Κ Ρ Ε Μ ΑΣ Ε ένα φανάρι στον πούτσο σου και προχώρα με καύλα όμως Μέχρι συγκλονισμένος να χωθεί ο Πύργος του Αϊφελ στον κώλο του Τροκαντερό και ξαναμμένος μες στην Τρους-Νονένς να εισβάλλει ο Σηκουάνας μέχρι να χύσουν τα τηλεγραφόξυλα στο στόμα κάποιου υπονόμου και τα μεταξωτά να εξαντληθούν σε ξεσκισμένα στρώματα Mα προς θεού μην σταματάς με τέτοια Καύλα Μέχρι να αλλάξει με τη φραντζόλα του τον φούρναρη η φουρνάρισσα και να βιάσει η φραντζόλα αυτή όλες της πόλης τις παρθένες Να ξεπατώσεις τα αρτοφόρια Καύλωνε, καύλωνε Να κόψει η γκιλοτίνα απ' τη μανία σου του δήμιου το κεφάλι Με καυλα, καύλα, όλο και πιο πολλή μέχρι ως χείμαρρος να βρυχάται ο πούτσος σου και τον θεό να διατρυπάς απ' όλους του τους πόρους. Ετσι θα πορευτείς στις μεγάλες λεωφόρους προαναγγελθείς από τη φήμη του πούτσου σου κι εκείνες κατακόκκινες θα στο πετάξουν άσπρο κονφετί.
Έχουν τρομερή πλάκα αυτές τις μέρες οι δημοσιοκάπροι,τα κανάλια και οι εφημερίδες. Οι ίδιοι που τα τελευταία 4 χρόνια έχουν ρίξει αμέτρητες ναπάλμ κοπράνων στο κόσμο,λέγοντας του πως αυτός φταίει για όλα,πως είναι διεφθαρμένος,τεμπέλης,άχρηστος κτλ. τώρα για να ξαναφέρουν τις χαμένες ψήφους στα αφεντικά τους,τον γλείφουν λέγοντας του πως δεν είναι φασίστας επειδή (ξανα)ψήφισε χρυσή αυγή. Ξεκαρδιστικά αξιολύπητοι εκατέρωθεν.Για να τελειώνουμε με τα κακόγουστα αστεία,όλοι αυτοί που (ξανα)ψήφισαν χ.α.είναι φασίστες,ναζί,χουντικοί,ρατσιστές,παρτάκηδες και εγκληματικά αδιάφοροι. Δε τους έφεραν U.F.O. ξαφνικά,όλοι αυτοί κρυβόντουσαν χρόνια κάτω απ'το φουστάνι της "μεγάλης" κεντροαδέξιας παράταξης.Η άνοδος και η υπερπροβολή του Λ.Α.Ο.Σ. από τα μέσα,πολιορκητικός κριός της ενορχηστρωμένης υπερσυντηρικοποίησης που υποβλήθηκε η κοινωνία έστρωσε το έδαφος,η κρίση ήταν απλώς το θέρισμα των καρπών. Μεγάλο κομμάτι αυτού του κόσμου δεν ένιωσε,ούτε και ήθελε να είναι πολίτης.Πελάτης αισθανόταν και αισθάνεται.Τσελιγκογιάπηδες που νομίζουν πως η δημοκρατία είναι τα χωράφια του παππούδων τους και πέρα από αυτούς δεν υπάρχει κανένας άλλος. Υπερτροφικοί εγωισμοί,που τους έθρεψε η αδιαφορία,η αμορφωσιά και η αδηφαγία για ύλη.Αφού τελείωσαν τα φράγκα και το κυνήγι του κοινωνικού status,έφυγε η χρυση επικάλυψη,βγήκαν ξανά στην επιφάνεια τα σκουλήκια.Γιατί δεν έφυγαν ποτέ,μπορεί να τα έκρυψε η Μεταπολίτευση,αλλά ήταν πάντα εδώ. Και αφού μας τελείωσε η βλαχοπασοκική εκδοχή του αμερικανικού ονείρου και δεν υπάρχουν λεφτά,αυτοκίνητα,σκάφη,λέλουδα και ημίγυμνα κυνοειδή πάνω σε τραπέζια για να νιώσουν κάποιοι μοναδικοί,ξεχωριστοί και ανώτεροι,τώρα ψάχνουν τη χαμένη τους περηφάνεια σε θολά σύμβολα,κακοποιημένες έννοιες και λέξεις. Κυρίως να στρέψουν κάπου το μίσος τους,γιατί τους στέρησαν το χολυγουντιανό happy ending.Και ως συνήθως το στρέφουν παντού,εκτός από'κει που πρέπει.Ανθρωπάκια που δε μεγάλωσαν ποτέ νοητικά,έμειναν παιδάκια και θα ψάχνουν πάντα πατερούληδες για να τους πάρουν από το χέρι. Οι μικροί άνθρωποι είναι σκληροί με τους άλλους,ποτέ με τους εαυτούς τους.Θα συνεχίσουν να κλωτσάνε προς τα κάτω και να γλείφουν προς τα πάνω.Θα συνεχίσουν να ψάχνουν κατώτερους για να νιώσουν ανώτεροι,αδύναμους για να νιώσουν δυνατοί.Να φωνάζουν όλο και πιο πολύ,γιατί έτσι νιώθουν εξυπνότεροι. Να ψηφίζουν για να τιμωρήσουν,να τρολάρουν,γιατί έτσι,δικό μας είναι το μαγαζί και το κάνουμε ό,τι θέλουμε. Άνθρωποι που ανακάλυχαν πως καταπατούνται δικαιώματα μόνο όταν ήταν τα δικά τους.Πως η κυβέρνησει εγκληματεί μόνο όταν τους έκοψαν το μισθό και τη σύνταξη.Ανακάλυψαν πως υπάρχουν μετανάστες που υποφέρουν μόνο μετά τη Μανωλάδα.Πως οι ναζί είναι εγκληματίες μόνο μετά το θάνατο του Φύσσα.Πως ΝΔ και χ.α. έχουν σχέσης αίματος μόνο μετά το video Μπαλτάκου. Θα μπορούσα να συνεχίσω τα παραδείγματα,αλλά δεν έχει νόημα.Τα παράσιτα και τα ζιζάνια δε ξεριζώθηκαν μετά τον Β'Π.Π.,ήταν πάντα εδώ και όσα συμβαίνουν τώρα είναι απολύτως φυσιολογικά.Όσοι συνεχίζουν να επιδίδονται στο άθλημα του cloudjumping μαζί με τον Πρεντετέρη και άλλους παγκόσμιους ρέκορτνμεν,ας μην ανησυχούν.Για να μείνουν όλα ίδια,πρέπει ν'αλλάξουν τα πάντα.Και αλλάζουν με την στενομυαλία και την αδράνεια τους. Δε θέλω να έχω καμία σχέση με όλους αυτούς τους "τιμωρούς",παραπλανημένους αλλά "δημοκράτες στο πολύ βάθος" ψηφοφόρους.Τις εθνικιστικές εμμονές τους,τις ψευδαισθήσεις και το παιδιάστικο εγωισμό τους.Αν δε μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε,ας κατάληξουμε στο τι ΔΕΝ θέλουμε.Και'γω δε θέλω φασίστες και αδιάφορους να καθορίζουν το μέλλον μου. Ψάξτε,ενημερωθείτε,ασχοληθείτε,ψηφίστε.Η αμφιβολία είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αλήθειαΔε ξέρω αν η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα,τα αδιέξοδα πάντως δεν έχουν δημοκρατίες.Ας μη μπούμε πιο βαθιά σε αυτό το αδιέξοδο,δε θα υπάρχει επιστροφή..
Ο καθένας θα ψηφίσει με τα δικά του κριτήρια.Ιδεολογικά,πολιτικά,αισθητικά,ποδοσφαιρικά κτλ.Επείδή κάποια πράγματα είναι απλά,ας τα θυμηθούμε ή ας τα ανακαλύψουμε για πρώτη φορά. Από τη στιγμή που έχουμε αποφασίσει,αποδεχτεί σιωπηρά τους κανόνες που άλλοι έθεσαν σε αυτό το πράμα που έχουν ονομάσει αστική δημοκρατία και μας έχουν αφήσει μόνο αυτή τη χλωμή ψήφο,ας τη χρησιμοποιήσουμε εναντίον τους. Αφού εγώ κάθομαι εδώ και εκτονώνω την οργή μου γράφοντας μαλακίες,εσύ κάθεσαι και τις διαβάζεις,ας πάμε να ψηφίσουμε και ας μη μιλάμε πολύ. Η αποχή δεν είναι λύση,σχόλια του στυλ "δε πάω να ψηφίσω,όλοι ίδιοι είναι κτλ." είναι ξεπερασμένα.Αλλιώς μη γκρινιάζεις,η δικιά σου αδιαφορία τους τρέφει. Όταν θα βγούμε έξω και θα βάλουμε τους δικούς μας κανόνες,στο δικό μας παιχνίδι,θα μπορείς να γκρινιάζεις όσο θες,γιατί θ'αντιμετωπίζεις τις συνέπειες των δικών σου επιλογών.Μέχρι τότε,μια παλιοψήφος μας έχει μείνει,ας μην την χαρίσουμε και αυτή.
Διάβαζα τη συνέντευξη του Θεοδωράκη στην Εφημερίδα των Συντακτών και με πήραν τα γέλια.Προσπαθεί πολύ,πάρα πολύ να περάσει τις συστημικές,φιλομνημονιακές απόψεις με διαφορετικά λόγια που καταλήγει να μη λέει τίποτα για ο,τιδήποτε. Τα σάπια υλικά ακόμα κι αν στα σερβίρουν υπεργκουρμέ,όπως στο Hannibal,πάλι δηλητηρίαση θα πάθεις.Ο κύριος Ποτάμι λέει πως δεν έχει ιδεολογία.Κι αυτό ιδεολογία είναι,αλλά μη του το πείτε και θυμώσει.
Οι υπάλληλοι δεν έχουν ιδεολογία,κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται.Αφού η κίνηση των 58 δε θα έβρισκε ούτε 58 ψήφους,χρειαζόταν κάτι διαφορετικό. Με μπροστάρη ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο,δημοσιογράφο αμφιλεγόμενης ποιότητας,με ρητορική της μεγάλης Κουβέλιας σχολής της αοριστίας,ερωτήσεις και επιχειρήματα που "απευθύνονται" σε όλους αλλά αφορούν μόνο τα αφεντικά του. Το Ποτάμι είναι η νέα συσκευασία της ίδιας Coca Cola των συμφερόντων ,πάει με όλα και υπερπροβάλεται παντού,η μη ιδεολογία της είναι πιασάρικη και τσιμπάει πολλούς,από νεοφιλελέ hipsters και μοντέρνους δεξιούς μέχρι απογοητευμένους πασόκους και κεντροαριστερούς (Κεντροαριστερός:κάποιος που δηλώνει παρών στις αποφάσεις της δεξιάς και καταγγέλει την Αριστερά ως λαϊκιστική και ακραία.Ο εύστοχος ορισμός από το πολύ καλό blog Μαύρη Οχιά)
Τι ακριβώς κάνει το Ποτάμι;Το έθεσε πολύ σωστά ο Νίκος Σιδέρης στην Ελευθεροτυπία "Πρόκειται για κατασκεύασμα που καπηλεύεται την κατάλυση των κοινωνικών
δεσμών και ψαρεύει σε θολά νερά μοναχικά "εγώ" που αδυνατούν να σκεφτούν
ως "εμείς". Δεν του λείπουν οι αξιόλογοι άνθρωποι, κάποιοι είναι και
προσωπικοί μου φίλοι. Ετσι όμως και τα ΜΜΕ σταματούσαν να το
πριμοδοτούν, αντιλαμβανόμενα ότι τρώει ψήφους από τις παρατάξεις που
στηρίζουν τα συμφέροντά τους, θα γκρεμιζόταν πάραυτα στο 1%!" Στο Ποτάμι δεν έχουν ιδεολογία,όπως δεν έχουν οι επαγγελματίες δολοφόνοι,δε μισούν τα θύματα τους,απλά τη δουλειά τους κάνουν.Τα μαχαίρια,τα όπλα,οι σφαίρες κτλ. δεν έχουν συναισθήματα,δε θέλουν να σκοτώσουν κάποιον.Τα χέρια που τα κρατάνε όμως έχουν.Και ιδεολογία και σκοπούς. Τα αντικείμενα είναι άψυχα,δε κάνουν τίποτα από μόνα τους.Οι άνθρωποι που υποβιβάζουν τους εαυτούς τους σε αντικείμενα και γίνονται εργαλεία,δεν έχουν δικαιολογίες.
ΥΓ:Είχα σκοπό να συμπληρώσω το κείμενο με διάφορα αποσπάσματα βιβλίων που θεωρώ επίκαιρα.Επειδή έχουμε πνιγεί στις λέξεις και πεθαίνουμε διψασμένοι από την έλλειψη ουσίας,θα το αφήσω για άλλη φορά.Μόνο τον Θουκυδίδη θ'αναφέρω:ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του.Ας ξανασκεφτούμε ποιος είναι ισχυρός και αδύναμος.Και πως δε φτάνει να έχεις δίκιο,αλλά να μπορείς και να το υποστηρίξεις.Καλό βόλι. End Credits
Οι ζωές 4 ανθρώπων διασταυρώνονται και αλλάζουν για πάντα,τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά.Ένας τραπεζικός υπάλληλος,ένας μπράβος,μια τραγουδίστρια και ένας γιατρός,πορείες μετωπικές και παράλληλες,φαινομενικά ασήμαντες πράξεις που τα ανατρέπουν όλα. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη,το T.A.I.B. είναι καλύτερο από το υπερεκτιμημένο Crash.Oι ιστορίες μοιάζουν άσχετες μεταξύ τους,ξεδιπλώνονται όμως πολύ όμορφα,συμπληρώνουν η μια την άλλη και στο τέλος τα κομμάτια του ντόμινο,αφού πέσουν,ολοκληρώνουν το παζλ. Αν και όλες οι ερμηνείες είναι καλές,θα σταθώ στον Frasier.Ο πρώτος συνειρμός είναι τα Mummys και οι διάφορες σαχλαμάρες που έχει παίξει.Είναι καλός σε κωμωδίες,τυποποιημένη καρικατούρα από ένα σημείο και μετά,δε του το είχα για κάτι πιο σκοτεινό. Με διέψευσε ευχάριστα,πειστικότατος,στον -ίσως- πιο ενδιαφέρων χαρακτήρα της ταινίας.Οι γκρίζες προς το μαύρο αποχρώσεις του ρόλου αποδίδονται με χαμηλούς τόνους και ζεστασιά. Το ψεγάδι της ταινίας είναι πως προσπαθεί πολύ,κάποιες φορές να γίνει ποιητική,λυρική και η επιτήδευση κάνει κοιλιά.Όταν το καταφέρνει προσφέρει μερικές πολύ όμορφες σκηνές,όπως η ονειρική στη ταράτσα του νοσοκομείου. Το Τ.Α.Ι.Β. θάφτηκε άδικα,είναι ένα πολύ ωραίο δράμα με έξυπνο σενάριο και καλοζωγραφισμένους χαρακτήρες.
Paul (2011)
Δύο φίλοι λάτρεις των comic,ταξιδεύουν στις H.Π.Α.,επισκέπτονται το Comic-Con,διασχίζουν τη χώρα πηγαίνοντας σε διάφορα μέρη που έχουν σχέση με UFO,εξωγήινους κτλ,τελικός προορισμός το Roswell.Το ταξίδι δε πάει όπως υπολόγιζαν καθώς στη πορεία μυστικές υπηρεσίες,rednecks και ένας πραγματικός εξωγήινος εκτροχιάζουν τα πάντα. Κάποια δίδυμα είναι γεννημένα για να μεγαλουργούν μόνο μαζί.Lennon & McCartney,Tankian & Malakian,Αναστόπουλος & Μητρόπουλος,καφές και τσιγάρο και στη περίπτωση μας Pegg& Frost. Δεν είναι τυχαίο που οι ταινίες που έχουν κάνει μαζί είναι και οι καλύτερες της φιλμογραφίας τους.Η χημεία αδιαμφισβήτη.Λείπει βέβαια ο τρίτος της παρέας,ο σκηνοθέτης Edgar Right που ίσως να πήγαινε το φιλμ ακόμα πιο ψηλά,αλλά το συμπαθές ντουέτο τα καταφέρνει και χωρίς αυτόν. Το Paul είναι η άτυπη τέταρτη ταινία και το χαμένο αδελφάκι της τριλογίας Cornetto.Λογικό όταν οι πρωταγωνιστές είναι οι ιδιοί και ο Pegg έχει γράψει το σενάριο (μαζί με τον Wright στη τριλογία,με τον Frost στο Paul ) και για τις 4 ταινίες. Αν σας άρεσε η Cornetto Trilogy σίγουρα θα σας αρέσει και αυτή(αν δε σας άρεσαν να το κοιτάξετε).Το γνωστό χιούμορ της παρέας,λίγο κάψιμο,λογοπαίγνια,πλήθος sci fi αναφορών,αξιαγάπητοι χαρακτήρες,δράμα σε μικρές σωστές δόσεις για ν'αποκτήσει ποκιλία η γεύση,ο Rogen υπέροχος ως Paul και μερικές ξεκαρδιστικές σκηνές.Ο πρώτος διάλογος μεταξύ της θρησκευόμενης Ruth και του εξωγήινου είναι highlight σάτιρας, ανήκει στο πάνθεον κλασικών σκηνών. Η κωμωδία εδώ και πολύ καιρό βρίσκεται στον υπόνομο και δυστυχώς σκάβει όλο και πιο βαθιά.Οι ταινίες της βρετανικής παρέας τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν δώσει λίγη από τη χαμένη λάμψη στο είδος.Μακάρι να συνεχίσουν να συνεργάζονται γιατί 4 φιλμ δε φτάνουν.Το Paul μπορεί να μην είναι Hot Fuzz,είναι όμως μια πολύ καλή ταινία από δημιουργούς με ταλέντο και φαντασία,ένα ακόμα φιλί ζωής σ'ένα είδος που φυτοζωεί.It's evolution baby!
Ronal The Barbarian (2011)
Οι Βάρβαροι είναι η πιο δυνατή φυλή σε όλη τη Metalonia (wink,wink,nod,nod),εκπαιδεύονται συνεχώς και περιμένουν την επόμενη περιπέτεια.Μέχρι που τους αιφνιδιάζει ο Lord Volcazar,καταστρέφει το χωριό και τους απαγάγει όλους.Η σωτηρία της φυλής αλλά του κόσμου είναι στα πλαδαρά χέρια του Ronal,του μοναδικού που σώθηκε,αλλά και του πιο μαλθακού του χωριού. Αν είχατε απορία πως θα ήταν μια ταινία κινουμένων σχεδίων τεχνοτροπίας Dreamworks σε κάτι πιο ενήλικο,η δανέζικη παραγωγή του 2011 είναι η απάντηση. Χωρίς να προκαλεί εσωτερική αιμορραγία από τα γέλια,το Ronal έχει τις στιγμές του,σατιρίζει έξυπνα όσο και αγαπησιάρικα τα κλισέ ανάλογων ταινιών,RPG και της επικής πλευράς του heavy metal.Υπάρχει στα αγγλικά εκεί έξω. Η ιδέα είναι καλή και σε πιο ικανά χέρια και πένες θα γινόταν αριστούργημα.Καλοφτιαγμένο,ευχάριστο,συνιστάται σε μεταλλάδες,θα αρέσει και στους απέξω.Μη το δείτε αν το ημερολόγιο σας κάθε χρόνο γράφει 1985 ή φοράτε ακόμα τα εσώρουχα των Manowar από το εξώφυλλο του Into Glory Ride.Eσώρουχα που ξέμειναν από γύρισμα τριτοκλασάτης τσόντας με ανθρώπους των σπηλαίων δε σας κάνουν Κόναν,ούτε καν Ρόναλ.
Underrated Classic The Last Boy Scout (1991)
Μετά το ναυάγιο του Hudson Hawk (γαμώ τις ταινίες) ο Willis χρειαζόταν ένα δυναμικό comeback για ν'αποδείξει πως ήταν πολύ σκληρός για να πεθάνει (pun intended). Θα είμαι ειλικρινής και σύντομος,ο Τελευταίος Πρόσκοπος δέρνει όλα τα Die Hard και μόνο το πρώτο μπορεί να νικήσει,μετά από τιτανομαχία και στα σημεία αλα Rocky 1. Δοκιμασμένη φόρμουλα John McClaine,ελαφρώς παραλλαγμένη,το πιο ακριβό σενάριο της εποχής,Τony Scott εγγύηση για το είδος και ένα φιλμ απόλαυση. Το μεγάλο προσόν της ταινίας είναι -σε αντίθεση με πολλές από τη φιλμογραφία του Bruce- πως δε παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της.Κυνισμός σχεδόν καρτουνίστικος,οι δύο πρωταγωνιστές δένουν καταπληκτικά,οι ατάκες πιο πολλές και πιο θανατηφόρες από τις σφαίρες,η λέξη fuck 102 φορές. Στυλάτη σκηνοθεσία,φωτογραφία και ατμόσφαιρα με δύο σταγόνες noir άρωμα και πάνω από όλα pure fun.Την έχω δει πάνω από 5 φορές και ακόμα γελάω.Έχει τα μπούνιδια του,τα πιστολίδια του αλλά το χιούμορ του το έκανε διαχρονικό. Δε ξέρω πόσοι το θυμούνται αλλά ο Willis ξεκίνησε σαν κωμικός,στη φανταστική σειρά Moonlighting (Αυτός,Αυτή και Τα μυστήρια ο ελληνικός τίτλος).Με τα χρόνια παραμέλησε αυτή τη πλευρά του ταλέντου του και το παράκανε παίζοντας συνέχεια τον σκληρό.Απόδειξη το πρώτο Red και το αυτασαρκαστικό του πνεύμα. Στα 59 δε χρειάζεται να παίζει άλλο το John McLane.Ρόλοι σαν του Frank Moses είναι ό,τι πρέπει για να κλείσει τη καριέρα του.Πείτε ότ,ι θέλετε,στρατόκαυλος,αμερικλάνος,ατάλαντος,τα ίδια και τα γίδια κτλ. τον συμπαθώ.Και όταν βλέπω εκείνο το χαρακτηριστικό του ανθυπομειδίαμα,πάντα μου φτιάχνει η διάθεση.
The Cult Files Six String Samurai (1998)
Το 1957 η Ε.Σ.Σ.Δ. επιτέθηκε στις Η.Π.Α. με πυρηνικά όπλα,μεταρέπωντας σχεδόν όλη τη χώρα σε έρημο.Το μόνο ελεύθερο μέρος είναι το βασίλειο του Έλβις,από το Lost Vegas μέχρι τη Καλιφόρνια.Ο Κόκκινος Στρατός το πολιορκεί χρόνια χωρίς αποτέλεσμα. Ο Έλβις όμως πεθαίνει και το βασίλειο χρειάζεται διάδοχο.Μουσικοί από όλη την επικράτεια ταξιδεύουν στο Lost Vegas για να διεκδικήσουν το θρόνο.Η ταινία ακολουθεί τη πορεία του Buddy προς τη δόξα. Τι να περιγράψω και τι να πρωτοπώ..Αν ασχολείστε με τα περίεργα,τα καμμένα,τα ψαγμένα,τα cult και δε το έχετε δει,αυτομαστιγωθείτε,προσευχηθείτε στον Jeffrey Falcon να σας λυπηθεί,κατεβάστο το και αφεθείτε στο απόλυτο. Αν υπήρχε καλτόμετρο,θα είχε τελείωσει σαν πέος πορνοστάρ μετά από αναβολικά για βροντόσαυρο και θα είχε σπάσει σε κομμάτια.Ούτε ο Ηφαίστος,ούτε οι νάνοι στη Moria,ούτε η Lady of The Lake,ούτε τα χέρια της πραγματικής αγάπης δε θα μπορούσαν να το ξαναφτιάξουν. Αν υπήρχε μονάδα μέτρησης καλτίλας θα έπρεπε να λέγεται Six String Samurai.Πλοκή;Ποιο Mad Max και κυανοί φαλλοί.Σκηνοθεσία;Από το μέλλον.Αλλά ο ήλιος στον γαλαξία του φιλμ είναι ο πρωταγωνιστής. Πραγματικά πιστεύω πως ο Buddy απλά έπαιξε τον εαυτό του.Ο σκονισμένος Buddy Holly samurai είναι η πιο γαμηστερή φιγούρα στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού.
Ύφος και στυλ;Cooler than god,πιο γαμάω από όλους τους action heroes μαζί.Ατάκες;Θα έκαναν τον Clint Eastwood να νιώσει μαζορέτα και να βάλει τα κλάματα,στέλνουν τον Chuck Norris για αποτρίχωση,τον Statham για εμφύτευση (με τις τρίχες του Norris),Arnie & Sly σε μοναστήρι για καλόγριες. Ο Jeffrey Falcon δίνει ολοκληρωτική ερμηνεία.Ubercult φιγούρα και ο ίδιος.Με προυπηρεσία σε ταινίες πολεμικών τεχνών στο Χονγκ Κονγκ,εξαφανισμένος μετά το S.S.S. (λογικό,τι να παίξεις μετά από αυτό ; ) με διάφορες εκδοχές για το που βρίσκεται.Όπως όλοι οι θρύλοι έτσι και η απουσία-φυγή του Falcon άφησε πλήθος φημών και εικασιών. Το φιλμ είναι το low budget Avatar.Με χαρτζιλίκι Κίνας ο σκηνοθέτης έκανε θαύματα.Ταινίες υπερπολλαπλάσιου προυπολογισμού δε πιάνουν ούτε το 1% του συναισθήματος,της ατμόσφαιρας και της καύλας του S.S.S.Ναι υπάρχουν ατέλειες.Σκηνές αμήχανες και περιττές.Η έλλειψη πόρων είναι φανερή κάποιες στιγμές. Άλλα όταν ξεκινάει η δράση,ο πρωταγωνιστής παίρνει όλη την ομάδα στις πλάτες του (ή μηπως στη ταστιέρα του ; ) και ξεχνιούνται όλα.Χορογραφίες πάνω στη κόψη του σουρεαλισμού,των cartoons,του κουκλοθέατρου και των comics.Η σκηνή που ο Buddy κλοτσάει κάποιον που βρίσκεται πίσω του με το φανερά ψεύτικο,λαστιχένιο πόδι να φτάνει στο κεφάλι του είναι αληθινή φαντασμαγορία,άνοιξε νέες ανεξερεύνητες ατραπούς στη κινηματογραφική τέχνη που κανείς δεν έχει τολμήσει να διαβεί μέχρι τώρα,πολύ μπροστά για το 1998,πολύ μπροστά για οποιαδήποτε εποχή. Μόνο αυτή η σκηνή είναι αρκετή για να κάνει όλες τις χορογραφίες Χονγκ Κονγκ,Χόλυγουντ κτλ. των τελευταίων -δε ξέρω και'γω πόσο- χρόνων να μοιάζουν με καθυστερημένα Teletubbies.Enough said,watch or die..
