Ή στιγμιότυπα από τη ζωή ενός ντετέκτιβ (που θα προτιμούσε να μείνει ανώνυμος)
I
Ήταν από τις πιο δύσκολες υποθέσεις.Συνήθως δεν αναλαμβάνω τέτοιου είδους.Ήταν πολύ μικρή,δεν είχα ελπίδες πως θα την βρω,ζωντανή τουλάχιστον.Αποδείχθηκε πιο σκληρή από όσο φανταζόμουν.Τη βρήκα κρυμμένη σε ένα στενό,πεινασμένη,βρώμικη αλλά μια χαρά.Το να την επιστρέψω ήταν από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής μου.Τη κράτησα 15 μέρες.Αυτή η μικρή λευκή γάτα μου άλλαξε τη ζωή.Βρήκα μια σχεδόν ίδια.Είναι γκρινιάρα,όπως μου αρέσουν οι γυναίκες.Μπορείς να μάθεις πολλά από τις γάτες.Μόνο που τις παρατηρείς,είναι ευτυχία.Οι γάτες ξέρουν,τα πάντα.Μη κοιτάς που δε μιλάνε.Ζουν τη ζωή σαν να είναι τέχνη,και η κάθε στιγμή μαζί τους,είναι ένα μικρό αριστούργημα.Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
II
Οι ρυτίδες του είχαν λίγο πρόσωπο.Ήταν αρκετά πλούσιος για να παντρευτεί κάποια μικρότερη του,αλλά όχι τόσο ώστε να μπορεί να την κρατήσει.Μιλούσε σιγά,συνωμοτικά,λες και φοβόταν πως κάποιος θα μας ακούσει.Αφού τελείωσε το μονόλογο του,για το πόσο αχάριστη είναι η σύζυγος του,μου έδωσε μια προκαταβολή.Κοίταξε αριστερά δεξιά και έβγαλε μερικά ακόμα χαρτονομίσματα."Αυτά τι είναι;""Αν τη βρείτε και είναι με κάποιον άλλο,να τη συγυρίσετε λίγο""Τι εννοείται να τη συγυρίσω;""Όχι πολλά πολλά,δύο τρία χαστούκια,για να μάθει".Πήρα τα χρήματα και τον διαβεβαίωσα πως όλα θα πάνε καλά.Δεν υπήρχε περίπτωση να βρω τη γυναίκα του.Και αν διαμαρτυρόταν,θα τον συγύριζα λίγο.Όχι πολλά πολλά,μερικά χαστούκια.
III
Έτρεχα τόσο γρήγορα που δεν έβλεπα,όλα κολυμπούσαν γύρω μου.Έσπασα τη πόρτα και τον πρόλαβα.Δε θυμάμαι το πρόσωπο του ή τη φωνή του,μόνο ότι με πόνεσαν τα χέρια μου να τον χτυπάω.Η μικρή ήταν κλειδωμένη στο υπνοδωμάτιο.Απαγωγή.Ζητούσε λύτρα,προσπάθησε να τη βιάσει και να την εθίσει στα ναρκωτικά.Με πρόλαβαν πριν τον σκοτώσω.Το κεφάλι του έμοιαζε με σπασμένο μπαλόνι γεμάτο νερό.
IV
Κάποιοι αγαπούν τόσο τον εαυτό τους,που ο μόνος τρόπος ν΄αγαπήσουν κάποιον άλλο,είναι να τον κάνουν ίδιο.Και επειδή ποτέ δε τα καταφέρνουν,είναι δυστυχισμένοι και ρίχνουν το φταίξιμο στον άλλο.Δε σταματούσε να μιλάει.Ο μόνος τρόπος να τη διακόψω,ήταν να της δώσω λεφτά.Αυτή η γυναίκα δεν ήθελε σύντροφο,δεν ένιωθε μοναξιά.Δε ξεπέρασε ποτέ τη φυγή του πατέρα της,και ψάχνει σε κάθε άντρα που γνωρίζει,τη λύση σε όλα της τα προβλήματα.Κανένας δεν εκπληρώνει τις δυσθεώρητες προσδοκίες και όλοι φταίνε,εκτός από εκείνη.Δε ξέρω τι να κάνω.Αν πρέπει να την αγκαλιάσω,να της βάλω ένα ποτό και να τη στείλω σε έναν ψυχολόγο.Ή απλά να την απογοητεύσω και να δικαιώσω τις αυταπάτες της.Άλλωστε,μόνο αυτές έχει..
V
Το μπαρ ήταν σχεδόν άδειο.Με κοίταζε αρκετή ώρα.Δεν είχα διάθεση για κουβέντα."Τι δουλειά κάνεις;""Είμαι φάντασμα επί πληρωμή""Δηλαδή;""Στοιχειώνω τις ζωές των άλλων για να βρω τι τους στοιχειώνει""Εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω""Ντετέκτιβ είμαι""Ακούγεται συναρπαστικό""Ακούγεται.Δεν είναι""Δεν έχει ωραίες γυναίκες που ψάχνουν κάτι;""Τις ωραίες τις ψάχνουν,δεν ψάχνουν εκείνες""Δηλαδή εμένα θα με έψαχνε ο άντρας μου;""Όχι αμέσως".Το μπαρ ήταν άδειο.Μερικές νύχτες,δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση,από το να πίνεις μόνος σου στο αγαπημένο σου μπαρ.
VI
Το για πάντα κρατάει πέντε χρόνια.Το ποτέ ακόμα λιγότερο.Όταν όμως σου δοθεί η ευκαιρία,να τα λες.
VII
Κάπου ανάμεσα στο τρίτο και τέταρτο ποτό,γύρισε και με κοίταξε."Λοιπόν;""Λοιπόν τι;""Τι έγινε;""Τίποτα""Πόσες μέρες κρατάει αυτό το τίποτα;""17""Τελείωσε δηλαδή;""Δε ξέρω,μπορεί""Και τι θα κάνεις;""Δεν έχω ιδέα""Τα παρατάς ;".Έψαχνα δικαιολογίες στο ουίσκι και φόρα για τις λέξεις μου στον καπνό."Δε ξέρω""Κάθε φορά τα ίδια μου λες""Κάθε φορά τα ίδια με ρωτάς""Νομίζω πως ήρθε η ώρα να το αφήσεις.Δοκίμασες τα πάντα,μπορείς να πεις ότι έπεσες μαχόμενος και να τα έχεις καλά με τη συνείδηση σου""Η συνείδηση μου είναι το τελευταίο που με απασχολεί".Τελείωσε το ποτό του και αναστέναξε.Άναψε τσιγάρο και έστρεψε το σώμα του προς το μέρος μου.
"Πότε θα το καταλάβεις;Πως αυτή η γυναίκα θα σε χρησιμοποιήσει σαν τσιγάρο;Θα σε ανάψει,θα σε αφήσει στο τασάκι να καίγεσαι αργά,να λιώνεις από την αναμονή.Λίγο πριν σβήσεις,θα σε πάρει,θα σε κρατήσει για λίγο μέσα της,τόσο όσο χρειάζεται για να νιώσεις δικός της.Και τότε,θα σε φυσήξει μακρυά,θα σε πατήσει και θα σκορπίσει τις στάχτες σου παντού.Αυτό θέλεις;""Υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό""Τι;""Το ότι αργεί να το κάνει".Πλήρωσα και έφυγα βιαστικά.Δεν είχα διάθεση για δικαιολογίες,άλλοθι και να μηρυκάζω μέχρι το πρωί,τα ίδια κλισέ.
Δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι η κόλαση είναι η πατρίδα των κυνηγών της ευτυχίας.Ευλογημένοι αυτοί που δε ξέρουν τι θέλουν,γιατί δεν θα απογοητευτούν ποτέ.Τα φώτα ξεθωριάζουν,οι σιλουέτες λιώνουν στο σκοτάδι.
Το διαμέρισμα είναι πιο αφιλόξενο απόψε.Σαν πλοίο που βουλιάζει,μπάζει νοσταλγία από παντού.Θυμάμαι,να έρχεσαι στο μπαλκόνι,να μου παίρνεις το ποτό από τα χέρια και να πίνεις.Τα χρώματα να παίρνουν φωτιά στο πέρασμα σου.Η σιωπή βρυχάται.Βλεπώ ξανά και ξανά την Havana.Στο πρόσωπο της Lena Olin βλέπω εσένα,μια χαμένη σου αντανάκλαση.Και θέλω τόσο να είναι διαφορετικό το τέλος,να ήμασταν στη Κούβα ή οπουδήποτε αλλού.Μπορώ να σου συγχωρήσω πολλά,όχι όμως το ότι έχουμε να κάνουμε έρωτα τόσο καιρό.Αυτό είναι το πραγματικό έγκλημα.
Αναρωτιέμαι σε ποια ταινία είναι κρυμμένο το happy end μας.Η μορφή σου επιπλέει στο καθρέφτη,το χάος σου μου χαμογελάει.Κυνηγάω παντού τα βήματα σου,είσαι πιο μεγάλη από τη νύχτα,παντού και πουθενά.Σε ακούω με όλο μου το σώμα,σε νιώθω,να είσαι σε τροχιά γύρω από όλα.Η σιωπή ένα φράγμα που ξεχειλίζει η λαχτάρα και ραγίζει το όνειρο.Ακόμα και ο αέρας είναι διψασμένος να μπει μέσα σου,
Δε ξέρω που είσαι.Δε ξέρω τι άλλο να κάνω.Αλλά δεν έχει σημασία.Ο έρωτας είναι ο βασιλιάς των εξαιρέσεων.Και το βασίλειο του όπου βρίσκεσαι εσύ.Μου'χει λείψει,να πίνουμε Chivas Reagal σε δωμάτια που κοστίζουν λιγότερο από το μπουκάλι.Να σε σφίγγω πάνω μου,μέχρι να σπάσεις σαν μπουκάλι από άρωμα.Και η μυρωδιά σου να ποτίσει τη νύχτα,το κόσμο,τη ψυχή μου.
I
Ήταν από τις πιο δύσκολες υποθέσεις.Συνήθως δεν αναλαμβάνω τέτοιου είδους.Ήταν πολύ μικρή,δεν είχα ελπίδες πως θα την βρω,ζωντανή τουλάχιστον.Αποδείχθηκε πιο σκληρή από όσο φανταζόμουν.Τη βρήκα κρυμμένη σε ένα στενό,πεινασμένη,βρώμικη αλλά μια χαρά.Το να την επιστρέψω ήταν από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής μου.Τη κράτησα 15 μέρες.Αυτή η μικρή λευκή γάτα μου άλλαξε τη ζωή.Βρήκα μια σχεδόν ίδια.Είναι γκρινιάρα,όπως μου αρέσουν οι γυναίκες.Μπορείς να μάθεις πολλά από τις γάτες.Μόνο που τις παρατηρείς,είναι ευτυχία.Οι γάτες ξέρουν,τα πάντα.Μη κοιτάς που δε μιλάνε.Ζουν τη ζωή σαν να είναι τέχνη,και η κάθε στιγμή μαζί τους,είναι ένα μικρό αριστούργημα.Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
II
Οι ρυτίδες του είχαν λίγο πρόσωπο.Ήταν αρκετά πλούσιος για να παντρευτεί κάποια μικρότερη του,αλλά όχι τόσο ώστε να μπορεί να την κρατήσει.Μιλούσε σιγά,συνωμοτικά,λες και φοβόταν πως κάποιος θα μας ακούσει.Αφού τελείωσε το μονόλογο του,για το πόσο αχάριστη είναι η σύζυγος του,μου έδωσε μια προκαταβολή.Κοίταξε αριστερά δεξιά και έβγαλε μερικά ακόμα χαρτονομίσματα."Αυτά τι είναι;""Αν τη βρείτε και είναι με κάποιον άλλο,να τη συγυρίσετε λίγο""Τι εννοείται να τη συγυρίσω;""Όχι πολλά πολλά,δύο τρία χαστούκια,για να μάθει".Πήρα τα χρήματα και τον διαβεβαίωσα πως όλα θα πάνε καλά.Δεν υπήρχε περίπτωση να βρω τη γυναίκα του.Και αν διαμαρτυρόταν,θα τον συγύριζα λίγο.Όχι πολλά πολλά,μερικά χαστούκια.
III
Έτρεχα τόσο γρήγορα που δεν έβλεπα,όλα κολυμπούσαν γύρω μου.Έσπασα τη πόρτα και τον πρόλαβα.Δε θυμάμαι το πρόσωπο του ή τη φωνή του,μόνο ότι με πόνεσαν τα χέρια μου να τον χτυπάω.Η μικρή ήταν κλειδωμένη στο υπνοδωμάτιο.Απαγωγή.Ζητούσε λύτρα,προσπάθησε να τη βιάσει και να την εθίσει στα ναρκωτικά.Με πρόλαβαν πριν τον σκοτώσω.Το κεφάλι του έμοιαζε με σπασμένο μπαλόνι γεμάτο νερό.
IV
Κάποιοι αγαπούν τόσο τον εαυτό τους,που ο μόνος τρόπος ν΄αγαπήσουν κάποιον άλλο,είναι να τον κάνουν ίδιο.Και επειδή ποτέ δε τα καταφέρνουν,είναι δυστυχισμένοι και ρίχνουν το φταίξιμο στον άλλο.Δε σταματούσε να μιλάει.Ο μόνος τρόπος να τη διακόψω,ήταν να της δώσω λεφτά.Αυτή η γυναίκα δεν ήθελε σύντροφο,δεν ένιωθε μοναξιά.Δε ξεπέρασε ποτέ τη φυγή του πατέρα της,και ψάχνει σε κάθε άντρα που γνωρίζει,τη λύση σε όλα της τα προβλήματα.Κανένας δεν εκπληρώνει τις δυσθεώρητες προσδοκίες και όλοι φταίνε,εκτός από εκείνη.Δε ξέρω τι να κάνω.Αν πρέπει να την αγκαλιάσω,να της βάλω ένα ποτό και να τη στείλω σε έναν ψυχολόγο.Ή απλά να την απογοητεύσω και να δικαιώσω τις αυταπάτες της.Άλλωστε,μόνο αυτές έχει..
V
Το μπαρ ήταν σχεδόν άδειο.Με κοίταζε αρκετή ώρα.Δεν είχα διάθεση για κουβέντα."Τι δουλειά κάνεις;""Είμαι φάντασμα επί πληρωμή""Δηλαδή;""Στοιχειώνω τις ζωές των άλλων για να βρω τι τους στοιχειώνει""Εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω""Ντετέκτιβ είμαι""Ακούγεται συναρπαστικό""Ακούγεται.Δεν είναι""Δεν έχει ωραίες γυναίκες που ψάχνουν κάτι;""Τις ωραίες τις ψάχνουν,δεν ψάχνουν εκείνες""Δηλαδή εμένα θα με έψαχνε ο άντρας μου;""Όχι αμέσως".Το μπαρ ήταν άδειο.Μερικές νύχτες,δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση,από το να πίνεις μόνος σου στο αγαπημένο σου μπαρ.
VI
Το για πάντα κρατάει πέντε χρόνια.Το ποτέ ακόμα λιγότερο.Όταν όμως σου δοθεί η ευκαιρία,να τα λες.
VII
Κάπου ανάμεσα στο τρίτο και τέταρτο ποτό,γύρισε και με κοίταξε."Λοιπόν;""Λοιπόν τι;""Τι έγινε;""Τίποτα""Πόσες μέρες κρατάει αυτό το τίποτα;""17""Τελείωσε δηλαδή;""Δε ξέρω,μπορεί""Και τι θα κάνεις;""Δεν έχω ιδέα""Τα παρατάς ;".Έψαχνα δικαιολογίες στο ουίσκι και φόρα για τις λέξεις μου στον καπνό."Δε ξέρω""Κάθε φορά τα ίδια μου λες""Κάθε φορά τα ίδια με ρωτάς""Νομίζω πως ήρθε η ώρα να το αφήσεις.Δοκίμασες τα πάντα,μπορείς να πεις ότι έπεσες μαχόμενος και να τα έχεις καλά με τη συνείδηση σου""Η συνείδηση μου είναι το τελευταίο που με απασχολεί".Τελείωσε το ποτό του και αναστέναξε.Άναψε τσιγάρο και έστρεψε το σώμα του προς το μέρος μου.
"Πότε θα το καταλάβεις;Πως αυτή η γυναίκα θα σε χρησιμοποιήσει σαν τσιγάρο;Θα σε ανάψει,θα σε αφήσει στο τασάκι να καίγεσαι αργά,να λιώνεις από την αναμονή.Λίγο πριν σβήσεις,θα σε πάρει,θα σε κρατήσει για λίγο μέσα της,τόσο όσο χρειάζεται για να νιώσεις δικός της.Και τότε,θα σε φυσήξει μακρυά,θα σε πατήσει και θα σκορπίσει τις στάχτες σου παντού.Αυτό θέλεις;""Υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό""Τι;""Το ότι αργεί να το κάνει".Πλήρωσα και έφυγα βιαστικά.Δεν είχα διάθεση για δικαιολογίες,άλλοθι και να μηρυκάζω μέχρι το πρωί,τα ίδια κλισέ.
Δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι η κόλαση είναι η πατρίδα των κυνηγών της ευτυχίας.Ευλογημένοι αυτοί που δε ξέρουν τι θέλουν,γιατί δεν θα απογοητευτούν ποτέ.Τα φώτα ξεθωριάζουν,οι σιλουέτες λιώνουν στο σκοτάδι.
Το διαμέρισμα είναι πιο αφιλόξενο απόψε.Σαν πλοίο που βουλιάζει,μπάζει νοσταλγία από παντού.Θυμάμαι,να έρχεσαι στο μπαλκόνι,να μου παίρνεις το ποτό από τα χέρια και να πίνεις.Τα χρώματα να παίρνουν φωτιά στο πέρασμα σου.Η σιωπή βρυχάται.Βλεπώ ξανά και ξανά την Havana.Στο πρόσωπο της Lena Olin βλέπω εσένα,μια χαμένη σου αντανάκλαση.Και θέλω τόσο να είναι διαφορετικό το τέλος,να ήμασταν στη Κούβα ή οπουδήποτε αλλού.Μπορώ να σου συγχωρήσω πολλά,όχι όμως το ότι έχουμε να κάνουμε έρωτα τόσο καιρό.Αυτό είναι το πραγματικό έγκλημα.
Αναρωτιέμαι σε ποια ταινία είναι κρυμμένο το happy end μας.Η μορφή σου επιπλέει στο καθρέφτη,το χάος σου μου χαμογελάει.Κυνηγάω παντού τα βήματα σου,είσαι πιο μεγάλη από τη νύχτα,παντού και πουθενά.Σε ακούω με όλο μου το σώμα,σε νιώθω,να είσαι σε τροχιά γύρω από όλα.Η σιωπή ένα φράγμα που ξεχειλίζει η λαχτάρα και ραγίζει το όνειρο.Ακόμα και ο αέρας είναι διψασμένος να μπει μέσα σου,
Δε ξέρω που είσαι.Δε ξέρω τι άλλο να κάνω.Αλλά δεν έχει σημασία.Ο έρωτας είναι ο βασιλιάς των εξαιρέσεων.Και το βασίλειο του όπου βρίσκεσαι εσύ.Μου'χει λείψει,να πίνουμε Chivas Reagal σε δωμάτια που κοστίζουν λιγότερο από το μπουκάλι.Να σε σφίγγω πάνω μου,μέχρι να σπάσεις σαν μπουκάλι από άρωμα.Και η μυρωδιά σου να ποτίσει τη νύχτα,το κόσμο,τη ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου