Παράξενη τροχιά

 

Ψάχνω το χέρι της νύχτας, να με οδηγήσει κάπου αλλού απόψε

να γίνω σημάδι στην σκιά σου. 

Προσπαθώ να κλείσω όλα τα παράθυρα στο σώμα

να μην αλώσει ξανά τα κύτταρα μου

η ηχώ της μυρωδιάς σου.

Οι σελίδες της πόλης, κατοικημένες από τη σιωπή, ντυμένες στάχτες.

Οι λέξεις δεν έχουν πια αίμα μέσα τους, τα ρήματα ξεγυμνωμένα από φτερά.

Περιμένω.

Ένα plot twist να πυρπολήσει με την ομορφιά του

τις μουτζουρες που πέρασαν ως μέρες.

Μια βροχή από το άρωμα σου

να μεθυσει το σκοτάδι

να ξεδιψάσει το κενό.

Εδώ και μήνες δεν γράφω, σκάβω στον καθρέφτη

να πλημμυρίσει το τίποτα και το πότε 

να ξεπλυθεί η πλήξη.

Μαθαίνω το φόβο όταν λέω τ'ονομα σου.

Κλείνω τα μάτια

προσπαθώ να αναπνεύσω μέσα στη θύελλα των εικόνων.

Διψασμένος για το χρώμα της φωνής σου

που έκαιγε τις συλλαβές στα χείλη 

που μάτωνε τ'ανειπωτα.