Previously On My 80's Craze
Το μυαλό μου βουλιάζει αργά στην χθεσινή νύχτα. Κάναμε έρωτα στη θάλασσα, ενώ τα ηχεία του αυτοκινήτου έπαιζαν τέρμα Pat Benatar. Η πιο ωραία νύχτα της ζωής μου. Αλλά όπως κάθε sequel που δεν σέβεται τον εαυτό του, ξεκινάμε ξενέρωτα.
Η βελούδινη ανάμνηση ξεθωριάζει, το hangover βρήκε τη πόρτα ανοιχτή, μπήκε και ποιος ξέρει πότε θα φύγει. Ανοίγω τα μάτια, ενοχλητικές φωνές. Που σκατά είμαι;
Βρίσκομαι σε αίθουσα δικαστηρίου. Όλοι με κοιτάνε, σαν να μπήκα Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία τρώγοντας πιτόγυρο. Είμαι ο κατηγορούμενος. Και αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι ο Μάκης κάνει το δικηγόρο μου.Και είναι ο πιο καλοντυμένος εδώ μέσα. Ποιος,ο Μάκης, που μέχρι την τρίτη λυκείου,του ψώνιζε ρούχα η μάνα του..
Κοιτάζω γύρω και μετά τα δικά μου ρούχα. Όλοι είμαστε κομπάρσοι σε ταινία του Τσάκωνα και ο Μάκης ντυμένος Miami Vice.Τέτοια διαφορά. Πάω να σηκωθώ, ο Μάκης με προλαβαίνει στο παρά ένα.
"Κάτσε κάτω ρε ηλίθιε, που πας;""Ρε Μάκη, τι κάνω εδώ;""Σοβαρά τώρα, δε θυμάσαι τίποτα;""Να μη σώσω να δω τον τρίτο κύκλο Stranger Things""Πλάκα μου κάνεις;""Σιγά ρε μαλάκα,τι έκανα πια;""Έσπασες τις βιτρίνες κάθε μαγαζιού, έκαψες δύο περίπτερα,έ δειρες τέσσερα άτομα, δύο αστυνομικούς, έκλεψες το περιπολικό και το έριξες στη θάλασσα""Έπαθα Hulk; Θα είχα πιει πολύ""Μισή μπύρα κουτάκι""Αφού το ξέρεις πως με πειράζουν!""Αυτό έχεις να πεις;""Θα είχα σοβαρό λόγο για να τα κάνω όλα αυτά""Τσακώθηκες με έναν στην πλατεία, προσπαθούσες να τον πείσεις πως το Master Of Puppets είναι ο καλύτερος δίσκος των Metallica""Και δεν είναι;""Όχι""ΤΙ; Το ξέρα πως είσαι ψιλoαδερφή, όπως όλοι οι Maidenαδες!""Ξέρεις γιατί δεν είναι; Γιατί δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα ρε ημίβλακα!".
Ξαφνικά,όλα τα κομμάτια του παζλ πέφτουν βροχή πάνω στο κεφάλι μου. Πως τη ξερίζωσα την πινακίδα με το ένα χέρι....
"Και τι κάνουμε τώρα ρε Μάκη;""Εσύ τίποτα, θα τα αφήσεις όλα πάνω μου""Τι λες ρε κατάκοιτε, πότε έγινες δικηγόρος;""Έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;""Και τι θα κάνεις;""Μην ανησυχείς, έχω δει όλους τους κύκλους House""Αυτός ήταν γιατρός ρε καμμένη γη!""Σκάσε, έχω δει και Suits. Μικρός έβλεπα και Matlock""Winston 25 σκληρό καπνίζω, μη το ξεχάσεις""Σταμάτα τη κλάψα""Άραγε είχαμε ηλεκτρική καρέκλα στην Ελλάδα του 80;""Η τελευταία εκτέλεση έγινε το 1972, σκάσε""Κατάλαβα, θα με γαμήσουν μέχρι θανάτου στη φυλακή""Όλα καλά θα πάνε""Πως ρε Μάκη,θα τους τυφλώσεις με το κουστούμι σου; Το οποίο γαμάει, που το βρήκες ρε λαδοπόντικα;""Δε σε χάλασε. Δεν είναι για σένα αυτά. Έχω εκτυπώσει το πτυχίο του θείου μου του δικηγόρου από τα Τρίκαλα. Λοιπόν, ξεκινάμε.Προσπάθησε να ακολουθείς τα βήματα μου.Και πάνω από όλα, μη πεις τίποτα για heavy metal.Είμαστε ακόμα σε μια εποχή, που όχλοι με τσουγκράνες και πυρσούς καίνε οτιδήποτε δεν έχει μπουζούκι""Άντε να δούμε".
Ο Μάκης απομακρύνεται. Ανεβαίνει για κατάθεση ένας αστυνομικός. Αόριστα οικείος.
Αν το βλέμμα του Μάκη ήταν γροθιά, τώρα θα ήμουν σε κώμα. Κάθομαι κάτω.Το όργανο συνεχίζει την κατάθεση."Και τι άλλο έκανε ο κατηγορούμενος το βράδυ της 27ης;""Οτη τον κοστάριζι έπιρνεν. Οτη εβρίσκε τα τρόγε! Λεφτά κιρίος μαζέβε.Κι άλλνα,που ντρέπομεν κύριε προύεδρε""Όπως;"" Βζιά!""Τι πράγμα;""Τες επιάνεν τες δεσπινήδες απτ'βζιά! Εγινε τέλος μέσα σι κίνην την πλατείαν μιγάλιν παραλυσίαν!""Ενίσταμαι κύριε πρόεδρε,το όργανο ψεύδεται ασυστόλως!""Γιατί;""Γιατί εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα,και κυρίως γιατί εκτιμώ τις καλλίπυγους δεσποινίδες και όχι τις καλλίμαστους".
Λίγο πριν ο πρόεδρος μου πετάξει το σφυρί στο κεφάλι, επεμβαίνει ο Μάκης, σαν τερματοφύλακας που βγάζει το πέναλτι πάνω στη γραμμή με το πόδι, λίγο πριν τη λήξη του αγώνα.
"Αξιότιμε κύριε πρόεδρε, επιτρέψτε μου. Επικαλούμαι την πίστη σας στη δικαιοσύνη, την υπομονή σας και την αγάπη σας προς το νόμο. Ο πελάτης μου έσφαλε και το ξέρει. Είμαι σίγουρος πως θα μετανιώνει για όλη του τη ζωή για αυτό που έκανε. Και πως δεν επιθυμεί τίποτα περισσότερο από το να επανορθώσει. Κύριε πρόεδρε, ο πελάτης μου μεγάλωσε στην επαρχία, οι γονείς του,τίμιοι βιοπαλαιστές, εργάζονταν σε δύο δουλειές για να τον μεγαλώσουν, αυτόν και τον μεγάλο του αδερφό.Η δόλια μάνα δεν είχε χρόνο για όλα και δυστυχώς, ο ένας της γιος δεν ανδροφέρνει και θέλει να γίνει μακιγιέρ και χορευτής, ενώ ο άλλος ακούει σατανικό χέβυ μέταλς""Εγώ είμαι ο χορευτής κύριε πρόεδρε!". Ο Μάκης δεν εκτίμησε τον αυτοσχεδιασμό μου, κάθομαι και δε μιλάω.
"Δυστυχώς κύριε πρόεδρε, συμβαίνει. Τίμιοι, σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι να δοκιμάζονται σκληρά. Κι όμως δε τα παράτησαν. Επέμειναν, έστειλαν το παιδί τους να σπουδάσει και ταυτόχρονα,να κάνει θεραπείες και να ξεπεράσει τας εφηβικάς εμμονάς και αυταπάτας. Γι'αυτό κύριε πρόεδρε, δεν σας ζητώ να κλείσετε τα μάτια και να μην εφαρμόσετε την καρδιά του νόμου. Σας ζητώ να κοιτάξετε στην καρδιά σας, να εφαρμόσετε το νόμο και να εξαντλήσετε την επιείκεια, την καλοσύνη και τη μεγαθυμία σας, σε ένα άρρωστο παιδί, ένα παιδί χρυσάφι, λίγο βλαμμένο, αλλά χωρίς ρανίδα κακίας στο σώμα του. Με κλονισμένη υγεία, ούτε τη θητεία του δε μπόρεσε να υπηρετήσει""Έκζεμα φλογιστικό των κάτω άκρων, κύριε πρόεδρε"Παρασύρθηκε λίγο από τη ζωή της πρωτεύουσας. Είναι έγκλημα να είσαι νέος, κυρίες και κύριοι;Σας ευχαριστώ".
Μουσικό Διάλειμμα
"Δε καταλαβαίνω τι συμβαίνει, γιατί βρεθήκαμε στη δεκαετία του 80. Και καλά εσύ, έχεις φετίχ αυτή την εποχή. Εγώ και η μικρή γιατί είμαστε εδώ μαζί σου;""Που θες να ξέρω;""Αυτό όμως που δε μπορώ να καταλάβω με τίποτα, είναι το εξής. Βρίσκεσαι 30+ χρόνια πίσω. Θα μπορούσες να κερδίζεις το ΠΡΟ ΠΟ μέχρι να γίνεις πιο πλούσιος κι από τον Γιάγκο Δράκο. Να εκμεταλλεύτεις τα πάντα,την τεχνολογία,την ιστορία,να γίνεις ο άρχοντας του σύμπαντος. Και'συ,το μόνο που κάνεις είναι να κυνηγάς την ίδια γυναίκα. Πως το κάνεις αυτό;"
Παίρνω το πακέτο από τη τσέπη του Μάκη, ανάβω τσιγάρο και φτιάχνω τα μαλλιά μου στον καθρέφτη."Because I'm a lover,not a fighter""Ρε άσε τις μαλακίες και λέγε!""Ζηλεύεις που το πνεύμα μου θα είναι για πάντα νέο""Η μαλακία σου δε θα γεράσει ποτέ!"Ζηλεύεις γιατί είσαι μαλάκας και δεν έχεις μαλλιά""Δε φταίω εγώ, είναι κληρονομικό!""Ποιο,η καράφλα ή η μαλακία;""Και τα δύο!".
Πετάμε μαζί το τσιγάρο. Ο Μάκης γυρίζει και με κοιτάζει."Περιμένω να μου πεις. Αν είναι να πεθάνω με τον καλύτερο μου φίλο,θ έλω να ξέρω το γιατί. Γιατί ταξιδέψαμε πίσω στο χρόνο, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά""Έχεις ταξιδέψει και με το Σπύρο στα 80s ή μαζί πάτε πιο πίσω""Λέγε ρε απόβλητο!". Βγάζω τα γυαλιά. Παίρνω δεύτερο τσιγάρο."Δε ξέρω γιατί είμαστε εδώ, δεν έχω ιδέα. Δε ξέρω γενικά τι συμβαίνει στη ζωή μου. Περνάω μια κρίση στη μέση της κρίσης μέσης ηλικίας. Ρε Μάκη, με ξέρεις. Έχω ισχυρές απόψεις που δεν συμφωνώ πάντα μαζί τους. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν όσο καλύτερα μπορούσαν, το οποίο σημαίνει πως μάζεψαν αρκετά λεφτά για να κάνω ψυχανάλυση και ν'ανακαλύψω μόνος μου τι έκαναν λάθος. Μικρός ήθελα να γίνω κιθαρίστας.Αλλά είμαι πολύ τεμπέλης για μουσικός.Μετά ήθελα να γίνω συγγραφέας. Αλλά είμαι πολύ τεμπέλης και για αυτό.
Δεν ήξερα ποιος είναι ο δρόμος μου, αν υπάρχει δικός μου δρόμος. Τελικά, όπως έχει γράψει και ο Σέρβος συγγραφέας Πάβιτς, ο άνθρωπος ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός του δρόμος.Είναι αυτός που φοβάται περισσότερο ν'ακολουθήσει""Όταν αρχίζεις τα αποφθέγματα, τότε είναι που ανησυχώ"
"Πάντα ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Ο σκηνοθέτης είναι ένας τεμπέλης που βάζει τους άλλους να δουλεύουν σκληρά για να δημιουργήσουν το όνειρο του. Θα μπορούσε κάποιος να πει, πως καρπώνεται την υπεραξία του ταλέντου και της πνευματικής εργασίας των συνεργατών του. Πως είναι κάνει συσσώρευση πνευματικού κεφαλαίου. Αλλά δεν είναι της παρούσης""Έπαθε τροχαίο το μυαλό σου, Ραφαηλίδη και Μαρξ γωνία;""Και τότε γνώρισα εκείνη. Φοβόμουν να τη πλησιάσω. Έβλεπα τη χυλόπιτα να έρχεται από μακρυά σαν τρένο. Είναι όμορφη, ντροπαλή, γλυκιά, σέξυ και με μεγάλη μυωπία. Όταν είμαι μαζί της, νιώθω πως είμαι στο σπίτι μου, εκεί που έπρεπε να είμαι,ε κεί που ανήκω,και ταυτόχρονα αισθάνομαι πως είμαι μακρυά, κάθε φορά σε διαφορετικό ταξίδι. Κάνει τα πάντα γύρω της πιο όμορφα, γλυκά, μεθυστικά. Όπου κι αν είναι κλέβει τη σκηνή, κάνει κάθε χώρο πιο όμορφο κι από όλα τα Όσκαρ Φωτογραφίας μαζί. Δυστυχώς κάποια κλισέ είναι αναπόφευκτα. Ήμουν ευτυχισμένος μαζί της. Δεν το κατάλαβα, γιατί δε το σκέφτηκα, είχα αφεθεί απόλυτα, σε αυτό το όνειρο.Την παραμελούσα, φέρθηκα εγωιστικά. Και έφυγε.Τότε κατάλαβα τι σήμαινε για μένα. Όταν ξύπναγα το πρωί δίπλα της, ήθελα να τραγουδήσω σαν πριγκίπισσα της Disney μετά από πολλαπλούς οργασμούς. Δεν με ένοιαζε αν είχα ταλέντο ή όχι.Αν γυρίζαμε το Αvatar ή στο σπίτι οι δύο μας με κινητό του 2009.
Αρκεί να ήταν εκεί, δίπλα μου, αυτό είχε σημασία, αυτό έδινε όλο το νόημα του κόσμου. Εκείνη είναι το καλύτερο σενάριο μου, το καλύτερο πλάνο, ο καλύτερος ρόλος, η ταινία της ζωής μου.Εκείνη είναι το αριστούργημα μου, όταν την κάνω να γελάει. Αυτό το χαμόγελο είναι όλα τα βραβεία και τα ρεκόρ μαζί. Χωρίς αυτήν..Τίποτα δεν έχει σημασία. Δε μπορώ να γράψω, να τραβήξω φωτογραφία, δε μπορώ καν να δω ταινία. Δεν ξέρω πως βρεθήκαμε εδώ, αλλά χωρίς εκείνη, δε με νοιάζει τίποτα, ούτε το να γυρίσω πίσω"
"Γιατί δε τα βάζεις αυτά σε ένα σενάριο και γράφεις όλο μαλακίες; Κάτι φιλμ νουάρ τρίτης εθνικής; Αφού δε θα γίνεις ποτέ Χαμμέτ ή Τσάντλερ""Ούτε στη κιθάρα δε μπορώ να γίνω Χάμμετ""Σοβαρά τώρα, αφού τέτοιος είσαι""Ναι Μάκη,θ έλω να γίνω χορευτής. Σου είπα ότι έχω δει τρεις φορές το Lalaland και έκλαψα σε όλες;""Το ξέρω και απορώ γιατί σε κάνω ακόμα παρέα"
Η μέρα σβήνει, η θάλασσα ραγίζει από το αίμα της δύσης. Στη μέση της φωτιάς, λίγο πριν το σκοτάδι, όλα μοιάζουν δυσοίωνα."Έχω καλά και κακά νέα.Τα κακά νέα είναι πως ο δαπίτης που έδειρες,την απήγαγε. Σε περιμένει σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο""Τα καλά νέα ποια είναι;""Πως σε αγαπάει".Ο Μάκης βάζει μπροστά.
"Είσαι έτοιμος; Θα τα καταφέρεις;""Γιατί, δε θα έρθεις μαζί μου;""Θα σε αφήσω εκεί και θα σε περιμένω""Δε θα με βοηθήσεις;""Όχι""Γιατί;""Because I'm a lover,not a fighter".Η Μερσεντές χάθηκε στη νύχτα.
To be continued....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου