just as, when paper’s kindled, where it still
has not caught flame in full, its color’s dark
though not yet black, while white is dying off.
Dante's Inferno, Canto XXV
Μια ματωμένη και ηττημένη ημερομηνία γλιστράει ανάμεσα στις μέρες
σκιά φιδιού, σύννεφο που παίρνει όλες τις βροχές από τη νύχτα.
Ξόδεψα όλα μου τα χρήματα στη μέθη
μα δεν ξέχασα κάτι
ξόδεψα όλο μου τον χρόνο στη λήθη
αλλά δεν σκότωσε κανένα κομμάτι του εαυτού μου
έσπασα τις λέξεις μέχρι που δε σήμαιναν τίποτα
όμως τα ψίχουλα βρήκαν τρόπο να τραγουδήσουν τ'όνομα σου.
Η πόλη ένα τείχος από οθόνες
ραγίζω το φως, σκάβω το σκοτάδι
για να βρεθώ στην άλλη πλευρά του φόβου
δεν υπάρχουν πια δρόμοι
το μελάνι τους το ήπιε η καταιγίδα
τα ταξίδια τους τα μάδησε η ματαιοδοξία
Άσε ένα ρήμα στην άκρη τ'ουρανού
θ'αναποδογυρίσω όλα τ'αστέρια για να το βρω
μέχρι να ματώσουν οι χάρτες
μέχρι να γίνω ηχώ στην τροχιά σου
εκείνη που καίει όλες τις αποστάσεις
ανάμεσα στ'όνειρο και την αιωνιότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου