"White Rabbit"
Δεν μπορούσε να κοιμηθεί.Το σκοτάδι είχε πάψει να είναι καταφύγιο.Άφηνε την τηλεόραση ανοιχτή,μήπως και τον νανουρίσει.Να ξεγελάσει τον εαυτό του,πως έχει παρέα.Ούτε αυτό έπιανε απόψε.Τα έσβησε όλα,έμεινε καθιστός στο κρεβάτι,να κοιτάζει τις γρίλιες.Πέταξε τα σκεπάσματα,σαν να προσπαθούσε να βγει από παγίδα.
Δεν έβρισκε αντιπερισπασμό για το άγχος του,οι ψίθυροι δεν σταματούσαν.Η μέρα του ήταν άθλια,τα ρούχα,το δέρμα,η ζωή και ο κόσμος είχαν στενέψει δύο νούμερα,ξανά.Η πόλη ήταν σε πόλεμο με τον εαυτό της,οι δαίμονες πάλευαν μέσα της.Νευρικές κινήσεις,αμηχανία.Σκέψεις που δεν έβρισκαν φωνή και ανάσα,λέξεις μολυσμένες,ό,τι άγγιζαν πέθαινε.
Δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο,να αποφύγει τα φαντάσματα του.Τα δωμάτια έκλειναν σαν χέρια γύρω του,έφευγε λίγο πριν τον λιώσουν.Η νύχτα δεν ήταν αρκετή,τα φώτα της ήταν αντανακλάσεις ξυραφιών.Ο μίτος της δεν οδηγούσε πουθενά,ήταν ιστός αράχνης,όσο τον ακολουθούσε,τόσο πιο σφιχτά τον τύλιγε.
Το μυαλό του είχε γεμίσει σκορπιούς και μέδουσες,ένα ουράνιο τόξο από δηλητήρια άλωνε το σώμα του,έκαιγε την λογική του.Ο Λάγιος ήξερε πως υπήρχε μόνο μια διέξοδος.Εκτιμάς την ζωή,μόνο όταν η πραγματικότητα σε χτυπάει με όλη της την δύναμη.Όσο είσαι στριμωγμένος στη γωνία,προσπαθώντας να κερδίσεις χρόνο,μέχρι να τελειώσει ο γύρος,νομίζεις πως δεν αξίζει τον κόπο.
Τη στιγμή που πέφτεις καταλαβαίνεις.Η πτώση είναι αργή,σε slow motion.Ανοίγεις τα μάτια και μόνο τότε βλέπεις πραγματικά.Μόνο τότε,όλα είναι όμορφα γύρω σου,μόνο τότε προσέχεις κάθε λεπτομέρεια.Και η πιο ασήμαντη φαίνεται μαγική.
Αλλά είναι αργά,δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις να σηκωθείς,ν'αντέξεις,να συνεχίσεις τον αγώνα.Ο Λάγιος δεν χρειάζεται αυτή την υπενθύμιση,την έχει ξεπεράσει.Θέλει απλά να πλησιάσει στο νοκ άουτ.Είναι ο μόνος τρόπος να νιώσει κάτι,η μόνη στιγμή που η ύπαρξη του παίρνει φωτιά.Ν'ακροβατεί πάνω στα όρια και να βγάζει γλώσσα στη ζωή και τον θάνατο.
Η βία ήταν το μόνο χάδι που τον άγγιζε.Ντύθηκε και άναψε τσιγάρο.Η αυγή έλιωνε σιγά σιγά τη νύχτα,το σκούρο μπλε αχνοφαινόταν πίσω από το τζάμι.Μπήκε στο αυτοκίνητο,καθυστέρησε να βάλει μπροστά.Ήταν ώρα να αναμετρηθεί με τις σκέψεις του.Η υπόθεση Σακελλαρίδη είχε βαλτώσει.Ή θα την άφηνε ή θα πήγαινε στα άκρα.Αποφάσισε το δεύτερο.Θα προχωρούσε μόνος του,ο Πηγαδίτης ήταν βάρος,μετάνιωσε που του μίλησε.
Μέχρι το απόγευμα είχε σχεδιάσει την στρατηγίκη του.Θα παρακολουθούσε τα οχήματα φαντάσματα και την κατάληλη στιγμή θα στρίμωχνε έναν από τους οδηγούς.Η προοπτική βίας τον είχε ενθουσιάσει,ανυπομονούσε να σχολάσει.Στο δρόμο προς το Χαιδάρι ανακεφαλαίωσε το σχέδιο.Θα νοίκιαζε ένα αυτοκίνητο για να το χρησιμοποιεί εναλλάξ με το δικό του.
Δεν ήξερε με ποιους είχε να κάνει και έπρεπε να είναι προσεκτικός.Άνοιξε το ντουλαπάκι,οι σιδερογροθιές ήταν εκεί.Τις επόμενες δύο μέρες δεν συνέβη τίποτα.Τη τρίτη εμφανίστηκε το μαύρο φορτηγάκι.Η διαδρομή του ήταν περίεργη.Ο οδηγός το άφησε στον Ταύρο,κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού και συνέχισε με ένα μπλε Peugeot.
Ψηλός,κοντά στο 1,90,γυμνασμένος.Αόριστα γνώριμη η φυσιογνωμία του,θα μπορούσε να ήταν αστυνομικός.Η διαδρομή τελείωνε στο υπουργείο εργασίας.Ο άγνωστος καθόταν αρκετές ώρες εκεί.Έφευγε με το μετρό.Ο Λάγιος σκέφτηκε να τον ακολουθούσει,αλλά του φάνηκε μεγάλο ρίσκο.'Εψαξε τον αριθμό κυκλοφορίας του Peugeot,ήταν υπηρεσιακό,άνηκε στο υπουργείο.
Το μαύρο φορτηγάκι δεν ξαναεμφανίστηκε.Μετά από μια εβδομάδα,είδε το Mini Cooper να περνάει δίπλα του,δε το είχε ξαναδεί.Δεν μπόρεσε να διακρίνει τον οδηγό,είχε φιμέ τζάμια.Η διαδρομή του ήταν διαφορετική.Μετά από 20 λεπτά στις κεντρικές λεωφόρους,μπήκε στις εγκαταστάσεις μεταφορικής εταιρείας.Ο Λάγιος δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει εκεί.
Παρκάρησε λίγο πιο κάτω και περίμενε.Έψαξε στο internet για την εταιρεία,δεν βρήκε κάτι σημαντικό.Πέρασαν 40 λεπτά μέχρι να ξαναεμφανιστεί ο στόχος του.Η παρακολούθηση θα συνεχιζόταν για μισή ώρα.Η κούραση και η πλήξη είχαν ατονήσει την περιέργεια του.Σκεφτόταν να τον τρακάρει,γιατί δεν άντεχε άλλο την αναμονή.
Η διαδρομή θα τελειώσει στο Μοσχάτο,επιτέλους παρκάρησε.Δεν βγήκε απ'το αυτοκίνητο.Ο Λάγιος ήταν σε εγρήγορση,η ένταση ακόνιζε τις αισθήσεις του.Έψαξε για το όπλο του και έσφιξε την σιδερογροθιά στη τσέπη του.Η πόρτα άνοιξε,ο οδηγός μιλούσε στο τηλέφωνο.Δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο του,είχε ακουμπήσει στην οροφή του αυτοκινήτου και συνέχιζε να μιλάει.
Έκανε τρία βήματα και γύρισε πίσω,είχε ξεχάσει τη τσάντα του.Άνοιξε τη πόρτα του συνοδηγού.Ο Λάγιος χαμογέλασε.Το δεύτερο φάντασμα ήταν ο Καρτάλης.Γι'αυτό δεν ήθελε να τον βοηθήσει.Ιδανική εξέλιξη.Βγήκε βιαστικά απ'το αυτοκίνητο για να τον προλάβει.Ο Καρτάλης τρόμαξε.Βλέποντας τον φόβο στα μάτια του,ο Λάγιος ήξερε πως θα μπορούσε να τον κάνει ό,τι θέλει.
"Αλέξη..Τι δουλειά έχεις εδώ;""Θα μπορούσα να σου πω ότι βρέθηκα τυχαία στη γειτονιά και πέρασα να πω ένα γειά.Αλλά και οι δύο ξέρουμε πως αυτό είναι ψέμα.Σ'ακολουθώ από το Χαιδάρι,είμαι κουρασμένος και όλο ερωτήσεις.Τα πράγματα είναι απλά,θα μου πεις ό,τι ξέρεις..""Δεν έχεις ιδέα που πας να μπλέξεις""Εσύ όμως έχεις.Έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές,οπότε ξέρεις τι μπορώ να κάνω.Άκουσε με προσεκτικά.
Εδώ πιο κάτω έχει μια καφετέρια.Δεν θα φύγεις μέχρι να μου λυθεί και η παραμικρή απορία.Αν αρνηθείς,η βία θα είναι το τελευταίο σου πρόβλημα,το πρώτο θα είναι η γυναίκα σου.Το τι θα της πως για την εξωσυζυγική σχέση σου με τη κοπέλα μου.Δεν χρειάζεται να την πείσω,μόνο να την κάνω να αμφιβάλλει,η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα,χωρίς να σκοτώνει τίποτα.
Άσε τα πράγματα σου στο αμάξι και πάμε.Πρόσεξε,αν μου πεις ψέματα,ξέρεις πως δεν μπορείς να κρυφτείς.Δεν θα σε στείλω απλά με αναρρωτική,θα σε βγάλω σε πρόωρη σύνταξη,αναπηρική".Έβγαλε τη σιδερογροθιά απ'την στέπη του,το βλέμμα του Καρτάλη έπεσε πάνω της."Θα σταματήσω να σε χτυπάω,μόνο όταν σπάει αυτό και όχι τα κόκαλα σου.Προχώρα".
"Napalm Martini"
"Δύο παγάκια ή τρία;""Δύο".Άφησε τα ποτήρια στο τραπέζι και κάθισε.Ο Μαντάς ήταν ανήσυχος.Με τα χρόνια είχε μάθει να δαμάζει το άγχος του,να το χρησιμοποιεί.Σχεδόν το έλεγχε,ήταν ο μετρονόμος του.Τον τελευταίο καιρό δε τα κατάφερνε.Ο οργανισμός του έφθινε,τ'αντανακλαστικά του όλο και πιο αργά,τα ένστικτα του στραπατσαρισμένα.Ο Βούρος του πρόσφερε τσιγάρο.Θυμήθηκε το τσεκ απ που έπρεπε να κάνει.
Άδειασε το ένα τρίτο του ποτηριού,ζαλίστηκε."Είσαι καλά;""Ναι,μια χαρά""Είσαι σίγουρος;Είσαι χλωμός""Εντάξει είμαι.Δώσε μου τον αναπτήρα".Τίναξε την στάχτη νευρικά."Είναι όλα έτοιμα για την Τετάρτη;""Ναι,το κανόνισα.Θα έρθουν στις 19:30,στα νέα γραφεία.Δεν συμφωνώ την επιλογή σου και θέλω να το ξέρεις""Δεν χρειάζεται να συμφωνείς""Θοδωρή,είσαι σίγουρος γι'αυτό που πας να κάνεις;Δεν αισθάνομαι άνετα να συνεργάζομαι με τέτοιους ανθρώπους""Γιατί;Δεν είναι η πρώτη φορά,τι σ'έπιασε;"
"Δεν μπορώ να τους εμπιστευτώ,είναι εγκληματίες.Δεν ξέρεις τι μπορούν να μας κάνουν".Ο Μαντάς γέλασε."Όχι,αλλά ξέρουν τι μπορούμε να τους κάνουμε εμείς""Θοδωρή,είναι ψυχασθενέις,παρανοικοί.Τους έχεις δει στην τηλεόραση;""Χρήστο,άκουσε με.Όταν βλέπεις όλους αυτούς τους ακροδεξιούς να επιδίδονται σε λεονταρισμούς μπροστά στις κάμερες,μην τους παίρνεις και πολύ στα σοβαρά.
Ψάχνουν τον επόμενο εργοδότη και διαφημίζουν το προιόν τους.Μη σε τρομάζουν οι θεατρινισμοί και οι υπερβολές.Είναι υπάκουοι,αποτελεσματικοί και κυρίως φτηνοί.Είναι απαραίτητοι για το Θείο Δράμα που θα ανεβάσουμε,αυτοί θα σταυρώσουν τον προφήτη.Όλοι εγκληματίες είμαστε Χρήστο,την διαφορά την κάνει η ποσότητα και η ποιότητα.Οι παράνομοι προσπαθούν να παραβιάσουν τους νόμους και τους κανόνες.Οι νόμιμοι δεν χρειάζεται.Τους φτιάχνουν στα μέτρα τους.Μη σε απασχολούν ασήμαντες λεπτομέρειες"
Ο Βούρος τον άκουγε σκεπτικός,οι αμφιβολίες του δεν είχαν καμφθεί."Άλλο είναι το πρόβλημα""Ποιο;""Δεν έχουμε πρωταγωνιστή""Δεν είπες ότι έχεις καταλήξει στους βασικούς υποψήφιους;""Ναι,αλλά δεν είμαι σίγουρος.Άστο,θα το συζητήσουμε όταν θα'ναι ο Αριστείδης εδώ".Ο Μαντάς πλησίασε το τζάμι.Οι ψίθυροι της βροχής αποσυντόνιζαν τις σκέψεις του.Επέστρεψε στο τραπέζι,η έκφραση του ανάμεσα στην παραίτηση και την αποστροφή.
Κάθισε,έκρυψε το πρόσωπο του στα χέρια του,ξεφύσηξε αργά."Αν πάνε όλα καλά,θα φύγω ένα μεγάλο ταξίδι,χρειάζομαι ένα καλό διάλειμμα""Μήπως ήρθε η ώρα ν'αποσυρθείς;Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι τόσο πολύ πλέον.Μπορούν να αναλάβουν οι γιοί σου""Δεν σταματάς ποτέ από αυτό το παιχνίδι,σε σταματάει εκείνο.Οι γιοί μου δεν είναι έτοιμοι για το συμβούλιο και δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ.
Ο μεγάλος τα καταφέρνει με τις επιχειρήσεις,αλλά δεν κάνει για πολιτική.Ο μικρός δεν κάνει για τίποτα.Τα πάντα για αυτόν είναι διασκέδαση,το μόνο του δίλημμα είναι διακοπές ή πάρτυ.Δεν γίνεται να αποσυρθώ,ούτε και θέλω.Το παιχνίδι με κρατάει ζωντανό,σε εγρήγορση".
Ο γιος του έκλεισε τη πόρτα με δύναμη και κάθισε μπροστά τους.Τους χαιρέτισε με μια χαμογελαστή γκριμάτσα και κρύφτηκε πίσω απ'το tablet του.Ο Μαντάς τον αγνόησε και συνέχισε την συζήτηση."Πρώτα θα τους αφήσουμε να εκτονωθούν,να κάνουν την επανάσταση τους,σαν παιδιά που παίζουν τους στρατιώτες.Να ξεδώσουν,χωρίς να πάθει κανείς τίποτα.Και όταν θα έχουν αδειάσει συναισθηματικά,τότε θα τους αιφνιδιάσουμε.Ας ξεκινήσουμε με αυτό,να βάλουμε τις βάσεις και προχωράμε".
Η παρουσία του Άλκη του προκαλούσε δυσφορία.Ο Βούρος οσμίστηκε την επερχόμενη καταιγίδα και έφυγε βιαστικά μετά από δέκα λεπτά.Ο Μαντάς έμεινε να κοιτάζει τον γιο του.Κάθε απόπειρα συζήτησης ήταν μάταιη.Ο Άλκης τον άφησε να ξεσπάσει.Μόλις ξεθύμανε,πέρασε στην αντεπίθεση."Ξέρεις τι μου θυμίζεις;Γυναίκα που προσπαθεί να φαίνεται τίμια,αλλά ούτε μπορεί,ούτε θέλει και όλοι το ξέρουν πως είναι πουτάνα.Αυτή η επίφαση αρετής και τελειότητας,αυτή η υποκρισία δεν αντέχεται"
"Η υποκρισία είναι ο συνεκτικός ιστός της κοινωνίας,χωρίς αυτήν καταρρέουν όλα""Έχεις σκεφτεί ποτέ,πως ίσως,λέω ίσως,έτσι πρέπει να γίνει;Έστω και για μια φορά;Πως ίσως αυτή να είναι η φύση των πραγμάτων,να καταρρέουν;""Πολύ φιλοσοφημένα λόγια από κάποιον που δεν έχει να χάσει τίποτα,που δεν έχει φτιάξει τίποτα και ποτέ""Ενώ εσύ τι έφτιαξες;τι έχεις κάνεις""Αρκετά για να μην χρειαστεί να κάνεις τίποτα""Σταμάτα να κοροιδεύεις τον εαυτό σου,δεν έχεις δημιουργήσει και κάτι το φοβερό,κληρονόμος ήσουν και 'συ".
Ο Μαντάς είχε φτάσει στο σημείο τήξης,ήθελε να πετάξει το τασάκι στο κεφάλι του γιου του."Άλκη,αν θέλεις κάτι,υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το ζητήσεις""Δεν θέλω κάτι,απλά προσπαθώ να καταλάβω.Γιατί ασχολείσαι τόσο πολύ,γιατί δεν φεύγεις,να απολαύσεις τα χρόνια που σου μένουν.Δε βαρέθηκες,δεν κουράστηκες;
Κανείς δεν μπορεί να μας πειράξει,κανείς δεν μπορεί να μας απειλήσει,γιατί δεν χαλαρώνεις λίγο;Τόσο πολύ μισείς τους πάντες,που θέλεις να ασχολούνται συνέχεια μαζί σου;""Το μίσος είναι η πολυτέλεια αυτών που δεν έχουν τίποτα.Δίνει γεύση στη μιζέρια τους,τους βοηθάει να την καταπιούν.Δεν μισώ κανέναν.Απλά στη θέση που βρισκόμαστε,είμαστε ασφαλείς μόνο όταν είμαστε συνεχώς σε πόλεμο.
Όταν είμαστε σε επιφυλακή.Τις περιόδους ειρήνης και την ανακωχή να φοβάσαι.Όταν υπάρχει ηρεμία,τότε να είσαι σίγουρος πως κάτι συμβαίνει,κάτι ετοιμάζεται.Και όταν δεν το ετοιμάζεις εσύ ή δεν ξέρεις τίποτα,αυτό σημαίνει πως είσαι το θύμα.Όταν σταματήσεις να παιδιαρίζεις,θα συζητήσουμε σοβαρά.Μέχρι τότε,δεν μπορούμε να μιλάμε σαν ίσος προς ίσο""Γιατί;""Γιατί δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά έναν έφηβο 30 χρονών!""Καλύτερα έφηβος 30 χρονών,παρά σαν εσένα.Που γεννήθηκες 67χρονος,έχεις ξεχάσει το πως είναι να ζεις και δυστυχώς για όλους μας,έχεις ξεχάσει να πεθάνεις."
Ο Μαντάς δεν θύμωσε,ούτε απογοητεύτηκε.Είχε συνηθίσει τα χτυπήματα κάτω απ'την ζώνη.Μια παράξενη σιωπή τον κρατούσε συγκεντρωμένο στον στόχο του.Ο,τιδήποτε άλλο δεν τον άγγιζε,δεν υπήρχε.
"Burning In Water,Drowning In Flames"
Όταν περιμένεις κάτι συγκεκριμένο να συμβεί,ο χρόνος παίζει μαζί σου.Τα όρια είχαν σβήσει στο μυαλό του Λάγιου.Από τη μέρα που αποφάσισε να περνάει όλα του τα απογεύματα,κάτω απ'το σπίτι της Σακελλαρίδη,το σώμα του είχε παραιτηθεί.Ήταν μονίμως πιασμένος,το στόμα του χωματερή καφείνης και νικοτίνης.Δεν ήθελε να ξαναμπεί σε αυτοκίνητο.Κοίταξε την ώρα.Είχαν περάσει 40 λεπτά,αλλά έμοιαζαν με ώρες.
Στις 10 μέρες παρακολούθησης δεν είχε συμβεί τίποτα.Πέταγε τον ελεύθερο χρόνο του στα σκουπίδια.Σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια απ'τον Πηγαδίτη,αλλά γρήγορα αναθεώρησε.Τα διλήμματα είχαν γίνει ένα ενοχλητικό μελίσσι στ'αυτιά του,ο εγκέφαλος του σάκος του μποξ για τις χειρότερες σκέψεις.Μήπως τον είχε δει κάποιος;Μήπως κινδύνευε;Έτριψε το πρόσωπο του,ήταν 4 μέρες αξύριστος.Ξανακοίταξε την ώρα.
Δε θα καθόταν άλλο,βαρέθηκε να κάνει τον ναυαγό στο Χαιδάρι.Θα ξεκουραζόταν και θα επέστρεφε την Δευτέρα.Έβγαλε το πακέτο απ'την τσέπη,ήταν άδειο.Βγήκε απ'το αυτοκίνητο και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε προς το περίπτερο.Άναψε τσιγάρο και πήρε μια βαθιά ανάσα.Ο καπνός κατέβασε ταχύτητα στον οργανισμό του.
Άνοιξε τα μάτια.Η ζεστασιά της ζάλης ξεθύμανε γρήγορα όταν είδε το μαύρο φορτηγάκι να περνάει δίπλα απ'το αυτοκίνητο του.Μπήκε μέσα και περίμενε.Μετά από 5 λεπτά ξαναπέρασε.Σημείωσε την πινακίδα και έβαλε μπροστά.Την επόμενη μέρα έφυγε νωρίς απ'το γραφείο.Αυτός που θα συναντούσε είχε αργήσει.Πρώην Εσωτερικών Υποθέσεων,νυν ΕΥΠ.Του χρωστούσε μια δύο χάρες.
Ο Καρτάλης χρειαζόταν ανορθόδοξες μεθόδους ανάκρισης,αλλά δεν μπορούσε να λερώσει τα χέρια του,δεν άντεχε.Ο Λάγιος δεν είχε πρόβλημα.Δύο χρόνια μετά,είχε έρθει η στιγμή να εξαργυρώσει την βοήθεια του.Ο Καρτάλης εμφανίστηκε με ένα τέταρτο καθυστέρηση.Ο Λάγιος τον αντιπαθούσε,τον εκνεύριζαν η φωνή και η υπερκινητικότητα του.
"Άργησες""Είχε κίνηση""Τι θα πάρεις;""Τίποτα,δεν θα κάτσω πολύ".Κοίταζε συνεχώς γύρω του."Λοιπόν;""Λοιπόν τι;""Κοίταξες τους αριθμούς που σου έδωσα;""Τους κοίταξα""Και;".Έριξε μια τελευταία ματιά στο χώρο,έμοιαζε με τεντωμένο ελατήριο,λίγο πριν σπάσει."Που τους βρήκες αυτούς τους αριθμούς;""Τι σε νοιάζει;""Απάντησε μου""Είναι ο βασικός υπόπτος στην τελευταία μου υπόθεση,γιατί ρωτάς;" "Έπρεπε να το ψάξεις κι άλλο""Το έψαξα όσο μπορούσα,αν είχα βρει κάτι.δεν θα σε χρειαζόμουνα.Χρήστο,κόψε τις μαλακίες και πες μου τι συμβαίνει"Το αυτοκίνητο που ψάχνεις δεν υπάρχει,είναι φάντασμα.Κανείς δεν ξέρει ποιοι τα χρησιμοποιούν,μόνο δύο τρία υψηλόβαθμα στελέχη.Είναι δέκα συνολικά τα οχήματα φαντάσματα.Δεν ασχολείσαι με αυτά τα αυτοκίνητα,κάνεις πως δεν τα είδες.Δε ξέρω ποια είναι είναι η υπόθεση που δουλεύεις και πόσο σοβαρή είναι,αλλά αν είναι μπλεγμένο αυτό το μαύρο φορτηγάκι,παράτα τη.Πάρε άδεια,αρρώστησε,ζήτα μετάθεση.
Κάνε ο,τιδήποτε,αλλά παράτα τη".Ήταν σειρά του Λάγιου να τον κοιτάξει καχύποπτα.Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πιστέψει."Κανονικά δεν έπρεπε να έρθω,ήταν μεγάλο ρίσκο.Έπρεπε όμως να σε προειδοποίησω.Με βοήθησες στο παρελθόν και δεν το ξεχνάω.Θάψε την υπόθεση πριν σε θάψει αυτή.Μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο".Ούτε η μουσική,ούτε η νικοτίνη ξέπλεναν την απογοήτευση.Μόνο αν έβρισκε τον Καρτάλη και τον έσπαγε στο ξύλο θα ηρεμούσε.
Το τηλέφωνο διέκοψε την τέταρτη χορογραφία ξυλοδαρμού στο μυαλό του.Ήταν ο Πηγαδίτης,θα τον περίμενε στο γνωστό στέκι.Το μπαρ ήταν μισογεμάτο.Δεν ήθελε να πιει.Ο Πηγαδίτης είχε διάθεση για κουβέντα,φλυαρούσε ασταμάτητα.Για τη κοπέλα που του γνώρισε η ξαδέρφη του,για το ταξίδι που σχεδίαζε,για το νέο του υπολογιστή.
Κάποια στιγμή κατάλαβε πως μιλούσε μόνος του."Τι έχεις ;""Τίποτα,κουρασμένος είμαι""Λέγε ρε μαλάκα,τι είναι;Προβλήματα με τη Σοφία;""Αυτή τη περίοδο δεν έχουμε κανένα πρόβλημα""Μπράβο,πως κι έτσι;""Έχει πάει για 10 μέρες σε μια φίλη της στην Εύβοια""Α,τόσο καλά""Καλύτερα από ποτέ""Μάλλον σου λείπει και δεν θέλεις να το παραδεχτείς""Ναι κύριε Γιάλομ,έχετε δίκιο,αυτό είναι""Αλέξη,ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα σου;Το πιο σοβαρό ανάμεσα στα δεκάδες που έχεις;Δεν θέλεις ο κόσμος να ξέρει πως έχεις και μια ευαίσθητη πλευρά,είσαι πολύ εγωιστής για να το παραδεχτείς"
. "Είστε πάντα τόσο ακριβής στις διαγνώσεις σας κύριε Μπουκάι;""Σταμάτα το δούλεμα ρε'συ,αφού ξερεις ότι έχω δίκιο.Δεν έχω;""Όχι,αλλά μ'αρέσει να σε ακούω να λες βλακείες.Η σιγουριά σου είναι ξεκαρδιστική".Ο Πηγαδίτης άλλαξε θέμα,χωρίς αποτέλεσμα.Ο Λάγιος γινόταν όλο και πιο λακωνικός.Δεν είχε αγγίξει τη μπύρα του.Αναρωτήθηκε ποιον Λάγιο είχε απέναντι του,ποιον από όλους.
Η σιωπηλή,μαζεμένη εκδοχή τον τρόμαζε περισσότερο απ'αυτήν που είχε δει πριν από μερικά βράδια."Κοντεύει Φλεβάρης και δεν μου έχεις δείξει τις φωτογραφίες απ'τις διακοπές σου""Που τις θυμήθηκες;Ούτε ξέρω που είναι""Δεν τις τύπωσες;""Όχι.Στη μηχανή της Σοφίας πρέπει να είναι.Κάποια στιγμή..""Δεν πέρασες καλά;Μου είπες πως ήταν ωραία""Καλά ήταν""Αλλά;".
Ήπιε μια μεγάλη γουλιά και κοίταξε τον συνεργάτη του."Οι διακοπές είναι ωραίες όταν είσαι με κάποιον μαζί.Με τη Σοφία,εδώ και πολύ καιρό,μπορεί να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και χρόνο,αλλά δεν είμαστε μαζί.Δε φταίει κάτι συγκεκριμένο,είναι πολύ καλή κοπέλα,απλά δεν ταιριάζουμε.Τους πρώτους μήνες νόμιζα πως θα τα καταφέρναμε,πως όλα θα πηγαίναν καλά.Δεν είχαμε πολλά κοινά.Νόμιζα πως ήταν καλό αυτό,ότι θα το ξεπερνούσαμε.Πως όταν μοιράζεσαι την μοναξιά σου με κάποιον άλλο,το βάρος γίνεται μισό.Όταν όμως,το μόνο κοινό που έχετε είναι η μοναξιά,τίποτα δεν μπορεί να κάνει την διαφορά.
Το βάρος γίνεται διπλάσιο,γιατί κουβαλάς και τη μοναξιά του άλλου.Δεν μοιράζεται,δεν λιγοστεύει,πολλαπλασιάζεται.Θέλω να χωρίσω,αλλά δεν βρίσκω την κατάλληλη στιγμή.Δεν θέλω να είμαι άδικος,υπήρχαν και ωραίες στιγμές.Δεν είναι αρκετές όμως για να κρύψουν την αλήθεια.Πως αυτή η σχέση είναι ένα one night stand που κράτησε δύο χρόνια".
"Αλέξη,κλαίνε οι χήρες,κλαίνε και οι παντρεμένες έχουμε καταντήσει.Έχεις μια χαρά κοπέλα και γκρινιάζεις.Και'γω δεν μπορώ να βρω μια που θα βγει δεύτερη φορά μαζί μου""Δε φταιες εσύ ρε Γιαννάκη,η φύση φταίει.Με τέτοια μούρη δε γαμάς ούτε με πραξικόπημα""Χέσε μας ρε Λάγιε,διακοπές πήγες και κλαίγεσαι.Δηλαδή τι καλύτερο θα μπορούσες να κάνεις;Να χωρίσεις και να πας μόνος σου;""Όχι,να έχω κερδίσει το τζόκερ και να μην ήμουν εδώ τώρα""Δεν μου είχες πει ότι παίζεις""Μόνο όταν έχει μεγάλα τζακποτ.Παίζω μια στο τόσο.Ή θα τα πάρουμε χοντρά ή δεν θα κερδίσουμε ποτέ,ο,τιδήποτε άλλο είναι ημίμετρο.Τον Αύγουστο είχαν μαζευτεί 15 εκατομμύρια,το θυμάμαι ακόμα.Έσκισα το τελευταίο δελτίο,πήρα το σακ βουαγιάζ και έφυγα για το λιμάνι.Νόμιζα πως θα τη γλύτωνα".
"Και τι θα έκανες αν κέρδιζες;"Τι δεν θα έκανα θες να πεις""Δεν θα πήγαινες στη Σίφνο με τη Σοφία;""Θα πήγαινα και μη σου πω,ότι θα πέρναγα και καλά,καλύτερα από ό,τι πέρασα""Γιατί;""Γιατί θα σχεδίαζα τις επόμενες,τις πραγματικές διακοπές μου".Ήπιε λίγη μπύρα,άναψε τσιγάρο και πλησίασε πιο κοντά στο τραπέζι."Θα διάλεγα ένα τροπικό μέρος για να ξεχειμωνιάσω.Όσο πιο μακρυά γίνεται,αλλά να μην έχει πολύ κόσμο.Θα αγόραζα την κατάλληλη γκαρνταρόμπα και μετά θα έψαχνα την ιδανική παρέα.Ύστερα από εξαντλητικές οντισιόν,θα κατέληγα σε 4 καλλονές,με αναλογίες πορνοστάρ και I.Q. σοκοφρέτας.Θα ήμουν όλη μέρα στη θάλασσα,ο μισός στη σκιά και ο υπόλοιπος στη θάλασσα.
Η μια θα μου κάνει μασάζ με τα χέρια και τα βυζιά της,η δεύτερη θα μου γεμίζει το ποτήρι και θα με ταίζει στο στόμα,ενώ οι άλλες δύο θα παλεύουν στην άμμο.Θα γελάνε με κάθε μου αστείο και θα χειροκροτούν τη κάθε μου ατάκα,με τα βυζιά τους φυσικά.Ξέρεις,απ'αυτές που ούτε στα όνειρα σου δεν μπορείς να δεις.Με κώλο τόσο σφιχτό που να κάνει το κάρβουνο διαμάντι.Και μουνί τόσο καυτό και υγρό,που να κάνει το διαμάντι στάχτες.
Το βράδυ θα έμενα σε μια σουίτα που ακόμη και το καζανάκι θα είχε σαμπάνια.Θα έκανα τα μαλλιά μου ράστα και θα επέστρεφα το καλοκαίρι,για να σε πάρω μαζί μου στο επόμενο ταξίδι""Να'σαι καλά ρε Αλέξη,σ'ευχαριστώ που με σκέφτεσαι""Μη το συζητάς,έχω αδυναμία στα παιδιά με ειδικές ανάγκες".Μετά από δύο τρία πειράγματα,ο Λάγιος επέστρεψε στη σιωπή του.Αν μπορούσε θα έκρυβε και την ανάσα του.
Ο Πηγαδίτης δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι."Ωραία γελάσαμε,πες μου τώρα τι συμβαίνει,τι πραγματικά συμβαίνει""Τίποτα σου είπα,κουρασμένος είμαι""Αλέξη μπορεί να μην γνωριζόμαστε πολύ καιρό,αλλά σε ξέρω καλύτερα από ό,τι νομίζεις.Πες μου τι έγινε".Δάγκωσε τα χείλη του και αναστέναξε.Δεν έπρεπε,αλλά ήθελε κάπου να τα πει.Δε του είπε για τον Καρτάλη και τα αυτοκίνητα φαντάσματα."Καλά,γιατί δεν μου είπες τίποτα;Υποτίθεται πως δουλεύουμε μαζί σ'αυτή την υπόθεση""Δεν θέλω να σε μπλέξω.Κακώς στα είπα,αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.Αν μου συμβεί κάτι,τουλάχιστον θα ξέρεις τι έχει γίνει".
Άδειασε το μπουκάλι και κοίταξε την ώρα στο κινητό."Θα κάτσεις κι άλλο;Εγώ νύσταξα""Ε,όχι,θα φύγουμε μαζί".Μέχρι το σπίτι του Πηγαδίτη,δεν αντάλλαξαν κουβέντα."Ρε μαλάκα,είσαι καλά;Συγγνώμη αν σε αναστάτωσα,αλλά μην αγχώνεσαι,δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι.Κανείς δε ξέρει για σένα""Καλά είμαι,απλά σκεφτόμουν""Δεν ήξερα πως μπορείς και μάλιστα μόνος σου.Τι σκεφτόσουν;""Πως θα υπάρχει κάποιος τρόπος να μάθουμε ποιοι είναι τα φαντάσματα""Γιάννη,ξέχασε το,ξέχασε τα όλα,ο,τιδήποτε κι αν άκουσες απόψε.Πες πως ήμουν μεθυσμένος και παραληρούσα""Αλέξη,ακόμη κι ο Superman χρειάζεται βοήθεια μερικές φορές"Ναι,αλλά εσύ δεν είσαι ο Batman,ούτε καν ο Robin.Πήγαινε σπίτι και μην ανησυχείς""Καλά.Αν όμως χρειαστείς βοήθεια,θα μου το πεις,εντάξει;"Χαμογέλασε."Εντάξει,θα σου το πω""Το υπόσχεσαι;""Το υπόσχομαι,άντε φύγε τώρα""Καληνύχτα".
Τον συγκίνησε η επιμονή του.Αισθανόταν καλύτερα που του μίλησε.Άνοιξε το παράθυρο και επιτάχυνε.
"Jus Divinum"
H τηλεόραση έπαιζε χωρίς ήχο.Σε όλα τα κανάλια,τα δελτία ειδήσεων είχαν το ίδιο θέμα.Μετά από εκείνη τη μέρα,τη μέρα που κανείς δεν ξέρει αν συνέβη πραγματικά,οι επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα έγιναν καθημερινό φαινόμενο.Τρεις δημοσιογράφοι λιντσαρίστηκαν,φορτηγάκια με τηλεοπτικό εξοπλισμό κάηκαν,γραφεία εφημερίδων ισοπεδώθηκαν.Ο Μαντάς παρακολουθούσε απαθής.Δίπλα του ο πιο στενός συνεργάτης του,Στέλιος Βούρος.Λίγο πιο πίσω ο γιός του Άλκης,απορροφημένος στο tablet του.
Ο Βούρος έσβησε το τσιγάρο με μίσος."Μπορείς να μου πεις τι γίνεται;".Ο Μαντάς ξεφύσηξε βαριεστημένα."Δεν έχω ιδέα""Δε μπορεί να μην ξέρει κανείς τίποτα""Κανένας"".Τι θα κάνουμε;".Ο Μαντάς άναψε τσιγάρο και άλλαξε κανάλι."Η κατάσταση είναι πολύ περίεργη.Δύο πιθανότητες υπάρχουν.Κάποιος από το εσωτερικό θέλει να κάνει παιχνίδι μόνος του,παρακάμπτοντας το συμβούλιο.Δε μπορώ να φανταστώ ποιος μπορεί να είναι,κανένας απ'το συμβούλιο πάντως.Κάποιος καινούργιος παίκτης;Θα τον ξέραμε.
Η δεύτερη πιθανότητα είναι κάποιος από το εξωτερικό.Δεν υπάρχει καμία πληροφορία που να το επιβεβαιώνει.Οι Αμερικανοί λένε πως δεν ξέρουν τίποτα.Είναι πολύ ήρεμοι και αυτό με αγχώνει περισσότερο.Το ότι δεν έχει εκδοθεί ούτε μια ταξιδιωτική οδηγία είναι πολύ ύποπτο""Λες να κρύβονται αυτοί από πίσω;""Δεν ξέρω.Μίλησα με τον πρέσβη.Μου είπε πως δεν έχουν τίποτα και πως αν μάθουν κάτι,θα μας ενημερώσουν αμέσως.Μου φάνηκε ειλικρινής".
"Οι δικοί μας εδώ δεν βρήκαν τίποτα.Μίλησες με τον υπουργό;""Ναι.Μην περιμένεις τίποτα απ'αυτόν,είναι άχρηστος.Δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια.Προσέλαβα μια ειδική ομάδα εδώ και 15 μέρες.Έχουν ήδη ξεκινήσει έρευνες,ξεσκονίζουν το συμβούλιο".Ο Βούρος ταράχτηκε,κοίταξε γύρω του καχύποπτα."Είσαι σίγουρος πως είναι ασφαλές το σπίτι;""Ήταν το πρώτο μέρος που έψαξαν.Μην ανησυχείς,μιλάμε ελεύθερα.Πιστεύω σε 20 μέρες να έχουμε κάποια στοιχεία.Πάντως όποιος και να είναι ο εχθρός,δεν μπορώ να τον καταλάβω.Τι θέλει,γιατί και πως;Δε καταλαβαίνω πως ωφελείται από αυτό το χάος.Αυτό πρέπει να μάθουμε και μάλιστα γρήγορα,είναι πιο σημαντικό κι απ'τη ταυτότητα του".
Γιατί;""Γιατί τον εχθρό που δεν μπορείς να τον καταλάβεις,δεν μπορείς να τον νικήσεις""Είδες τις δημοσκοπήσεις;""Όχι,έχουν κάτι ενδιαφέρον;""Τίποτα,τα πράγματα είναι πιο ρευστά από ποτέ.Σε μια απ'αυτές υπάρχει ερώτηση και για τον μασκοφόρο".Ο Μαντάς συνοφρυώθηκε."Και;".Ο Βούρος δίστασε να απαντήσει."Οι περισσότερες απαντήσεις είναι θετικές""Κανόνισε να μην δημοσιευτεί.Και να μην υπάρξει αναλόγο ερώτημα σε καμία μελλοντική δημοσκόπηση""Εντάξει.Αλλά..""Αλλά τι;".Ο τόνος της φωνής του πέταγε σπινθήρες θυμού.
"Είναι πολύ δημοφιλής.Δε φαντάζεσαι τι λένε γι'αυτόν στο internet""Αν το internet μπορούσε ν'αλλάξει τα πράγματα,τώρα θα ζούσαμε στον παράδεισο επί της γης.Μην το παίρνεις στα σοβαρά""Ναι,αλλά κάτι πρέπει να γίνει.Η αποχή αυξάνεται,στις επόμενες εκλογές -όποτε και αν γίνουν- η κατάσταση θα είναι οριακή""Σ'αυτό έχεις δίκιο.Πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα""Γιατί δεν κατεβαίνεις υποψήφιος;".Γύρισαν έκπληκτοι προς τα πίσω.Ο γιός του Μαντά άφησε το tablet και τους χαμογέλασε.
"Τι είπες;""Γιατί δεν κατεβαίνεις υποψήφιος στις επόμενες εκλογές να τελειώνουμε;Γιατί να ξοδεύουμε χρόνο και χρήματα,αφού έτσι κι αλλιώς εμείς κάνουμε κουμάντο""Έλεγα να κατεβάσω εσένα.Έχεις φωτογένεια και δεν κομπλάρεις μπροστά στις κάμερες,όπως ο αδερφός σου""Με τιμά η πρόταση σου,αλλά δεν ενδιαφέρομαι.Θα επιμείνω,κατέβα εσύ ή η μαμά.Κατέβασε το Γιώργο κι ας κομπλάρει.Κατέβασε τον κηπουρό ή τον σκύλο.Τι σημασία έχει,αφού είναι δικό μας το θέατρο,βάζουμε όποιον ηθοποιό θέλουμε"
"Δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι""Το παιχνίδι είναι βαρετό,έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουν τι γίνεται.Ας τελειώνουμε με την υποκρισία""η πολιτική είναι πιο περιπλόκη απ'όσο νομίζεις,πόσες φορές πρέπει να σου το πω;""Μου το έχεις πει αρκετές,δεν έχω όρεξη για τις διαλέξεις σου,φεύγω.Καληνύχτα Στέλιο""Καληνύχτα Άλκη".Ο Μαντάς είχε κοκκινήσει απ'τα νεύρα του.Γέμισε το ποτήρι μέχρι τη μέση,ήπιε δύο γουλιές και κάθισε.Το βλέμμα του άχνιζε.
"Θοδωρή είσαι εντάξει;""Έντάξει είμαι".Άναψε τσιγάρο,για μερικά δευτερόλεπτα ήταν αλλού."άνθρωποι σαν τον γιό μου,δεν καταλαβαίνουν τη πραγματικότητα.Νομίζουν πως όλα είναι εύκολα,τα πάντα είναι ιδιοκτησία μας και με ένα τηλεφώνημα,μπορείς να έχεις ό,τι θέλεις.Δε ξέρει πόσο κοστίζει ένα τέτοιο τηλεφώνημα.Δε ξέρει πόσο ακριβή είναι η εξουσία""Είναι μικρός ακόμα,θα μάθει.Άσε τον Άλκη και πες μου τι σκέφτεσαι".
"Για άλλη μια φορά έχεις δίκιο.Η αποχή είναι τεράστιο πρόβλημα.Το ιδανικό θα ήταν μην γίνουν εκλογές.Ο κόσμος έχει ξεθαρρέψει,ποιος ξέρει τι θα κάνουν αν ακούσουν για εκλογές.Απ'την άλλη,αυτή κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια,δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα.Με κάθε καινούργιο νομοσχέδιο φυλλοροεί.Οι βουλευτές φοβούνται,δεν ενδιαφέρονται ούτε για την επανεκλογή τους πλέον.Χρειαζόμαστε κάτι δραστικό".Έγειρε μπροστά στο τραπέζι,έψαχνε τις λέξεις μέσα στους φόβους του."Πριν από λίγο καιρό,είχαμε επανάσταση χωρίς επανάστατες,τώρα θέλουμε έναν επαναστάτη χωρίς επανάσταση""Δηλαδή;"
"Ο τύραννος πεθαίνει και η κυριαρχία του τελειώνει,ο μάρτυρας πεθαίνει και η κυριαρχία του αρχίζει""Δε καταλαβαίνω""Κάποιος πρέπει να πεθάνει,για να εξευμενιστεί ο κόσμος.Θα του φορτώσουμε όσο περισσότερες αμαρτίες γίνεται.Και μετά πρέπει να βρούμε κάποιον ήρωα,να τον προβάλουμε αρκετά ώστε να τον λατρέψουν και στο ζενίθ της δημοτικότητας του,να τον σταυρώσουμε.Δεν χρειάζεται ν'αναστηθεί,η θυσία του θα είναι αρκετή για να τους κάνει να πιστέψουν πάλι.
Πρέπει να βρούμε τον καινούργιο προφήτη""Ποιος θα δεχτεί να κάνει κάτι τέτοιο;""Κανείς.Μα δεν θα το ξέρει.Στέλιο πρόσεξε με.Μέχρι να τελειώσει η ομάδα μου την ερέυνα,δεν θα κάνουμε τίποτα.Μετά θα συνεδριάσει το συμβούλιο.Θα διαλέξουμε τον νέο μεσσία και θα προγραμματιστούν όλες οι λεπτομέρειες""Ακραίο μου ακούγεται,αλλά ίσως πιάσει.Πρέπει όμως να κερδίσουμε χρόνο,δεν ξέρω αν θα προλάβουμε""Το ξέρω και αυτό είναι το πιο δύσκολο.Άστους να εκτονωθούν,η αστυνομία θα κάνει τα στραβά μάτια.Δύο τρεις δημοσιογράφοι και βουλευτές στο νοσοκομείο είναι μικρή απώλεια.Αλλά μέχρι εκεί. Δε γίνεται να τους κόψεις το ψωμί,τον λόγο και το κεφάλι ταυτόχρονα.Πέρα από την εκτόνωση,πρέπει να τους δώσουμε και κάτι άλλο,κάτι να ελπίζουν""Τι θα κάνουμε με τον Τύπο;Τα στελέχη έχουν αρχίσει και γκρινιάζουν""Τίποτα απόλυτως.Μας βολεύει να συγκεντρώσουν τα πυρά πάνω τους""Σκεφτόμουν μήπως πρέπει να αλλάξουμε τακτική.Να βγουν μερικά σκάνδαλα στη φόρα,να έχουμε περισσότερα εξιλαστήρια θύματα""Σε καμία περίπτωση.Μη ταράζεις τα θολά νερά και τα ηλίθια μυαλά,δεν ξέρεις τι τέρατα θα αναδυθούν από μέσα τους.Όσο υπάρχει αυτός ο τρελός με τη μάσκα,δεν πρέπει να κάνουμε βιαστικές κινήσεις.Όχι,ο αποδιοπομπαίος τράγος θα είναι ένας.Αυτός θα ανοίξει τον δρόμο για την κάθαρση και την λύτρωση".
Ο συνεργάτης του αποχώρησε μετά από λίγο.Βγήκε στον κήπο για το τελευταίο τσιγάρο.Όλες του οι σκέψεις και οι ανάσες ανηφόρες.
"Δεν θυμάμαι τ'όνομα της,έχω αρχίσει και ξεχνάω τη μορφή της.
Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το πως μ'έκανε να νιώθω.Όλα μου τα συναισθήματα και οι σκέψεις τα βάφτισε εκείνη.Λες και ο κόσμος δημιουργήθηκε απ'την ηχώ της,τα πάντα γεννήθηκαν από το άγγιγμα της σκιάς της.
Ψάχνω να την βρω,να την ακολουθήσω.
Είμαι παγιδευμένος
σ'ένα μέρος ανάμεσα στο όνειρο
τον εφιάλτη
και την πραγματικότητα
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο θα ξεφύγω
αν πρέπει να μπω ή να βγω.
Δεν ξέρω αν ο εαυτός μου είναι η φυλακή
ή η έξοδος.
Τριγυρνάω σαν αδέσποτο,
σε μια πόλη χτισμένη από φόβο
σύγχιση και ομίχλη.
Δε κοιτάζω γύρω μου,
αν τα κοιτάς πολύ ωρά στα μάτια,τα τέρατα παίρνουν τη μορφή σου.
Ψάχνω,
στα γκέτο του μυαλού μου,
στα σύνορα των αναμνήσεων,
στην απαγορευμένη ζώνη μεταξύ φαντασίας και αλήθειας.
Για μια λέξη της,ένα θρόισμα των ρούχων της,μια ανάσα φως από τα μαλλιά της.
Είναι σαν γάτα,φεύγει μακρυά όταν την πλησιάζω.
Περιμένω,δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Με τις αισθήσεις σαν πόρτες μισάνοιχτες.Θα το καταλάβω όταν έρχεται.Η άσφαλτος θ'ανθίσει στο πέρασμα της,οι καθρέφτες θα παραμιλάνε μεθυσμένοι.
Δεν θυμάμαι το βλέμμα της,αλλά η φωνή της κυλάει μες τις φλέβες μου.Και αυτός ο κόσμος είναι μια τροχιά γύρω απ'το όνομα της.."
