Κουκούλι από καθρέφτη

Πως βρέθηκε η ομορφιά αντιμέτωπη

με τόσο σκοτάδι ;

Έζρα Πάουντ

Μπαίνεις στο σπίτι.Σε κάθε καθρέφτη,σε κάθε επιφάνεια βλέπεις διαφορετική αντανάκλαση του εαυτού σου.Στον καθρέφτη του μπάνιου δεν βλέπεις τίποτα.Γίνεται σεισμός.Κοιτάζεις από το παράθυρο.Είσαι μέσα σε ένα κουκλόσπιτο που το κουβαλάει ένα τεράστιο παιδί.Πλησιάζει το πρόσωπο του στο παράθυρο.Στην αντανάκλαση μέσα στο μάτι του,διακρίνεις κάποιον πίσω σου.Γυρίζεις τρομαγμένος.

Το γιγάντιο παιδί κουνάει το σπίτι.Ετοιμάζεται να το βυθίσει στη μπανιέρα.Πηδάς στο νερό.Όσο βουλιάζεις,τόσο πιο ανάλαφρος νιώθεις,τόσο πιο βαθιά αναπνέεις,τόσο καλύτερα βλέπεις γύρω σου.Κλείνεις τα μάτια,νιώθεις το φως ν'αγκαλιάζει,πάνω και κάτω από τα βλέφαρα.Ανοίγεις τα μάτια και πλημμυρίζεις.

Βγαίνεις στην ακτή.Δε ξέρεις που βρίσκεσαι.Το τοπίο είναι ασπρόμαυρο.Τα νερά σχεδόν λευκά,η άμμος και τα βότσαλα μαύρα.Βρέχει κομμάτια  παζλ,προσπαθείς να τα ενώσεις.Δε βγάζεις άκρη.Είναι κομμάτια από καθρέφτη.Δε ξέρεις τι να κάνεις.Η θάλασσα αγριεύει.Ο ορίζοντας τσαλακώνει σαν χαρτί,οι διαστάσεις του κόσμου μικραίνουν.Πανικοβάλλεσαι.

Ένα κομμάτι σου πέφτει από τα χέρια.Μια δέσμη γαλάζιου φωτός χτυπάει τα μάτια σου.Γυρίζεις όλα τα κομμάτια ανάποδα.Ξεχειλίζουν χρώματα.Τα ενώνεις,όσο πιο γρήγορα μπορείς.Λίγο πριν η παραλία μετατραπεί σε μια μπάλα χαρτιού,πέφτεις μέσα στην εικόνα που έφτιαξες.

Βρίσκεσαι έξω από ένα διαμέρισμα.Ακούγεται φασαρία.Μπαίνεις μέσα.Βλέπεις όλες σου τις αντανακλάσεις να σε κοιτάζουν με έκπληξη,τους χάλασες το πάρτι.Σε βάζουν στη μέση,σε κατηγορούν,για το τι δεν έκανες,ώστε κάθε μια από αυτές να είχε γίνει η πραγματική εκδοχή του εαυτού σου.

Σε βάζουν να αποφασίσεις,ποιος ήθελες πραγματικά να γίνεις,ποια αντανάκλαση είναι η αντανάκλαση του ονείρου.Δε θέλεις να τους ακούς,δε θέλεις να ξέρεις.Όλα όσα έκανες και δεν έκανες,όλα σου τα λάθη χορεύουν γύρω σου,τερατώδεις σκιές που έχουν πάρει φωτιά ενώ σε καταπίνει αργά το πάτωμα.Δεν μπορείς ν'αναπνεύσεις.

Τα χέρια σου ψάχνουν απελπισμένα στις τσέπες,στα ρούχα για κάτι.Βρίσκεις ένα από τα κομμάτια παζλ.Το σφίγγεις με όλη σου τη δύναμη.Σου ματώνει τη παλάμη.Αγγίζεις το πάτωμα και το αίμα παγώνει τον χρόνο.Ρίχνεις τις σκιές κάτω,γίνονται θρύψαλα από πάγο.Οι αντανακλάσεις εξαφανίστηκαν.Μπαίνεις στο μπάνιο.Ξεπλένεις το αίμα και ρίχνεις νερό στο πρόσωπο σου. Σηκώνεις το βλέμμα.Ακούς θόρυβο.Βγαίνεις από το μπάνιο και βρίσκεσαι σε μια αίθουσα σινεμά.

Η ταινία στην οθόνη είναι η ζωή σου.Η αίθουσα είναι άδεια.Ή μήπως όχι;Το φιλμ καίγεται στη στιγμή που κλείνεις το τηλέφωνο.Κάποιος σηκώνεται και φεύγει.Τρέχεις και τον ακολουθείς.Τον πιάνεις στις σκάλες.Όσα ρούχα και να βγάλεις,υπάρχει άλλο ένα.Σου ξεφεύγει.Τον πιάνεις στο πάρκινγκ.Το πρόσωπο δεν φαίνεται.Χτυπάει το κινητό σου.Το βγάζεις από την τσέπη.Έχει ραγίσει η οθόνη.Ξεκολλάς ένα μεγάλο κομμάτι και το βάζεις στο πρόσωπο του αγνώστου.Το φως σε τυφλώνει.

Είσαι σπίτι,ξαπλωμένος στο πάτωμα.Το hangover σου μουδιάζει τα μάτια,ανακατεύεσαι.Κοιτάζεις γύρω σου.Σπασμένες κορνίζες.Ο πόνος ξυπνάει στο χέρι.Η παλάμη σου είναι πληγωμένη.Κοιτάζεις την ώρα.Τώρα θυμάσαι.Έχεις λιγότερο από μια ώρα να σταματήσεις κάποια να μπει στο αεροπλάνο.Τα σκαλιά είναι ντόμινο των αντανακλάσεων σου,σε κάθε βήμα σου,πέφτουν και σου σχηματίζουν τον δρόμο.

Φτάνεις στο αεροδρόμιο,βλέπεις διαφορετική αντανάκλαση να τρέχει δίπλα σου.Τη βρίσκεις,την πιάνεις από τα χέρια,προσπαθείς να της πάρεις το εισιτήριο.Δακρύζει,σε αγκαλιάζει και σου λέει να φύγεις.Μένεις εκεί,παγωμένος.Τη βλέπεις να απομακρύνεται,σε κοιτάζει δακρυσμένη.Ψάχνεις αντανακλαστικά τα ρούχα σου.Βγάζεις ένα τσαλακωμένο χαρτί.

Είναι ένας χάρτης με μια τρύπα κάπου στη μέση.Την έκανες με τσιγάρο.Προσπαθείς να καταλάβεις ποια χώρα είναι αυτή που λείπει.Βγάζεις το κινητό.Τρέχεις.Ξαφνικά καταλαβαίνεις.Δεν λείπει κάποιο παζλ,λείπει ολόκληρο το παζλ.Εσύ είσαι το κομμάτι που δεν είναι εκεί.

Γυρίζεις το χάρτη,πέφτει ένα ακόμα τσαλακωμένο χαρτί.Είναι η στιγμή που διασταυρώνονται όλες οι πιθανότητες,όλες σου οι αντανακλάσεις.Ξετυλίγεις το χαρτί.Τι θα κάνεις;Λίγο πριν τη μετωπική,πριν κάθε πεπρωμένο συγκρουστεί με τα υπόλοιπα,κάποια κάθεται στη θέση του αεροπλάνου.Βάζει τα γυαλιά ηλίου για να κρύψει τα δάκρυα της.Προσπαθεί να βολευτεί.Ένα τσαλακωμένο εισιτήριο προσγειώνεται στα χέρια της.Σηκώνει το κεφάλι.Χαμογελάει.Το ίδιο και η αντανάκλαση  σου στα γυαλιά της.