Ημινηφάλιος στην ταράτσα

 

Έχω καιρό να ανέβω στην ταράτσα. Το χειμώνα μου αρέσει πιο πολύ. Κι ας μην αντέχεται όταν έχει κρύο. Φέτος δεν μελαγχόλησα που άλλαξε η ώρα και σκοτεινιάζει πιο νωρίς. Ίσως τον χρειάζομαι αυτόν το χειμώνα. Να πέσουν σε νάρκη οι αισθήσεις, να λειτουργούν όλα σε αυτόματο πιλότο.

Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικό πλάσμα. Αιώνες φιλοσοφίας δεν κατάφεραν να το νικήσουν αυτό. Η σημερινή εποχή δε διαφέρει. Έχουμε αντικαταστήσει σχεδόν τα πάντα με συναισθήματα. Ειδικά στο ίντερνετ, όλα λειτουργούν με σκοπό να κεντρίσουν τα συναισθηματικά μας G-spots.

Νιοστό τσιγάρο. Θέλω να βουτήξω στα φώτα της πόλης, να με παρασύρουν, μέχρι να ξυπνήσω κάπου αλλού, κάποιος άλλος. Σε ένα ξένο όνειρο, ας είναι και εφιάλτης. Σε ένα διαφορετικό σκοτάδι, να σπάσει λίγο η μονοτονία. Η μνήμη και η φαντασία είναι τουριστικά μέρη, δεν μπορείς να μείνεις για πολύ. Ο Πανούσης είχε πει σε μια συνέντευξη πως τα ταξίδια είναι ο παράδεισος των ηλίθιων, συμπληρώνοντας ότι για να μάθεις ένα μέρος, πρέπει να ζήσεις εκεί.

Θυμήθηκα αυτά τα λόγια, χαζεύοντας φωτογραφίες στο Instagram. Από ένα σημείο και μετά, ήταν σαν βλέπω τη ζωή ενός ανθρώπου, του ίδιου παντού. Φωτογραφίες φαγητών και ποτών, παραλίες, selfies σε καθρέφτες. Κάτω από τις εικόνες, βαρύγδουπα αποφθέγματα, αποσπάσματα ποιημάτων και τραγουδιών, οτιδήποτε μπορεί να δώσει λίγη αίγλη σε φωτοτυπίες που επαναλαμβάνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς. Δεν επικοινωνούμε πλέον, μιλάμε μόνο μέσα από φωτογραφίες, stories και videos. Αποσπασματικά. Μπουκάλια με μηνήματα στον ψηφιακό ωκεανό. Ψάχνοντας συμβατό ναρκισσισμό.

Θα ρωτήσει κάποιος για νιοστή φορά, "γιατί τα βλέπεις, αφού δε σου αρέσουν;""μήπως ζηλεύεις και απλά δεν το παραδέχεσαι;". Μπορεί, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος. Προσπαθώ να καταλάβω μέσα από την παρατήρηση. Δεν ξέρω τι. Τον εαυτό μου; Τους άλλους; Μάλλον απλά απλά διασκεδάζω, γιατί δεν αξίζει να το πάρεις στα σοβαρά. 

Περιέργως, είδα αρκετές καλές ταινίες τελευταία. Το Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο είναι από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες που έχουν γυριστεί. Με σεκάνς που κοιτάνε στα μάτια το Saving Private Ryan. Όλο το δέος, η φρίκη και η ματαιότητα του πολέμου σε 2,5 ώρες. To See How They Run είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από όσο περίμενα, περισσότερο από όλες τις μεταφορές βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι. Η καλύτερη ταινία που είδια αυτές τις μέρες είναι το περσινό Official Competition. Σφάζει με το βελούδο την βλακεία και την ματαιδοξία του κινηματογραφικού κόσμου. Αν είσαι του χώρου, θα γελάσεις περισσότερο

Το πνεύμα της εποχής των δεδομένων επιτάσσει, πως  αν δεν μπορείς να μετρήσεις κάτι, δεν μπορείς να το κατανοήσεις και κατ’ επέκταση να το εκμεταλλευτείς. Ο  Αϊνστάιν είπε, αφενός δεν μετράνε όλα όσα μπορούν να μετρηθούν κι αφετέρου είναι αδύνατον να μετρηθούν όλα όσα μετράνε. Νύχτες όπως η αποψινή, διαπιστώνω ότι μερικές φορές,  η πραγματικότητα  δεν χωράει μέσα στις λέξεις και στις εικόνες. Ίσως αυτό να είναι καλό, μπορεί και όχι. 

Τι γυρεύει κανείς στα 41; Μια μέθη που σβήνει τη μνήμη, πιο ισχυρό αναισθητικό για την εγχείρηση της ζωής; Καλύτερους αντιπερισπασμούς; Ένα χαριτωμένο meme έλεγε πως όλα είναι αντιπερισπασμοί που σ'εμποδίζουν να διαβάσεις το βιβλίο σου. Έχω τριψήφιο αριθμό στο σπίτι. Ένα ερημικό νησί -αλλά με internet. Και σοκολάτες. Και ουίσκι-, ίσως μια θέση φαροφύλακα στην άγονη γραμμή, να είναι ο προορισμός της ευτυχίας. Όπου θα διαβάσω τα άπαντα του σύμπαντος και μετά θα αφοσιωθώ, στο να μην καταφέρω ποτέ  να γράψω το magnum opus μου, το μυθιστόρημα  που θα κάνει το Εκατό χρόνια μοναξιά και το Ματωμένο μεσημβρινό να μοιάζουν με βιβλία μαγειρικής.

Κατεβαίνω τις σκάλες και θυμάμαι το Βιβλίο των ερωτήσεων του Νερούδα.

Πόσες εβδομάδες έχει η μέρα κι ο μήνας πόσες χρονιές;

Μπαίνει το φθινόπωρο νόμιμα ή είναι μια παράνομη εποχή; 

Η τέχνη δεν απαντάει, σε οδηγεί σε καλύτερες ερωτήσεις. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν απαντήσεις. Οριστικές τουλάχιστον. Σε ποια ρομαντική κομεντί θα κρύψω την πλήξη μου απόψε;