Rustland Κεφάλαιο 37

              "Born On The Wrong Side Of Time"

 Είσαι το όνειρο που κόβεται στη μέση,Αυτό που δεν θα ξαναδείς ποτέ.Η απογοήτευση που νιώθεις μόλις ξυπνήσεις,κρατάει μια ζωή,η πικρή γεύση του απραγματοποίητου δεν φεύγει με τίποτα.Είσαι το ξυπνητήρι που χτυπάει,αυτό που παραλίγο να το σπάσεις πάλι.
                      Κάνεις τη δουλειά σου σιωπηλός και όταν ξεσπάς,όταν ουρλιάζεις και λες αυτό που πραγματικά θέλεις ,όταν προσπαθείς να ξυπνήσεις τον εαυτό σου και τους άλλους,κάποιος σε πετάει κάτω,σου κλέινει το στόμα.
                       Είσαι το πρωινό μποτιλιάρισμα.Χιλιάδες όνειρα,λέξεις,αναμνήσεις,ιδέες μέσα στο μυαλό σου.Κι όμως ποτέ και κανένα δεν θα φτάσει στο προορισμό του.Θα μείνεις εκεί,να τα βλέπεις να γερνάνε πριν από σένα,να σε στοιχειώνουν με τη σιωπή τους.
                         Είσαι η γκριμάτσα μέσα στο βαγόνι του μετρό.Παιδιά που φοβούνται να γελάσουν,σκλάβοι που νιώθουν γυμνοί χωρίς τις αλυσίδες τους,άστεγοι χωρίς τις φυλακές τους.Είσαι το απελπισμένο βλέμμα στο ρολόι.Κι άλλη μια ώρα κι άλλη μια υπερωρία κι άλλη μια μέρα.Δουλέυεις για να ζήσεις,για να μην κάθεσαι σπίτι και τρελαθείς.Μη κάνεις καμιά μαλακία και αυτοκτονήσεις,ή χειρότερα ξεσηκωθείς,ζητήσεις κάτι παραπάνω,καλύτερες συνθήκες σφαγής και βασανισμού,καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής.
                           Δουλεύεις ώστε να εξαντλήθεις,να πέσεις ξερός το βράδυ και να μην σκέφτεσαι τίποτα.Η δουλειά είναι θεραπεία,σε θεραπεύει από κάθε άγχος,τα ψυχολογικά και υπαρξιακά προβλήματα,τις περιττές σκέψεις και σε πληρώνει κιόλας,μην είσαι αχάριστος.
                            Είσαι το κουρασμένο βήμα στις σκάλες.Δεν έχεις κουράγιο ούτε να γδυθείς,πόσω μάλλον να φας.Το φαγητό δεν έχει γεύση,ούτε το τσιγάρο.Λίγο πριν νυχτώσει,νομίζεις πως τα χρώματα ξεθωριάζουν,οι γεύσεις,οι μυρωδιές,όλα χάνονται.Πέφτεις και κοιμάσαι στο απόλυτο κενό.
                             Είσαι το βαριεστημένο ζόμπι  μπροστά από την οθόνη.Χρειάζεσαι το κάψιμο για να αντέξεις.Η τηλεόραση και το internet είναι τα ηρεμηστικά και τα ναρκωτικά σου,τα υποκατάστα για τα υποκατάστατα που δεν έχεις.Κατανάλωσε τραγούδια,videos,ταινίες,σειρές,memes,κατανάλωσε ειδήσεις,blogs,παιχνίδια,φωτογραφίες.
                              Είναι τσάμπα ή έτσι νομίζεις.Η μιζέρια σου κοστίζει τις ζωές κάποιων άλλων,κάπου αλλού.Αλλά αφού δεν τους βλέπεις,δεν υπάρχουν.Απολαμβάνεις δωρέαν τα ψίχουλα,αρκεί να μείνεις μακρυά από το τραπέζι.Μην κοιτάς,μην απλώνεις το χέρι.
                               Σ'αυτό το φαγοπότι μπορείς να είσαι το προσωπικό ή μέρος του φαγητού,ποτέ συνδαιτημόνας.Κατανάλωσε λίγο internet ακόμα,η τσόντα είναι το επιδόρπιο,μια βιαστική μαλακία θα σου καλμάρει τα νεύρα,θα σε βοηθήσει να κοιμηθείς.
                                Είσαι ο λυγμός που προσπαθείς να καταπιείς στο σκοτάδι,ο κομματιασμένος ψίθυρος.Μη διαβάζεις τα παλιά μηνύματα,μην κοιτάζεις πάλι τις ίδιες φωτογραφίες.Όχι κι απόψε τα ίδια τραγούδια.Εκείνα που άκουγες στο λύκειο και ονειρευόσουν το μέλλον,εκείνα που προσπαθούσες να αντιγράψεις για να βρεις τον εαυτό σου και τη δική σου φωνή.
                                 Αυτά που ακούγατε μαζί,όταν την πρωτογνώρισες,σε εκείνη τη συναυλία,στα ταξίδια,τα βράδια στον ηλεκτρικό,όταν πήγαινες σπίτι της και κάθε βήμα πριν τη πόρτα της ήταν γιορτή.Είσαι ο δειλός που σκέφτεται συνέχεια το θάνατο,που φοβάται κάθε λεπτό που περνάει,κάθε μέρα που έρχεται.Σκέφτεσαι το θάνατο,μάλλον γιατί δεν έχεις τίποτα άλλο να περιμένεις από αυτή τη ζωή.
                                 Και που ξέρεις,μπορεί το τέλος να έχει ανατροπή.Μετά τους τίτλους μια ακόμα σκηνή,να προλογίζει το sequel.Φοβάσαι να κοιμηθείς,να μείνεις μόνος με τις σκέψεις σου.Σε κυνηγάνε σαν ζητιάνοι,δεν μπορείς να τρέξεις,ούτε να κρυφτείς.
                                  Πρέπει να τις σκοτώσεις πριν σε εκδικηθούν,πριν σε φάνε ζωντανό.Φοβάσαι να κλέισεις τα μάτια,μήπως ονειρευτείς κάτι όμορφο.Γιατί θα ξυπνήσεις πάλι στα μισά,γιατί οι εφιάλτες ξαγρυπνούν και δεν θέλουν ανταγωνισμό.
                                   Είναι ζηλόφθονοι θεοί και δεν ανέχονται άλλα είδωλα.Είσαι φοβισμένος και το μόνο που θέλεις είναι ν'ανταλλάξεις τους φόβους σου με κάτι καινούργιο.Γιατί έχεις κουραστεί να φοβάσαι τα ίδια πράγματα.Στριφογυρνάς στο κρεβάτι σαν αρνί στη σούβλα.Πνίγεσαι και ξυπνάς τρομοκρατημένος.
                                   Δεν μπορείς να κοιμηθείς,πάλι με δύο ώρες ύπνου θα πας στη δουλειά.Σε βλέπει ο Σίσυφος και γελάει,αισθάνεται καλύτερα.Είσαι ο Σπύρος,βρήκες δουλειά μετά από τέσσερα χρόνια.Σήμερα έκλεισες έναν μήνα εκεί.Και αναρωτιέσαι.Από πότε το όνομα σου έγινε συνώνυμο με το μαλάκας..