"Δεν ξέρεις σε ποιον μιλάς κοπριά της ερήμου. Στο πιο γρήγορο hadouken* των δυτικών προαστίων. Στα ηλεκτρονικά, με ανάποδο χέρι κιόλας, όχι joypad και μαλακίες.
* Για τους κάτω των σαράντα, που δεν γνωρίζουν το κορυφαίο παιχνίδι όλων των εποχών.
Έκατσα στο τραπέζι με το πόκερ. Φυσικά μετά από μισή ώρα τα είχα μαζέψει όλα. "Ξένε, κλέβεις" "Εκκλησία και μωρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίζουν χαρτιά". Ο μυστακορόφορος κάδος απορριμάτων πέταξε τα φύλλα του " Πως μπορείς να κερδίσεις το φουλ του άσου;". "Με φουλ Smith & Weston". Τους έδειρα τόσο πολύ που κανονικά έπρεπε να με πληρώσουν για τις αριστοτεχνικές καρεκλιές που έφαγαν.
Βούτηξα τον τελευταίο λίγο πριν λιποθυμήσει "Λέγε, που την πήγαν;""Ποια;""Ξέρεις ποια, την μελαχρινή που απήγαγε ο Μενότι""Δεν μπορώ να σου πω, θα με σκοτώσει"" Λέγε ρε πριν σε στείλω να βρεις την μάνα σου το αρμαντίλο!"" Στο ράντζο του, στα νότια, θα την παντρευτεί αύριο""Τι;""Θα την παντρευτεί αύριο"" Λίγο αργά απέκτησες χιούμορ". Πάλι γάμος, δεν το κάναμε αυτό στο πρώτο διήγημα;" "Έτσι είναι, βγαίνει μια καλή ιδέα και βγάζουν από τη μύγα ξίγκι, γι'αυτό στο τρίτο sequel ανακυκλώνουν συνήθως την πρώτη ταινία. Όταν τα έργα τέχνης αντιμετωπίζονται ως βιομηχανικά προϊόντα, είναι λογικό να υποβιβάζονται σε αναλώσιμα, αναλγητικά ενός αυτοακρωτηριασμένου συλλογικού φαντασιακού που επειδή δεν βρίσκει την αυτοπραγμάτωση και την ολοκλήρωση μέσω της προσωπικής εξέλιξης και αρμονίας, καταναλώνει βουλιμικά τις παραμορφωμένες αντανάκλασεις που του πουλάει ο καπιταλισμός ως πραγματικότητα, κουλτούρα και αλήθεια. οπότε το..". Ο τελευταίος ανυπτοπόδας του σαλούν έπαθε Φουκώ. Δύο καρεκλίες μετά επανήλθε η τάξη.
Διέσχισα την έρημο σε μια ανάσα. Κρύφτηκα στα δέντρα, είχαν αρχίσει οι ετοιμασίες του γάμου. Η νύχτα αγκάλιασε τον ουρανό, κάπνισα ένα τελευταίο τσιγάρο και κοιμήθηκα. Το πρωί θα την έκλεβα και έκαιγα τα πάντα. Ό,τι κάνουμε δηλαδή μια φορά το μήνα όταν τσακωνόμαστε.
Μουσικό Διάλειμμα
Ο ήλιος μάτωσε τα βράχια. Φόρεσα το πόντσο και κατηφόρισα. Πέντε κάτω. Μπαίνω με το άλογο. Κοντακιά στη μούρη του γαμβρού. Με σημαδεύουν δεκάδες όπλα. Την αρπάζω. "Αν θέλεις να πεθάνεις υπάρχουν καλύτεροι τρόποι. Ποιος είσαι;"" Δεν έχει σημασία, αλλά αυτή γυναίκα δεν θα σε παντρευτεί"" Γιατί;""Γιατί είναι ερωτευμένη μαζί μου". Τσουνάμι ψιθύρων γύρω μας. " Κάνεις λάθος. Είναι η μοίρα της να γίνει σύζυγος μου. Μου το είπε η ίδια η Παναγία. Είναι το πεπρωμένο της"" Και'γω πήρα LSD μια φορά, πλάκα είχε, αλλά μην το παρακάνεις"" Τι λες pendejo;"" Λεω πως δεν πρόκειται να συμβεί"" Και πως θα βγεις ζωντανός από εδώ;"" Θα πυροβολήσεις τη γυναίκα που σου είπε η Παναγία, ενώ θα κάθεται πίσω μου στο άλογο;""Κάποιοι από τους άντρες μου ξέρουν πολύ καλό σημάδι".
Κατέβηκα από το άλογο. "Την ρώτησες αν σε θέλει;""Δεν χρειάζεται""Λοιπόν, μίλα". Ήταν πανέμορφη. Ντυμένη με παραδοσιακό νυφικό της Ισπανίας, από αυτά που φοράνε στην Ανδαλουσία. Τράβηξε τη δαντέλα από τα μάτια της και έλυσε τα μαλλιά της. Το βλέμμα της έκαιγε. "Όχι, δεν τον θέλω". Δεύτερο τσουνάμι επιφωνημάτων. "Ποιον θέλεις;""Εσένα".
"Πόσους γάμους πρέπει να διαλύσω για να καταλάβεις τι σημαίνεις για μένα;""Τι σημαίνω για σένα;"" Καμία δε με έχει κάνει να νιώσω τόσα πολλα, το ό,τι μπορώ να κάνω τα πάντα με απίστευτη ευκολία μέχρι ο πιο άχρηστος άνθρωπος στον κόσμο, όταν δεν είσαι εδώ. Καμία δε με έχει κάνει να γελάσω, να κλάψω, να ονειρευτώ, να φοβηθώ, να ελπίζω, να προσπαθώ, να με εμπνέει, να με μαγεύει, να με τρελαίνει, να με καυλώνει, να με κάνει να θέλω να την δείρω και να την φιλήσω ταυτόχρονα. Καμία άλλη δε μου έχει βγάλει τον καλύτερο μου εαυτό όπως εσύ, καμία άλλη τον χειρότερο, πολλές φορές την ίδια στιγμή. Με κατηγορείς συνέχεια πως ζω περισσότερο σε ταινίες και σειρές, όμως η αλήθεια είναι πως όταν με φιλάς με εκείνα τα αργά, υγρά φιλιά και περνάς τα χέρια σου στα μαλλιά μου, βιώνω όλη την ιστορία του σινεμά, κάθε συναίσθημα στον υπερθετικό, κάθε G spot των αισθήσεων, του μυαλού και της καρδιάς μου δεν υπήρχε πριν το ανακαλύψεις εσύ. Άρχισα να μαθαίνω τον κόσμο από την αρχή, μέσα από τα δικά σου μάτια, τις δικές σου σκέψεις και λέξεις, μέσα από την αθωότητα, το πάθος και την ομορφιά σου. Nόμιζα πως ήξερα, αλλά εσύ με έμαθες να μαθαίνω ξανά. Νόμιζα πως είχα ερωτευτεί, μέχρι τον πρώτο μας χωρισμό, που ένιωσα ξένος, κομπάρσος μέσα στη ζωή μου. Νόμιζα πως είχα αγαπήσει, μέχρι που είδα πόσο εύθραστη είσαι και θέλησα να σε αγκαλιάσω τόσο σφιχτά, μέχρι να βγει όλο το σκοτάδι από μέσα σου, όλα τα κομμάτια σου να μπουν στη θέση τους, μέχρι να γίνεις τατουάζ πάνω μου. Νόμιζα πως είχα πονέσει, μέχρι την στιγμή που σκέφτηκα πως μπορεί να μη σε ξαναδώ. Νόμιζα πολλά, αλλά μάζι σου είμαι σίγουρος. Καμία δε με έκανε ποτέ να νιώσω πως θέλω να γίνω πατέρας". Σκούπισε τα δάκρυα της."Τι λες βρε ανόητε;" "Είμαι έγκυος". Κατακλυσμός ψιθύρων και επιφωνημάτων.
"Θα με παντρευτείς επιτέλους;""Όχι""Τι;""Όχι μέχρι να σταματήσεις να ζεις μέσα σε ταινίες και βιβλία, να βρεις μια δουλειά και να σταματήσεις επιτέλους να μας παρασύρεις σε 80s και όχι μόνο φαντασιώσεις"" Όταν κάνουμε το Flashdance οι δύο μας στοι σπίτι δε σε θυμάμαι να παραπονιέσαι!""Άλλο αυτό! Και σταμάτα, είμαστε μπροστά σε κόσμο!"" Ε και, δεν ξέρουν γιατί πράγμα μιλάω, το Flashdance θα βγει μετά από εκατό χρόνια" "Τι είναι το Flashdance;""Ρώτα το θεό στο επόμενο όραμα που θα έχεις". Έβγαλα το καπέλο και το πόντσο. Την αγκάλιασα και τη φίλησα. "Έχεις δίκιο. Πάμε σπίτι. Φτάνουν οι ταινίες. Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε τη δικιά μας""Το υπόσχεσαι;"" Να μη ξαναδώ Rocky ποτέ μου""Ναι""Τι ναι;"" Θα σε παντρευτώ λοιπόν". Την σηκώνω στον αέρα, το πλήθος χειροκροτεί, γιαγιάδες κλαίνε.
"Όχι τόσο γρήγορα ήρωα. Μπορεί να έχεις την καρδιά της,αλλά δε θα την πάρεις ζωντανή". Οι δεκάδες κάννες μας σημάδευαν ξανά. Της έδωσα το ένα όπλο και κόλλησε στην πλάτη μου." Καλά μέχρι εδώ, τώρα τι κάνουμε;"" Θα τους περικυκλώσουμε"" Δε θέλω να ξανακούσω ατάκες από ταινίες του Schwarzenegger!""Τίποτα δεν έχεις μάθει δίπλα μου τόσα χρόνια; Από το Rambo 3 είναι""Ας γλυτώσουμε από εδώ και δε θα τα ξαναμπερδέψω".
Mου είχε μείνει μόνο μια κίνηση. Σήκωσα το όπλο στον αέρα. Η αστραπή φίλησε την κάννη.
Soundtrack για να συνοδεύει κλωτσές στα μάτια
Ξυπνήσαμε στο σπίτι. Ήταν Σάββατο μεσημέρι. "Τι θα κάνουμε;". Έκλεισα τον υπολογιστή και σηκώθηκα από το γραφείο."Πάμε βόλτα στη θάλασσα;". Χαμογέλασε." Τι να φορέσω;""Κάτι 80s""Kι από μέσα;""Τίποτα".
End Credits Song
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου