If...Then...Else

Έχεις νιώσει ποτέ το σώμα σου να κινείται χωρίς να το ελέγχεις;Ξύπνησες και συνειδητοποίησες ότι έτρεχες με όλη μου τη δύναμη.Χρειάστηκες αρκετά δευτερόλεπτα για συντονιστείς με τα μέλη μου.Αισθάνθηκες σαν ταινία που ο ήχος δεν συμβαδίζει με την εικόνα.Κάθε ήχος είναι έκρηξη,όλο και πιο κοντά,τα χρώματα παίρνουν φωτιά όσο ξυπνάς,τα σχήματα δυσοίωνες σκιές.
Έχεις νιώσει ποτέ το σώμα σου σαν να είναι ξένο;Σαν να ανέβηκες τελευταία στιγμή,πάνω σε ένα τραίνο που έφευγε,σε ένα αυτοκίνητο πριν αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα.Από τι προσπαθείς να ξεφύγεις;Τι τρέχεις να προλάβεις;Ποιον εαυτό σου προσπαθείς να αποφύγεις;Ποιον εαυτό σου προσπαθείς να πιάσεις;
Τα φαντάσματα κάθε ζωής που δεν έζησες,απέδρασαν από το κεφάλι σου και βάζουν φωτιές σε κάθε δρόμο.Οι φόβοι σου,προφήτες που ουρλιάζουν στα χαλάσματα,τα όνειρα σου αιχμάλωτα ζώα,που δεν θέλουν  ν'αφήσουν το κλουβί τους.Νιώθεις τη ζάλη,επιβάτης στο σώμα σου,οι κραδασμοί σου προκαλούν ναυτία.Τι θα έπαιρνες μαζί σου,αν ξαφνικά έπρεπε να εγκαταλείψεις τα πάντα;Τι πραγματικά έχει αξία;Ή μήπως δεν θα έπαιρνες τίποτα;Ούτε το όνομα σου;Θα έφευγες ένας νέος άνθρωπος;
Ο πόλεμος γύρω σου σε τρομοκρατεί.Όλα χάνονται,σβήνουν.Όταν σταματήσει ο χαμός,θα είσαι μόνος σου σε ένα λευκό χαρτί,αυτή είναι η πραγματική μορφή των ερειπίων.Παρελθόν,παρόν και μέλλον όλα ένα,ένας αόρατος βάλτος,πίσω από το απέραντο λευκό.Πάντα εδώ και ταυτόχρονα παντού,πουθενά.Μόνος σου,με την ηχώ των σκέψεων σου.Τα μοναδικά σύνορα που υπάρχουν θα είναι αυτά της τρέλας.Και δεν θα τα περάσεις ποτέ.
Τελικά,τι είναι χειρότερο;Το κενό του λευκού ή τα τείχη από καθρέφτες;Που όσο κι αν τα χτυπάς,μόνο η μορφή σου ματώνει.Όσο πιο όμορφος προσπαθείς να γίνεις,τόσο πιο άσχημος νιώθεις.Η μάσκα είναι το κλειδί,διαφορετική για κάθε πόρτα,διαφορετικό για κάθε πρόσωπο.
Η σκιά σου χάνεται,σαν μελάνι στο νερό.Οι βελούδινοι ψίθυροι της σε νανουρίζουν.Όποιος διαλέγει την αλήθεια αντί για την ομορφιά είναι δυστυχισμένος.Όποιος ψάχνει την αλήθεια πίσω από την ομορφιά είναι καταδικασμένος.Όποιος ψάχνει την ομορφιά πίσω από την αλήθεια είναι ηλίθιος.
Έχεις νιώσει ποτέ,ότι δεν είσαι μόνος μέσα στο σώμα σου;Συγκατοικείς με πολλούς.Οι δαίμονες θέλουν το ποσοστό τους,από όλα.Η σιωπή τους κοστίζει ακριβά,ζητάνε όλο και περισσότερα.Τα θέλουν όλα.Να πάρουν τον έλεγχο και να σε πετάξουν στα υπόγεια του υποσυνείδητου.Να ζουν εκείνοι τη ζωή σου και'συ να τρέφεσαι με τα ψίχουλα του χρόνου.Οι δαίμονες είναι εδώ,αποφασισμένοι.Τι θα κάνεις για αυτό;Κόλαση είναι όταν ζεις στον παράδεισο των άλλων.
Τα δάχτυλα σου,pixels που σκορπίζουν στο αέρα.Αποφάσισες;Θα κουβαλάς το μυστικό σου ή εκείνο κουβαλάει εσένα;Σαν άγκυρα,σαν πληγή,σαν αρρώστια;Θα το αφήσεις ελεύθερο για να σε ελευθερώσει;'Η η αλυσίδα που σας δένει είναι το μόνο που έχεις;Είναι ομφάλιος λώρος ή το μόνο που σε κρατάει στη ζωή;Καλώδιο τεχνητής υποστήριξης;Θα γεννηθείς επιτέλους ή θα πεθάνεις χωρίς να ξυπνήσεις ποτέ;
Θα ξυπνήσεις κάποιο από τα όνειρα σου;Θα το δεις να μεγαλώνει;Θα ξυπνήσεις επιτέλους;Και όλα να μοιάζουν σαν να γεννήθηκαν μαζί σου;Μερικές φορές,μόνο η πλημμύρα μπορεί να σε ξεδιψάσει.Μερικές φορές,μόνο η φωτιά μπορεί να σβήσει κάθε λάθος.