"It Is The Business Of The Future To Be Dangerous"
To ελικόπτερο έκανε κύκλους πάνω από το κτήριο,ενώ το πλήθος μεγάλωνε στους γύρω δρόμους.Η είδηση έμοιαζε με φάρσα.Ομάδα αντιεξουσιαστών είχε καταλάβει το υπουργείο οικονομικών.Απειλούσαν πως θα καταστρέψουν όλα τα πληροφοριακά συστήματα και όλα τα αρχεία,πως είχαν βάλει εκρηκτικούς μηχανισμούς σε κάθε όροφο.
Αυτοαποκαλούνται οι Εργάτες της Νύχτας,ζητάνε ν'αποφυλακιστούν δέκα αναρχικοί και να τους παραδώσουν τρεις αστυνομικούς,που είναι υπεύθυνοι για τον βασανισμό και τον φόνο τριών συντρόφων τους.
Αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματα τους μέχρι τη δύση του ηλίου,θ'ανατινάξουν το υπουργείο.Άφησαν σχεδόν όλους τους υπαλλήλους να φύγουν.Υπάρχουν υποψίες πως έχουν κρατήσει κάποιους,ομήρους.Η αστυνομία έχει περικυκλώσει το κτήριο.Περιπολικά,κλουβες,οχήματα των ειδικών δυνάμεων.
Ακολούθησαν τα συνεργεία της τηλεόρασης.Η είσοδος είναι φραγμένη.Οι πληροφορίες εξακολουθούν να είναι συγκεχυμένες.Κανείς δεν ξέρει τον ακριβής αριθμό των τρομοκρατών,ούτε αν υπάρχουν όμηροι.
Η μόνη οπτική επαφή ήταν για μερικά δευτερόλεπτα,όταν φάνηκαν δύο φιγούρες με μαύρες κουκούλες στο παράθυρο του δευτέρου ορόφου.Έχει περάσει μισή ώρα από την τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία.Τα αιτήματα τους δεν πρόκειται να γίνουν δεκτά.Η αστυνομία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο,θέλουν να είναι σίγουροι πως δεν υπάρχουν όμηροι.Μόλις γίνει αυτό,θα μπουν στο κτήριο.Ψάχνουν να βρουν όλους τους υπαλληλούς ,μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να μιλήσουν με όλους.
Μερικά στενά πιο πάνω,μέσα σ'ένα φορτηγάκι,ο Κοντόπουλος ψάχνει αντιπερισπασμό για τον πανικό του.Ανοιγοκλείνει τον zippo του συνεχώς,κοιτάζει έξω απ'το τζάμι τρομαγμένος.Δεν υπάρχει χρόνος για σκέψεις.Όμως ο εγωισμός του δεν έχει χωνέψει αυτό που του συνέβη.
Λες και η μνήμη του θέλει να τον εκδικηθεί,προβάλει τις ίδιες σκηνές ασταμάτητα.Δεν ήθελε να βγει εκείνο το βράδυ,τον πήραν σχεδόν σηκωτό από το διαμέρισμα.Θα έπινε γρήγορα το ποτό του και θα έφευγε.Ύστερα από μερικά λεπτά,οι φίλοι του δεν υπήρχαν γύρω του.Δεν ήταν διακριτική και αυτό του άρεσε.Δύο ποτά μετά,ήταν στο δρόμο για το σπίτι της.
Τον άφησε στο σαλόνι,ήθελε λίγο χρόνο για να ετοιμαστεί.Κόντεψε να μασήσει το τσιγάρο του περιμένοντας.Όταν μπήκε στην κρεβατοκάμαρα,η φοιτήτρια είχε εξαφανιστεί.Δεν είχε προλάβει να γυρίσει το κεφάλι ,όταν ένιωσε το τσίμπημα στο λαιμό.
Συνήλθε μετά από καμιά ώρα,δεν ήξερε που βρισκόταν.ήταν με τα εσώρουχα,δεμένος σε μια καρέκλα και φιμωμένος.Ζαλιζόταν,τα βλέφαρα του ήταν ασήκωτα.Ο άγνωστος απέναντι του φορούσε κουστούμι και κράνος μοτοσυκλέτας.Έβαλε ένα laptop στο τραπέζι δίπλα του.Του φόρεσε ένα ακουστικό bluetooth,αφαίρεσε την ταινία από το στόμα του και τον γύρισε προς την οθόνη.
Η φωνή στο ακουστικό ήξερε,ήξερε τα πάντα.Τρύπωσε παντού στο μυαλό του,ξεκλείδωσε κάθε κελί,κάθε μυστικό,απελευθέρωσε κάθε φόβο,κάθε σκοτάδι,κάθε δαίμονα,φάντασμα και εφιάλτη που νόμιζε ότι είχε κρύψει.
Και είχε τις αποδείξεις γι'αυτό.Στην οθόνη του laptop,ο Κοντόπουλος έβλεπε και άκουγε ο,τιδήποτε παράνομο είχε κάνει τους τελευταίους έξι μήνες.Δωροδοκίες,εκβιασμοί,κακοποιήσεις και ξυλοδαρμοί,απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων.
Δύο πράγματα τον τρόμαζαν περισσότερο.Το διπλό παιχνίδι που έπαιζε με τους εμπόρους ναρκωτικών.Η κάθε πλευρά τον πλήρωνε για να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό,κάτι που δεν είχε σκοπό να κάνει.Θα τα έπαιρνε κι από τις δύο πλευρές,μέχρι να δει ποιος απ'τους δύο ήταν ο πιο αδύναμος.Την κατάλληλη στιγμή θα τον έβγαζε από τη μέση και θα φαινόταν συνεπής στον νικητή.
Το δεύτερο ήταν η βαθιά του ανάμειξη με την ακροδεξιά και τις παρακρατικές οργανώσεις.Είχε κάνει πολλές φορές τη βρώμικη δουλειά,για διάφορους εργοδότες.Την αστυνομία,την Ε.Υ.Π.,για πολιτικούς,εφοπλιστές,επιχειρηματίες.
Τα video τα αποδείκνυαν όλα.Ίσως να τη γλύτωνε για τις παρακρατικές του δραστηριότητες.Το σύστημα θα τον προστάτευε.Δεν υπήρχε όμως καμία πιθανότητα να την γλυτώσει από τους εμπόρους ναρκωτικών.
Οι εικόνες και οι ήχοι ήταν ένα γεμάτο όπλο και η φωνή στο αυτί του,η σκανδάλη.Η ήρεμη και σιγουρη χροιά τα ήξερε όλα.Πως ο φόβος είναι το μεγαλύτερο κίνητρο,είναι ένα δηλητήριο που δεν αποκτάς ποτέ ανοσία,σε σκοτώνει χωρίς να πεθαίνεις ποτέ,πως οι φοβισμένοι θα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από την επήρεια του.Και ο Κοντόπουλος ήταν τρομοκρατημένος.
Υπήρχε όμως ένας τροπος για να κλειδωθούν όλα τα τέρατα ξανά στον λαβύρινθο του εγκεφάλου του.Η φωνή του περιέγραψε το σχέδιο.Συμφώνησε,δεν είχε και άλλη επιλογή.Είχε έρθει η στιγμή να κάνει αυτό που έπρεπε.Του είχαν φανεί παράξενα,αυτά που του είπε η φωνή.Είχαν συμβεί όμως όλα.Τα τελευταία λεπτά από εκείνη τη νύχτα,ακόμα τον ανατριχιάζουν.
Η φωνή ήταν κατηγορηματική,οποιαδήποτε παρέκκλιση από την συμφωνία,θα ήταν μοιραία.Αφού συμφώνησε,ο άντρας με το κράνος έκλεισε το laptop και το πήρε.Του έβγαλε το ακουστικό και τον χτύπησε.Όταν ξύπνησε,βρισκόταν στο αυτοκίνητο του,ξαπλωμένος στο πίσω κάθισμα.
Το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε άγνωστο μέρος.Οδηγούσε για αρκετή ώρα μέχρι να προσανατολιστεί.Έβαλε τον αναπτήρα στη τσέπη.Φόρεσε το αλεξίσφαιρο και μέτρησε τις γεμιστήρες που είχε μαζί του.Όπλισε και ακούμπησε το όπλο στο τραπεζάκι.
Μπορούσε ν'αφοπλίσει κάθε ανάμνηση,εκτός από την φωνή.Βρισκόταν παντού μέσα του,η ηχώ της είχε μολύνει κάθε του κύτταρο,ήταν δικός της πλέον.Δεν μπορούσε να την αποφύγει,οπότε θα υπάκουε σε κάθε της λέξη.Θυμήθηκε την τελευταία της συμβουλή,"Άσε την κόκα να το κάνει".
Σκούπισε τη μύτη του και έκλεισε τα μάτια.Ήταν έτοιμος.Μόλις βγήκε από το φορτηγάκι,το φως του έβαλε φωτιά.Ένιωθε ανίκητος.Μπήκε στο αυτοκίνητο του.Κανείς δεν κατάλαβε τι έγινε,από που εμφανίστηκε,κανείς δεν πρόλαβε να τον σταματήσει.Το όχημα καβάλησε τις σκάλες,σχεδόν γκρέμισε την είσοδο.
Έβγαλε το όπλο και προχώρησε προσεκτικά.Η φωνή στο κεφάλι του,τον καθοδηγούσε,τον εμψύχωνε.Η κάθε της λέξη είχε αποκτήσει νόημα,σκοπό.Ήταν ένας θεός,που αποφάσισε να επέμβει και ο Κοντόπουλος ήταν ο προφήτης,αυτός που θα άνοιγε τον δρόμο.
Music to kill people with style
Στον πρώτο διάδρομο,ένας κουκουλοφόρος πετάχτηκε από μια πόρτα στα δεξιά,τον πέτυχε με την πρώτη στο κεφάλι.Όσο προχωρούσε και ανέβαινε,οι τοίχοι ξεφλούδιζαν και έλιωναν.Βίωνε την επιφοίτηση.Ο κόσμος ήταν ένα video game και αυτός ήταν εκεί για να το τερματίσει.Δεν υπήρχε τίποτα ανάμεσα σ'αυτόν και τον στόχο του,μόνο σκιές.
Η φωνή είχε δίκιο,σε κάθε του βήμα,δυνάμωνε μέσα του."Δε σου ζητάω να κάνεις που δεν μπορείς.Αντιθέτως,σου ζητάω να σκοτώσεις,να εξασκήσεις ένα από τα ταλέντα σου,την τέχνη σου".Δεύτερος κουκουλοφόρος δίπλα στο ασανσέρ,δύο σφαίρες,στη καρδιά και στο κεφάλι."Όλη σου η ζωή σε προετοίμαζε για αυτά τα λεπτά,να γίνεις το όπλο και οι σφαίρες.Να καθαρίσεις το κτήριο,δε με νοιάζει πως,ξέρω πως θα τα καταφέρεις ".
Δύο μέσα στο ασανσέρ.Σκοτώνει τον πρώτο,τον χρησιμοποιεί ως ασπίδα μέχρι να σκοτώσει και τον δεύτερο.Πρώτος όροφος."Όλα είναι ένα παιχνίδι,τίποτα δεν είναι αληθινό και όλα επιτρέπονται.Μην ανησυχείς και μην αγχώνεσαι,άσε τα ένστικτα σου να σε οδηγήσουν,άσε τη κόκα να το κάνει".
Με το που βγαίνει απ'το ασανσέρ,του ορμάνε δύο,ο πρώτος δέχεται τέσσερις σφαίρες στο στήθος,ο δεύτερος τρεις,φεύγει κάτω απ'το παράθυρο."Αυτή η πόλη χρειάζεται έναν στρατό απο αγγέλους και αγίους για να καθαρίσει.Αλλα μέχρι τότε,κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή.Και'συ πρέπει να βάλεις τα ποντίκια πίσω στα κλουβιά τους,να τα θάψεις στους υπονόμους.Να τους δείξεις,ότι οι επαναστατικές τους φλυαρίες,είναι απλά ασκήσεις υποκρισίας.Πως το μόνο που θέλουν,είναι μεγαλύτερα κλουβιά και τίποτα άλλο".
Στο τελευταίο γραφείο κρύβεται ένας ακόμα,δύο σφαίρες στο πρόσωπο,ο όροφος καθάρισε.Βάζει ένα πτώμα στο ασανσέρ και το στέλνει στον επόμενο όροφο,ανεβαίνει σιγά σιγά από τις σκάλες."Θέλω να γράψεις την αλήθεια με αίμα,πάνω στο δέρμα τους με μαχαίρι,για να την δουν όλοι και να την καταλάβουν".
Δύο τρομοκράτες μπροστά απο το ασανσέρ,ο ένας κρατάει όπλο.Ο Κοντόπουλος βουτάει και πυροβολεί,δε σταματάει μέχρι να τους ρίξει κάτω.Αλλάζει γεμιστήρα,πλησιάζει και τους αποτελειώνει."Να καθαρίσεις την ατμόσφαιρα,γιατί το φως πνίγεται μέσα στους καπνούς και τις αμφιβολίες.Να βοηθήσεις όλα τα λουλούδια της φωτιάς ν'ανθίσουν και να εξαγνίσουν τη πόλη".
Οι τρομοκράτες πανικοβάλλονται,βγαίνουν ομαδικά από τα γραφεία.Κρύβεταιι στη γωνία και σημαδεύει.Δεν ανταποδίσουν τα πυρά,τρέχουν στις σκάλες."Ξέρω πόσο εκτιμάς,πόσο σέβεσαι τον φόβο και τις εκπειδευτικές του δυνατότητες.Γι'αυτό είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρεις.Γιατί δεν χορταίνεις να τρομοκρατείς τους ανθρώπους.Η μέθη,ο ίλιγγος και ο πόνος δεν σε ξεδιψάνε ποτέ".
Οι επόμενοι όροφοι ήταν σχεδόν άδειοι.Δύο τρεις μαυροφορεμένοι τρέχουν να σωθούν,τους πετυχαίνει όλους..Τελευταίος όροφος.Αλλάζει γεμιστήρα.Δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας.Βάζει το όπλο στο παντελόνι και πλησιάζει το τηλέφωνο.Κάτω απ'το γραφείο κρυβόταν ο τελευταίος κουκουλοφόρος.Πέφτει πάνω του,καθώς προσπαθεί να ξεφύγει.Ουρλιάζει σαν γουρούνι.
Τραβάει το όπλο και του ρίχνει πέντε στο στομάχι.Σκουπίζει το αίμα,σηκώνει το ακουστικό και πληκτρολογεί."Κάνε αυτό που σου ζητάω και θα σκοτώσω την αλήθεια για σένα.Και ποιος ξέρει,σ'αυτήν που θα γεννηθεί,ίσως να είσαι ήρωας".Δεν άφησε περιθώριο απάντησης σε αυτόν που το σήκωσε."Αστυνόμος Κοντόπουλος,το κτήριο είναι ασφαλές".
To ελικόπτερο έκανε κύκλους πάνω από το κτήριο,ενώ το πλήθος μεγάλωνε στους γύρω δρόμους.Η είδηση έμοιαζε με φάρσα.Ομάδα αντιεξουσιαστών είχε καταλάβει το υπουργείο οικονομικών.Απειλούσαν πως θα καταστρέψουν όλα τα πληροφοριακά συστήματα και όλα τα αρχεία,πως είχαν βάλει εκρηκτικούς μηχανισμούς σε κάθε όροφο.
Αυτοαποκαλούνται οι Εργάτες της Νύχτας,ζητάνε ν'αποφυλακιστούν δέκα αναρχικοί και να τους παραδώσουν τρεις αστυνομικούς,που είναι υπεύθυνοι για τον βασανισμό και τον φόνο τριών συντρόφων τους.
Αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματα τους μέχρι τη δύση του ηλίου,θ'ανατινάξουν το υπουργείο.Άφησαν σχεδόν όλους τους υπαλλήλους να φύγουν.Υπάρχουν υποψίες πως έχουν κρατήσει κάποιους,ομήρους.Η αστυνομία έχει περικυκλώσει το κτήριο.Περιπολικά,κλουβες,οχήματα των ειδικών δυνάμεων.
Ακολούθησαν τα συνεργεία της τηλεόρασης.Η είσοδος είναι φραγμένη.Οι πληροφορίες εξακολουθούν να είναι συγκεχυμένες.Κανείς δεν ξέρει τον ακριβής αριθμό των τρομοκρατών,ούτε αν υπάρχουν όμηροι.
Η μόνη οπτική επαφή ήταν για μερικά δευτερόλεπτα,όταν φάνηκαν δύο φιγούρες με μαύρες κουκούλες στο παράθυρο του δευτέρου ορόφου.Έχει περάσει μισή ώρα από την τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία.Τα αιτήματα τους δεν πρόκειται να γίνουν δεκτά.Η αστυνομία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο,θέλουν να είναι σίγουροι πως δεν υπάρχουν όμηροι.Μόλις γίνει αυτό,θα μπουν στο κτήριο.Ψάχνουν να βρουν όλους τους υπαλληλούς ,μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να μιλήσουν με όλους.
Μερικά στενά πιο πάνω,μέσα σ'ένα φορτηγάκι,ο Κοντόπουλος ψάχνει αντιπερισπασμό για τον πανικό του.Ανοιγοκλείνει τον zippo του συνεχώς,κοιτάζει έξω απ'το τζάμι τρομαγμένος.Δεν υπάρχει χρόνος για σκέψεις.Όμως ο εγωισμός του δεν έχει χωνέψει αυτό που του συνέβη.
Λες και η μνήμη του θέλει να τον εκδικηθεί,προβάλει τις ίδιες σκηνές ασταμάτητα.Δεν ήθελε να βγει εκείνο το βράδυ,τον πήραν σχεδόν σηκωτό από το διαμέρισμα.Θα έπινε γρήγορα το ποτό του και θα έφευγε.Ύστερα από μερικά λεπτά,οι φίλοι του δεν υπήρχαν γύρω του.Δεν ήταν διακριτική και αυτό του άρεσε.Δύο ποτά μετά,ήταν στο δρόμο για το σπίτι της.
Τον άφησε στο σαλόνι,ήθελε λίγο χρόνο για να ετοιμαστεί.Κόντεψε να μασήσει το τσιγάρο του περιμένοντας.Όταν μπήκε στην κρεβατοκάμαρα,η φοιτήτρια είχε εξαφανιστεί.Δεν είχε προλάβει να γυρίσει το κεφάλι ,όταν ένιωσε το τσίμπημα στο λαιμό.
Συνήλθε μετά από καμιά ώρα,δεν ήξερε που βρισκόταν.ήταν με τα εσώρουχα,δεμένος σε μια καρέκλα και φιμωμένος.Ζαλιζόταν,τα βλέφαρα του ήταν ασήκωτα.Ο άγνωστος απέναντι του φορούσε κουστούμι και κράνος μοτοσυκλέτας.Έβαλε ένα laptop στο τραπέζι δίπλα του.Του φόρεσε ένα ακουστικό bluetooth,αφαίρεσε την ταινία από το στόμα του και τον γύρισε προς την οθόνη.
Η φωνή στο ακουστικό ήξερε,ήξερε τα πάντα.Τρύπωσε παντού στο μυαλό του,ξεκλείδωσε κάθε κελί,κάθε μυστικό,απελευθέρωσε κάθε φόβο,κάθε σκοτάδι,κάθε δαίμονα,φάντασμα και εφιάλτη που νόμιζε ότι είχε κρύψει.
Και είχε τις αποδείξεις γι'αυτό.Στην οθόνη του laptop,ο Κοντόπουλος έβλεπε και άκουγε ο,τιδήποτε παράνομο είχε κάνει τους τελευταίους έξι μήνες.Δωροδοκίες,εκβιασμοί,κακοποιήσεις και ξυλοδαρμοί,απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων.
Δύο πράγματα τον τρόμαζαν περισσότερο.Το διπλό παιχνίδι που έπαιζε με τους εμπόρους ναρκωτικών.Η κάθε πλευρά τον πλήρωνε για να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό,κάτι που δεν είχε σκοπό να κάνει.Θα τα έπαιρνε κι από τις δύο πλευρές,μέχρι να δει ποιος απ'τους δύο ήταν ο πιο αδύναμος.Την κατάλληλη στιγμή θα τον έβγαζε από τη μέση και θα φαινόταν συνεπής στον νικητή.
Το δεύτερο ήταν η βαθιά του ανάμειξη με την ακροδεξιά και τις παρακρατικές οργανώσεις.Είχε κάνει πολλές φορές τη βρώμικη δουλειά,για διάφορους εργοδότες.Την αστυνομία,την Ε.Υ.Π.,για πολιτικούς,εφοπλιστές,επιχειρηματίες.
Τα video τα αποδείκνυαν όλα.Ίσως να τη γλύτωνε για τις παρακρατικές του δραστηριότητες.Το σύστημα θα τον προστάτευε.Δεν υπήρχε όμως καμία πιθανότητα να την γλυτώσει από τους εμπόρους ναρκωτικών.
Οι εικόνες και οι ήχοι ήταν ένα γεμάτο όπλο και η φωνή στο αυτί του,η σκανδάλη.Η ήρεμη και σιγουρη χροιά τα ήξερε όλα.Πως ο φόβος είναι το μεγαλύτερο κίνητρο,είναι ένα δηλητήριο που δεν αποκτάς ποτέ ανοσία,σε σκοτώνει χωρίς να πεθαίνεις ποτέ,πως οι φοβισμένοι θα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από την επήρεια του.Και ο Κοντόπουλος ήταν τρομοκρατημένος.
Υπήρχε όμως ένας τροπος για να κλειδωθούν όλα τα τέρατα ξανά στον λαβύρινθο του εγκεφάλου του.Η φωνή του περιέγραψε το σχέδιο.Συμφώνησε,δεν είχε και άλλη επιλογή.Είχε έρθει η στιγμή να κάνει αυτό που έπρεπε.Του είχαν φανεί παράξενα,αυτά που του είπε η φωνή.Είχαν συμβεί όμως όλα.Τα τελευταία λεπτά από εκείνη τη νύχτα,ακόμα τον ανατριχιάζουν.
Η φωνή ήταν κατηγορηματική,οποιαδήποτε παρέκκλιση από την συμφωνία,θα ήταν μοιραία.Αφού συμφώνησε,ο άντρας με το κράνος έκλεισε το laptop και το πήρε.Του έβγαλε το ακουστικό και τον χτύπησε.Όταν ξύπνησε,βρισκόταν στο αυτοκίνητο του,ξαπλωμένος στο πίσω κάθισμα.
Το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο σε άγνωστο μέρος.Οδηγούσε για αρκετή ώρα μέχρι να προσανατολιστεί.Έβαλε τον αναπτήρα στη τσέπη.Φόρεσε το αλεξίσφαιρο και μέτρησε τις γεμιστήρες που είχε μαζί του.Όπλισε και ακούμπησε το όπλο στο τραπεζάκι.
Μπορούσε ν'αφοπλίσει κάθε ανάμνηση,εκτός από την φωνή.Βρισκόταν παντού μέσα του,η ηχώ της είχε μολύνει κάθε του κύτταρο,ήταν δικός της πλέον.Δεν μπορούσε να την αποφύγει,οπότε θα υπάκουε σε κάθε της λέξη.Θυμήθηκε την τελευταία της συμβουλή,"Άσε την κόκα να το κάνει".
Σκούπισε τη μύτη του και έκλεισε τα μάτια.Ήταν έτοιμος.Μόλις βγήκε από το φορτηγάκι,το φως του έβαλε φωτιά.Ένιωθε ανίκητος.Μπήκε στο αυτοκίνητο του.Κανείς δεν κατάλαβε τι έγινε,από που εμφανίστηκε,κανείς δεν πρόλαβε να τον σταματήσει.Το όχημα καβάλησε τις σκάλες,σχεδόν γκρέμισε την είσοδο.
Έβγαλε το όπλο και προχώρησε προσεκτικά.Η φωνή στο κεφάλι του,τον καθοδηγούσε,τον εμψύχωνε.Η κάθε της λέξη είχε αποκτήσει νόημα,σκοπό.Ήταν ένας θεός,που αποφάσισε να επέμβει και ο Κοντόπουλος ήταν ο προφήτης,αυτός που θα άνοιγε τον δρόμο.
Music to kill people with style
Η φωνή είχε δίκιο,σε κάθε του βήμα,δυνάμωνε μέσα του."Δε σου ζητάω να κάνεις που δεν μπορείς.Αντιθέτως,σου ζητάω να σκοτώσεις,να εξασκήσεις ένα από τα ταλέντα σου,την τέχνη σου".Δεύτερος κουκουλοφόρος δίπλα στο ασανσέρ,δύο σφαίρες,στη καρδιά και στο κεφάλι."Όλη σου η ζωή σε προετοίμαζε για αυτά τα λεπτά,να γίνεις το όπλο και οι σφαίρες.Να καθαρίσεις το κτήριο,δε με νοιάζει πως,ξέρω πως θα τα καταφέρεις ".
Δύο μέσα στο ασανσέρ.Σκοτώνει τον πρώτο,τον χρησιμοποιεί ως ασπίδα μέχρι να σκοτώσει και τον δεύτερο.Πρώτος όροφος."Όλα είναι ένα παιχνίδι,τίποτα δεν είναι αληθινό και όλα επιτρέπονται.Μην ανησυχείς και μην αγχώνεσαι,άσε τα ένστικτα σου να σε οδηγήσουν,άσε τη κόκα να το κάνει".
Με το που βγαίνει απ'το ασανσέρ,του ορμάνε δύο,ο πρώτος δέχεται τέσσερις σφαίρες στο στήθος,ο δεύτερος τρεις,φεύγει κάτω απ'το παράθυρο."Αυτή η πόλη χρειάζεται έναν στρατό απο αγγέλους και αγίους για να καθαρίσει.Αλλα μέχρι τότε,κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή.Και'συ πρέπει να βάλεις τα ποντίκια πίσω στα κλουβιά τους,να τα θάψεις στους υπονόμους.Να τους δείξεις,ότι οι επαναστατικές τους φλυαρίες,είναι απλά ασκήσεις υποκρισίας.Πως το μόνο που θέλουν,είναι μεγαλύτερα κλουβιά και τίποτα άλλο".
Στο τελευταίο γραφείο κρύβεται ένας ακόμα,δύο σφαίρες στο πρόσωπο,ο όροφος καθάρισε.Βάζει ένα πτώμα στο ασανσέρ και το στέλνει στον επόμενο όροφο,ανεβαίνει σιγά σιγά από τις σκάλες."Θέλω να γράψεις την αλήθεια με αίμα,πάνω στο δέρμα τους με μαχαίρι,για να την δουν όλοι και να την καταλάβουν".
Δύο τρομοκράτες μπροστά απο το ασανσέρ,ο ένας κρατάει όπλο.Ο Κοντόπουλος βουτάει και πυροβολεί,δε σταματάει μέχρι να τους ρίξει κάτω.Αλλάζει γεμιστήρα,πλησιάζει και τους αποτελειώνει."Να καθαρίσεις την ατμόσφαιρα,γιατί το φως πνίγεται μέσα στους καπνούς και τις αμφιβολίες.Να βοηθήσεις όλα τα λουλούδια της φωτιάς ν'ανθίσουν και να εξαγνίσουν τη πόλη".
Οι τρομοκράτες πανικοβάλλονται,βγαίνουν ομαδικά από τα γραφεία.Κρύβεταιι στη γωνία και σημαδεύει.Δεν ανταποδίσουν τα πυρά,τρέχουν στις σκάλες."Ξέρω πόσο εκτιμάς,πόσο σέβεσαι τον φόβο και τις εκπειδευτικές του δυνατότητες.Γι'αυτό είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρεις.Γιατί δεν χορταίνεις να τρομοκρατείς τους ανθρώπους.Η μέθη,ο ίλιγγος και ο πόνος δεν σε ξεδιψάνε ποτέ".
Τραβάει το όπλο και του ρίχνει πέντε στο στομάχι.Σκουπίζει το αίμα,σηκώνει το ακουστικό και πληκτρολογεί."Κάνε αυτό που σου ζητάω και θα σκοτώσω την αλήθεια για σένα.Και ποιος ξέρει,σ'αυτήν που θα γεννηθεί,ίσως να είσαι ήρωας".Δεν άφησε περιθώριο απάντησης σε αυτόν που το σήκωσε."Αστυνόμος Κοντόπουλος,το κτήριο είναι ασφαλές".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου