"Burning In Water,Drowning In Flames"
Όταν περιμένεις κάτι συγκεκριμένο να συμβεί,ο χρόνος παίζει μαζί σου.Τα όρια είχαν σβήσει στο μυαλό του Λάγιου.Από τη μέρα που αποφάσισε να περνάει όλα του τα απογεύματα,κάτω απ'το σπίτι της Σακελλαρίδη,το σώμα του είχε παραιτηθεί.Ήταν μονίμως πιασμένος,το στόμα του χωματερή καφείνης και νικοτίνης.Δεν ήθελε να ξαναμπεί σε αυτοκίνητο.Κοίταξε την ώρα.Είχαν περάσει 40 λεπτά,αλλά έμοιαζαν με ώρες.
Στις 10 μέρες παρακολούθησης δεν είχε συμβεί τίποτα.Πέταγε τον ελεύθερο χρόνο του στα σκουπίδια.Σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια απ'τον Πηγαδίτη,αλλά γρήγορα αναθεώρησε.Τα διλήμματα είχαν γίνει ένα ενοχλητικό μελίσσι στ'αυτιά του,ο εγκέφαλος του σάκος του μποξ για τις χειρότερες σκέψεις.Μήπως τον είχε δει κάποιος;Μήπως κινδύνευε;Έτριψε το πρόσωπο του,ήταν 4 μέρες αξύριστος.Ξανακοίταξε την ώρα.
Δε θα καθόταν άλλο,βαρέθηκε να κάνει τον ναυαγό στο Χαιδάρι.Θα ξεκουραζόταν και θα επέστρεφε την Δευτέρα.Έβγαλε το πακέτο απ'την τσέπη,ήταν άδειο.Βγήκε απ'το αυτοκίνητο και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε προς το περίπτερο.Άναψε τσιγάρο και πήρε μια βαθιά ανάσα.Ο καπνός κατέβασε ταχύτητα στον οργανισμό του.
Άνοιξε τα μάτια.Η ζεστασιά της ζάλης ξεθύμανε γρήγορα όταν είδε το μαύρο φορτηγάκι να περνάει δίπλα απ'το αυτοκίνητο του.Μπήκε μέσα και περίμενε.Μετά από 5 λεπτά ξαναπέρασε.Σημείωσε την πινακίδα και έβαλε μπροστά.Την επόμενη μέρα έφυγε νωρίς απ'το γραφείο.Αυτός που θα συναντούσε είχε αργήσει.Πρώην Εσωτερικών Υποθέσεων,νυν ΕΥΠ.Του χρωστούσε μια δύο χάρες.
Ο Καρτάλης χρειαζόταν ανορθόδοξες μεθόδους ανάκρισης,αλλά δεν μπορούσε να λερώσει τα χέρια του,δεν άντεχε.Ο Λάγιος δεν είχε πρόβλημα.Δύο χρόνια μετά,είχε έρθει η στιγμή να εξαργυρώσει την βοήθεια του.Ο Καρτάλης εμφανίστηκε με ένα τέταρτο καθυστέρηση.Ο Λάγιος τον αντιπαθούσε,τον εκνεύριζαν η φωνή και η υπερκινητικότητα του.
"Άργησες""Είχε κίνηση""Τι θα πάρεις;""Τίποτα,δεν θα κάτσω πολύ".Κοίταζε συνεχώς γύρω του."Λοιπόν;""Λοιπόν τι;""Κοίταξες τους αριθμούς που σου έδωσα;""Τους κοίταξα""Και;".Έριξε μια τελευταία ματιά στο χώρο,έμοιαζε με τεντωμένο ελατήριο,λίγο πριν σπάσει."Που τους βρήκες αυτούς τους αριθμούς;""Τι σε νοιάζει;""Απάντησε μου""Είναι ο βασικός υπόπτος στην τελευταία μου υπόθεση,γιατί ρωτάς;" "Έπρεπε να το ψάξεις κι άλλο""Το έψαξα όσο μπορούσα,αν είχα βρει κάτι.δεν θα σε χρειαζόμουνα.Χρήστο,κόψε τις μαλακίες και πες μου τι συμβαίνει"Το αυτοκίνητο που ψάχνεις δεν υπάρχει,είναι φάντασμα.Κανείς δεν ξέρει ποιοι τα χρησιμοποιούν,μόνο δύο τρία υψηλόβαθμα στελέχη.Είναι δέκα συνολικά τα οχήματα φαντάσματα.Δεν ασχολείσαι με αυτά τα αυτοκίνητα,κάνεις πως δεν τα είδες.Δε ξέρω ποια είναι είναι η υπόθεση που δουλεύεις και πόσο σοβαρή είναι,αλλά αν είναι μπλεγμένο αυτό το μαύρο φορτηγάκι,παράτα τη.Πάρε άδεια,αρρώστησε,ζήτα μετάθεση.
Κάνε ο,τιδήποτε,αλλά παράτα τη".Ήταν σειρά του Λάγιου να τον κοιτάξει καχύποπτα.Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πιστέψει."Κανονικά δεν έπρεπε να έρθω,ήταν μεγάλο ρίσκο.Έπρεπε όμως να σε προειδοποίησω.Με βοήθησες στο παρελθόν και δεν το ξεχνάω.Θάψε την υπόθεση πριν σε θάψει αυτή.Μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο".Ούτε η μουσική,ούτε η νικοτίνη ξέπλεναν την απογοήτευση.Μόνο αν έβρισκε τον Καρτάλη και τον έσπαγε στο ξύλο θα ηρεμούσε.
Το τηλέφωνο διέκοψε την τέταρτη χορογραφία ξυλοδαρμού στο μυαλό του.Ήταν ο Πηγαδίτης,θα τον περίμενε στο γνωστό στέκι.Το μπαρ ήταν μισογεμάτο.Δεν ήθελε να πιει.Ο Πηγαδίτης είχε διάθεση για κουβέντα,φλυαρούσε ασταμάτητα.Για τη κοπέλα που του γνώρισε η ξαδέρφη του,για το ταξίδι που σχεδίαζε,για το νέο του υπολογιστή.
Κάποια στιγμή κατάλαβε πως μιλούσε μόνος του."Τι έχεις ;""Τίποτα,κουρασμένος είμαι""Λέγε ρε μαλάκα,τι είναι;Προβλήματα με τη Σοφία;""Αυτή τη περίοδο δεν έχουμε κανένα πρόβλημα""Μπράβο,πως κι έτσι;""Έχει πάει για 10 μέρες σε μια φίλη της στην Εύβοια""Α,τόσο καλά""Καλύτερα από ποτέ""Μάλλον σου λείπει και δεν θέλεις να το παραδεχτείς""Ναι κύριε Γιάλομ,έχετε δίκιο,αυτό είναι""Αλέξη,ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα σου;Το πιο σοβαρό ανάμεσα στα δεκάδες που έχεις;Δεν θέλεις ο κόσμος να ξέρει πως έχεις και μια ευαίσθητη πλευρά,είσαι πολύ εγωιστής για να το παραδεχτείς"
. "Είστε πάντα τόσο ακριβής στις διαγνώσεις σας κύριε Μπουκάι;""Σταμάτα το δούλεμα ρε'συ,αφού ξερεις ότι έχω δίκιο.Δεν έχω;""Όχι,αλλά μ'αρέσει να σε ακούω να λες βλακείες.Η σιγουριά σου είναι ξεκαρδιστική".Ο Πηγαδίτης άλλαξε θέμα,χωρίς αποτέλεσμα.Ο Λάγιος γινόταν όλο και πιο λακωνικός.Δεν είχε αγγίξει τη μπύρα του.Αναρωτήθηκε ποιον Λάγιο είχε απέναντι του,ποιον από όλους.
Η σιωπηλή,μαζεμένη εκδοχή τον τρόμαζε περισσότερο απ'αυτήν που είχε δει πριν από μερικά βράδια."Κοντεύει Φλεβάρης και δεν μου έχεις δείξει τις φωτογραφίες απ'τις διακοπές σου""Που τις θυμήθηκες;Ούτε ξέρω που είναι""Δεν τις τύπωσες;""Όχι.Στη μηχανή της Σοφίας πρέπει να είναι.Κάποια στιγμή..""Δεν πέρασες καλά;Μου είπες πως ήταν ωραία""Καλά ήταν""Αλλά;".
Ήπιε μια μεγάλη γουλιά και κοίταξε τον συνεργάτη του."Οι διακοπές είναι ωραίες όταν είσαι με κάποιον μαζί.Με τη Σοφία,εδώ και πολύ καιρό,μπορεί να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και χρόνο,αλλά δεν είμαστε μαζί.Δε φταίει κάτι συγκεκριμένο,είναι πολύ καλή κοπέλα,απλά δεν ταιριάζουμε.Τους πρώτους μήνες νόμιζα πως θα τα καταφέρναμε,πως όλα θα πηγαίναν καλά.Δεν είχαμε πολλά κοινά.Νόμιζα πως ήταν καλό αυτό,ότι θα το ξεπερνούσαμε.Πως όταν μοιράζεσαι την μοναξιά σου με κάποιον άλλο,το βάρος γίνεται μισό.Όταν όμως,το μόνο κοινό που έχετε είναι η μοναξιά,τίποτα δεν μπορεί να κάνει την διαφορά.
Το βάρος γίνεται διπλάσιο,γιατί κουβαλάς και τη μοναξιά του άλλου.Δεν μοιράζεται,δεν λιγοστεύει,πολλαπλασιάζεται.Θέλω να χωρίσω,αλλά δεν βρίσκω την κατάλληλη στιγμή.Δεν θέλω να είμαι άδικος,υπήρχαν και ωραίες στιγμές.Δεν είναι αρκετές όμως για να κρύψουν την αλήθεια.Πως αυτή η σχέση είναι ένα one night stand που κράτησε δύο χρόνια".
"Αλέξη,κλαίνε οι χήρες,κλαίνε και οι παντρεμένες έχουμε καταντήσει.Έχεις μια χαρά κοπέλα και γκρινιάζεις.Και'γω δεν μπορώ να βρω μια που θα βγει δεύτερη φορά μαζί μου""Δε φταιες εσύ ρε Γιαννάκη,η φύση φταίει.Με τέτοια μούρη δε γαμάς ούτε με πραξικόπημα""Χέσε μας ρε Λάγιε,διακοπές πήγες και κλαίγεσαι.Δηλαδή τι καλύτερο θα μπορούσες να κάνεις;Να χωρίσεις και να πας μόνος σου;""Όχι,να έχω κερδίσει το τζόκερ και να μην ήμουν εδώ τώρα""Δεν μου είχες πει ότι παίζεις""Μόνο όταν έχει μεγάλα τζακποτ.Παίζω μια στο τόσο.Ή θα τα πάρουμε χοντρά ή δεν θα κερδίσουμε ποτέ,ο,τιδήποτε άλλο είναι ημίμετρο.Τον Αύγουστο είχαν μαζευτεί 15 εκατομμύρια,το θυμάμαι ακόμα.Έσκισα το τελευταίο δελτίο,πήρα το σακ βουαγιάζ και έφυγα για το λιμάνι.Νόμιζα πως θα τη γλύτωνα".
"Και τι θα έκανες αν κέρδιζες;"Τι δεν θα έκανα θες να πεις""Δεν θα πήγαινες στη Σίφνο με τη Σοφία;""Θα πήγαινα και μη σου πω,ότι θα πέρναγα και καλά,καλύτερα από ό,τι πέρασα""Γιατί;""Γιατί θα σχεδίαζα τις επόμενες,τις πραγματικές διακοπές μου".Ήπιε λίγη μπύρα,άναψε τσιγάρο και πλησίασε πιο κοντά στο τραπέζι."Θα διάλεγα ένα τροπικό μέρος για να ξεχειμωνιάσω.Όσο πιο μακρυά γίνεται,αλλά να μην έχει πολύ κόσμο.Θα αγόραζα την κατάλληλη γκαρνταρόμπα και μετά θα έψαχνα την ιδανική παρέα.Ύστερα από εξαντλητικές οντισιόν,θα κατέληγα σε 4 καλλονές,με αναλογίες πορνοστάρ και I.Q. σοκοφρέτας.Θα ήμουν όλη μέρα στη θάλασσα,ο μισός στη σκιά και ο υπόλοιπος στη θάλασσα.
Η μια θα μου κάνει μασάζ με τα χέρια και τα βυζιά της,η δεύτερη θα μου γεμίζει το ποτήρι και θα με ταίζει στο στόμα,ενώ οι άλλες δύο θα παλεύουν στην άμμο.Θα γελάνε με κάθε μου αστείο και θα χειροκροτούν τη κάθε μου ατάκα,με τα βυζιά τους φυσικά.Ξέρεις,απ'αυτές που ούτε στα όνειρα σου δεν μπορείς να δεις.Με κώλο τόσο σφιχτό που να κάνει το κάρβουνο διαμάντι.Και μουνί τόσο καυτό και υγρό,που να κάνει το διαμάντι στάχτες.
Το βράδυ θα έμενα σε μια σουίτα που ακόμη και το καζανάκι θα είχε σαμπάνια.Θα έκανα τα μαλλιά μου ράστα και θα επέστρεφα το καλοκαίρι,για να σε πάρω μαζί μου στο επόμενο ταξίδι""Να'σαι καλά ρε Αλέξη,σ'ευχαριστώ που με σκέφτεσαι""Μη το συζητάς,έχω αδυναμία στα παιδιά με ειδικές ανάγκες".Μετά από δύο τρία πειράγματα,ο Λάγιος επέστρεψε στη σιωπή του.Αν μπορούσε θα έκρυβε και την ανάσα του.
Ο Πηγαδίτης δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι."Ωραία γελάσαμε,πες μου τώρα τι συμβαίνει,τι πραγματικά συμβαίνει""Τίποτα σου είπα,κουρασμένος είμαι""Αλέξη μπορεί να μην γνωριζόμαστε πολύ καιρό,αλλά σε ξέρω καλύτερα από ό,τι νομίζεις.Πες μου τι έγινε".Δάγκωσε τα χείλη του και αναστέναξε.Δεν έπρεπε,αλλά ήθελε κάπου να τα πει.Δε του είπε για τον Καρτάλη και τα αυτοκίνητα φαντάσματα."Καλά,γιατί δεν μου είπες τίποτα;Υποτίθεται πως δουλεύουμε μαζί σ'αυτή την υπόθεση""Δεν θέλω να σε μπλέξω.Κακώς στα είπα,αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.Αν μου συμβεί κάτι,τουλάχιστον θα ξέρεις τι έχει γίνει".
Άδειασε το μπουκάλι και κοίταξε την ώρα στο κινητό."Θα κάτσεις κι άλλο;Εγώ νύσταξα""Ε,όχι,θα φύγουμε μαζί".Μέχρι το σπίτι του Πηγαδίτη,δεν αντάλλαξαν κουβέντα."Ρε μαλάκα,είσαι καλά;Συγγνώμη αν σε αναστάτωσα,αλλά μην αγχώνεσαι,δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι.Κανείς δε ξέρει για σένα""Καλά είμαι,απλά σκεφτόμουν""Δεν ήξερα πως μπορείς και μάλιστα μόνος σου.Τι σκεφτόσουν;""Πως θα υπάρχει κάποιος τρόπος να μάθουμε ποιοι είναι τα φαντάσματα""Γιάννη,ξέχασε το,ξέχασε τα όλα,ο,τιδήποτε κι αν άκουσες απόψε.Πες πως ήμουν μεθυσμένος και παραληρούσα""Αλέξη,ακόμη κι ο Superman χρειάζεται βοήθεια μερικές φορές"Ναι,αλλά εσύ δεν είσαι ο Batman,ούτε καν ο Robin.Πήγαινε σπίτι και μην ανησυχείς""Καλά.Αν όμως χρειαστείς βοήθεια,θα μου το πεις,εντάξει;"Χαμογέλασε."Εντάξει,θα σου το πω""Το υπόσχεσαι;""Το υπόσχομαι,άντε φύγε τώρα""Καληνύχτα".
Τον συγκίνησε η επιμονή του.Αισθανόταν καλύτερα που του μίλησε.Άνοιξε το παράθυρο και επιτάχυνε.
Στις 10 μέρες παρακολούθησης δεν είχε συμβεί τίποτα.Πέταγε τον ελεύθερο χρόνο του στα σκουπίδια.Σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια απ'τον Πηγαδίτη,αλλά γρήγορα αναθεώρησε.Τα διλήμματα είχαν γίνει ένα ενοχλητικό μελίσσι στ'αυτιά του,ο εγκέφαλος του σάκος του μποξ για τις χειρότερες σκέψεις.Μήπως τον είχε δει κάποιος;Μήπως κινδύνευε;Έτριψε το πρόσωπο του,ήταν 4 μέρες αξύριστος.Ξανακοίταξε την ώρα.
Δε θα καθόταν άλλο,βαρέθηκε να κάνει τον ναυαγό στο Χαιδάρι.Θα ξεκουραζόταν και θα επέστρεφε την Δευτέρα.Έβγαλε το πακέτο απ'την τσέπη,ήταν άδειο.Βγήκε απ'το αυτοκίνητο και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε προς το περίπτερο.Άναψε τσιγάρο και πήρε μια βαθιά ανάσα.Ο καπνός κατέβασε ταχύτητα στον οργανισμό του.
Άνοιξε τα μάτια.Η ζεστασιά της ζάλης ξεθύμανε γρήγορα όταν είδε το μαύρο φορτηγάκι να περνάει δίπλα απ'το αυτοκίνητο του.Μπήκε μέσα και περίμενε.Μετά από 5 λεπτά ξαναπέρασε.Σημείωσε την πινακίδα και έβαλε μπροστά.Την επόμενη μέρα έφυγε νωρίς απ'το γραφείο.Αυτός που θα συναντούσε είχε αργήσει.Πρώην Εσωτερικών Υποθέσεων,νυν ΕΥΠ.Του χρωστούσε μια δύο χάρες.
Ο Καρτάλης χρειαζόταν ανορθόδοξες μεθόδους ανάκρισης,αλλά δεν μπορούσε να λερώσει τα χέρια του,δεν άντεχε.Ο Λάγιος δεν είχε πρόβλημα.Δύο χρόνια μετά,είχε έρθει η στιγμή να εξαργυρώσει την βοήθεια του.Ο Καρτάλης εμφανίστηκε με ένα τέταρτο καθυστέρηση.Ο Λάγιος τον αντιπαθούσε,τον εκνεύριζαν η φωνή και η υπερκινητικότητα του.
"Άργησες""Είχε κίνηση""Τι θα πάρεις;""Τίποτα,δεν θα κάτσω πολύ".Κοίταζε συνεχώς γύρω του."Λοιπόν;""Λοιπόν τι;""Κοίταξες τους αριθμούς που σου έδωσα;""Τους κοίταξα""Και;".Έριξε μια τελευταία ματιά στο χώρο,έμοιαζε με τεντωμένο ελατήριο,λίγο πριν σπάσει."Που τους βρήκες αυτούς τους αριθμούς;""Τι σε νοιάζει;""Απάντησε μου""Είναι ο βασικός υπόπτος στην τελευταία μου υπόθεση,γιατί ρωτάς;" "Έπρεπε να το ψάξεις κι άλλο""Το έψαξα όσο μπορούσα,αν είχα βρει κάτι.δεν θα σε χρειαζόμουνα.Χρήστο,κόψε τις μαλακίες και πες μου τι συμβαίνει"Το αυτοκίνητο που ψάχνεις δεν υπάρχει,είναι φάντασμα.Κανείς δεν ξέρει ποιοι τα χρησιμοποιούν,μόνο δύο τρία υψηλόβαθμα στελέχη.Είναι δέκα συνολικά τα οχήματα φαντάσματα.Δεν ασχολείσαι με αυτά τα αυτοκίνητα,κάνεις πως δεν τα είδες.Δε ξέρω ποια είναι είναι η υπόθεση που δουλεύεις και πόσο σοβαρή είναι,αλλά αν είναι μπλεγμένο αυτό το μαύρο φορτηγάκι,παράτα τη.Πάρε άδεια,αρρώστησε,ζήτα μετάθεση.
Κάνε ο,τιδήποτε,αλλά παράτα τη".Ήταν σειρά του Λάγιου να τον κοιτάξει καχύποπτα.Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πιστέψει."Κανονικά δεν έπρεπε να έρθω,ήταν μεγάλο ρίσκο.Έπρεπε όμως να σε προειδοποίησω.Με βοήθησες στο παρελθόν και δεν το ξεχνάω.Θάψε την υπόθεση πριν σε θάψει αυτή.Μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο".Ούτε η μουσική,ούτε η νικοτίνη ξέπλεναν την απογοήτευση.Μόνο αν έβρισκε τον Καρτάλη και τον έσπαγε στο ξύλο θα ηρεμούσε.
Το τηλέφωνο διέκοψε την τέταρτη χορογραφία ξυλοδαρμού στο μυαλό του.Ήταν ο Πηγαδίτης,θα τον περίμενε στο γνωστό στέκι.Το μπαρ ήταν μισογεμάτο.Δεν ήθελε να πιει.Ο Πηγαδίτης είχε διάθεση για κουβέντα,φλυαρούσε ασταμάτητα.Για τη κοπέλα που του γνώρισε η ξαδέρφη του,για το ταξίδι που σχεδίαζε,για το νέο του υπολογιστή.
Κάποια στιγμή κατάλαβε πως μιλούσε μόνος του."Τι έχεις ;""Τίποτα,κουρασμένος είμαι""Λέγε ρε μαλάκα,τι είναι;Προβλήματα με τη Σοφία;""Αυτή τη περίοδο δεν έχουμε κανένα πρόβλημα""Μπράβο,πως κι έτσι;""Έχει πάει για 10 μέρες σε μια φίλη της στην Εύβοια""Α,τόσο καλά""Καλύτερα από ποτέ""Μάλλον σου λείπει και δεν θέλεις να το παραδεχτείς""Ναι κύριε Γιάλομ,έχετε δίκιο,αυτό είναι""Αλέξη,ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα σου;Το πιο σοβαρό ανάμεσα στα δεκάδες που έχεις;Δεν θέλεις ο κόσμος να ξέρει πως έχεις και μια ευαίσθητη πλευρά,είσαι πολύ εγωιστής για να το παραδεχτείς"
. "Είστε πάντα τόσο ακριβής στις διαγνώσεις σας κύριε Μπουκάι;""Σταμάτα το δούλεμα ρε'συ,αφού ξερεις ότι έχω δίκιο.Δεν έχω;""Όχι,αλλά μ'αρέσει να σε ακούω να λες βλακείες.Η σιγουριά σου είναι ξεκαρδιστική".Ο Πηγαδίτης άλλαξε θέμα,χωρίς αποτέλεσμα.Ο Λάγιος γινόταν όλο και πιο λακωνικός.Δεν είχε αγγίξει τη μπύρα του.Αναρωτήθηκε ποιον Λάγιο είχε απέναντι του,ποιον από όλους.
Η σιωπηλή,μαζεμένη εκδοχή τον τρόμαζε περισσότερο απ'αυτήν που είχε δει πριν από μερικά βράδια."Κοντεύει Φλεβάρης και δεν μου έχεις δείξει τις φωτογραφίες απ'τις διακοπές σου""Που τις θυμήθηκες;Ούτε ξέρω που είναι""Δεν τις τύπωσες;""Όχι.Στη μηχανή της Σοφίας πρέπει να είναι.Κάποια στιγμή..""Δεν πέρασες καλά;Μου είπες πως ήταν ωραία""Καλά ήταν""Αλλά;".
Ήπιε μια μεγάλη γουλιά και κοίταξε τον συνεργάτη του."Οι διακοπές είναι ωραίες όταν είσαι με κάποιον μαζί.Με τη Σοφία,εδώ και πολύ καιρό,μπορεί να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και χρόνο,αλλά δεν είμαστε μαζί.Δε φταίει κάτι συγκεκριμένο,είναι πολύ καλή κοπέλα,απλά δεν ταιριάζουμε.Τους πρώτους μήνες νόμιζα πως θα τα καταφέρναμε,πως όλα θα πηγαίναν καλά.Δεν είχαμε πολλά κοινά.Νόμιζα πως ήταν καλό αυτό,ότι θα το ξεπερνούσαμε.Πως όταν μοιράζεσαι την μοναξιά σου με κάποιον άλλο,το βάρος γίνεται μισό.Όταν όμως,το μόνο κοινό που έχετε είναι η μοναξιά,τίποτα δεν μπορεί να κάνει την διαφορά.
Το βάρος γίνεται διπλάσιο,γιατί κουβαλάς και τη μοναξιά του άλλου.Δεν μοιράζεται,δεν λιγοστεύει,πολλαπλασιάζεται.Θέλω να χωρίσω,αλλά δεν βρίσκω την κατάλληλη στιγμή.Δεν θέλω να είμαι άδικος,υπήρχαν και ωραίες στιγμές.Δεν είναι αρκετές όμως για να κρύψουν την αλήθεια.Πως αυτή η σχέση είναι ένα one night stand που κράτησε δύο χρόνια".
"Αλέξη,κλαίνε οι χήρες,κλαίνε και οι παντρεμένες έχουμε καταντήσει.Έχεις μια χαρά κοπέλα και γκρινιάζεις.Και'γω δεν μπορώ να βρω μια που θα βγει δεύτερη φορά μαζί μου""Δε φταιες εσύ ρε Γιαννάκη,η φύση φταίει.Με τέτοια μούρη δε γαμάς ούτε με πραξικόπημα""Χέσε μας ρε Λάγιε,διακοπές πήγες και κλαίγεσαι.Δηλαδή τι καλύτερο θα μπορούσες να κάνεις;Να χωρίσεις και να πας μόνος σου;""Όχι,να έχω κερδίσει το τζόκερ και να μην ήμουν εδώ τώρα""Δεν μου είχες πει ότι παίζεις""Μόνο όταν έχει μεγάλα τζακποτ.Παίζω μια στο τόσο.Ή θα τα πάρουμε χοντρά ή δεν θα κερδίσουμε ποτέ,ο,τιδήποτε άλλο είναι ημίμετρο.Τον Αύγουστο είχαν μαζευτεί 15 εκατομμύρια,το θυμάμαι ακόμα.Έσκισα το τελευταίο δελτίο,πήρα το σακ βουαγιάζ και έφυγα για το λιμάνι.Νόμιζα πως θα τη γλύτωνα".
"Και τι θα έκανες αν κέρδιζες;"Τι δεν θα έκανα θες να πεις""Δεν θα πήγαινες στη Σίφνο με τη Σοφία;""Θα πήγαινα και μη σου πω,ότι θα πέρναγα και καλά,καλύτερα από ό,τι πέρασα""Γιατί;""Γιατί θα σχεδίαζα τις επόμενες,τις πραγματικές διακοπές μου".Ήπιε λίγη μπύρα,άναψε τσιγάρο και πλησίασε πιο κοντά στο τραπέζι."Θα διάλεγα ένα τροπικό μέρος για να ξεχειμωνιάσω.Όσο πιο μακρυά γίνεται,αλλά να μην έχει πολύ κόσμο.Θα αγόραζα την κατάλληλη γκαρνταρόμπα και μετά θα έψαχνα την ιδανική παρέα.Ύστερα από εξαντλητικές οντισιόν,θα κατέληγα σε 4 καλλονές,με αναλογίες πορνοστάρ και I.Q. σοκοφρέτας.Θα ήμουν όλη μέρα στη θάλασσα,ο μισός στη σκιά και ο υπόλοιπος στη θάλασσα.
Η μια θα μου κάνει μασάζ με τα χέρια και τα βυζιά της,η δεύτερη θα μου γεμίζει το ποτήρι και θα με ταίζει στο στόμα,ενώ οι άλλες δύο θα παλεύουν στην άμμο.Θα γελάνε με κάθε μου αστείο και θα χειροκροτούν τη κάθε μου ατάκα,με τα βυζιά τους φυσικά.Ξέρεις,απ'αυτές που ούτε στα όνειρα σου δεν μπορείς να δεις.Με κώλο τόσο σφιχτό που να κάνει το κάρβουνο διαμάντι.Και μουνί τόσο καυτό και υγρό,που να κάνει το διαμάντι στάχτες.
Το βράδυ θα έμενα σε μια σουίτα που ακόμη και το καζανάκι θα είχε σαμπάνια.Θα έκανα τα μαλλιά μου ράστα και θα επέστρεφα το καλοκαίρι,για να σε πάρω μαζί μου στο επόμενο ταξίδι""Να'σαι καλά ρε Αλέξη,σ'ευχαριστώ που με σκέφτεσαι""Μη το συζητάς,έχω αδυναμία στα παιδιά με ειδικές ανάγκες".Μετά από δύο τρία πειράγματα,ο Λάγιος επέστρεψε στη σιωπή του.Αν μπορούσε θα έκρυβε και την ανάσα του.
Ο Πηγαδίτης δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι."Ωραία γελάσαμε,πες μου τώρα τι συμβαίνει,τι πραγματικά συμβαίνει""Τίποτα σου είπα,κουρασμένος είμαι""Αλέξη μπορεί να μην γνωριζόμαστε πολύ καιρό,αλλά σε ξέρω καλύτερα από ό,τι νομίζεις.Πες μου τι έγινε".Δάγκωσε τα χείλη του και αναστέναξε.Δεν έπρεπε,αλλά ήθελε κάπου να τα πει.Δε του είπε για τον Καρτάλη και τα αυτοκίνητα φαντάσματα."Καλά,γιατί δεν μου είπες τίποτα;Υποτίθεται πως δουλεύουμε μαζί σ'αυτή την υπόθεση""Δεν θέλω να σε μπλέξω.Κακώς στα είπα,αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.Αν μου συμβεί κάτι,τουλάχιστον θα ξέρεις τι έχει γίνει".
Άδειασε το μπουκάλι και κοίταξε την ώρα στο κινητό."Θα κάτσεις κι άλλο;Εγώ νύσταξα""Ε,όχι,θα φύγουμε μαζί".Μέχρι το σπίτι του Πηγαδίτη,δεν αντάλλαξαν κουβέντα."Ρε μαλάκα,είσαι καλά;Συγγνώμη αν σε αναστάτωσα,αλλά μην αγχώνεσαι,δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι.Κανείς δε ξέρει για σένα""Καλά είμαι,απλά σκεφτόμουν""Δεν ήξερα πως μπορείς και μάλιστα μόνος σου.Τι σκεφτόσουν;""Πως θα υπάρχει κάποιος τρόπος να μάθουμε ποιοι είναι τα φαντάσματα""Γιάννη,ξέχασε το,ξέχασε τα όλα,ο,τιδήποτε κι αν άκουσες απόψε.Πες πως ήμουν μεθυσμένος και παραληρούσα""Αλέξη,ακόμη κι ο Superman χρειάζεται βοήθεια μερικές φορές"Ναι,αλλά εσύ δεν είσαι ο Batman,ούτε καν ο Robin.Πήγαινε σπίτι και μην ανησυχείς""Καλά.Αν όμως χρειαστείς βοήθεια,θα μου το πεις,εντάξει;"Χαμογέλασε."Εντάξει,θα σου το πω""Το υπόσχεσαι;""Το υπόσχομαι,άντε φύγε τώρα""Καληνύχτα".
Τον συγκίνησε η επιμονή του.Αισθανόταν καλύτερα που του μίλησε.Άνοιξε το παράθυρο και επιτάχυνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου