Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Rustland Κεφάλαιο 36

                                 Ιντερλούδιο
                           "This Is My Design"
" Όταν αντιμετωπίζεις έναν τόσο μεγάλο αντίπαλο,ποτέ δεν επιτίθεσαι κατά μέτωπο.Τον ξεδοντιάζεις σιγά σιγά,του αφαιρείς ένα ένα τα όπλα του,χωρίς να το καταλάβει.Τα προνόμια,τα κεφάλαια,τη ψυχολογική βία,τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες.
                        Τον υπνωτίζεις βάζοντας έναν καθρέφτη μπροστά του,ώσπου σαγηνεύεται από το ίδιο του το είδωλο.Και όταν έρθει η ώρα,σπας τον καθρέφτη.Και τότε καταλαβαίνει πως είναι αδύναμος,ότι τον έχεις αφοπλίσει.Κάθεσαι πίσω και απολαμβάνεις τη στιγμή,γιατί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα.
                         Μετέτρεψες τον εχθρό σε μια σειρά από ντόμινο.Η στιγμή που το αντιλαμβάνεται είναι η αρχή της νίκης,πως ένα ένα απλό φύσημα θα τον γκρεμίσει.Βολέψου και απόλαυσε το θέαμα,καθώς κάποιοι άλλοι γκρεμίζουν το τέρας.Είναι μεγάλη πρόκληση τέτοιοι αντίπαλοι και μεγάλη ευχαρίστηση επίσης.
                          Τα κεφάλια του θηρίου είναι πολλά,μπορείς να πειραματιστείς πάνω τους.Να κάνεις κομμάτια την αριστοκρατία στη κορυφή της πυραμίδας.Τα νυστέρια γίνονται σύνεργα ζωγραφικής.Σχεδιάζεις,σβήνεις,χρωματίζεις,προσθέτεις και αφαιρείς.Η σάρκα είναι υποτιμημένο υλικό,τόσο εύπλαστο,τόσες δυνατότητες ανεκμετάλλευτες,ανεξερεύνητες.
                           Το αίμα κρύβει τόσα χρώματα,τόσες αποχρώσεις,αν μάθεις να το χρησιμοποιείς σωστά.Ο Κυνηγός ταξιδεύει μες τη νύχτα,χαράζει τις λεωφόρους σαν αστραπή,οι σταγόνες τις βροχές παίρνουν φωτιά στο πέρασμα του.Τα φώτα κάνουν το σκοτάδι του πιο δυνατό,ακονίζουν τα δόντια και τα νύχια του,η βία τον κάνει όλο και πιο αθώο.
                            Μικροσκοπικές κάμερες παντού στα ρούχα του,μου επιτρέπουν να βλέπω τα πάντα σε πρώτο πρόσωπο.Τις κινήσεις του,την ακρίβεια του.Μακάρι να είχε προχωρήσει κι άλλο η τεχνολογία,ώστε να μπορούσα να ήμουν επιβάτης στο σώμα του.
                             Να ένιωθα κάθε κίνηση,κάθε σκέψη.Να μπορούσα να καταλάβω όλα του τα μυστικά,την ένταση,να μπορούσα ν'αποκρυπτογραφήσω την δημιουργική του ευφυία.Καμία μάχη δεν κρατάει πολύ,κανένας δεν αντέχει πάνω από δύο χτυπήματα.Ξέρει που,πως και πότε να χτυπήσει,με τη πρώτη ματιά.Η καρδιά του θανάτου χτυπούσε δυνατά,όλο και πιιο γρήγορα,καθώς έσπαγε το στίλβωμα της ευτυχίας,την επίστρωση πολιτισμού και αρμονίας.
                             Λάξευε το μέλλον πάνω στην πανοπλία της ελίτ.Γκρέμιζε τα αόρατα τείχη από παραμορφωτικούς καθρέφτες.Έβαζε φωτιά στα πέπλα των αντανακλάσεων,έσκιζε την αυλαία αυτού του ηλίθιου θεάτρου και τώρα όλοι μπορούν να δουν πίσω από τη σκηνή.
                              Οι μάσκες θα λιώσουν μαζί με τα πρόσωπα,θα κολυμπήσουν μέσα στις στάχτες,θα καταστραφούν από τα ίδια τους τα φετίχ.Τα είδωλα,οι εικόνες και οι θεοί τους,θα ζωντανέψουν και θα τους πνίξουν μέσα στα σκατά τους,οι υπόνομοι θα γίνουν η κολυμπήθρα της κόλασης.
                               Οι μαριονέτες θα θάψουν αυτούς που κινούν τα νήματα μέσα στον εμετό τους,πριν ο βυθός καταπιεί αυτό το τρελάδικο.Ο νόμος της ζωής δεν είναι το μίσος του θανάτου,είναι ο θάνατος του μίσους.Αλλά για να πεθάνει το μίσος,θα πρέπει να πεθάνει και ο τελευταίος άνθρωπος.
                                Το φως δεν ξεπλένει το αίμα,κανένα όνειρο δε το κάνει.Χρειαζόμαστε το αίμα για να ξεπλύνει το φως,να σβήσει τη φωτιά,να εξαφανίσει την ψευδαίσθηση μεγαλείου.Την ψευδαίσθηση της ζωής".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου