Ήταν τα 10 πιο μαγευτικά λεπτά της ζωής μου. Μέχρι που έβγαλε το κινητό της. Έκανε μικρά διαλείμματα για να μου μιλήσει, ανάμεσα στις 4 selfie, τα 8 stories και τα like που έκανε στο Instagram. Το -ήδη κατακερματισμένο- I.Q. μου έπεφτε ασταμάτητα όσο την κοιτούσα και την άκουγα.
Ήθελε να ξεφύγει από τον πατέρα της. Και έτσι σκέφτηκε το γάμο.
"Και πως κατέληξες σε μένα, που με βρήκες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού;"
"Ήμουν για ψώνια στην Ερμού. Μια φίλη επέμενε να πάμε για καφέ στο Αιγάλεω. Είναι ηθοποιός. Μου έδειξε κάποια σενάρια που τις είχαν στείλει. Διάβασα ένα δικό σου, και έτσι μου ήρθε η ιδέα, να κάνω το σενάριο σου πραγματικότητα"
"Ποιο σενάριο;"
"Το Μεξικάνικος Γάμος"
"Μα αυτό δεν είναι δικό μου, το έχει γράψει.."
"Άκου, δεν έχει σημασία. Το σενάριο σου ήταν δώρο θεού, μου έδωσε την ιδέα πως να ξεφύγω από τον πατέρα μου"
"Μισό λεπτό, γιατί το σχέδιο σου και η πλοκή έχουν περισσότερα plot holes κι από το Matrix Resurrections. Εγώ που κολλάω σε όλα αυτά; Και πως βρέθηκα στο ρινγκ και όλοι νόμιζαν πως είμαι πυγμάχος;"
"Mi brujita se encargó de eso"
"Google Translate is not available, try again later"
"Η νονά μου είναι μάγισσα, αυτή το κανόνισε"
"Μάλιστα, όσο πάει γίνεται και χειρότερο, δεν έχουμε καθόλου πλοκή, σαν ταινία του Lynch είναι, από τις κακές, δηλαδή ό,τι έχει γυρίσει τα τελευταία 25 χρόνια.."
"Escucha pequeño tonto. Εδώ και μήνες, διοχετεύω στον τύπο δημοσιεύματα πως έχω σχέση με έναν πυγμάχο. Ο πατέρας μου δεν μπορεί να κάνει κάτι, γιατί ο Ραμόν είναι είδωλο. Το αποδέχθηκε. Αλλά ο εγωισμός του ήθελε μια θυσία. Ο Ραμόν να χάσει έναν αγώνα, ως ένδειξη σεβασμού. Τη μέρα του αγώνα, το ξόρκι έκανε εσένα να μοιάζεις με το Ραμόν"
"Και πως βρέθηκα στο Μεξικό, κι αυτό ξόρκι;"
"Όχι, έβαλα τους ανθρώπους του πατέρα μου να σε απαγάγουν. Ξέρεις πόσο δύσκολο ήταν; Δε βγαίνεις ποτέ από το σπίτι "
"Γιατί εμένα; Και ο Ραμόν που είναι;"
"Ο Ραμόν είναι gay, απολαμβάνει τις διακοπές του με το αγόρι του στην Κούβα. Μου έχει κοστίσει πολλά λεφτά για να τον πείσω να πάρει μέρος στο σχέδιο μου"
"Εμένα τι με θες; Και τι θα γινόταν αν εκείνο το θηρίο με σκότωνε στο ξύλο;"
"Relax cabron, όλα ήταν κανονισμένα. Εξάλλου δεν πέρασες άσχημα στο νοσοκομείο,ε;"
Μου κλείνει το μάτι και βγάζει μια selfie.
"Ναι, δεν μπορώ να πω.. Αυτό πάλι τι ήταν;"
"Ένα μικρό δώρο για την ταλαιπωρία σου"
"Μπορεί να γίνει πιο μεγάλο;"
"Άστα αυτά τώρα, έχουμε δουλειά"
"Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, εμένα τι με χρειάζεσαι;"
"Θέλω να μετακομίσω στην Ευρώπη. Η Ισπανία είναι ακριβή, και η άνοδος της ακροδεξιάς αποτρεπτική. Η Ιταλία χειρότερη, η Ελλάδα είναι φτηνότερη και πιο μικρή"
"Εκτός το ότι έχουμε τη μεγαλύτερη άνοδο της ακροδεξίας από όλες τις μεσογειακές χώρες, έχουμε και την πιο καθυστερημένη δεξιά κυβέρνηση στην ιστορία, τι θες να π.."
"Μη με διακόπτεις όταν σε διακόπτω. Θα κάνω επενδύσεις, σε νησιά, αλλά και στην Αθήνα. Μια από αυτές θα είναι και μια εταιρεία παραγωγής. Αν είσαι καλός και συνεργάσιμος, θα χρηματοδοτήσω τα σενάρια σου"
"Να'στε καλά καλέ κυρία, αλλά θα μου εξηγήσεις εγώ που κολλάω σε αυτό το - τρομακτικά δουλεμένο, δε λέω- σχέδιο;"
"Είσαι από αυτούς τους σπαστικούς, που όταν βλέπουν ταινίες, θέλουν να τα καταλαβαίνουν όλα, ε;"
"Όταν έχει να κάνει με τη ζωή μου, συγγνώμη κιόλας, ναι"
"Paciencia papito, δεν χρειάζεται να τα ξέρεις όλα από τώρα. Πήγαινε να ετοιμαστείς, φεύγουμε"
"Που θα πάμε;"
"Να γνωρίσεις τον συνεργό μου στο έγκλημα, αυτός έχει οργανώσει το σχέδιο. Θα σου πει τι θα κάνουμε στη συνέχεια"
"Κι άλλος νομπελίστας; Συνέδριο έχετε;"
"Αργείς"
Από τη μια βίλα στην άλλη. Μόνο που η δεύτερη ήταν χειρότερη. Aν όλες οι Biennale είχαν το χειρότερο hangover, ο εμετός τους θα ήταν αυτό το σπίτι. Να προλάβω να σουφρώσω κανά δύο τασάκια, αν τα πουλήσω τη βγάζω μια πενταετία τουλάχιστον. Άραγε αυτό το βάζο, να φτάνει για ένα διαμέρισμα στην Καστέλλα; Ο mastermind της Κλαρίσα ήταν ο στυλίστας/hairdresser/trendspotter της. Είχε πάνω του χρώματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν.
"Από'δω ο Ενρίκε"
Η αποστροφή ήταν αμοιβαία.
"Querido Dios, γιατί φοράς μόνο μαύρα; Τι ρολόι είναι αυτό; Κλάρα, που τον βρήκες αυτόν;"
"Δεν είναι ώρα για ενδυματολογικές διενέξεις, αν πάνε όλα καλά, θα σε αφήσω να τον ντύσεις"
Ο hipster χαμαιλεόντας μου εξήγησε το σχέδιο. Θα φεύγαμε για Ελλάδα το πρωί. Οι εφημερίδες θα γράψουν για μυστικό γάμο στη Μύκονο. Ο πατέρας της Κλαρίσα θα εξοργιστεί, αλλά δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης στην Ευρώπη. Σε ένα μήνα, η Κλαρίσα κλείνει τα 21. Σύμφωνα με τη διαθήκη της μητέρας της, η οποία αυτοαποκεφαλίστηκε μυστηριωδώς την ώρα που έκανε αποτρίχωση, θα κληρονομήσει τη μισή της περιούσια. Αν όμως έχει παντρευτεί, πριν κλείσει τα 21, υπάρχει ειδικός όρος, και τότε θα κληρονομήσει ολόκληρη την περιουσία.
Ο πατέρας της Κλαρίσα δε γνωρίζει για αυτή τη διαθήκη. Αν πάνε όλα καλά, και η Κλαρίσα γίνει οικονομικά ανεξαρτήτη, θα επιστρέψει στο Μεξικό. Αν καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον πατέρα της, θα μείνει και θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει να ξεφύγει από το εμπόριο ναρκωτικών. Αλλιώς, θα επιστρέψει στην Ευρώπη.
"Μάλιστα.. Από Lynch σε μεξικάνικη σαπουνόπερα.. Μόνος σου το σκέφτηκες αυτό το σχέδιο ή σε βοήθησαν κι άλλοι σεναριογράφοι βραβευμένοι με Όσκαρ;"
"Silencio pendejo! Είσαι μέρος του σχεδίου, σ'αρέσει δε σ'αρέσει. Δεν περνάς άσχημα μέχρι στιγμής. Η νοσοκόμα πως σου φάνηκε;"
"Χαριτωμένη. Έχουμε τηλέφωνο, Facebook, Instagram, Tik Tok, ΑΜΚΑ, νούμερο παπoυτσιού;"
Το μυστακοφόρο ουράνιο τόξο σβήνει το τσιγάρο του με αηδία.
"Ήμουν σίγουρος πως θα σου αρέσει. Η Κλαρίσα την διάλεξε. Ήξερε πως θα άρεσε σε άντρες σαν εσένα. Απέρριψε κάθε μου επιλογή"
"Τι εννοείς;"
"Είχα επιλέξει κάποιες άλλες, για το ρόλο της σαγήνευσης. Κάτσε να σου δείξω"
Δεν ξέρω τι ακριβώς έβλεπα. Γυναίκες που έμοιαζαν με άντρες που έμοιαζαν με γυναίκες. Ντυμένες, κουρεμένες και βαμμένες από κάποιον που έχει αχρωματοψία, Πάρκινσον και στραβισμό γαρνιρισμένο με γλαύκωμα.
"Καλά έκανε και διάλεξε η Κλαρίσα. Αλλιώς θα το είχα κάνει με το ασθενοφόρο"
"Δεν καταλαβαίνω, δεν είναι όμορφες;"
"Κοίταξε να δεις, λόγω ηλικίας, με ελκύει ένα άλλο στερέοτυπο θηλυκότητας, συναρμολογημένο από τη μόδα, τη μουσική και το σινεμά των 80s και 90s. Αυτές που μου δείχνεις, πιθανόν σε λίγο καιρό να είναι το επικρατέστερο στερεότυπο θηλυκής ομορφιάς και κανονικότητας, όπως θα το οριζούν, προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους, η αγορά, οι βιομηχανίες και ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός"
"Δηλαδή, τι ακριβώς σου αρέσει;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου