Blonde (2022)

 

Το Blonde είναι βασανιστικά άνισο. Στο  μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του είναι απλά βασανιστικό. Το ότι βασίζεται στο βιβλίο της Τζόις Κάρολ Όουτς δικαιολογεί πολλά, όχι όμως τα πάντα. Γιατί σύμφωνα με την ίδια είναι μυθοπλασία. Δεν ξέρω αν η ταινία είναι στρατευμένη στο πνεύμα του metoo ή αν απλά ο σκηνοθέτης σχεδόν μισεί την ηρωίδα του. Σίγουρα η ζωή της Μονρόε ήταν δύσκολη, όμως στην προσπάθεια του να το δείξει, ο Αυστραλός σκηνοθέτης την υποβιβάζει σε μια καρικατούρα, ένα κοριτσάκι που δεν ξεπέρασε ποτέ τα daddy issues του.

Η σκηνή του στοματικού έρωτα είναι γελοία, όχι αστεία, γελοία. όπως και τα πλάνα με το έμβρυο. Οι σκηνές βιασμού δε συνέβησαν ποτέ. Η Όουτς δήλωσε πως αν και μυθοπλασία, η Μονρόε είχε πολύ χειρότερη ζωή. Ο σκηνοθέτης δε διευκρίνισε ποτέ τι συνέβη πραγματικά και τι όχι. Πρόκληση απλά για την πρόκληση; Ο Ντόμινικ, ο οποίος αν διάβασει κανείς δηλώσεις του, έχει πάρει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του, θα μπορούσε να παρουσίασει κάτι πολύ καλύτερο. Δυστυχώς η αλαζονεία του είναι μεγαλύτερη από το ταλέντο του. Η Μονρόε ήταν σίγουρα θύμα, θύμα της εικόνας της. Οι υπόλοιπες πλευρές της ζωής της, είτε παρουσιάζονται πολύ λίγο ή καθόλου. Δε γίνεται αναφορά στα μαθήματα υποκριτικής που έκανε, στην προσπάθεια της να ξεφύγει από το στερεότυπο της σέξυ ξανθιάς. Ούτε στο ότι ίδρυσε δικιά της εταιρεία παραγωγής, όταν έμαθε πως πληρώνεται πολύ λιγότερα από  συμπρωταγωνίστρια της.

Κάπου μέσα στα 166 λεπτά του Blonde  υπάρχει μια καλή ταινία. Αλλά δε θα τη δούμε ποτέ. H διάρκεια είναι σχεδόν τιμωρία προς το θεατή. Και είναι κρίμα, γιατί το φιλμ ίσως έχει την καλύτερη φωτογραφία του 2022. Οι εναλλαγές ασπρόμαυρου με χρώμα και του μεγέθους του καρέ είναι εξαιρετικές. Η ατμόσφαιρα κάποιες στιγμές είναι ανάμεσα σε Lynchικό όνειρο και horror. Εκτός από την αισθητική, χαραμίζονται οι ερμηνείες. Η de Armas είναι εξαιρετική, δυστυχώς το ασφυκτικό ύφος δεν την αφήνει ποτέ να λάμψει.

Ίσως αν το Blonde δεν ήταν η ιστορία για την Μονρόε, αλλά για κάποιο φανταστικό πρόσωπο, όλα τα κομμάτια του παζλ να ταίριαζαν και να μιλούσαμε για να ένα πολύ καλό θρίλερ. Αν θέλει κάποιος οπωσδήποτε να δει μια ταινία για εκείνη, ας προτιμήσει το My Week With Mairilyn.