Opening Credits Song
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
Καταχώρηση από τον Μάκη Αθανασίου.
Ο καλύτερος μου φίλος είναι πολύ έξυπνος, έχει ταλέντο και χιούμορ. Κάνει μερικές φορές μαλακίες, αλλά είναι καλό παιδί κατά βάθος. Αρκετά με τον Σπύρο, ας μιλήσουμε για τον ηλίθιο που είναι στη Γουαδαλάχαρα. Αυτός είναι ακόμη πιο έξυπνος, έχει περισσότερη φαντασία από ταλέντο, είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, πολλές φορές την ίδια στιγμή. Δεν ξέρω τι είναι πιο ελαττωματικό, η καρδιά ή το μυαλό του. Φοβάμαι πως οι εμμονές του τον έχουν κάνει ανίκανο να νιώσει ευτυχία.
Γι'αυτό το έσκασε, και σκηνοθέτησε την απαγωγή του. Που είναι η χειρότερη ταινία του με διαφορά, ούτε στο πρώτο εξάμηνο της σχολής δε γυρίζε τέτοιες παπαριές. Όχι, νομίζει πως μπορεί να με δουλέψει. Η κακομοίρα η Άννα το έφαγε, και κοντεύει να πεθάνει από την στεναχώρια της -και γι'αυτό του αξίζει άλλο ένα βαγόνι ξύλο- , όμως δεν μπορεί να με κοροιδέψει. Οι διασυνδέσεις της Κλαρίσα με βοήθησαν να βρω τα ίχνη του. Νοίκιασε δωμάτιο σε ένα μοτέλ κοντά στην έρημο. Ρούχα πεταμένα παντού, ξεχειλισμένα τασάκια. Ξεφυλλίζω τα βιβλία που πήρε μαζί. Τσάντλερ, Μπρετ Ίστον Έλις και Εντικά. Που τα βρήκε τα άλμπουμ του Εντικά, τα ψάχνω χρόνια. Κατάσχονται.
Δεν ήταν δύσκολο να τον εντοπίσω. Μάλλον ήθελε να τον βρω. Βρίσκω έναν υπερήλικο Ινδιάνο, μου λέει πως του πούλησε πεγιότ. Τον ρώτησε διάφορα, για τις ιεροτελεστίες που είχαν οι σαμάνοι.
"Senor, δεν ήξερα τι να του πω. Θυμάμαι πολύ λίγα από την εποχή των παππούδων μου. Έμοιαζε απελπισμένος, επέμενε να μάθει, πίστευε πως μόνο έτσι θα έβρισκε απαντήσεις. Φαίνεται καλό παιδί, λίγο μαλάκας, αλλά καλός"
"Τι του πούλησες;"
"Δεν έχω πεγιότ, ούτε μεσκαλίνη, ούτε κάτι άλλα περίεργα που μου ζήταγε. Βρήκα κάτι υπολείμματα από μανιτάρια, που χρησιμοποιούσε ο πατέρας μου. Μπορεί να είναι και τσίλι, δε θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια"
"Τι προκαλούν, είναι σαν LSD;"
"Περίπου. Τα έπαιρναν παλιά οι χίπηδες και τριπάραν τις νύχτες στην έρημο"
"Υπάρχει περίπτωση να πάθει κάτι κακό;"
"Το πολύ πολύ καμιά καούρα".
Αποχαιρέτισα τον Ινδιάνο και διέσχισα την έρημο. Οι χίπηδες έμεναν σε κάτι σπηλιές, 12 χιλιόμετρα ανατολικά. Το μέρος σου προκαλεί δέος. Σκέφτομαι πόσα έχουμε περάσει με το μαλάκα. Δε χωράνε ούτε σε δύο σεζόν τηλεοπτικής σειράς. Δεν μπορώ να πω, αν δεν ήταν αυτός, δε θα γνώριζα ποτέ την Κλαρίσα. Έχει τρελαθεί, έχει μπερδέψει το υπερεγώ με το εκείνο. Στεναχωριέμαι που δεν μπορεί να ηρεμήσει. Η ζωή του είναι καλύτερη από ποτέ, είναι κοντά στο να πραγματοποιήσει κάποια από τα όνειρα του κι έχει δίπλα του μια υπέροχη γυναίκα. Γιατί αυτοσαμποτάρεται έτσι;
Σίγουρα γύρισε στο Μεξικό για να βρει τη νοσοκόμα. Να σιγουρευτεί για το τι νιώθει ή για μια τελευταία αρπαχτή. Τον έχουν καταστρέψει τα film noir. Όταν επιστρέψουμε στην Αθήνα, θα τον πάω σηκωτό σε ψυχολόγο. Γιατί τα τραβάω όλα αυτά; Έπρεπε να είμαι στην Καραϊβική τώρα. Έφτασα στα βουνά. Δε χρειάστηκε να ψάξω πολύ, ηχώ μουσικής στην τρίτη σπηλιά . Τι ακούει ο μυαλοσεισμόπληκος; Αν είναι δυνατόν. Έχει έρθει να τριπάρει στην άλλη άκρη της Γης, κι αντί να ακούει τουλάχιστον Pink Floyd, έστω Hawkwind, αυτός έχει βάλει Άντζελα Δημητρίου στο κινητό. Καλά, πως έχει σήμα εδώ μέσα;
Δεν εκπλήσσεται που με βλέπει. Δεν απολογείται καν. Τον πρόλαβα πριν καταναλώσει τα μανιτάρια ή ό,τι τέλος του έδωσε ο Ινδιάνος. Λίγο πριν τον πετάξω στους σταλακτίτες, μου εξηγεί τι έγινε.
FLASHBACK - 12 ώρες πριν
Ναι Μάκη, ό,τι κι αν πεις, έχεις δίκιο. Είμαι ανισόρροπος. Είμαι βλαμμένος. Όμως έπρεπε να ξέρω. Έψαξα όλη τη Γουαδαλάχαρα. Δεν την βρήκα πουθενά. Με βρήκε εκείνη. Ήμουν στα μισά του Chivas, όταν μπήκε στο δωμάτιο. Κάθισε δίπλα μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα, λες και είχαμε να βρεθούμε από χθες.
"Άργησες, νόμιζα πως θα ερχόσουν πιο νωρίς"
"Με περίμενες δηλαδή;"
"Ήμουν σίγουρη πως δε άντεχες για πολύ την ήσυχη καθημερινότητα".
Μου παίρνει το τσιγάρο από το χέρι. Αφήνει τον καπνό να βγει αργά από τα χείλη της, χαμογελάει.
"Γιατί ήρθες;"
"Δεν ξέρω"
"Τι σχήμα έχει το κενό της καρδιάς σου; Αυτό;".
Κατεβάζει αργά τα χέρια της πάνω στο στήθος της.
"Μήπως αυτό;".
Τα δάχτυλα της χαιδεύουν τα πόδια της. Χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι.
"Δεν μπορείς να αποφασίσεις;".
Το στόμα μου έχει στεγνώσει. Δεν ξέρω αν θέλω να τη φιλήσω, να την πετάξω έξω ή και τα δύο ταυτόχρονα.
"Qué es eso, papi?".
Σβήνει το τσιγάρο και κάθεται στα πόδια μου, φυσάει αργά το καπνό στο πρόσωπο μου.
Η μυρωδιά της με γαληνεύει και με εξάπτει.
"Κάποια σου ράγισε την καρδιά και μόνο όταν την σπας σε πιο μικρά κομμάτια, νιώθεις κάτι; Αυτό είναι; Σου θυμίζω κάποια, και θέλεις να τελειώσω αυτό που εκείνη αφήσε στη μέση;".
Με φιλάει, η γεύση του κραγιόν της με ζαλίζει.
"Μπορεί να είμαι ερωτευμένος".
Γελάει ειρωνικά.
"Είσαι ερωτευμένος με το να είσαι ερωτευμένος. Κυνηγάς συνέχεια την ένταση, την έξαψη του πρώτου καιρού. Δεν είσαι ερωτευμένος μαζί μου ή με κάποια άλλη. Είσαι ερωτευμένος με μια ιδέα, μια φαντασίωση".
Δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Ίσως είχε δίκιο. Με φίλησε τρυφερά και σηκώθηκε.
"Κι αν δεν είναι έτσι; Κι αν είμαι μόνο μαζί σου; Δεν μπορεί να μη νιώθεις τίποτα"
"Τι σε κάνεις να πιστεύεις πως νιώθω κάτι για σένα;"
"Γιατί επιστρέφεις συνέχεια;"
"Μπορεί απλά να μου αρέσει το σεξ μαζί σου"
"Δε νομίζω πως είναι αυτό"
"Αν αυτή η σκέψη σε βοηθάει..".
Σηκώνομαι. Αδειάζω το ποτήρι και την αρπάζω. Την κολλάω στον τοίχο. Της κατεβάζω το φόρεμα μέχρι τη μέση.
"Γιατί δεν τα κάνεις αυτά στην κτηνίατρο;"
"Σκάσε!"
"Μάλλον γιατί δεν μπορείς. Τόσο ξενέρωτη είναι;".
Με πετάει στο κρεβάτι, κάθεται πάνω μου.
"Αφού δε μου λες τ΄όνομα σου, πες μου τουλάχιστον την αλήθεια. Γιατί επιστρέφεις συνέχεια;"
"Εσύ επέστρεψες αυτή τη φορά"
"Απάντησε μου!".
Σκύβει και με φιλάει. Μου πιάνει τα χέρια.
"Ας το αφήσουμε όπως έχει. Ωραία δεν περνάμε;"
"Δε μου φτάνει. Απάντησε μου".
Σηκώνεται, ανάβει τσιγάρο.
"Γίνεται πολύ προσωπικό και δε θέλω"
"Γιατί;"
"Εscucha amante, ας το αφήσουμε εδώ. Μπορεί τον πρώτο καιρό να είναι ωραία, αλλά μετά από λίγο, θα βαρεθούμε τόσο ο ένας τον άλλο, που θα βγαίνουμε μόνο με φιλικά ζευγάρια, για να αντέξουμε την πλήξη. Καλύτερα να μείνει ένα γλυκό απωθημένο"
"Τα απωθημένα μου χρειάζονται περισσότερη ζωή, δεν αντέχω να κουβάλαω το βάρος τους"
"Πες στην καρδιά σου να κάνει δίαιτα".
Την πιάνω από το χέρι και τη γυρίζω προς το μέρος μου. Χαϊδεύω το πρόσωπο της.
"Τι πρέπει να κάνω, να ξεριζώσω την καρδιά μου και να στην δώσω στα χέρια για να καταλάβεις;"
"Θα ήταν μια καλή αρχή"
"Αυτό είναι, ζηλεύεις;".
Μου κατεβάζει το χέρι.
"Αφου σου ανήκει εδώ και καιρό"
"Μπορεί, αλλά το σώμα και το μυαλό σου είναι κοινόχρηστα, και δε γουστάρω"
"Αν θέλεις αποκλειστικότητα, πρέπει να είσαι εδώ"
"Γιατί τι θα κάνεις; Θα χωρίσεις την όμορφη κτηνίατρο σου για μένα; Ε;".
Είναι σειρά της να με κολλήσει στον τοίχο. Με φιλάει στο λαιμό, τρίβει αργά το στήθος της πάνω μου, ενώ το δεξί της χέρι αγκαλιάζει την κόψη του ανδρισμού μου.
"Δεν πρόκειται να το κάνεις. Άστο μωρό μου, θα βρισκόμαστε μια στο τόσο, και θα μείνουμε και οι δύο με την λαχτάρα του "τι θα γινόταν". Αυτό δε θέλεις, να είσαι πάντα ερωτευμένος; Αυτό θα έχεις".
Με φιλάει και με σπρώχνει.
"Ώστε νιώθεις κι εσύ το ίδιο;"
"Ίσως".
Ανεβάζει το φόρεμα της και στέκεται στον καθρέφτη, Διορθώνει το μακιγιάζ της και μου χαμογελάει. Την πλησιάζω.
"Τι συμβαίνει;"
"Ήρθες μέχρι εδώ και δε θα κάνουμε τίποτα;"
"Όχι αυτή τη φορά. Τιμωρία"
"Γιατί;"
"Μ'αρέσει να σε βλέπω να βασανίζεσαι".
Με φιλάει στο μάγουλο και φεύγει. Ήρθα εδώ για απαντήσεις και θα φύγω ακόμη πιο μαλάκας. Δε φεύγω έτσι. Πρέπει να ξεκλειδώδω το υποσυνείδητο μου. Έφτασε η στιγμή ν'ανοίξουν οι πύλες της αντίληψης!
END FLASHBACK
Ο βασικός αφηγητής αυτή της ιστορίας είναι διαταραγμένος. Το ξέρω έδω και 16 χρόνια που κάνουμε παρέα, αλλά τελευταία η ηλιθιότητα του έχει φτάσει σε ερεβώδη βάθη.
"Μάλιστα.. Δε σου έκατσε η νοσοκόμα, και αποφάσισες να το παίξεις Καστανέντα από το Αιγάλεω. Μαλάκα, σύνελθε, η Άννα έχει τρελαθεί. Σήκω να πάμε πίσω"
"Δε πάω πουθενά! Δε γίνεται να βασανίζομαι άλλο έτσι"
"Το ξέρεις πως αυτό που σου πούλησε ο γέρος, παίζει να είναι ρίγανη"
"Μάκη, μιλάω σοβαρά, μην το παίρνεις για αστείο, μπορώ να κόψω τη νύχτα για σένα στα δύο"
"Άσε τις γλύκες και πάμε σπίτι".
Ο μονοκύτταρος φίλος μου αδειάζει όλο το σακουλάκι στο στόμα του και τρέχει. Πριν τον αρπάξω βουτάει στη λίμνη. Που βρέθηκε τόσο νερό μέσα στην σπηλιά; Πρέπει να τον βγάλω πριν πνιγεί ή τον φάει τίποτα που δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα. Γιατί σε μένα...Μια φορά είπα να παντρευτώ και μόνο εξωγήινοι δεν έχουν εμφανιστεί. Που μεταξύ μας, καλύτερα θα ήταν, ίσως έπαιρναν το μαλάκα μαζί τους να του κάνουν πειράματα. Που στο διάολο πήγε, σιγά μην μπορεί να κρατήσει τόσο πολύ την αναπνοή του. Βγες έξω ρε υποανάπτυκτε!
To be continued...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου