Μπενζαμίν Περέ

Κ Ρ Ε Μ ΑΣ Ε ένα φανάρι στον πούτσο σου
και προχώρα
με καύλα όμως
Μέχρι συγκλονισμένος να χωθεί ο Πύργος του Αϊφελ στον κώλο
του Τροκαντερό
και ξαναμμένος μες στην Τρους-Νονένς
να εισβάλλει ο Σηκουάνας
μέχρι να χύσουν τα τηλεγραφόξυλα στο στόμα
κάποιου υπονόμου
και τα μεταξωτά να εξαντληθούν σε ξεσκισμένα στρώματα
Mα προς θεού μην σταματάς με τέτοια Καύλα
Μέχρι να αλλάξει με τη φραντζόλα του τον φούρναρη η φουρνάρισσα
και να βιάσει η φραντζόλα αυτή όλες της πόλης τις παρθένες
Να ξεπατώσεις τα αρτοφόρια
Καύλωνε, καύλωνε
Να κόψει η γκιλοτίνα απ' τη μανία σου
του δήμιου το κεφάλι 
Με καυλα, καύλα, όλο και πιο πολλή
μέχρι ως χείμαρρος να βρυχάται ο πούτσος σου
και τον θεό να διατρυπάς απ' όλους του τους πόρους.
Ετσι θα πορευτείς στις μεγάλες λεωφόρους
προαναγγελθείς από τη φήμη του πούτσου σου
κι εκείνες κατακόκκινες θα στο πετάξουν
άσπρο κονφετί.

Αλιευμένο από τον ιστιότοπο e poema