Γεννιούνται και σαν τους ανθρώπους;Ποια είναι η στιγμή της σύλληψης τους;Όταν γνωρίζεις κάποιον;Όταν του μιλάς για πρώτη φορά;Όταν τον κοιτάζεις και αισθάνεσαι κάτι διαφορετικό;Στο πρώτο φιλί,τη πρώτη φορά που κάνεις έρωτα;Ποια είναι τα σύνορα της οικειότητας,που πρέπει να περάσεις με κάποιον,για να να νιώσεις πραγματικά κοντά του,μαζί του;
Τα περνάμε ποτέ;Οι σχέσεις γερνάνε σαν εμάς;Πότε σταματάνε να μεγαλώνουν και αρχίζουν να γερνάνε;Όταν ξέρουμε -σχεδόν- τα πάντα για τον άλλο;Όταν δεν υπάρχει κάτι να ανακαλύψουμε;Όταν τον θεωρούμε δεδομένο;Όταν σταματάμε να μοιραζόμαστε καινούργιες εμπειρίες μαζί του;
Υπάρχουν σχέσεις που δεν μεγαλώνουν ποτέ;Που πεθαίνουν νωρίς από ανίατες ασθένειες;Σχέσεις που γερνάνε πριν την ώρα τους;Από τι πεθαίνουν συνήθως;Η αδιαφορία είναι ο καρκίνος που τις ροκανίζει σιγά σιγά ή όταν εμφανίζεται κάποιος τρίτος;Παθαίνουν Αλτσχάιμερ;
Αν δε μεγαλώσουν σωστά,έχουν ψυχολογικά;Και θα είναι πάντα δυστυχισμένες;Πολλές φορές,ενώ είναι κλινικά νεκρές,γιατί τις κρατάμε ζωντανές;Ποιον προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό,ποιον να ξεγελάσουμε;Πέφτουν οι σχέσεις σε κώμα;Και αν ναι,τι μπορεί να τις ξυπνήσει;
Είναι σαν παιδιά;Κάποια στιγμή μεγαλώνουν και πρέπει να τα αφήσεις να φύγουν;Ή σαν γονείς;Παθαίνουν ατυχήματα;Μένουν ανάπηρες;Μπορούμε να τις θεραπεύσουμε;Τις κρατάμε σαν άλλοθι;Να κάνουν τη βρώμικη δουλειά;Σαν εργαζόμενο,σαν σκλάβο;Τις πληγώνουμε όταν κάνουμε λάθη;Είναι φόνος εξ'αμελείας;Ή εκ προμελέτης;
Που πηγαίνουν οι σχέσεις όταν πεθάνουν;Έχουν Παράδεισο και Κόλαση;Ή μένουν φαντάσματα και μας στοιχειώνουν;Μας τιμωρούν με το να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη;Μπορείς να βαλσαμώσεις μια σχέση;Μπορεί να σε βαλσαμώσει μια σχέση;Να νομίζεις ότι όλα είναι καλά,ενώ τίποτα δεν είναι;
Κρατάνε μυστικά οι σχέσεις από εμάς;Υπάρχει μυστικό για να κρατήσει μια σχέση;Χρειάζονται botox και πλαστικές;Τι μπορεί να τις διατηρήσει νέες;Μήπως η τελειότητα είναι μια πολύ βαρετή κατάσταση;Τελικά είχε δίκιο η Γιουρσενάρ,ερωτευόμαστε τους ανθρώπους για τα προτερήματα τους,αλλά τους αγαπάμε για τα ελαττώματα τους;
Υπάρχουν θαύματα της τελευταίας στιγμής ή της τελευταίας σκηνής;Ζούμε ποτέ τη προσωπική μας κομεντί;Ή την αφήνουμε να φύγει,γιατί δεν ακούμε ποτέ τη μουσική της σκηνής;Πότε είναι η πρώτη φορά για μια δεύτερη ευκαιρία;Μπορεί μια δεύτερη ευκαιρία να κάνει τα πράγματα όπως τη πρώτη φορά;
Έχει ο έρωτας sequel;Kαι αν ναι,πόσα;Σηκώνει η ευτυχία remake ή μόνο η δυστυχία είναι καλή σε αυτά;Κερδίζουμε ποτέ το Όσκαρ πρώτου ρόλου στη ζωή κάποιου;Μπορεί κάποιος άλλος να παίξει τον ίδιο ρόλο με επιτυχία;Τελικά,κάνουμε εμείς κάστινγκ τις σχέσεις ή οι σχέσεις περνάνε από δοκιμαστικό εμάς;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου