Mise en abyme

 

Πού ακούστηκε ότι αρκεί η αθωότητα για να είσαι αθώος

Θανάσης Τριαρίδης

Είχε βρει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην ηδονή της προδοσίας  και στην ασφάλεια της συζυγικής ζωής. Έτσι νόμιζε. Οι τοίχοι είναι το ημερολόγιο αυτής της απόδρασης. Ποτισμένοι με ιδρώτα, λαχτάρα, βογγητά και ψιθύρους. Το ταβάνι γεμάτο από προτάσεις που άφησαν τα δεκάδες τσιγάρα, το πάτωμα ένα λεξικό συγκινήσεων. 

Το να δοκιμάσει τον εαυτό του, ήταν ο μόνος λόγος ύπαρξης. Να απειθαρχεί σε όλα. Να δραπετεύει από την ίδια του τη ζωή. Μια φιλόδοξη απόπειρα να χαρτογραφήσει το κενό που τον κατέκλυζε, τη ματαιότητα που δηλητηρίαζε κάθε νόημα και στερεότυπο.

Δεν ήξερε, αν έψαχνε το κομμάτι του παζλ που λείπει ή όλοκληρο το παζλ για να χωρέσει ο ίδιος. Το βάρος της πλήξης έχει συντρίψει πολλούς συνομήλικους του. Κάθε μέρα, βάδιζε πιο βαθιά στο χθες, στη μέθη της νοσταλγίας. Το ήξερε, ότι το μυαλό του είχε κάνει πλαστική σε όλες τις αναμνήσεις, ώστε να φαίνονται πιο όμορφες από ό,τι ήταν. Αλλά δεν είχε σημασία, αν υπήρξαν ποτέ ή όχι. 

Έγραφε για να μην τρελαθεί; Ή ήθελε να τρελαθεί για να μην γράφει; Όλα ήταν υποκατάστα της πραγματικότητας. Όμως, τόσα χρόνια, μόνο στις σελίδες του έβρισκε ψίχουλα από τη γυμνή ζωή που έψαχνε. Στα μεθυσμένα παραληρήματα, όταν το αλκοόλ μεταφραζόταν σε μελάνι. Κάποιες λέξεις εμφιάλωναν τον πυρετό που ένιωθε, που έψαχνε την αντανάκλαση του σε κάθε συγκίνηση, σε κάθε γυναίκα.

Μετά τα 40, ο χρόνος χρειάζεται επιδέσμους, γιατί αιμορραγεί αποθημένα, ενοχές, μυστικά που δε μοιράστηκαν. Τα ράφια με τα βιβλία και τους δίσκους έμοιαζαν με ράφια φαρμακείου. Σε λίγο θα ξημέρωνε. Έψαχνε στα απομεινάρια της νύχτας κάτι να τον νανουρίσει. Το άρωμα της ακτινοβολούσε ακόμα στα σεντόνια. Χάιδεψε τα απότσιγαρα της στο τασάκι, τα χνάρια του κραγιόν πάνω στο φίλτρο. 

Οι μέρες ανέτειλαν πριν το χάραμα και έδυαν πριν το σκοτάδι. Ζούσε μια αιώνια νύχτα, με μικρά διαλείμματα φωτός. Ποια, πως και πότε θα ξεκλείδωνε τη ροή του κόσμου; Δεν ήθελε πολλά. Ένα καλοκαίρι. Σ'ενα σπίτι κοντά στη θάλασσα. Να ξυπνάει και να την ψάχνει. Εκείνη σηκώθηκε πριν από αυτόν. Είναι ήδη στο νερό. Να βγαίνει νυσταγμένος, να την βλέπει να γελάει. Να πνίγονται τα μάτια του μέσα στην ομορφιά της.