"Silence Teaches You How to Sing"
"Κύριες και κύριοι,καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στη δεύτερη εκπομπή μας.Όλοι ζούμε κάτω απ'την ίδιο ήλιο,αλλά βλέπουμε διαφορετκούς ορίζοντες.Αύτο δεν κακό.Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιοι μας αναγκάζουν να κοιτάζουμε μόνο το δικό τους ορίζοντα και προσπαθούν να μας πείσουν,πως δεν υπάρχει άλλος.
Theme For A Faceless Man
Απόψε στα Μαθήματα Ελευθερίας θ'ασχοληθούμε με τους δημοσιογράφους.Η δημοσιογραφία είναι σαν την επανάσταση,αυτοί που την θέλουν δεν μπορούν και αυτοί που μπορούν δεν την θέλουν.Ας είμαστε ειλικρινείς,ελάχιστοι δημοσιογράφοι εξάσκησαν πραγματικά το επάγγελμα σ'αυτήν τη χώρα.
Τα τελευταία χρόνια όμως,τα όρια της χυδαιότητας έχουν ξεπεραστεί.Η προπαγάνδα έχει γίνει εμετική.Η τέχνη ν'αναδεικνύεις στους άλλους,ότι έχουν την ίδια γνώμη με σένα,δεν είναι πια τέχνη.Δεν έχει φαντασία ή στυλ,ούτε καν πλάκα.Η πολιτική είναι μια θεατρική σκηνή.Όταν οι υποβολείς ακούγονται πιο δυνατά απ'τους ηθοποιούς,κάτι δεν πάει καλά.
Οι σημερινοί ηθοποιοί δεν μιλάνε,απλά ανοιγοκλείνουν το στόμα τους.Δεν κουνιούνται,αν δεν τους κινήσουν τα νήματα.Η ωμή πραγματικότητα είναι αυτή:Τόσο οι πολιτικοί,όσο και οι δημοσιογράφοι είναι κούκλες εγγαστρίμυθου.Τα κωλοδάχτυλα των αφεντικών τους,είναι τόσο βαθιά μέσα τους,που δεν μπορούν να πάρουν ούτε ανάσα από μόνοι τους.
Γι'αυτό και όλα τα προβλήματα της σύγχρονης δημοσιογραφίας,θα μιλήσουμε με τους δύο εκλεκτούς καλεσμένους μου.Δύο από τους πιο αντιπαθείς και μισητούς πλασιέ αυτής της πόλης,γιατί το να τους αποκαλέσω δημοσιογράφους,θα είναι προσβολή στην ηλιθιότητα.Κυρίες και κύριοι,μαζί μας είναι ο Γιάννης Παπαλεξάνδρου και ο Τάκης Αλεξόπουλος".
Η κάμερα γυρίζει.Είναι δεμένοι και φιμωμένοι.Τα γυαλιά του Αλεξόπουλου είναι ραγισμένα.Ο απρόσωπος βγάζει το μπαλάκι απ'το στόμα του Παπαλεξάνδρου."Δε ξέρω τι προσπαθείς να πετύχεις,αλλά να ξέρεις πως δεν θα τα καταφέρεις,δε με τρομάζεις".Προσπαθούσε να φανεί ψύχραιμος,όμως τα μάτια του τον πρόδιδαν.
Χαίρομαι Γιάννη,γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.Τα πράγματα είναι απλά.Το μόνο που θέλω από σένα,είναι να πεις την αλήθεια" "Ποια αλήθεια;Δε καταλαβαίνω""Την αλήθεια Γιάννη,αυτή που δεν λες ποτέ στους τηλεθεατές και τους αναγνώστες σου""Πάντα την αλήθεια λέω και γράφω,γι'αυτό ενοχλείται και τόσος κόσμος""Δε ξεκινάμε καλά Γιάννη.Ακουσέ με,οι εντολές που εκτελείς,δεν είναι η αλήθεια.Η αλήθεια είναι αυτά που δεν λες ποτέ,αυτά που τα συζητάς μόνο με τ'αφεντικά και τους φίλους σου.
Όπως τότε,που παραδέχθηκες πως αποκρύψατε στοιχεία για την τότε κυβέρνηση,στοιχεία που θα την έριχναν και ίσως ν'αλλάζαν τη πορεία των πραγμάτων""'Επρεπε να το κάνουμε,βάλαμε το εθνικό συμφέρον πάνω απ'την δημοσιογραφία""Μα αν σε ενδιέφερε το εθνικό συμφέρον,θα έπρεπε να πείτε την αλήθεια.Εκτός αν εθνικό συμφέρον εννοείς το συμφέρον των εργοδοτών σου"
"Ίσως κάναμε λάθος,αλλά τότε μας φάνηκε ως η μόνη επιλογή.Δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει νάπολογηθώ σε σένα""Γιατί είμαι ο εργοδότης σου""Τι;""Εγώ και οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας συντηρούμε την εφημεριδά και το κανάλι που εργάζεσαι,με τους φόρους μας.Επιχειρήσεις που θα έπρεπε να έχουν κλείσει εδώ και χρόνια,χρεοκοπημένες μέχρι το μεδούλι.Ας όψεται όμως το εθνικό συμφέρον..Αλλά για μια φορά.έτσι για αλλαγή,θα κάνεις κάτι για τους πραγματικούς εργοδότες σου,θα τους πεις την αλήθεια
Για το ποιος είσαι και το τι πραγματικά κάνεις.Εδώ,μπροστά στη κάμερα θα αναφέρεις όλα τα ψέματα που έχεις πει και έχεις γράφει.Κυρίως όμως,θα μας πεις όλα όσα δεν έγραψες και όλα όσα δεν είπες.Έχεις μια και μοναδική ευκαιρία.Αν πεις την αλήθεια,έχεις τον λόγο μου πως θα σε αφήσω ελεύθερο.Πες την αλήθεια και η αλήθεια θα σε απελευθερώσει".
Σιωπή.Ο Παπαλεξάνδρου δεν φαίνεται να το σκέφτηκε,ούτε για μια στιγμή."Δε πρόκειται να σου πω τίποτα,όσο κι αν με απειλήσεις.Εδώ και 30 χρόνια λέω και γράφω την απόψη μου ελεύθερα,ποτέ και κανένας δεν μου έχει υπαγορέψει το τι θα πω.
Η δουλειά μου μιλάει από μόνη της.30 χρόνια συνεργάζομαι με τα μεγαλύτερα κανάλια και εφημερίδες,30 χρόνια βρίσκομαι στη κορυφή γιατί ο κόσμος μ'επειλέγει.Ο κόσμος που με βλέπει στην τηλεόραση,με ακούει στο ραδιόφωνο και που αγοράζει τις εφημερίδες που αρθρογραφώ.Αυτή είναι η αλήθεια και αυτό δεν πρόκειται ν'αλλάξει,επειδή είμαι δεμένος και με απειλεί κάποιος που κρύβεται πίσω από μια μάσκα.Ο μόνος που προσπάθησε να μου επιβληθεί είσαι εσύ".
Ο απρόσωπος χειροκρότησε απαλά."Μπράβο Γιάννη,εξαιρετική ερμηνεία,είχες χρόνια να παίξεις έτσι.Να ήσουν και τόσο παθιασμένος και με τη δουλειά σου,καλά θα ήταν.Γιατί αν είσαι δημοσιογράφος,θύμισε μου την τελευταία σου επιτυχία.Τη μεγάλη αποκάλυψεη,το φοβερό ρεπορτάζ που έκανε αίσθηση,που άλλαξε κάτι,που ωφέλησε το σύνολο,κάποιον άλλον τέλος πάντων,εκτός από τα αφεντικά σου.Μέχρι να θυμηθείς,ας δούμε αυτό".
Σήκωσε το χέρι του,κράταγε ένα μικρό τηλεκοντρόλ.Η οθόνη χωρίστηκε σε πολλά μικρά κομμάτια.Ίδια λογική,όπως με τον Πανάρετο,κρυφές λήψεις.Συνομιλίες του Παπαλεξάνδρου στο τηλέφωνο,συσκέψεις στο κανάλι και την εφημερίδα.Ο κόσμος έβλεπε πως φτιαχνόντουσαν οι ειδήσεις και δεν του άρεσε το θέαμα.
Ήταν σαν να βλέπεις κινηματογραφικό συνεργείο,που αποφάσιζε τι θα γυρίσει,τι θα κοπεί στο μοντάζ και τι θα κρατήσει.Η πραγματικότητα ήταν απλώς το σκηνικό,ο φόντος,όλα τα υπόλοιπα ήταν ψεύτικα.Προτελευταίο βίντεο,ο Παπαλεξάνδρου στο γραφείο του μεγαλομετόχου του καναλιού.Δέχεται εντολές για το ύφος που θα πρέπει να έχουν οι ειδήσεις,μέσα στην εβδομάδα.Για τους καλεσμένους,τις ερωτήσεις και τη τακτική που θα ακολουθήσουν οι σχολιαστές και η παρουσιάστρια.
Στο τελευταίο βίντεο,βρίσκεται σε ένα εξοχικό.Τα άλλα δύο πρόσωπα είναι γνωστοί πολιτικοί.Συζητάνε,αστειεύονται μεταξύ τους.Για υποθέσεις διαφθοράς που δεν προβλήθηκαν ποτέ και πουθενά.Οι πολιτικοί τον ευχαριστούν για την υπερπροβολή που είχαν από τον σταθμό που εργάζεται.
Τον ρωτάνε για τα μελλοντικά σχέδια των εργοδοτών του.Εκείνος τους λέει να κάνουν υπομονή.Η κουβέντα γίνεται ανάλαφρη,γεμάτη από σεξιστικά αστεία.Για γυναίκες βουλευτές,παρουσιάστριες,δημοσιογράφους.Χαχανίζουν σαν μισομεθυσμένοι έφηβοι.
Η οθόνη καθαρίζει.Ο Παπαλεξάνδρου είναι νευρικός."Λοιπόν Γιάννη,τι έχεις να πεις για όλα αυτά;Σίγουρα,δεν είναι τα highlights της καριέρας σου,αλλά ένα μικρό ποτ πουρί των τελευταίων σου επιτυχιών.Κάποιο σχόλιο;""Τα μισά είναι μοντάζ,δεν ήμουν εγώ αυτός.Τα έκοψες και τα έραψες όπως ήθελες,τα συγχαρητήρια μου στους τεχνικούς σου.Όσο για το τελευατίο βίντεο,είμαι στο εξοχικό ενός φίλου μου,εκτός δουλειάς,έχουμε πιεί λίγο παραπάνω και κάνουμε πλάκα.Σιγά το ντοκουμέντο,δεν αποδεικνύει τίποτα"
"Πρώτον,το γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν έχει μονταριστεί τίποτα.Ξέρετε από μοντάζ στο κανάλι που εργάζεσαι,έχετε αλλοιώσει πολλά βίντεο κατά καιρούς.Δεύτερον,στο τελευταίο βίντεο αποδεικνύονται όλα,γιατί είσαι ο εαυτός σου.Χαλαρός και άνετος να πεις την αλήθεια.Όσο για την κορυφή στην οποία βρίσκεσαι,εδώ και 30 χρόνια,άσε με να σου πω μια μικρή διδακτική ιστορία:
Μια φορά και έναν καιρό,ήταν μια γαλοπούλα και συζητούσε με έναν ταύρο."Θα'θελα πάρα πολύ να φτάσω στη κορυφή του δέντρου",αναστέναξε η γαλοπούλα,"αλλά δυστυχώς δεν έχω τη δύναμη"."Τότε γιατί δε τρως λίγο από τα σκατά μου;"απάντησε ο ταύρος "είναι γεμάτα από θρεπτικές ουσίες".
Η γαλοπούλα δοκίμασε από τα σκατά και συνειδητοποίησε ότι απέκτησε αρκετή δύναμη για να φτάσει το πρώτο κλαδί.Την επόμενη αφού έφαγε λίγη ακόμα κοπριά,έφτασε το δεύτερο κλαδί.Σύντομα,έφτασε με περηφάνεια στη κορυφή του δέντρου.Γρήγορα όμως έγινε αντιληπτή από έναν αγρότη που πυροβόλησε τη γαλοπούλα,ρίχνοντας την από το δέντρο.Ηθικό δίδαγμα:Τα σκατά μπορούν να σε οδηγήσουν στη κορυφή,αλλά δε θα σε κρατήσουν εκεί.
Για τελευταία φορά λοιπόν,θα πεις την αλήθεια;""Δεν έχω να πω τίποτα,δεν πρόκειται να μ'εκβιάσεις,ούτε να με τρομοκ...".Η σφαίρα έβαλε μια για πάντα,τελεία στην φλυαρία του.Το αίμα κάλυψε τον Αλεξόπουλο που βρισκόταν δίπλα του.Τον έπιασε ταχυπαλμία,πνιγόταν.Κόκκινες κηλίδες παντού στα ραγισμένα του γυαλιά,έβλεπε τα πάντα μέσα από έναν αιμάτινο ιστό.
Ο απρόσωπος κλώτσησε τον Παπαλεξάνδρου,η καρέκλα έφυγε με δύναμη προς τα πίσω,εκτός πλάνου.Έκρυψε το όπλο και αφαίρεσε το μπαλάκι από το στόμα του Αλεξόπουλου.Είχε χλωμιάσει.Ίδρωνε συνέχεια,σαν να προσπαθούσε να συνέλθει από κρίση άσθματος."Λοιπόν Τάκη,ο συνάδελφος σου ήταν ξεροκέφαλος.Εσύ όμως μου φαίνεσαι πιο έξυπνος.Λοιπόν,τι λες;Θα μας πεις την αλήθεια;"
Ο Αλεξόπουλος πάλευε να δαμάσει την ανάσα του.Τα φώτα τον ζάλιζαν,ήθελε τόσο πολύ να λιποθυμήσει.Ο απρόσωπος έβγαλε ένα μαντήλι και του σκούπισε τον ιδρώτα."Καταλαβαίνω,αγχώθηκες.Τα έχουν αυτά οι ζωντανές εκπομπές,το ξέρεις καλύτερα από μένα.Μέχρι να αποφασίσεις,ας ας δούμε ένα μικρό βίντεο".
Τα βίντεο του Αλεξόπουλου ήταν διαφορετικά.Σε αντίθεση με τον Παπαλεξάνρου,που ήταν απλά ένας υπάλληλος,ο Αλεξόπουλος ήταν το δεξί χέρι του εργοδότη του.Έκλεινε συμφωνίες για το αφεντικό του,συναντούσε σε καθημερινή βάση τραπεζίτες,εφοπλιστές,υπουργούς.Έσπαγε τις απεργίες των συναδέλφων του,τόσο στην εφημερίδα όσο και στους σταθμούς.
Πολλές φορές,τους απέλυε ο ίδιος.Διατάζει τους μπράβους που τον συνοδεύουν,να χτυπήσουν έναν απεργό που τον βρίζει.Τον αφήνουν λιπόθυμο στο πεζοδρόμιο,ενώ εκείνος παρακολουθεί ατάραχος.Στο τελευταίο βίντεο,βρίσκεται στην αίθουσα σύνταξης του καναλιού,παρακολουθεί επεισόδια στο κέντρο.Αγανακτεί με την αστυνομία που είναι τόσο ελαστική."Μα γιατί δεν επεμβαίνουν,τι περιμένουν;Είναι αυτή εικόνα ευρωπαικής πρωτεύουσας,σύγχρονης δυτικής χώρας;Μα τι κάνουν τα ΜΑΤ;Γαμήστε τους,γαμήστε τους επιτέλους!Δεν είναι κατάσταση αυτή!"
Πετάει ένα πλαστικό ποτήρι γεμάτο νερό κάτω.Γυρίζει τη πλάτη στην οθόνη και κατευθύνεται προς το γραφείο του.Μουρμουρίζει ακόμα,η κάμερα κάνει ζουμ."Αι στο διάλο,δε πρόκειται ν'αλλάξει τίποτα σ'αυτό το μπουρδέλο,γαμημένα ζώα.."Κλείνει τη πόρτα με δύναμη.Ο Αλεξόπουλος παρακολουθεί έντρομος τον εαυτό του.Η κάμερα τον πλησιάζει.Η ανάσα του είναι κανονική,συνεχίζει να ιδρώνει αφύσικα.
"Λοιπόν Τάκη,μιας και είσαι άνθρωπος των επιχειρήσεων,δηλαδή άνθρωπος των πράξεων,από σένα περιμένω άμεσες απαντήσεις.Θα μας πεις την αλήθεια;".Κοίταζε κάτω,σαν αδιάβαστος μαθητής που τον σήκωσε ο δάσκαλος."Υπόσχεσαι πως θα με αφήσεις να φύγω;""Φυσικά.Πες την αλήθεια και αυτή θα σε απελευθερώσει""Εντάξει,εντάξει,θα σου πω την αλήθεια."Χρειάστηκε μερικές ανάσες ακόμα,για να δώσει φόρα στα λόγια του."Στα μέσα που εργάζομαι ο βασικός μας σκοπός είναι να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα μας.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει,είναι χαζός,εθελοτυφλεί.Θα υπερασπιστώ το συμφέρον μου,μέχρι τέλους.Οποιοσδήποτε στη θέση μου,το ίδιο θα έκανε.Όλα στη ζωή έχουν να κάνουν με τη δύναμη,όσο ο κόσμος δεν μας αντιστέκεται,δεν κάνει κάτι,θα συνεχίσουμε μέχρι να τα πάρουμε όλα.Διάλεξα από νωρίς την πλευρά των νικητών και δε το μετάνιωσα.Ζω ακριβώς τη ζωή που θέλω.
Αυτή είναι η αλήθεια.Μεταμφιέζουμε τις ιδέες και τα συμφέροντα μας σε ειδήσεις,σε κριτική και τα πουλάμε στο κόσμο.Τον κρατάμε διαιρεμένο,διχασμένο.Μιλάμε για το καλό της κοινωνίας,όταν εννοούμε το καλό της τάξης μας.Είναι όπως το είχε γράψει ο Λεμπέσης,ο αστός δημιούργησε το δημοκρατικό κράτος για να τον υπηρετήσει και όχι το αντίθετο.Για την κρατική υποστήριξη των συμφερόντων του και την κρατική απουσία από τις ιδιωτικές του υποθέσεις.
Όλοι αυτοί που φωνάζουν,που μας βρίζουν,που μας κατηγορούν,είναι υποκριτές.Ανίκανες μετριότητες,που μόνο όταν μαζεύονται και γίνονται κοπάδι,όχλος,μόνο τότε αισθάνονται λίγο καλύτερα.Κρύβουν την αποτυχημένη τους φύση μέσα στο πλήθος.Ορίστε λοιπόν,αυτή είναι η αλήθεια,αυτό δεν ήθελες ν'ακούσεις;Το μόνο που με νοιάζει είναι ο εαυτός μου ,να βγάζω λεφτά και να περνάω καλά.Να κερδίζω όσο περισσότερα γίνεται και να φορολογούμαι όσο λιγότερο γίνεται.
Να αυξάνονται τα κέρδη του Καρατζά,για να αυξάνονται και τα δικά μου.Είμαι ο ρουφιάνος του,ο χαφιές του,ο άνθρωπος των τραπεζών.Και τι θα κάνετε γιάυτό,εκτός απ΄το να γκρινιάζετε στο internet;"
Ο απρόσωπος επιβράβευσε τον Αλεξόπουλο με ένα αργό και ειρωνικό χειρόκρότημα.Γύρισε προς την κάμερα."Κυρίες και κύριοι,μόλις παρακολουθήσατε κάτι εξαιρετικά σπάνιο,έναν δημοσιογράφο να λέει την αλήθεια.Τάκη σ'ευχαριστούμε για την ειλικρίνεια σου.Μια ερώτηση μόνο:Τι επιπτώσεις πιστεύεις πως θα έχει η εξομολόγηση σου,σε σένα και την οικογένεια σου;""Καμία απολύτως.Αν έμαθα κάτι από την τηλεόραση,είναι πως ο κόσμος ξεχνάει πολύ γρήγορα.Ίσως μάλιστα αυτή η ιστορία να μου βγει σε καλό.
Μόλις μ΄άφήσεις να φύγω,το πρώτο πράγμα που θα κάνω,είναι να κλείσω εισιτήρια για το εξωτερικό.Θα πάω ένα ταξίδι για να ηρεμήσω.Και μετά θα φύγω μόνιμα,Λονδίνο ή Χονγκ Κονγκ.Μακρυά απάυτή τη κωλοχώρα,τη σιχάθηκα.Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ,επιμένει να ζει στο προηγούμενο αιώνα."
"Πολύ ωραία όλα αυτά,αλλά τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα σε αφήσω να φύγεις;""Τι;Εσύ...Εσύ το είπες,το υποσχέθηκες!Πριν από λίγο,σε άκουσε όλη η Ελλάδα!""Ε και;""Όχι,δε μπορείς να το κάνεις αυτό,το υποσχέθηκες,ότι αν πω την αλήθεια,θα με αφήσεις να φύγω,έδωσες τον λόγο σου!""Και επειδή είπες για μια φορά στη ζωή σου την αλήθεια,τι θέλεις,να σου δώσουμε και Νόμπελ;""Όχι,όχι,το υποσχέθηκες,δε μπορείς να το κάνεις αυτό,είπες πως θα με αφήσεις να φύγω,το υποσχέθηκες,ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ,ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ,ΑΣ..".
Ο απρόσωπος τον φίμωσε.Είχε κοκκινήσει από τις βουβές κραυγές,ακουγόταν σαν ζώο που ήξερε πως θα το σκοτώσουν."Σου είπα ψέματα,πως σου φαίνεται αυτό;Σ'ενοχλεί τώρα που παίζεται η ζωή σου;Δεν είναι και πολύ ωραία,όταν βρίσκεσαι απέναντι από τις κάνες,ε;
Ξέρεις τι μ'ενοχλεί πιο πολύ σε λακέδες σαν εσένα;Ενώ παίζετε βρώμικα,θέλετε οι αντίπαλοι σας να τηρούν το fair play για να σας κερδίσουν.Να σας νικήσουν με σφεντόνες ενώ εσείς έχετε πυρηνικά.Μόνο έτσι θα είναι ηθικά ανώτεροι από σας.Αφού λένε πως είναι δίκαιοι,ας μας νικήσουν τίμια.
Εγώ όμως δεν είμαι ένας απ'αυτούς,που παρακαλάνε να τους καλέσετε στις εκπομπές σας.Όχι.Εγώ θα σε νικήσω γιατί μπορώ και θέλω να παίξω πιο βρώμικα από σένα.Γιατί μόνο οι οπλισμένοι προφήτες πετυχαίνουν τον στόχο τους".Ο Σπύρος ανατρίχιασε ολόκληρος στο άκουσμα της τελευταίας φράσης.Ο απρόσωπος τράβηξε το σακάκι του,έβγαλε κάτι και το σήκωσε ψηλά.
"Θυμάσαι εκείνο το βράδυ με τα επεισόδια;Με αυτό το γκλομπ,ένας ΜΑΤατζής έστειλε δύο άτομα στο νοσοκομείο,ο ένας βρίσκεται σε κώμα.Θέλεις να δεις τι γεύση έχει η δικαιοσύνη;".Τον έπιασε απ΄τον γιακά και τον σήκωσε.Είχε παγώσει,σαν λαγός στα φώτα αυτοκινήτου.
"Μα γιατί δεν επεμβαίνει η αστυνομία,τι κάνουν τα ΜΑΤ;Γαμήστε τους,γαμήστε τους επιτέλους.Έτσι δεν φώναζες εκείνη τη νύχτα;Αυτό θα κάνω και'γω.Θα σε γαμήσω μέχρι να πεθάνεις από εσωτερική αιμορραγία.Το αίμα και τα σκατά να τρέχουν απ'τα μάτια σου,μέχρι να σε πνίξουν.Η αλήθεια πονάει,για να δούμε πόσο".
Η μουσική ξεκίνησε σαν έκρηξη.Σήκωσε το γκλομπ,γυάλιζε στο φως.Τον χτυπούσε ασταμάτητα,σαν μηχανή που ανέβαζε στροφές.
To τραγούδι του έδινε ρυθμό,οι κινήσεις του σου έδιναν την εντύπωση καλά προβαρισμένης χορογραφίας.Ο Αλεξόπουλος σπαρτάρησε για μερικά δευτερόλεπτα.Δε σταμάτησε να τον χτυπάει κι ας είχε πεθάνει.
Τα πάντα βάφτηκαν στο αίμα,ο φακός της κάμερας είχε θαμπώσει.Όταν τελείωσε,το κεφάλι του Αλεξόπουλου,ήταν σαν σπασμένη λάμπα,δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα.Πέταξε το γκλομπ και γύρισε προς την κάμερα.Σχημάτισε ένα χαμόγελο πάνω στο γυαλί με το αίμα,"Κυρίες και κύριοι,καληνύχτα".
Theme For A Faceless Man
Τα τελευταία χρόνια όμως,τα όρια της χυδαιότητας έχουν ξεπεραστεί.Η προπαγάνδα έχει γίνει εμετική.Η τέχνη ν'αναδεικνύεις στους άλλους,ότι έχουν την ίδια γνώμη με σένα,δεν είναι πια τέχνη.Δεν έχει φαντασία ή στυλ,ούτε καν πλάκα.Η πολιτική είναι μια θεατρική σκηνή.Όταν οι υποβολείς ακούγονται πιο δυνατά απ'τους ηθοποιούς,κάτι δεν πάει καλά.
Οι σημερινοί ηθοποιοί δεν μιλάνε,απλά ανοιγοκλείνουν το στόμα τους.Δεν κουνιούνται,αν δεν τους κινήσουν τα νήματα.Η ωμή πραγματικότητα είναι αυτή:Τόσο οι πολιτικοί,όσο και οι δημοσιογράφοι είναι κούκλες εγγαστρίμυθου.Τα κωλοδάχτυλα των αφεντικών τους,είναι τόσο βαθιά μέσα τους,που δεν μπορούν να πάρουν ούτε ανάσα από μόνοι τους.
Γι'αυτό και όλα τα προβλήματα της σύγχρονης δημοσιογραφίας,θα μιλήσουμε με τους δύο εκλεκτούς καλεσμένους μου.Δύο από τους πιο αντιπαθείς και μισητούς πλασιέ αυτής της πόλης,γιατί το να τους αποκαλέσω δημοσιογράφους,θα είναι προσβολή στην ηλιθιότητα.Κυρίες και κύριοι,μαζί μας είναι ο Γιάννης Παπαλεξάνδρου και ο Τάκης Αλεξόπουλος".
Η κάμερα γυρίζει.Είναι δεμένοι και φιμωμένοι.Τα γυαλιά του Αλεξόπουλου είναι ραγισμένα.Ο απρόσωπος βγάζει το μπαλάκι απ'το στόμα του Παπαλεξάνδρου."Δε ξέρω τι προσπαθείς να πετύχεις,αλλά να ξέρεις πως δεν θα τα καταφέρεις,δε με τρομάζεις".Προσπαθούσε να φανεί ψύχραιμος,όμως τα μάτια του τον πρόδιδαν.
Χαίρομαι Γιάννη,γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.Τα πράγματα είναι απλά.Το μόνο που θέλω από σένα,είναι να πεις την αλήθεια" "Ποια αλήθεια;Δε καταλαβαίνω""Την αλήθεια Γιάννη,αυτή που δεν λες ποτέ στους τηλεθεατές και τους αναγνώστες σου""Πάντα την αλήθεια λέω και γράφω,γι'αυτό ενοχλείται και τόσος κόσμος""Δε ξεκινάμε καλά Γιάννη.Ακουσέ με,οι εντολές που εκτελείς,δεν είναι η αλήθεια.Η αλήθεια είναι αυτά που δεν λες ποτέ,αυτά που τα συζητάς μόνο με τ'αφεντικά και τους φίλους σου.
Όπως τότε,που παραδέχθηκες πως αποκρύψατε στοιχεία για την τότε κυβέρνηση,στοιχεία που θα την έριχναν και ίσως ν'αλλάζαν τη πορεία των πραγμάτων""'Επρεπε να το κάνουμε,βάλαμε το εθνικό συμφέρον πάνω απ'την δημοσιογραφία""Μα αν σε ενδιέφερε το εθνικό συμφέρον,θα έπρεπε να πείτε την αλήθεια.Εκτός αν εθνικό συμφέρον εννοείς το συμφέρον των εργοδοτών σου"
"Ίσως κάναμε λάθος,αλλά τότε μας φάνηκε ως η μόνη επιλογή.Δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει νάπολογηθώ σε σένα""Γιατί είμαι ο εργοδότης σου""Τι;""Εγώ και οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας συντηρούμε την εφημεριδά και το κανάλι που εργάζεσαι,με τους φόρους μας.Επιχειρήσεις που θα έπρεπε να έχουν κλείσει εδώ και χρόνια,χρεοκοπημένες μέχρι το μεδούλι.Ας όψεται όμως το εθνικό συμφέρον..Αλλά για μια φορά.έτσι για αλλαγή,θα κάνεις κάτι για τους πραγματικούς εργοδότες σου,θα τους πεις την αλήθεια
Για το ποιος είσαι και το τι πραγματικά κάνεις.Εδώ,μπροστά στη κάμερα θα αναφέρεις όλα τα ψέματα που έχεις πει και έχεις γράφει.Κυρίως όμως,θα μας πεις όλα όσα δεν έγραψες και όλα όσα δεν είπες.Έχεις μια και μοναδική ευκαιρία.Αν πεις την αλήθεια,έχεις τον λόγο μου πως θα σε αφήσω ελεύθερο.Πες την αλήθεια και η αλήθεια θα σε απελευθερώσει".
Σιωπή.Ο Παπαλεξάνδρου δεν φαίνεται να το σκέφτηκε,ούτε για μια στιγμή."Δε πρόκειται να σου πω τίποτα,όσο κι αν με απειλήσεις.Εδώ και 30 χρόνια λέω και γράφω την απόψη μου ελεύθερα,ποτέ και κανένας δεν μου έχει υπαγορέψει το τι θα πω.
Η δουλειά μου μιλάει από μόνη της.30 χρόνια συνεργάζομαι με τα μεγαλύτερα κανάλια και εφημερίδες,30 χρόνια βρίσκομαι στη κορυφή γιατί ο κόσμος μ'επειλέγει.Ο κόσμος που με βλέπει στην τηλεόραση,με ακούει στο ραδιόφωνο και που αγοράζει τις εφημερίδες που αρθρογραφώ.Αυτή είναι η αλήθεια και αυτό δεν πρόκειται ν'αλλάξει,επειδή είμαι δεμένος και με απειλεί κάποιος που κρύβεται πίσω από μια μάσκα.Ο μόνος που προσπάθησε να μου επιβληθεί είσαι εσύ".
Ο απρόσωπος χειροκρότησε απαλά."Μπράβο Γιάννη,εξαιρετική ερμηνεία,είχες χρόνια να παίξεις έτσι.Να ήσουν και τόσο παθιασμένος και με τη δουλειά σου,καλά θα ήταν.Γιατί αν είσαι δημοσιογράφος,θύμισε μου την τελευταία σου επιτυχία.Τη μεγάλη αποκάλυψεη,το φοβερό ρεπορτάζ που έκανε αίσθηση,που άλλαξε κάτι,που ωφέλησε το σύνολο,κάποιον άλλον τέλος πάντων,εκτός από τα αφεντικά σου.Μέχρι να θυμηθείς,ας δούμε αυτό".
Ήταν σαν να βλέπεις κινηματογραφικό συνεργείο,που αποφάσιζε τι θα γυρίσει,τι θα κοπεί στο μοντάζ και τι θα κρατήσει.Η πραγματικότητα ήταν απλώς το σκηνικό,ο φόντος,όλα τα υπόλοιπα ήταν ψεύτικα.Προτελευταίο βίντεο,ο Παπαλεξάνδρου στο γραφείο του μεγαλομετόχου του καναλιού.Δέχεται εντολές για το ύφος που θα πρέπει να έχουν οι ειδήσεις,μέσα στην εβδομάδα.Για τους καλεσμένους,τις ερωτήσεις και τη τακτική που θα ακολουθήσουν οι σχολιαστές και η παρουσιάστρια.
Στο τελευταίο βίντεο,βρίσκεται σε ένα εξοχικό.Τα άλλα δύο πρόσωπα είναι γνωστοί πολιτικοί.Συζητάνε,αστειεύονται μεταξύ τους.Για υποθέσεις διαφθοράς που δεν προβλήθηκαν ποτέ και πουθενά.Οι πολιτικοί τον ευχαριστούν για την υπερπροβολή που είχαν από τον σταθμό που εργάζεται.
Τον ρωτάνε για τα μελλοντικά σχέδια των εργοδοτών του.Εκείνος τους λέει να κάνουν υπομονή.Η κουβέντα γίνεται ανάλαφρη,γεμάτη από σεξιστικά αστεία.Για γυναίκες βουλευτές,παρουσιάστριες,δημοσιογράφους.Χαχανίζουν σαν μισομεθυσμένοι έφηβοι.
Η οθόνη καθαρίζει.Ο Παπαλεξάνδρου είναι νευρικός."Λοιπόν Γιάννη,τι έχεις να πεις για όλα αυτά;Σίγουρα,δεν είναι τα highlights της καριέρας σου,αλλά ένα μικρό ποτ πουρί των τελευταίων σου επιτυχιών.Κάποιο σχόλιο;""Τα μισά είναι μοντάζ,δεν ήμουν εγώ αυτός.Τα έκοψες και τα έραψες όπως ήθελες,τα συγχαρητήρια μου στους τεχνικούς σου.Όσο για το τελευατίο βίντεο,είμαι στο εξοχικό ενός φίλου μου,εκτός δουλειάς,έχουμε πιεί λίγο παραπάνω και κάνουμε πλάκα.Σιγά το ντοκουμέντο,δεν αποδεικνύει τίποτα"
"Πρώτον,το γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν έχει μονταριστεί τίποτα.Ξέρετε από μοντάζ στο κανάλι που εργάζεσαι,έχετε αλλοιώσει πολλά βίντεο κατά καιρούς.Δεύτερον,στο τελευταίο βίντεο αποδεικνύονται όλα,γιατί είσαι ο εαυτός σου.Χαλαρός και άνετος να πεις την αλήθεια.Όσο για την κορυφή στην οποία βρίσκεσαι,εδώ και 30 χρόνια,άσε με να σου πω μια μικρή διδακτική ιστορία:
Μια φορά και έναν καιρό,ήταν μια γαλοπούλα και συζητούσε με έναν ταύρο."Θα'θελα πάρα πολύ να φτάσω στη κορυφή του δέντρου",αναστέναξε η γαλοπούλα,"αλλά δυστυχώς δεν έχω τη δύναμη"."Τότε γιατί δε τρως λίγο από τα σκατά μου;"απάντησε ο ταύρος "είναι γεμάτα από θρεπτικές ουσίες".
Η γαλοπούλα δοκίμασε από τα σκατά και συνειδητοποίησε ότι απέκτησε αρκετή δύναμη για να φτάσει το πρώτο κλαδί.Την επόμενη αφού έφαγε λίγη ακόμα κοπριά,έφτασε το δεύτερο κλαδί.Σύντομα,έφτασε με περηφάνεια στη κορυφή του δέντρου.Γρήγορα όμως έγινε αντιληπτή από έναν αγρότη που πυροβόλησε τη γαλοπούλα,ρίχνοντας την από το δέντρο.Ηθικό δίδαγμα:Τα σκατά μπορούν να σε οδηγήσουν στη κορυφή,αλλά δε θα σε κρατήσουν εκεί.
Για τελευταία φορά λοιπόν,θα πεις την αλήθεια;""Δεν έχω να πω τίποτα,δεν πρόκειται να μ'εκβιάσεις,ούτε να με τρομοκ...".Η σφαίρα έβαλε μια για πάντα,τελεία στην φλυαρία του.Το αίμα κάλυψε τον Αλεξόπουλο που βρισκόταν δίπλα του.Τον έπιασε ταχυπαλμία,πνιγόταν.Κόκκινες κηλίδες παντού στα ραγισμένα του γυαλιά,έβλεπε τα πάντα μέσα από έναν αιμάτινο ιστό.
Ο απρόσωπος κλώτσησε τον Παπαλεξάνδρου,η καρέκλα έφυγε με δύναμη προς τα πίσω,εκτός πλάνου.Έκρυψε το όπλο και αφαίρεσε το μπαλάκι από το στόμα του Αλεξόπουλου.Είχε χλωμιάσει.Ίδρωνε συνέχεια,σαν να προσπαθούσε να συνέλθει από κρίση άσθματος."Λοιπόν Τάκη,ο συνάδελφος σου ήταν ξεροκέφαλος.Εσύ όμως μου φαίνεσαι πιο έξυπνος.Λοιπόν,τι λες;Θα μας πεις την αλήθεια;"
Ο Αλεξόπουλος πάλευε να δαμάσει την ανάσα του.Τα φώτα τον ζάλιζαν,ήθελε τόσο πολύ να λιποθυμήσει.Ο απρόσωπος έβγαλε ένα μαντήλι και του σκούπισε τον ιδρώτα."Καταλαβαίνω,αγχώθηκες.Τα έχουν αυτά οι ζωντανές εκπομπές,το ξέρεις καλύτερα από μένα.Μέχρι να αποφασίσεις,ας ας δούμε ένα μικρό βίντεο".
Τα βίντεο του Αλεξόπουλου ήταν διαφορετικά.Σε αντίθεση με τον Παπαλεξάνρου,που ήταν απλά ένας υπάλληλος,ο Αλεξόπουλος ήταν το δεξί χέρι του εργοδότη του.Έκλεινε συμφωνίες για το αφεντικό του,συναντούσε σε καθημερινή βάση τραπεζίτες,εφοπλιστές,υπουργούς.Έσπαγε τις απεργίες των συναδέλφων του,τόσο στην εφημερίδα όσο και στους σταθμούς.
Πολλές φορές,τους απέλυε ο ίδιος.Διατάζει τους μπράβους που τον συνοδεύουν,να χτυπήσουν έναν απεργό που τον βρίζει.Τον αφήνουν λιπόθυμο στο πεζοδρόμιο,ενώ εκείνος παρακολουθεί ατάραχος.Στο τελευταίο βίντεο,βρίσκεται στην αίθουσα σύνταξης του καναλιού,παρακολουθεί επεισόδια στο κέντρο.Αγανακτεί με την αστυνομία που είναι τόσο ελαστική."Μα γιατί δεν επεμβαίνουν,τι περιμένουν;Είναι αυτή εικόνα ευρωπαικής πρωτεύουσας,σύγχρονης δυτικής χώρας;Μα τι κάνουν τα ΜΑΤ;Γαμήστε τους,γαμήστε τους επιτέλους!Δεν είναι κατάσταση αυτή!"
Πετάει ένα πλαστικό ποτήρι γεμάτο νερό κάτω.Γυρίζει τη πλάτη στην οθόνη και κατευθύνεται προς το γραφείο του.Μουρμουρίζει ακόμα,η κάμερα κάνει ζουμ."Αι στο διάλο,δε πρόκειται ν'αλλάξει τίποτα σ'αυτό το μπουρδέλο,γαμημένα ζώα.."Κλείνει τη πόρτα με δύναμη.Ο Αλεξόπουλος παρακολουθεί έντρομος τον εαυτό του.Η κάμερα τον πλησιάζει.Η ανάσα του είναι κανονική,συνεχίζει να ιδρώνει αφύσικα.
"Λοιπόν Τάκη,μιας και είσαι άνθρωπος των επιχειρήσεων,δηλαδή άνθρωπος των πράξεων,από σένα περιμένω άμεσες απαντήσεις.Θα μας πεις την αλήθεια;".Κοίταζε κάτω,σαν αδιάβαστος μαθητής που τον σήκωσε ο δάσκαλος."Υπόσχεσαι πως θα με αφήσεις να φύγω;""Φυσικά.Πες την αλήθεια και αυτή θα σε απελευθερώσει""Εντάξει,εντάξει,θα σου πω την αλήθεια."Χρειάστηκε μερικές ανάσες ακόμα,για να δώσει φόρα στα λόγια του."Στα μέσα που εργάζομαι ο βασικός μας σκοπός είναι να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα μας.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει,είναι χαζός,εθελοτυφλεί.Θα υπερασπιστώ το συμφέρον μου,μέχρι τέλους.Οποιοσδήποτε στη θέση μου,το ίδιο θα έκανε.Όλα στη ζωή έχουν να κάνουν με τη δύναμη,όσο ο κόσμος δεν μας αντιστέκεται,δεν κάνει κάτι,θα συνεχίσουμε μέχρι να τα πάρουμε όλα.Διάλεξα από νωρίς την πλευρά των νικητών και δε το μετάνιωσα.Ζω ακριβώς τη ζωή που θέλω.
Αυτή είναι η αλήθεια.Μεταμφιέζουμε τις ιδέες και τα συμφέροντα μας σε ειδήσεις,σε κριτική και τα πουλάμε στο κόσμο.Τον κρατάμε διαιρεμένο,διχασμένο.Μιλάμε για το καλό της κοινωνίας,όταν εννοούμε το καλό της τάξης μας.Είναι όπως το είχε γράψει ο Λεμπέσης,ο αστός δημιούργησε το δημοκρατικό κράτος για να τον υπηρετήσει και όχι το αντίθετο.Για την κρατική υποστήριξη των συμφερόντων του και την κρατική απουσία από τις ιδιωτικές του υποθέσεις.
Όλοι αυτοί που φωνάζουν,που μας βρίζουν,που μας κατηγορούν,είναι υποκριτές.Ανίκανες μετριότητες,που μόνο όταν μαζεύονται και γίνονται κοπάδι,όχλος,μόνο τότε αισθάνονται λίγο καλύτερα.Κρύβουν την αποτυχημένη τους φύση μέσα στο πλήθος.Ορίστε λοιπόν,αυτή είναι η αλήθεια,αυτό δεν ήθελες ν'ακούσεις;Το μόνο που με νοιάζει είναι ο εαυτός μου ,να βγάζω λεφτά και να περνάω καλά.Να κερδίζω όσο περισσότερα γίνεται και να φορολογούμαι όσο λιγότερο γίνεται.
Να αυξάνονται τα κέρδη του Καρατζά,για να αυξάνονται και τα δικά μου.Είμαι ο ρουφιάνος του,ο χαφιές του,ο άνθρωπος των τραπεζών.Και τι θα κάνετε γιάυτό,εκτός απ΄το να γκρινιάζετε στο internet;"
Ο απρόσωπος επιβράβευσε τον Αλεξόπουλο με ένα αργό και ειρωνικό χειρόκρότημα.Γύρισε προς την κάμερα."Κυρίες και κύριοι,μόλις παρακολουθήσατε κάτι εξαιρετικά σπάνιο,έναν δημοσιογράφο να λέει την αλήθεια.Τάκη σ'ευχαριστούμε για την ειλικρίνεια σου.Μια ερώτηση μόνο:Τι επιπτώσεις πιστεύεις πως θα έχει η εξομολόγηση σου,σε σένα και την οικογένεια σου;""Καμία απολύτως.Αν έμαθα κάτι από την τηλεόραση,είναι πως ο κόσμος ξεχνάει πολύ γρήγορα.Ίσως μάλιστα αυτή η ιστορία να μου βγει σε καλό.
Μόλις μ΄άφήσεις να φύγω,το πρώτο πράγμα που θα κάνω,είναι να κλείσω εισιτήρια για το εξωτερικό.Θα πάω ένα ταξίδι για να ηρεμήσω.Και μετά θα φύγω μόνιμα,Λονδίνο ή Χονγκ Κονγκ.Μακρυά απάυτή τη κωλοχώρα,τη σιχάθηκα.Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ,επιμένει να ζει στο προηγούμενο αιώνα."
"Πολύ ωραία όλα αυτά,αλλά τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα σε αφήσω να φύγεις;""Τι;Εσύ...Εσύ το είπες,το υποσχέθηκες!Πριν από λίγο,σε άκουσε όλη η Ελλάδα!""Ε και;""Όχι,δε μπορείς να το κάνεις αυτό,το υποσχέθηκες,ότι αν πω την αλήθεια,θα με αφήσεις να φύγω,έδωσες τον λόγο σου!""Και επειδή είπες για μια φορά στη ζωή σου την αλήθεια,τι θέλεις,να σου δώσουμε και Νόμπελ;""Όχι,όχι,το υποσχέθηκες,δε μπορείς να το κάνεις αυτό,είπες πως θα με αφήσεις να φύγω,το υποσχέθηκες,ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ,ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ,ΑΣ..".
Ο απρόσωπος τον φίμωσε.Είχε κοκκινήσει από τις βουβές κραυγές,ακουγόταν σαν ζώο που ήξερε πως θα το σκοτώσουν."Σου είπα ψέματα,πως σου φαίνεται αυτό;Σ'ενοχλεί τώρα που παίζεται η ζωή σου;Δεν είναι και πολύ ωραία,όταν βρίσκεσαι απέναντι από τις κάνες,ε;
Ξέρεις τι μ'ενοχλεί πιο πολύ σε λακέδες σαν εσένα;Ενώ παίζετε βρώμικα,θέλετε οι αντίπαλοι σας να τηρούν το fair play για να σας κερδίσουν.Να σας νικήσουν με σφεντόνες ενώ εσείς έχετε πυρηνικά.Μόνο έτσι θα είναι ηθικά ανώτεροι από σας.Αφού λένε πως είναι δίκαιοι,ας μας νικήσουν τίμια.
Εγώ όμως δεν είμαι ένας απ'αυτούς,που παρακαλάνε να τους καλέσετε στις εκπομπές σας.Όχι.Εγώ θα σε νικήσω γιατί μπορώ και θέλω να παίξω πιο βρώμικα από σένα.Γιατί μόνο οι οπλισμένοι προφήτες πετυχαίνουν τον στόχο τους".Ο Σπύρος ανατρίχιασε ολόκληρος στο άκουσμα της τελευταίας φράσης.Ο απρόσωπος τράβηξε το σακάκι του,έβγαλε κάτι και το σήκωσε ψηλά.
"Θυμάσαι εκείνο το βράδυ με τα επεισόδια;Με αυτό το γκλομπ,ένας ΜΑΤατζής έστειλε δύο άτομα στο νοσοκομείο,ο ένας βρίσκεται σε κώμα.Θέλεις να δεις τι γεύση έχει η δικαιοσύνη;".Τον έπιασε απ΄τον γιακά και τον σήκωσε.Είχε παγώσει,σαν λαγός στα φώτα αυτοκινήτου.
"Μα γιατί δεν επεμβαίνει η αστυνομία,τι κάνουν τα ΜΑΤ;Γαμήστε τους,γαμήστε τους επιτέλους.Έτσι δεν φώναζες εκείνη τη νύχτα;Αυτό θα κάνω και'γω.Θα σε γαμήσω μέχρι να πεθάνεις από εσωτερική αιμορραγία.Το αίμα και τα σκατά να τρέχουν απ'τα μάτια σου,μέχρι να σε πνίξουν.Η αλήθεια πονάει,για να δούμε πόσο".
Η μουσική ξεκίνησε σαν έκρηξη.Σήκωσε το γκλομπ,γυάλιζε στο φως.Τον χτυπούσε ασταμάτητα,σαν μηχανή που ανέβαζε στροφές.
Τα πάντα βάφτηκαν στο αίμα,ο φακός της κάμερας είχε θαμπώσει.Όταν τελείωσε,το κεφάλι του Αλεξόπουλου,ήταν σαν σπασμένη λάμπα,δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα.Πέταξε το γκλομπ και γύρισε προς την κάμερα.Σχημάτισε ένα χαμόγελο πάνω στο γυαλί με το αίμα,"Κυρίες και κύριοι,καληνύχτα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου