε δένουν σε μια καρέκλα με χειροπέδες.Τους λες συνέχεια το όνομα και τον βαθμό σου.Τα χτυπήματα είναι όλο και πιο δυνατά.Σε ρωτάνε για τον συνεργό σου,αν ανήκεις σε κάποια οργάνωση.Σε βρίζουν ασταμάτητα,σε φτύνουν στο πρόσωπο.
Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα σε πρόδωσε.Βρήκαν τη μηχανή στην είσοδο της πολυκατοικίας.Σε ρωτάνε ξανά και ξανά το όνομα σου.Όσο τους λες την αλήθεια,τόσο σε χτυπάνε.Τους ικετεύεις να το διασταυρώσουν,τους εκλιπαρείς με όση ανάσα σου έχει μείνει.
Τα μάτια σου πονάνε απ'το κλάμα,η μύτη σου έχει βουλώσει απ'το αίμα.Μαζεύονται κι άλλοι στο δωμάτιο,όλοι θέλουν να δουν τον περιβόητο άντρα απ'το video.Να δουν πως ματώνει,πως πονάει.Δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει γύρω σου,οι αισθήσεις σου έχουν παραμορφωθεί.Είσαι σίγουρος πως η γεύση του αίματος δεν θα φύγει ποτέ απ'το στόμα σου.
Τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση τους;Θα σταματούσες;Θα άκουγες;Συμβαίνουν αυτά.Όλες οι οικογένειες έχουν καλούς και κακούς.Όλες οι οικογένειες έχουν άσχημες στιγμές.Όλοι κάνουν λάθη,όλοι ξεσπάνε.Έτσι δεν είναι;
Παρατηρείς τον εαυτό σου στο video.Μοιάζεις με κακοβαμμένο κλόουν.Η εικόνα σβήνει πριν δεχτείς ένα ακόμη χτύπημα.Ο απρόσωπος πλησιάζει τον άντρα στην καρέκλα.Του χαιδεύει το κεφάλι σαν να ήταν κατοικίδιο,ενώ εκείνος δακρύζει."Το κατάλαβες τώρα;Πως η αλήθεια δεν έχει καμιά σημασία.Πως η μόνη αλήθεια είναι η εξουσία.
Η αλήθεια σου δεν έχει καμιά αξία και η εξουσία σου είναι ελάχιστη.Είσαι απλώς ένα σκυλί,ένας αναλώσιμος φύλακας.Σ'έχουν εκπαιδεύσει να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα.Να κρατάς μακρυά τους ανεπιθύμητους,να τους κάνεις κομμάτια όταν ξεπερνάνε τα όρια.
Είδες τι σημαίνει νόμος και τάξη;Άνθρωποι σαν εσένα δεν θα αποκτήσουν ποτέ πραγματική δύναμη,πραγματική εξουσία.Γιατί δεν έχεις λεφτά,ούτε πολιτική επιρροή.Είσαι όμως ένας χρήσιμος ηλίθιος,ένα αναγκαίο κακό για τους κυβερνώντες.Ένα ανθρώπινο τείχος ανάμεσα στην πλέμπα και σ'αυτούς.Κανείς δεν συμπαθεί τους νταήδες,ειδικά όταν ξέρει ότι πληρώνονται απ'τους φόρους του.Ίσως να προλαβαίνεις ν'αλλάξεις επάγγελμα.
Ή μπορείς να πας την υπόθεση στα δικαστήρια και να πάρεις μια καλή αποζημίωση.Θ'αργήσεις λίγο,αλλά να έχεις καλό δικηγόρο θα τα καταφέρεις.Βέβαια όταν είσαι θύμα αστυνομικής βίας,τα χρήματα είναι το τελευταίο,έτσι δεν είναι;".
Έκλεισε σφιχτά τα βλέφαρα του,αλλά δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυα."Καληνύχτα".Κλώτσησε τη καρέκλα μακρυά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου