Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012
Η αβάσταχτη πλήξη της τελειότητας
Η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα του καιρού μας.Αν είχε κατακτήσει δύο συνεχόμενα C.L. (επίτευμα που θα ισοδυναμούσε με 3 ή ακόμα και με τα 5 της Ρεάλ,λόγω της δυσκολίας που έχει ο θεσμός) θα ήταν και με τη βούλα η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
Αρκετές φορές χρειάζεται η απόσταση του χρόνου για να αντιληφθείς το μέγεθος κάποιων πραγμάτων,να δεις καλύτερα την εικόνα.Όταν αποχωρήσει από τη σκηνή αυτή η ομάδα,η απουσία της θα τονίσει πόσο μεγάλη ήταν η παρουσία της.Θα μιλάμε στους μικρότερους για τη Μπάρτσα,όπως μας μίλαγαν οι μεγαλύτεροι για τον Άγιαξ του '70 (έτσι κι αλλιώς μιλάμε για την μετεμψύχωση των Ολλανδών στη σύγχρονη εποχή).
Η μεγαλύτερη κατάκτηση της ισπανικής ομάδας είναι πως έκανε τη τελειότητα κάτι καθημερινό,συνηθισμένο.Ν'ανοίγεις τη τηλεόραση,να πετυχαίνεις παιχνίδι της και να λες "''νταξ' η Μπάρτσα παίζει,3-4 θα φάνε" και να το αλλάζεις χωρίς ενοχές.
Αυτό που για άλλες ομάδες,το ζενίθ τους είναι ένα παιχνίδι(ημιτελικός,τελικός),ένα τρόπαιο,ακόμη και μια σεζόν,οι Καταλανοί το μετέτρεψαν σε καθημερινότητα,κατέβασαν το απόλυτο και το προσάρμοσαν στα δικά τους δεδομένα.Και θα είναι για πολλά χρόνια το μέτρο σύγκρισης της ποδοσφαιρικής τελειότητας.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία για μένα (και θα πρέπει να ευγνωμονούμε αυτούς τους παίκτες και τη τύχη μας που τους είδαμε) είναι κέρδιζαν παιχνίδια και τίτλους,παίζοντας μπάλα,καλύτερο ποδόσφαιρο.Πραγματικά κέρδιζε ο καλύτερος,με τον αντίπαλο να υποκλίνεται,φίλοι και εχθροί να παραδέχονται τη Μπάρτσα.Σε κάθε της ματς,προσπαθούσε να κερδίσει παίζοντας θεαματικό ποδόσφαιρο,αν δεν είναι αυτό το τέλειο,δε ξέρω και'γω ποιο και τι είναι.
Ο Μέσι είναι η ιδανική προσωποποίση του πνεύματος και της φιλοσοφίας Μπάρτσα.Ο ανταγωνισμός του με τον Κριστιάνο είναι σε άλλο επίπεδο σε σχέση με τους υπόλοιπους (κρίμα για τον εκπληκτικό Φαλκάο που κάνει πράγματα και θάματα αλλά χάνεται στη σκιά τους).40 γκολ ο Πορτογάλος,50 ο Αργεντινός πέρσι και ποιος ξέρει που θα φτάσει το κοντέρ φέτος.
Επιδόσεις playstation και δεκαετίας '50.Ο κοντορεβυθούλης σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.Η Μπαρτσελόνα είναι η δύναμη και ταυτόχρονα η αδυναμία του Μέσι.Δε νομίζω πως σε άλλη ομάδα θα ξεδίπλωνε έτσι το ταλέντο του .Όχι πως θα χανόταν,μη τρελαθούμε,απλά η αρμονία συνόλου-ατόμου στη φιλοσοφία των μπλαουγκράνα είναι μοναδική.
Αυτή λοιπόν η τελειότητα έχει γίνει βαρετή,πληκτική.Φοβερός,τρομερός ο κοντός αλλά τον βαριέμαι.
Δε θέλω να κάνω άστοχες και άδικες συγκρίσεις,αλλά Ντιέγκο δε θα γίνει ποτέ.Μπορεί στο μέλλον,όταν θα του κάνουν αφιερώματα,να χρειάζονται ώρες για να χωρέσουν τα highlights του,όμως από τους θνητούς θεούς τύπου Μέσι,προτιμώ τους αθάνατους ανθρώπους.Τους ποδοσφαιρικούς μου θεούς τους θέλω αλήτες.
Γήινους,αλλά και ντίβες με αέρα rockstar.Που μπορεί να μην έχουν την (αφύσικη διάρκεια του Μέσι) όμως τα 2-3 μαγικά τους,μένουν για πάντα,υπογραφές που λάμπουν στο δέρμα του χρόνου.Έχουν περάσει χρόνια,όμως ο αγαπημένος μου παίκτης παραμένει ο Ζιντάν.Φινέτσα,μετάξι και δαντέλα αλλά και τσαμπουκάς.Που αν είχε πάρει το Κύπελλο το '06,θα μιλάγαμε για το πιο μαγκιόρικο φινάλε παίκτη ever.Ας είναι και το κουτουλίδι μόνο καλό ήταν.
ZZ Top,Καντονά,Ντιέγκο.Αλλά και ο original Ρονάλντο,Ρομπέρτο Κάρλος.Δεν αντέχω άλλο το nerdy Μεσι και το "κακό παιδί" του κομμωτηρίου Κριστιάνο.Δε θέλω άλλη Μπαρτσελόνα,ούτε άλλη εθνική Ισπανίας!Όταν η πιο μόρτικη και κινηματογραφική φυσιογνωμία του σημερινού ποδοσφαίρου είναι προπονητής (γαμώ της ταινίες θα γίνει η ζωή του,Clive Owen ή George Clooney?Eastwood ή Mann?) κάτι δε πάει καλά..
Αρκετές φορές χρειάζεται η απόσταση του χρόνου για να αντιληφθείς το μέγεθος κάποιων πραγμάτων,να δεις καλύτερα την εικόνα.Όταν αποχωρήσει από τη σκηνή αυτή η ομάδα,η απουσία της θα τονίσει πόσο μεγάλη ήταν η παρουσία της.Θα μιλάμε στους μικρότερους για τη Μπάρτσα,όπως μας μίλαγαν οι μεγαλύτεροι για τον Άγιαξ του '70 (έτσι κι αλλιώς μιλάμε για την μετεμψύχωση των Ολλανδών στη σύγχρονη εποχή).
Η μεγαλύτερη κατάκτηση της ισπανικής ομάδας είναι πως έκανε τη τελειότητα κάτι καθημερινό,συνηθισμένο.Ν'ανοίγεις τη τηλεόραση,να πετυχαίνεις παιχνίδι της και να λες "''νταξ' η Μπάρτσα παίζει,3-4 θα φάνε" και να το αλλάζεις χωρίς ενοχές.
Αυτό που για άλλες ομάδες,το ζενίθ τους είναι ένα παιχνίδι(ημιτελικός,τελικός),ένα τρόπαιο,ακόμη και μια σεζόν,οι Καταλανοί το μετέτρεψαν σε καθημερινότητα,κατέβασαν το απόλυτο και το προσάρμοσαν στα δικά τους δεδομένα.Και θα είναι για πολλά χρόνια το μέτρο σύγκρισης της ποδοσφαιρικής τελειότητας.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία για μένα (και θα πρέπει να ευγνωμονούμε αυτούς τους παίκτες και τη τύχη μας που τους είδαμε) είναι κέρδιζαν παιχνίδια και τίτλους,παίζοντας μπάλα,καλύτερο ποδόσφαιρο.Πραγματικά κέρδιζε ο καλύτερος,με τον αντίπαλο να υποκλίνεται,φίλοι και εχθροί να παραδέχονται τη Μπάρτσα.Σε κάθε της ματς,προσπαθούσε να κερδίσει παίζοντας θεαματικό ποδόσφαιρο,αν δεν είναι αυτό το τέλειο,δε ξέρω και'γω ποιο και τι είναι.
Ο Μέσι είναι η ιδανική προσωποποίση του πνεύματος και της φιλοσοφίας Μπάρτσα.Ο ανταγωνισμός του με τον Κριστιάνο είναι σε άλλο επίπεδο σε σχέση με τους υπόλοιπους (κρίμα για τον εκπληκτικό Φαλκάο που κάνει πράγματα και θάματα αλλά χάνεται στη σκιά τους).40 γκολ ο Πορτογάλος,50 ο Αργεντινός πέρσι και ποιος ξέρει που θα φτάσει το κοντέρ φέτος.
Επιδόσεις playstation και δεκαετίας '50.Ο κοντορεβυθούλης σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.Η Μπαρτσελόνα είναι η δύναμη και ταυτόχρονα η αδυναμία του Μέσι.Δε νομίζω πως σε άλλη ομάδα θα ξεδίπλωνε έτσι το ταλέντο του .Όχι πως θα χανόταν,μη τρελαθούμε,απλά η αρμονία συνόλου-ατόμου στη φιλοσοφία των μπλαουγκράνα είναι μοναδική.
Αυτή λοιπόν η τελειότητα έχει γίνει βαρετή,πληκτική.Φοβερός,τρομερός ο κοντός αλλά τον βαριέμαι.
Δε θέλω να κάνω άστοχες και άδικες συγκρίσεις,αλλά Ντιέγκο δε θα γίνει ποτέ.Μπορεί στο μέλλον,όταν θα του κάνουν αφιερώματα,να χρειάζονται ώρες για να χωρέσουν τα highlights του,όμως από τους θνητούς θεούς τύπου Μέσι,προτιμώ τους αθάνατους ανθρώπους.Τους ποδοσφαιρικούς μου θεούς τους θέλω αλήτες.
Γήινους,αλλά και ντίβες με αέρα rockstar.Που μπορεί να μην έχουν την (αφύσικη διάρκεια του Μέσι) όμως τα 2-3 μαγικά τους,μένουν για πάντα,υπογραφές που λάμπουν στο δέρμα του χρόνου.Έχουν περάσει χρόνια,όμως ο αγαπημένος μου παίκτης παραμένει ο Ζιντάν.Φινέτσα,μετάξι και δαντέλα αλλά και τσαμπουκάς.Που αν είχε πάρει το Κύπελλο το '06,θα μιλάγαμε για το πιο μαγκιόρικο φινάλε παίκτη ever.Ας είναι και το κουτουλίδι μόνο καλό ήταν.
ZZ Top,Καντονά,Ντιέγκο.Αλλά και ο original Ρονάλντο,Ρομπέρτο Κάρλος.Δεν αντέχω άλλο το nerdy Μεσι και το "κακό παιδί" του κομμωτηρίου Κριστιάνο.Δε θέλω άλλη Μπαρτσελόνα,ούτε άλλη εθνική Ισπανίας!Όταν η πιο μόρτικη και κινηματογραφική φυσιογνωμία του σημερινού ποδοσφαίρου είναι προπονητής (γαμώ της ταινίες θα γίνει η ζωή του,Clive Owen ή George Clooney?Eastwood ή Mann?) κάτι δε πάει καλά..
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012
Τα λακωνικά Part 3 (and the longest)
The ugly truth
The uglier truth
The ugliest truth
Η αυθόρμητη αντίδραση για το κείμενο του Ψυχάρη
Τι πρέπει να γίνει με το χρέος,που έχει φτάσει η υπομονή και τι πρέπει να κάνουμε με όλους τους γαμιόληδες
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των Graveyard & Soundgarden
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Τα λακωνικά Part 2 (za)
H αγωνία μου για τη ψήφιση των μέτρων
Οι σκέψεις μου για τους βουλευτές που ψήφισαν
Η αλήθεια για τον ρόλο των Μ.Μ.Ε.
Η ώρα της αυτοκριτικής
Jesus saves?
H αλήθεια βρίσκεται στους Tool?
Πάρτε φόρα να μας..
Τα πράγματα θα φτιάξουν
I have to go now.Back to the '60's
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012
2 By Bukowski
Το μελάνι που έχει χυθεί για τον Buk και τα γραπτά του είναι ανάλογο με το αλκοόλ που είχε πιεί.Ποιός ήταν πραγματικά και ποιός είναι ο αντίκτυπος των βιβλίων του;
Ο Μπουκόφσκι είχε ορίσει τι ήταν και τι όχι
" Διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που λέει ένα απλό πράγμα με δύσκολο τρόπο.Καλλιτέχνης είναι ο άνθρωπος που λέει ένα δύσκολο πράγμα με απλό τρόπο".
Έγραφε απλά,άμεσα,χωρίς φλυαρίες,φιοριτούρες και άχρηστα κεντίδια,οι προτάσεις του χτύπαγαν το κέντρο του θέματος και όλα τα αδύναμα σημεία των κυττάρων σου.Αν και όροι όπως "ρεαλισμός,βρώμικος ρεαλισμός,κτλ." είναι υπερεκτιμημένοι και άχρηστοι,η γραφή του ήταν πραγματικά μια κάμερα,που έδειχνε τα πράγματα όπως ήταν,δίχως καλολογικά παραμορφωτικά φίλτρα.
Έζησε αρκετά χρόνια στο όριο,στη σκοτεινή πλευρά της ζωής.Τι ήταν τελικά;Νομίζω πως ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος,που χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη του τη την σκληρότητα για να προστατεύτει.Από τη φθορά,τους συμβιβασμούς και τη σκουριά της καθημερινής ζωής.
Όσο βυθιζόταν στο ποτό,τόσο πιο νηφάλια έκρινε το κόσμο.Η παραίτηση και η ανέχεια δεν είναι τόσο εύκολη όσο μοιάζει,ειδικά όταν είναι επιλογή,ήταν το τίμημα που πλήρωσε για την ανεξαρτησία και τη γαλήνη του,εν τέλει για το ταλέντο του.Σκεφτείτε πόσο δύσκολη είναι η μετριότητα της ρουτίνας και πόσο κουράγιο χρειάζεται,πόσο ευκολότερος όμως είναι ο δρόμος του Μπουκόφσκι;Don't try it.
Σε κάποιους μπορεί να μοιάζει άλλος ένας αλκοολικός συγγραφέας.Ο Μπουκόσφσκι έζησε όσα έγραψε,η ζωή του ήταν πρωταγωνίστρια σε όλα του τα γραπτά.Ξεγυμνωμένη από φιλολογικά ψιμύθια.Ακόμη και σ'αυτην όμως,στο σπασμένο καθρέφτη της,έβρισκε την ομορφιά και τη ποίηση.
Barfly and Factotum
Δύο ταινίες εχουν γυριστεί βασισμένες σε αυτόν,το Barfly (1987) σε σενάριο δικό του,με τον Mickey Rourke και το Factotum(2005) με τον Matt Dillon,βασισμένο κυρίως στο ομώνυμο βιβλίο και σε κάποια ποιήματα του.Πολύ καλές και οι δύο,αποδίδουν πειστικά την ατμόσφαιρα και τη γραφή του Buk.Ο Rourke ερμηνεύει έναν κομμάτια,σαρκαστικό Μπουκόφσκι ενώ ο Dillon(στη καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του,ίσως μαζί με το Crash,το Singles είναι εκτός συναγωνισμού) έναν πιο νηφάλιο και στοχαστικό.
Το Factotum κερδίζει στα σημεία για δύο λόγους.Πρώτον,τη καταπληκτική τελευταία σκηνή.Ο Dillon απαγγέλει το Roll the dice συνοψίζοντας το πνεύμα και το τρυφερό μηδενισμό του Mπουκόφσκι ιδανικά.Και δεύτερον τη μουσική της Kristin Asbjornsen,διακριτική αλλά χωρίς να περνάει απαρατήρητη,συμπληρώνει αρμονικά της εικόνες και τις λέξεις.
Η μελοποίηση του Roll the dice είναι η απαστράπτουσα τελεία στου τελευταίου ποτηριού το σφυροκόπημα.Buk would approve.
Ο Μπουκόφσκι είχε ορίσει τι ήταν και τι όχι
" Διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που λέει ένα απλό πράγμα με δύσκολο τρόπο.Καλλιτέχνης είναι ο άνθρωπος που λέει ένα δύσκολο πράγμα με απλό τρόπο".
Έγραφε απλά,άμεσα,χωρίς φλυαρίες,φιοριτούρες και άχρηστα κεντίδια,οι προτάσεις του χτύπαγαν το κέντρο του θέματος και όλα τα αδύναμα σημεία των κυττάρων σου.Αν και όροι όπως "ρεαλισμός,βρώμικος ρεαλισμός,κτλ." είναι υπερεκτιμημένοι και άχρηστοι,η γραφή του ήταν πραγματικά μια κάμερα,που έδειχνε τα πράγματα όπως ήταν,δίχως καλολογικά παραμορφωτικά φίλτρα.
Έζησε αρκετά χρόνια στο όριο,στη σκοτεινή πλευρά της ζωής.Τι ήταν τελικά;Νομίζω πως ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος,που χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη του τη την σκληρότητα για να προστατεύτει.Από τη φθορά,τους συμβιβασμούς και τη σκουριά της καθημερινής ζωής.
Όσο βυθιζόταν στο ποτό,τόσο πιο νηφάλια έκρινε το κόσμο.Η παραίτηση και η ανέχεια δεν είναι τόσο εύκολη όσο μοιάζει,ειδικά όταν είναι επιλογή,ήταν το τίμημα που πλήρωσε για την ανεξαρτησία και τη γαλήνη του,εν τέλει για το ταλέντο του.Σκεφτείτε πόσο δύσκολη είναι η μετριότητα της ρουτίνας και πόσο κουράγιο χρειάζεται,πόσο ευκολότερος όμως είναι ο δρόμος του Μπουκόφσκι;Don't try it.
Σε κάποιους μπορεί να μοιάζει άλλος ένας αλκοολικός συγγραφέας.Ο Μπουκόσφσκι έζησε όσα έγραψε,η ζωή του ήταν πρωταγωνίστρια σε όλα του τα γραπτά.Ξεγυμνωμένη από φιλολογικά ψιμύθια.Ακόμη και σ'αυτην όμως,στο σπασμένο καθρέφτη της,έβρισκε την ομορφιά και τη ποίηση.
Barfly and Factotum
Δύο ταινίες εχουν γυριστεί βασισμένες σε αυτόν,το Barfly (1987) σε σενάριο δικό του,με τον Mickey Rourke και το Factotum(2005) με τον Matt Dillon,βασισμένο κυρίως στο ομώνυμο βιβλίο και σε κάποια ποιήματα του.Πολύ καλές και οι δύο,αποδίδουν πειστικά την ατμόσφαιρα και τη γραφή του Buk.Ο Rourke ερμηνεύει έναν κομμάτια,σαρκαστικό Μπουκόφσκι ενώ ο Dillon(στη καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του,ίσως μαζί με το Crash,το Singles είναι εκτός συναγωνισμού) έναν πιο νηφάλιο και στοχαστικό.
Το Factotum κερδίζει στα σημεία για δύο λόγους.Πρώτον,τη καταπληκτική τελευταία σκηνή.Ο Dillon απαγγέλει το Roll the dice συνοψίζοντας το πνεύμα και το τρυφερό μηδενισμό του Mπουκόφσκι ιδανικά.Και δεύτερον τη μουσική της Kristin Asbjornsen,διακριτική αλλά χωρίς να περνάει απαρατήρητη,συμπληρώνει αρμονικά της εικόνες και τις λέξεις.
Η μελοποίηση του Roll the dice είναι η απαστράπτουσα τελεία στου τελευταίου ποτηριού το σφυροκόπημα.Buk would approve.
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012
Το μελάνι ως αντίδοτο
Ένα από τα ελάχιστα καλά που έχει η ανεργία,είναι πως έχω αρκετό χρόνο να διαβάσω τις στοίβες με τα βιβλία που περιμένουν.
Διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο,νιώθεις την όραση και το μυαλό να ξυπνάνε.Σαν να τρως μετά από καιρό πραγματικό φαγητό,ανακαλύπτεις ξανά όλες τις νότες της γεύσης.
Όλες τις γευστικές αποχρώσεις της γραφής.Όταν έχεις στομώσει από τα τυποποιημένα ψέματα,τα ταχυφαγεία και τα ταχυσφαγεία των μέσων μαζικής εξαθλίωσης,εκεί που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους,πνιγμένες στα συντηρητικά και στο φαρμάκι της κάθε ενοικιαζόμενης πένας,άνοιξε ένα βιβλίο.
Να θυμηθούμε πόσο όμορφη είναι η γραφή,η πραγματική γραφή,πριν τη κακοποιήσουν γραβατωμένοι σκορπίοι.Μέσα από τις οθόνες,από γυαλιστερές σελίδες,μέσα από το φως,ατελείωτες μεταγγίσεις σκότους έχουν μουδιάσει τη λογική,τη μνήμη και τη φαντασία μας.
Ας θυμηθούμε πως αυτοί που αγαπάνε τη γραφή,ξορκίζουν το σκοτάδι με το μελάνι,μαυρίζουν τα χαρτιά με τον εαυτό τους,μας κάνουν μεταγγίσεις φωτός μέσα απ'το σκοτάδι.Δίνουν στις λέξεις το χαμένο νόημα,το άρωμα,τη μελωδία,το ρυθμό και τη γεύση τους.Και στις σκέψεις μας,την χαμένη τους ανάσα..
Διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο,νιώθεις την όραση και το μυαλό να ξυπνάνε.Σαν να τρως μετά από καιρό πραγματικό φαγητό,ανακαλύπτεις ξανά όλες τις νότες της γεύσης.
Όλες τις γευστικές αποχρώσεις της γραφής.Όταν έχεις στομώσει από τα τυποποιημένα ψέματα,τα ταχυφαγεία και τα ταχυσφαγεία των μέσων μαζικής εξαθλίωσης,εκεί που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους,πνιγμένες στα συντηρητικά και στο φαρμάκι της κάθε ενοικιαζόμενης πένας,άνοιξε ένα βιβλίο.
Να θυμηθούμε πόσο όμορφη είναι η γραφή,η πραγματική γραφή,πριν τη κακοποιήσουν γραβατωμένοι σκορπίοι.Μέσα από τις οθόνες,από γυαλιστερές σελίδες,μέσα από το φως,ατελείωτες μεταγγίσεις σκότους έχουν μουδιάσει τη λογική,τη μνήμη και τη φαντασία μας.
Ας θυμηθούμε πως αυτοί που αγαπάνε τη γραφή,ξορκίζουν το σκοτάδι με το μελάνι,μαυρίζουν τα χαρτιά με τον εαυτό τους,μας κάνουν μεταγγίσεις φωτός μέσα απ'το σκοτάδι.Δίνουν στις λέξεις το χαμένο νόημα,το άρωμα,τη μελωδία,το ρυθμό και τη γεύση τους.Και στις σκέψεις μας,την χαμένη τους ανάσα..
Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012
The little things
Let the headlines wait,
Armies hesitate.
I can deal with fate
But not the little things.
Armageddon may
Arrive anyday.
I can't get away
From the little things
Have you heard the news?
Bad things come in twos.
But I never knew
'Bout the little things.
Every single day
Things get in my way.
Someone has to pay
For the LITTLE THINGS!
Armies hesitate.
I can deal with fate
But not the little things.
Armageddon may
Arrive anyday.
I can't get away
From the little things
Have you heard the news?
Bad things come in twos.
But I never knew
'Bout the little things.
Every single day
Things get in my way.
Someone has to pay
For the LITTLE THINGS!
Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012
Ήρωες,ηθοποιοί και μαλάκες
Οι πραγματικοί ήρωες είναι σαν τους εργάτες και τις καθαρίστριες,κάνουν μια άχαρη,καθημερινή,τη βρώμικη δουλειά.
Όπως χιλιάδες εργαζόμενοι,σηκώνονται τα χαράματα,έχοντας βάλει πάνω από τον εαυτό τους την οικογένεια τους,δίνουν καθημερινά τεράστιες και αθόρυβες μάχες.
Ο ηρωισμός είναι μια άχαρη,σχεδόν αγγαρεία,δουλειά.Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουμε τέτοιους.
Κάποιον\ους να βγουν μπροστά και να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.Να μας πουν την αλήθεια,όχι τη δικιά τους αλήθεια ή αυτή που τους υπαγόρευσαν οι εργοδότες τους,την αλήθεια.Και να μας θέσουν προ των ευθυνών μας.Τα τελευταία χρόνια γκρινιάζουμε πως η ψήφος μας δεν έχει δύναμη.
Όταν και αν,έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς για το παρόν και το μέλλον,θα το κάνουμε;Θα έχουμε τα κότσια;Γιατί τότε δε θα έχουμε τη πολυτέλεια ή τη παιδική δικαιολογία να γκρινιάζουμε για τους άχρηστους στη βουλή,σαν κακομαθημένα που τα ρίχνουν όλα στους γονείς τους.Ήταν καλό άλλοθι για την αδιαφορία,τη μαλακία και την αμορφωσιά μας,τόσα χρόνια να θυμόμαστε πως είμαστε και πολίτες,εκτός από ιδιώτες,μόνο την ημέρα των εκλογών.
Μιλώντας εντελώς υποθετικά εως ουτοπικά,με βασική προυπόθεση πως θα ξέραμε πραγματικά τι γίνεται και τι μπορούμε να κάναμε,τώρα λοιπόν που έχει φτάσει η πούτσα στο λάρυγγα,θα βγαίναμε μπροστά να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας ή θα μουτζώναμε πάλι το καθρέφτη;
Η πολιτική είναι απλώς το ρετιρέ στις επαγγελματικές φιλοδοξίες σ'αυτή τη δημοκρατία.Μια ακόμη πασαρέλα για τη ματαιοδοξία,μέσο για κοινωνικό γόητρο και εύκολο πλουτισμό,δυσανάλογα με την αξιά,τις προθέσεις και την προσφορά του εκάστοτε πολιτευτή.
Ο Σωκράτης στην απολογία του είχε πει πως επειδή κάποιοι είναι καλοί στη τέχνη τους,νομίζουν πως θα είναι σοφοί και στα υπόλοιπα.Στη σημερινή πολιτική είναι ακόμα χειρότερα.Η πολιτική έχει καταντήσει υποκριτική.Μέτριοι ως κακοί ηθοποιοί,με στρατούς συμβούλων,image makers.κτλ,υπακούοντας τυφλά στη σκηνοθεσία μεγάλων συμφερόντων,βγαίνουν στη σκηνή για να κερδίσουν το κοινό.
Με μόνα όπλα τη φωτογένεια,το ακριβό ντύσιμο,τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία μεγατόνων.
Αλλάζουν οι θίασοι,ενίοτε και οι θιασάρχες(για να μη βαριέται το κοινό) αλλά η ουσία παραμένει,δεν υπάρχουν πολιτικοί.Μόνο αναλώσιμοι ηθοποιοί,να βγαίνουν στις κάμερες,στα κανάλια,να παίζουν τους ρόλους τους και κάνουν νόμους τις παραγγελιές του αφεντικού.
Δεν έχουμε ανάγκη από ακριβά κουστούμια,βαλσαμωμένα χαμόγελα,τα αυτιά και τα στομάχια μας δεν αντέχουν ούτε ένα ακόμα κρεσέντο βερμπαλισμού.Δεν χρειαζόμαστε άλλους νεόπλουτους,συνταγματολόγους,καθηγητές και ειδικούς στο τίποτα.Κάποιος πρέπει να κάνει τον εργάτη,το σκουπιδιάρη,τη καθαρίστρια και το βοθρατζή.Η αλήθεια χρειάζεται λίγα λόγια και απλά,το ψέμα χρειάζεται κατακλυσμούς φλυαρίας για να εδραιώθει.
Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας είναι ο πρώτος κρίκος σε μια αλυσίδα που όλο μεγαλώνει.Ψευδαισθήσεις ελευθερίας,επιλογών,εργασίας,επιβίωσης,πραγματικότητας.Ο οικονομικός ολοκληρωτισμός κατάφερε πολύ εύκολα και έξυπνα,ό,τι δεν πέτυχε ο πολιτικός.Η αλήθεια δεν λογοκρίνεται(όχι πάντα),απλά πνίγουν τις αισθήσεις τόνοι εικόνων και άχρηστων πληροφοριών,που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι τι.
Ό,τι δεν προβάλεται από τα "έγκυρα" μέσα,απαξιώνεται.Ας είμαστε προσεκτικοί,επιφυλακτικοί και σε εγρήγορση.Τώρα που χωριζόμαστε σε δύο στρατόπεδα ξανά.Δυστυχώς μόνο η άμεση άνοδος του βιοτικού επιπέδου μπορεί να μας σώσει από τη καταστροφή.Ώστε να μη ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα στους πιο αδύναμους.
Δεν είναι πολύ ακριβά τα δίδακτρα της καταστροφής,για να μάθουμε να είμαστε ενημερωμένοι και υπεύθυνοι πολίτες;Μόνο αν ζήσουμε τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας μας,μπορούμε να τις μάθουμε;Δε πρόκειται ποτέ να αφυπνιστούμε,η μικρότερη ζημιά λοιπόν θα μας σώσει από τη μεγάλη.Μόνο η βελτίωση της οικονομίκης μας κατάστασης.
Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα,μπορεί να αντιληφθούμε από τι γλυτώσαμε,τι ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε,πόσο εύκολο είναι να γίνουμε ο χειρότερος εαυτός μας και πόσο δύσκολο ο καλύτερος.Ίσως,μια στις χίλιες,τότε καταλάβουμε πως μόνο οι ευτυχισμένοι άνθρωποι μαθαίνουν,αυτοί που εμπνέονται και εμπνέουν.Οι δυστυχισμένοι το μόνο που μπορούν να μάθουν εύκολα είναι να μισούν.
Όπως χιλιάδες εργαζόμενοι,σηκώνονται τα χαράματα,έχοντας βάλει πάνω από τον εαυτό τους την οικογένεια τους,δίνουν καθημερινά τεράστιες και αθόρυβες μάχες.
Ο ηρωισμός είναι μια άχαρη,σχεδόν αγγαρεία,δουλειά.Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουμε τέτοιους.
Κάποιον\ους να βγουν μπροστά και να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.Να μας πουν την αλήθεια,όχι τη δικιά τους αλήθεια ή αυτή που τους υπαγόρευσαν οι εργοδότες τους,την αλήθεια.Και να μας θέσουν προ των ευθυνών μας.Τα τελευταία χρόνια γκρινιάζουμε πως η ψήφος μας δεν έχει δύναμη.
Όταν και αν,έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς για το παρόν και το μέλλον,θα το κάνουμε;Θα έχουμε τα κότσια;Γιατί τότε δε θα έχουμε τη πολυτέλεια ή τη παιδική δικαιολογία να γκρινιάζουμε για τους άχρηστους στη βουλή,σαν κακομαθημένα που τα ρίχνουν όλα στους γονείς τους.Ήταν καλό άλλοθι για την αδιαφορία,τη μαλακία και την αμορφωσιά μας,τόσα χρόνια να θυμόμαστε πως είμαστε και πολίτες,εκτός από ιδιώτες,μόνο την ημέρα των εκλογών.
Μιλώντας εντελώς υποθετικά εως ουτοπικά,με βασική προυπόθεση πως θα ξέραμε πραγματικά τι γίνεται και τι μπορούμε να κάναμε,τώρα λοιπόν που έχει φτάσει η πούτσα στο λάρυγγα,θα βγαίναμε μπροστά να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας ή θα μουτζώναμε πάλι το καθρέφτη;
Η πολιτική είναι απλώς το ρετιρέ στις επαγγελματικές φιλοδοξίες σ'αυτή τη δημοκρατία.Μια ακόμη πασαρέλα για τη ματαιοδοξία,μέσο για κοινωνικό γόητρο και εύκολο πλουτισμό,δυσανάλογα με την αξιά,τις προθέσεις και την προσφορά του εκάστοτε πολιτευτή.
Ο Σωκράτης στην απολογία του είχε πει πως επειδή κάποιοι είναι καλοί στη τέχνη τους,νομίζουν πως θα είναι σοφοί και στα υπόλοιπα.Στη σημερινή πολιτική είναι ακόμα χειρότερα.Η πολιτική έχει καταντήσει υποκριτική.Μέτριοι ως κακοί ηθοποιοί,με στρατούς συμβούλων,image makers.κτλ,υπακούοντας τυφλά στη σκηνοθεσία μεγάλων συμφερόντων,βγαίνουν στη σκηνή για να κερδίσουν το κοινό.
Με μόνα όπλα τη φωτογένεια,το ακριβό ντύσιμο,τις δημόσιες σχέσεις και τη ματαιοδοξία μεγατόνων.
Αλλάζουν οι θίασοι,ενίοτε και οι θιασάρχες(για να μη βαριέται το κοινό) αλλά η ουσία παραμένει,δεν υπάρχουν πολιτικοί.Μόνο αναλώσιμοι ηθοποιοί,να βγαίνουν στις κάμερες,στα κανάλια,να παίζουν τους ρόλους τους και κάνουν νόμους τις παραγγελιές του αφεντικού.
Δεν έχουμε ανάγκη από ακριβά κουστούμια,βαλσαμωμένα χαμόγελα,τα αυτιά και τα στομάχια μας δεν αντέχουν ούτε ένα ακόμα κρεσέντο βερμπαλισμού.Δεν χρειαζόμαστε άλλους νεόπλουτους,συνταγματολόγους,καθηγητές και ειδικούς στο τίποτα.Κάποιος πρέπει να κάνει τον εργάτη,το σκουπιδιάρη,τη καθαρίστρια και το βοθρατζή.Η αλήθεια χρειάζεται λίγα λόγια και απλά,το ψέμα χρειάζεται κατακλυσμούς φλυαρίας για να εδραιώθει.
Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας είναι ο πρώτος κρίκος σε μια αλυσίδα που όλο μεγαλώνει.Ψευδαισθήσεις ελευθερίας,επιλογών,εργασίας,επιβίωσης,πραγματικότητας.Ο οικονομικός ολοκληρωτισμός κατάφερε πολύ εύκολα και έξυπνα,ό,τι δεν πέτυχε ο πολιτικός.Η αλήθεια δεν λογοκρίνεται(όχι πάντα),απλά πνίγουν τις αισθήσεις τόνοι εικόνων και άχρηστων πληροφοριών,που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι τι.
Ό,τι δεν προβάλεται από τα "έγκυρα" μέσα,απαξιώνεται.Ας είμαστε προσεκτικοί,επιφυλακτικοί και σε εγρήγορση.Τώρα που χωριζόμαστε σε δύο στρατόπεδα ξανά.Δυστυχώς μόνο η άμεση άνοδος του βιοτικού επιπέδου μπορεί να μας σώσει από τη καταστροφή.Ώστε να μη ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα στους πιο αδύναμους.
Δεν είναι πολύ ακριβά τα δίδακτρα της καταστροφής,για να μάθουμε να είμαστε ενημερωμένοι και υπεύθυνοι πολίτες;Μόνο αν ζήσουμε τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας μας,μπορούμε να τις μάθουμε;Δε πρόκειται ποτέ να αφυπνιστούμε,η μικρότερη ζημιά λοιπόν θα μας σώσει από τη μεγάλη.Μόνο η βελτίωση της οικονομίκης μας κατάστασης.
Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα,μπορεί να αντιληφθούμε από τι γλυτώσαμε,τι ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε,πόσο εύκολο είναι να γίνουμε ο χειρότερος εαυτός μας και πόσο δύσκολο ο καλύτερος.Ίσως,μια στις χίλιες,τότε καταλάβουμε πως μόνο οι ευτυχισμένοι άνθρωποι μαθαίνουν,αυτοί που εμπνέονται και εμπνέουν.Οι δυστυχισμένοι το μόνο που μπορούν να μάθουν εύκολα είναι να μισούν.
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012
Spectrophobia
Ο καθρέφτης είναι το μόνο αντικείμενο που δεν μπορεί να κρυφτεί το παρελθόν.Κι όμως σε αυτό το αναζητάμε περισσότερο.Να βρούμε το πιο νέο,πιο όμορφο,το καλύτερο εαυτό μας.Αυτόν που δεν υπήρξε ποτέ.
Ψάχνουμε τις ομοιότητες που δεν υπάρχουν,τις συγγένειες που είναι ανύπαρκτες,τις αρετές που δεν είχαμε ποτέ,ψάχνουμε πρόσωπα που έχουν χαθεί για πάντα.Οι καθρέφτες είναι το φυσικό περιβάλλον της μοναξιάς και των τεράτων.Επειδή τα τέρατα δε τα αντέχει κανένας,θέλουν να βλέπουν παντού τον εαυτό τους,όλος ο κόσμος να γίνει ένας καθρέφτης.
Ο κόσμος είναι ήδη ένας καθρέφτης.Παραμορφωτικός.Όπου ο καθένας βλέπει την αντανάκλαση του πιο όμορφη από ό,τι είναι.Οι διπλανές μορφές όμως χαλάνε το ντεκόρ,μετριάζουν την εικόνα,οπότε υπάρχουν δύο λύσεις.Θα γίνουν όμορφες σαν "εμάς" ή θα χαθούν.
Η κοινωνία πρέπει να χωριστεί στα δύο.Είναι πιο εύκολο έτσι.Το ένα άκρο τουλάχιστον είναι με το μέρος των τεράτων.Τα πεδία μαχών πωλούνται εύκολα,μόλις καθαριστούν,στιλβωθούν.Αποφεύγεις τις βαρετές λεπτομέρειες,να ασχοληθείς με αυτούς που τα κατοικούσαν.
Ο φόβος μειώνει και τα έξοδα εργασίας,ψαλιδίζει εργασιακά δικαιώματα,νοικιάζει φτηνά τη σιωπή,εξαγοράζει με πολύ καλές τιμές την ανοχή.
Ο καθρέφτης αυτός έχει και φωνή.Μια που μοιάζει με πολλές,πολλές που μοιάζουν με μια.Ατελειώτα ντεσιμπέλ μαλακίας έχουν πνίξει τα αυτιά μας,τη λογική και τη σκέψη.Έχουν σηκώσει αμέτρητα τείχη,αόρατα αλλά ακατάρριπτα.
Ο συναισθηματικός αντιπερισπασμός απόλυτα πετυχημένος."Πάντα γίνεται ένα έγκλημα εκεί που δεν συμβαίνει τίποτα.Το τέλειο έγκλημα" Λειβαδίτης.Ωκεανοί κλισέ και φτηνιάρικου μελοδραματισμού,σαν άρωμα της οκάς που όσο και αν χυθεί,αντί να καλύψει τη σήψη και τα ζόμπι της δημοσιογραφίας,τη κάνει πιο ανυπόφορη.
Την ίδια ώρα που νομοσχέδια-παραγγελιές περνάνε αθόρυβα,σκάνδαλα με τράπεζες δε μπαίνουν ούτε στη στήλη με τα φαρμακεία,αυτόκλητοι και αμοιβόμενοι κομπάρσοι προσπαθούν να κερδίσουν το Οσκαρ Β' Άνανδρου ρόλου,ο πλειστηριασμός για το μονοπώλιο του "πατριωτισμού" έχει ξεφύγει και χρειάζεται όλο και περισσότερο αίμα.
Έχουν ένα ελάττωμα οι καθρέφτες που δεν είναι παραμορφωτικοί,δείχνουν τη πραγματικότητα.Όπως είναι ΤΩΡΑ,όχι όπως ήταν,όπως θα'θέλαμε να είναι,όπως θα έπρεπε να είναι.Τα τέρατα δεν έχουν πρόβλημα με το είδωλο τους.Το λατρεύουν.Αρκεί να είναι μόνοι ή όλοι σαν αυτούς.Ο,τιδήποτε διαφορετικό τους θυμίζει την ανεπαρκή φύση τους.
Όσους καθρέφτες και να σπάσουμε,δε θα αλλάξει αυτό που δείχνουν..
Ψάχνουμε τις ομοιότητες που δεν υπάρχουν,τις συγγένειες που είναι ανύπαρκτες,τις αρετές που δεν είχαμε ποτέ,ψάχνουμε πρόσωπα που έχουν χαθεί για πάντα.Οι καθρέφτες είναι το φυσικό περιβάλλον της μοναξιάς και των τεράτων.Επειδή τα τέρατα δε τα αντέχει κανένας,θέλουν να βλέπουν παντού τον εαυτό τους,όλος ο κόσμος να γίνει ένας καθρέφτης.
Ο κόσμος είναι ήδη ένας καθρέφτης.Παραμορφωτικός.Όπου ο καθένας βλέπει την αντανάκλαση του πιο όμορφη από ό,τι είναι.Οι διπλανές μορφές όμως χαλάνε το ντεκόρ,μετριάζουν την εικόνα,οπότε υπάρχουν δύο λύσεις.Θα γίνουν όμορφες σαν "εμάς" ή θα χαθούν.
Η κοινωνία πρέπει να χωριστεί στα δύο.Είναι πιο εύκολο έτσι.Το ένα άκρο τουλάχιστον είναι με το μέρος των τεράτων.Τα πεδία μαχών πωλούνται εύκολα,μόλις καθαριστούν,στιλβωθούν.Αποφεύγεις τις βαρετές λεπτομέρειες,να ασχοληθείς με αυτούς που τα κατοικούσαν.
Ο φόβος μειώνει και τα έξοδα εργασίας,ψαλιδίζει εργασιακά δικαιώματα,νοικιάζει φτηνά τη σιωπή,εξαγοράζει με πολύ καλές τιμές την ανοχή.
Ο καθρέφτης αυτός έχει και φωνή.Μια που μοιάζει με πολλές,πολλές που μοιάζουν με μια.Ατελειώτα ντεσιμπέλ μαλακίας έχουν πνίξει τα αυτιά μας,τη λογική και τη σκέψη.Έχουν σηκώσει αμέτρητα τείχη,αόρατα αλλά ακατάρριπτα.
Ο συναισθηματικός αντιπερισπασμός απόλυτα πετυχημένος."Πάντα γίνεται ένα έγκλημα εκεί που δεν συμβαίνει τίποτα.Το τέλειο έγκλημα" Λειβαδίτης.Ωκεανοί κλισέ και φτηνιάρικου μελοδραματισμού,σαν άρωμα της οκάς που όσο και αν χυθεί,αντί να καλύψει τη σήψη και τα ζόμπι της δημοσιογραφίας,τη κάνει πιο ανυπόφορη.
Την ίδια ώρα που νομοσχέδια-παραγγελιές περνάνε αθόρυβα,σκάνδαλα με τράπεζες δε μπαίνουν ούτε στη στήλη με τα φαρμακεία,αυτόκλητοι και αμοιβόμενοι κομπάρσοι προσπαθούν να κερδίσουν το Οσκαρ Β' Άνανδρου ρόλου,ο πλειστηριασμός για το μονοπώλιο του "πατριωτισμού" έχει ξεφύγει και χρειάζεται όλο και περισσότερο αίμα.
Έχουν ένα ελάττωμα οι καθρέφτες που δεν είναι παραμορφωτικοί,δείχνουν τη πραγματικότητα.Όπως είναι ΤΩΡΑ,όχι όπως ήταν,όπως θα'θέλαμε να είναι,όπως θα έπρεπε να είναι.Τα τέρατα δεν έχουν πρόβλημα με το είδωλο τους.Το λατρεύουν.Αρκεί να είναι μόνοι ή όλοι σαν αυτούς.Ο,τιδήποτε διαφορετικό τους θυμίζει την ανεπαρκή φύση τους.
Όσους καθρέφτες και να σπάσουμε,δε θα αλλάξει αυτό που δείχνουν..
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012
Summer playlist
Το γαμωκαλοκαίρι σχεδόν τελειώνει οπότε λέω να φτιάξω μια μικρή λίστα με τα καλύτερα (κυρίως ταινίες,λίγο μουσική,βιβλία δεν έχει, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο,διαβάζω όλο το χρόνο και όχι το καλοκαίρι και ποτέ στη παραλία,είπαμε,διαβάστε τα άπαντα του Ρόμπινς).
An almost tribute to Ray Stevenson
Τον άρχοντα δεν τον γνώριζα και το λέω με ντροπή.Είναι ένας μικρός θεός των ταινιών δράσης,ο άγνωστος μεσσίας της περιπέτειας,ο άνθρωπος που θα βοηθήσει τον Jason Statham να κρατήσουν ψηλά την αξιόπρεπεια αυτών των ταινιών-γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Θανάσης,καλός ο Jason αλλά νάνος,σε σχέση με τους τιτάνες του είδους,σε αυτό το σημείο,όποιος αναρωτηθεί "ποιοι είναι οι τιτάνες του είδους;",μπορεί να σταματήσει να διαβάζει και να πάει να δει το λατρεμένο του Αλμοδοβάρ ή να συνεχίσει το νέο βιβλίο της Μαντά-.
Δυστυχώς οι ρυτίδες και η παρακμή δεν έκαναν εξαίρεση στους Stallone,Arlond και η απόσυρση τους από τη πρώτη γραμμή ήταν αναπόφευκτη.Ο Αυστριακός το ξεφτίλισε,αφού έκανε τον Ψωμιάδη στη California,επέστρεψε στα πλατώ,ενώ ο Συλβέστρος παρέμεινε πιο μάχιμος (αν και από τα πολλά αναβολικά\τουμπανοειδή κοντεύει να γίνει σαν τον Jabba the Hut,για την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους στο Expendables 2 θα ακολουθήσει ειδικό κείμενο-αφιερώμα-αχαλίνωτο σόλο πέτσας και εφηβικού παροξυσμού ).
Μόνο ο συμπαθής Άγγλος δε φτάνει.Και επειδή ο κίνδυνος να δούμε τίποτα χλωμές παρθένες σαν το Pattison να πλασάρονται ως γίγαντες τεστοτερόνης,Give Ray a chance!
Στο Punisher είναι εκθαμβωτικά αγέρωχος.
Άτσάλινος,λιγομίλητος,φέρνει λίγο σε Nick Nolte,τρομερός σε έναν σχετικά αδιάφορο χαρακτήρα της Marvel.Η ταινία ήταν πολύ πιο διασκεδαστική από τις τελευταίες μεταφορές comic,δεν έπαιρνε τον εαυτό της στα σοβαρά,καρτουνίστικη βια και γαμηστερές ατάκες (can i axe you a question?).
Ο ήρωας μας όμως,έχει και υποκριτικές ικανότητες,πολύ καλός στο Kill the Irishman (ή Σκορτσέζε των φτωχών).Ωραιότατο γκανγκστερικό,εντάξει το γαμήσαμε λίγο στο τέλος με τα παγιδευμένα αυτοκίνητα,αλλά ok.
Πολύ καλό b-movie και το Outpost,νιοστή απόδειξη πως με λίγα χρήματα,αν έχεις φαντασία και μεράκι,φτιάχνεις καλές ταινίες,πολύ ανώτερες από πολυδιαφημισμένες σερβιέτες.Ο Ray είναι για Champions League.
Splinter
Έχουν ειπωθεί τα πάντα γενικά στις τέχνες,πόσω μάλλον στο κινηματογράφο.Οπότε;Έξυπνες ιδέες στις λεπτομέρειες.Όπως σε αυτό το -ως προς την προβολή και διανομή- Β εθνικής θρίλερ.Υπερκλισέ σενάριο (ζευγάρι που το απαγάγουν ληστές,εγκλωβίζονται σε βενζινάδικο στη μέση του πουθενά).
Άγνωστης προέλευσης ιός καταλαμβάνει κάθε οργανισμό που μολύνει,η μόλυνση στο ξενιστή εκδηλώνεται με την ανάπτυξη αγκαθιών παντού στο σώμα.
Και εδώ είναι η διαφορά που κάνει τη ταινία λίγο πιο ενδιαφέρουσα από τους τόνους ανάλογων φιλμς.
Το κακό δεν είναι τα γνωστά,σάπια ζόμπια.Το σάρκινο σκιάχτρο,παζλ από πτώματα που χτυπιέται στο τζάμι είναι από τα πιο απόκοσμα πλάσματα που έχω δει σε ταινία,τα τελευταία χρόνια.Τα πρόσωπα άψυχα,ανέκφραστα,οι κινήσεις των άκρων σαν μεταθανάτιοι σπασμοί κι όμως το απρόσωπο πλάσμα που χρησιμοποιεί τα σώματα σαν πανοπλία είναι πιο ενοχλητικό από όσα ζόμπι έχουν παρελάσει στα κύτταρα της μνήμης σας.
Καλογυρισμένο,κάθε cent ξοδεύτηκε σωστά.Δεν είναι το θρίλερ που θα θυμάστε για χρόνια (πόσα τέτοια βγαίνουν συχνά άλλωστε ;)αλλά είναι πρωταθλητής στη Β' εθνική.
Mulholland Falls
Υπέροχο outsider από το πουθενά.Ταινία του '96,φιλμ νουάρ για μια ομάδα αστυνομικών που ξεπερνά τα όρια του νόμου,για να προστατέψει τη περιοχή της.Μέχρι που μια σκοτεινή υπόθεση ανατρέπει τα πάντα.Ο Nolte είναι εκπληκτικός,σε μια ερμηνεία - πρότυπο για τέτοιους ρόλους,οι δεύτεροι ρόλοι απόλυτα ουσιώδεις (με εξαίρεση την -πιο παγωμένη και ξύλινη κι από αστείο του Σεφερλή στη καρδιά του χειμώνα στην Ανταρκτική- Griffith),η Connelly αν και εμφανίζεται ελάχιστα,στοιχειώνει όλη τη ταινία με την αισθησιακή της παρουσία (πραγματική έκπληξη,για την πολύ καλή ηθοποιό,που δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιους ρόλους),ατμόσφαιρα με τις απαραίτητες για το είδος μουσικές,μερικές θανατηφόρες ατάκες,ok ίσως το ξεχειλώσαμε λίγο στο τέλος,ίσως ήθελε και μια πιο σκοτεινή φωτογραφία.
Δε ξέρω γιατί πέρασε απαρατήρητο στην εποχή του,αξίζει πάντως να το ψάξετε.
Β-sides
Ειδικά από καινουργίες ταινίες,λίγα πράγματα,να δω τι θα βάλω στο τέλος της χρονιάς,ούτε top-3 δε θα βγαίνει.Τεσπα,καλό το Raven,συμπαθητικό το Hunger Games .Έτερο ουδέν..
Music and others
Σίγουρα τα καινούργια Baroness,Garbage,το Ulver πάει για κορυφή στη λίστα με τα καλύτερα(αν δε το προλάβει το νέο Graveyard στο '90),βόλτα,καφές ή ποτό στη Καστέλλα (Δον Κιχώτης) εξακολουθεί να είναι διαχρονικά από τις αγαπημένες μου βόλτες,milkshake φυστίκι,μερικά comics (Green Wake,Fatale,Batman:Hush).
Επίλογος
Ένα καλό έχει το καλοκαίρι,θεριεύει τη δίψα και την ανυπομονησία για το φθινόπωρο.Falling leaves hide the path so quietly..
An almost tribute to Ray Stevenson
Τον άρχοντα δεν τον γνώριζα και το λέω με ντροπή.Είναι ένας μικρός θεός των ταινιών δράσης,ο άγνωστος μεσσίας της περιπέτειας,ο άνθρωπος που θα βοηθήσει τον Jason Statham να κρατήσουν ψηλά την αξιόπρεπεια αυτών των ταινιών-γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Θανάσης,καλός ο Jason αλλά νάνος,σε σχέση με τους τιτάνες του είδους,σε αυτό το σημείο,όποιος αναρωτηθεί "ποιοι είναι οι τιτάνες του είδους;",μπορεί να σταματήσει να διαβάζει και να πάει να δει το λατρεμένο του Αλμοδοβάρ ή να συνεχίσει το νέο βιβλίο της Μαντά-.
Δυστυχώς οι ρυτίδες και η παρακμή δεν έκαναν εξαίρεση στους Stallone,Arlond και η απόσυρση τους από τη πρώτη γραμμή ήταν αναπόφευκτη.Ο Αυστριακός το ξεφτίλισε,αφού έκανε τον Ψωμιάδη στη California,επέστρεψε στα πλατώ,ενώ ο Συλβέστρος παρέμεινε πιο μάχιμος (αν και από τα πολλά αναβολικά\τουμπανοειδή κοντεύει να γίνει σαν τον Jabba the Hut,για την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους στο Expendables 2 θα ακολουθήσει ειδικό κείμενο-αφιερώμα-αχαλίνωτο σόλο πέτσας και εφηβικού παροξυσμού ).
Μόνο ο συμπαθής Άγγλος δε φτάνει.Και επειδή ο κίνδυνος να δούμε τίποτα χλωμές παρθένες σαν το Pattison να πλασάρονται ως γίγαντες τεστοτερόνης,Give Ray a chance!
Στο Punisher είναι εκθαμβωτικά αγέρωχος.
Άτσάλινος,λιγομίλητος,φέρνει λίγο σε Nick Nolte,τρομερός σε έναν σχετικά αδιάφορο χαρακτήρα της Marvel.Η ταινία ήταν πολύ πιο διασκεδαστική από τις τελευταίες μεταφορές comic,δεν έπαιρνε τον εαυτό της στα σοβαρά,καρτουνίστικη βια και γαμηστερές ατάκες (can i axe you a question?).
Ο ήρωας μας όμως,έχει και υποκριτικές ικανότητες,πολύ καλός στο Kill the Irishman (ή Σκορτσέζε των φτωχών).Ωραιότατο γκανγκστερικό,εντάξει το γαμήσαμε λίγο στο τέλος με τα παγιδευμένα αυτοκίνητα,αλλά ok.
Πολύ καλό b-movie και το Outpost,νιοστή απόδειξη πως με λίγα χρήματα,αν έχεις φαντασία και μεράκι,φτιάχνεις καλές ταινίες,πολύ ανώτερες από πολυδιαφημισμένες σερβιέτες.Ο Ray είναι για Champions League.
Έχουν ειπωθεί τα πάντα γενικά στις τέχνες,πόσω μάλλον στο κινηματογράφο.Οπότε;Έξυπνες ιδέες στις λεπτομέρειες.Όπως σε αυτό το -ως προς την προβολή και διανομή- Β εθνικής θρίλερ.Υπερκλισέ σενάριο (ζευγάρι που το απαγάγουν ληστές,εγκλωβίζονται σε βενζινάδικο στη μέση του πουθενά).
Άγνωστης προέλευσης ιός καταλαμβάνει κάθε οργανισμό που μολύνει,η μόλυνση στο ξενιστή εκδηλώνεται με την ανάπτυξη αγκαθιών παντού στο σώμα.
Και εδώ είναι η διαφορά που κάνει τη ταινία λίγο πιο ενδιαφέρουσα από τους τόνους ανάλογων φιλμς.
Το κακό δεν είναι τα γνωστά,σάπια ζόμπια.Το σάρκινο σκιάχτρο,παζλ από πτώματα που χτυπιέται στο τζάμι είναι από τα πιο απόκοσμα πλάσματα που έχω δει σε ταινία,τα τελευταία χρόνια.Τα πρόσωπα άψυχα,ανέκφραστα,οι κινήσεις των άκρων σαν μεταθανάτιοι σπασμοί κι όμως το απρόσωπο πλάσμα που χρησιμοποιεί τα σώματα σαν πανοπλία είναι πιο ενοχλητικό από όσα ζόμπι έχουν παρελάσει στα κύτταρα της μνήμης σας.
Καλογυρισμένο,κάθε cent ξοδεύτηκε σωστά.Δεν είναι το θρίλερ που θα θυμάστε για χρόνια (πόσα τέτοια βγαίνουν συχνά άλλωστε ;)αλλά είναι πρωταθλητής στη Β' εθνική.
Mulholland Falls
Δε ξέρω γιατί πέρασε απαρατήρητο στην εποχή του,αξίζει πάντως να το ψάξετε.
Β-sides
Ειδικά από καινουργίες ταινίες,λίγα πράγματα,να δω τι θα βάλω στο τέλος της χρονιάς,ούτε top-3 δε θα βγαίνει.Τεσπα,καλό το Raven,συμπαθητικό το Hunger Games .Έτερο ουδέν..
Music and others
Σίγουρα τα καινούργια Baroness,Garbage,το Ulver πάει για κορυφή στη λίστα με τα καλύτερα(αν δε το προλάβει το νέο Graveyard στο '90),βόλτα,καφές ή ποτό στη Καστέλλα (Δον Κιχώτης) εξακολουθεί να είναι διαχρονικά από τις αγαπημένες μου βόλτες,milkshake φυστίκι,μερικά comics (Green Wake,Fatale,Batman:Hush).
Επίλογος
Ένα καλό έχει το καλοκαίρι,θεριεύει τη δίψα και την ανυπομονησία για το φθινόπωρο.Falling leaves hide the path so quietly..
Κυριακή 5 Αυγούστου 2012
Τα υστερόγραφα της αυπνίας
Σιχαίνομαι την αυπνία.Ο οργανισμός μου δεν αντέχει χαζοξενύχτια.Δε μπορώ να κοιμηθώ.Ζεστη,πλήξη,αφραγκία και μαλακία έχουν πιάσει όλο το κρεβάτι και δεν είναι καλή παρέα,η σιωπή τους είναι αφόρητα φλύαρη.Εύχομαι του χρόνου,τέτοια μέρα να έχω περισσότερα χρήματα από το 1,20 € που έχω,να πάω επιτέλους κάπου διακοπές,να έχω δουλειά και την δυνατότητα να κάνω πράγματα που θέλω.
Δε θέλω αυτοκίνητα,κινητά,I-pad,I-phone,I-δίες,να πηγαίνω καμιά βόλτα,να παίρνω κανένα βιβλίο και να μη ψάχνω κάθε γωνία και έπιπλο του σπιτιού για ψιλά,όταν μου τελείωνουν τα τσιγάρα.Αν όλα αυτά μοιάζουν υπερβολικά,τότε τι να πω..Συγγνώμη που δεν είχα όνειρο από μικρός να γίνω τρωγλοδύτης.
Ούτε γιάπης,ούτε γυφτοσάλιαγκας με κουστούμι,ούτε νεοπλουτός,ούτε τίποτα,it's just a ride..
ΥΓ:Ευτυχώς που για κάτι τέτοιες ώρες υπάρχει και το Ascenseur pour l'échafaud του Miles Davis.Αγοράστε,κλέψτε,σκοτώστε,κατεβάστε το.
ΥΓ2:Now and zen
Δε θέλω αυτοκίνητα,κινητά,I-pad,I-phone,I-δίες,να πηγαίνω καμιά βόλτα,να παίρνω κανένα βιβλίο και να μη ψάχνω κάθε γωνία και έπιπλο του σπιτιού για ψιλά,όταν μου τελείωνουν τα τσιγάρα.Αν όλα αυτά μοιάζουν υπερβολικά,τότε τι να πω..Συγγνώμη που δεν είχα όνειρο από μικρός να γίνω τρωγλοδύτης.
Ούτε γιάπης,ούτε γυφτοσάλιαγκας με κουστούμι,ούτε νεοπλουτός,ούτε τίποτα,it's just a ride..
ΥΓ:Ευτυχώς που για κάτι τέτοιες ώρες υπάρχει και το Ascenseur pour l'échafaud του Miles Davis.Αγοράστε,κλέψτε,σκοτώστε,κατεβάστε το.
ΥΓ2:Now and zen
Σάββατο 4 Αυγούστου 2012
Τα λακωνικά part 1
Προς Πάγκαλους,άΔΟΛους,άμπαλους και C.I.A.
Η πραγματικότητα με μια φράση
Υπάρχουν δύο ειδών βοσκοί :εκείνοι που ενδιαφέρονται για το μαλλί κι εκείνοι που ενδιαφέρονται για το κρέας.Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται για τα πρόβατα.Ζαν Πολ Σαρτρ
Για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ,τους Ολυμπιακούς και το Κουβέλη
Για όλα τα υπόλοιπα(απίστευτα αδιάφορα),εξαιρετικά αφιερωμένο
Υπάρχουν δύο ειδών βοσκοί :εκείνοι που ενδιαφέρονται για το μαλλί κι εκείνοι που ενδιαφέρονται για το κρέας.Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται για τα πρόβατα.Ζαν Πολ Σαρτρ
Για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ,τους Ολυμπιακούς και το Κουβέλη
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012
Παλιρροιακά ρήματα
Ξυπνάω το πρωί,κοιτάζω τη πόλη από το μπαλκόνι.Όλα στη θέση τους.Αναρωτιέμαι..Διαβάζω,βλέπω,ακούω.Χαμός,σκιές έκρηξης παντού,χρεοκοπίες,κοινωνικές αναταραχές,συσσωρευμένο μίσος που σαν νερό ψάχνει μια ρωγμή για να πνίξει τα πάντα.
Ακόμα τίποτα..Τι συμβαίνει πραγματικά;Κυκλοφορώντας στις φλέβες της πόλης είναι πιο εύκολο να αντιληφθείς κάποια πράγματα.Κάποτε τα σύνορα με τον εχθρό ήταν εμφανή,ήξερες ποιος ήταν.Τώρα ο εχθρός σε έχει πείσει πως είναι ένα φάντασμα.Είναι παντού και πουθενά,είναι όλοι και κανένας.
Η αμφιβολία είναι η αρχή της γνώσης,η καχυποψία η μικρή άσχημη αδερφή της.Και έχει ποτίσει τα πάντα.Δεν βλέπω τέρατα και καταστροφές στους δρόμους,βλέπω όμως μικρές,καθημερινές στιγμές που περνάνε απαρατήρητες να φτιάχνουν ένα παζλ,που χτίζεται σιγά σιγά.
Τις γκριμάτσες αηδίας ανάμεσα μας,τις βρισιές μέσα από τα δόντια που γίνονται όλο και πιο δυνατές.Νταηλίκια σε λεωφορεία από επιβάτες και ελεγκτές.Τον οδηγό που κατέβηκε από το αυτοκίνητο,διέκοψε τη κυκλοφορία για να τσαμπουκαλευτεί με τον ξένο που καθαρίζει τζάμια.Πιτσιρικάδες να βλέπουν ως χαβαλέ τον εκφοβισμό.
Όλα αυτά τα παρασύρει η καθημερινότητα και η μιζέρια,κανένας δεν δίνει σημασία,γίνεται πια κάτι συνηθισμένο.
Με την άνοδο και την είσοδο στη βουλή της Χ.Α. τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες νομιμοποιούνται,δικαιολογούνται,αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ανόχη εως και σιωπηλή επιδοκιμασία.
Κυρίως όμως νομιμοποιείται η αδιαφορία."Και τι με νοιάζει εμένα;".Και η αδιαφορία μπορεί να μην πατάει τη σκανδάλη,γεμίζει όμως το όπλο.Η άμπωτη της σιωπής όλο και ψηλώνει,η σκιά της η πιθανότητα σκοτεινιάζει κάθε σκέψη,μικρές πλημμυρίδες προς το παρόν ρίχνουν τοξικές ψιχάλες.
"Και τι με νοιάζει,να φύγουν,να δείρουμε,να σκοτώσουμε,μισώ,απεχθάνομαι,δε ξέρω,για τους τιμωρήσω κτλ.".
Ρήματα ακονισμένα στο συναίσθημα,στραμμένα σαν λεπίδες προς όλες τις κατευθύνσεις.Όταν τελειώσουμε με τους "παρείσακτους" ποιος έχει σειρά;Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας,όποιος πιστεύει σε αυτά που πιστεύουμε εμείς;Όποιος έχει περίεργο χτένισμα,φοράει παρδαλά παπούτσια;
Όσο και να χτυπάμε τους καρπούς,δεν πρόκειται να ξεριζώσουμε το δέντρο.Η λαθρομετανάστευση είναι πρόβλημα,όμως η νοοτροπία προσέγγισης μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο.Όταν λοιπόν το μόνο σου εφόδιο είναι σφυρί,όλα τα προβλήματα θα τα βλέπεις σαν καρφιά.Eίναι κακοί οι λαθρομετανάστες,αλλά θα είναι μια χαρά να δουλευούν τσάμπα σε έργα του δημοσίου (δηλαδή κάποιου μεγαλοεργολάβου) σύμφωνα με τη πρόταση της Χ.Α.
Το ότι -όχι τόσο μακροπρόθεσμα- θα έχουμε οι περισσότεροι εργασιακά,κοινωνικά δικαιώματα λαθρομετανάστη,μάλλον δε μας περνάει από το μυαλό.Τίποτα δεν είναι πρόβλημα μέχρι να χτυπήσει τη πόρτα μας.Tίποτα δεν είναι κακό μέχρι να μας βλάψει.Τελικά οι ξένοι είμαστε εμείς,ξένοι με τον εαυτό μας,την αλήθεια,τα θέλω μας και τα μπορώ μας.Αφήνοντας τα απόβλητα της ιστορίας να μπαίνουν ως "λαθρομετανάστες" στο μυαλό μας,στη ζωή μας.
Παραφράζοντας τον Αυστριακό ποιητή Τρακλ,αν η ευτυχία ανήκει σε αυτόν που περιφρονεί τη γνώση,τότε δεν αξίζει καμιά από τις δύο..
Ακόμα τίποτα..Τι συμβαίνει πραγματικά;Κυκλοφορώντας στις φλέβες της πόλης είναι πιο εύκολο να αντιληφθείς κάποια πράγματα.Κάποτε τα σύνορα με τον εχθρό ήταν εμφανή,ήξερες ποιος ήταν.Τώρα ο εχθρός σε έχει πείσει πως είναι ένα φάντασμα.Είναι παντού και πουθενά,είναι όλοι και κανένας.
Η αμφιβολία είναι η αρχή της γνώσης,η καχυποψία η μικρή άσχημη αδερφή της.Και έχει ποτίσει τα πάντα.Δεν βλέπω τέρατα και καταστροφές στους δρόμους,βλέπω όμως μικρές,καθημερινές στιγμές που περνάνε απαρατήρητες να φτιάχνουν ένα παζλ,που χτίζεται σιγά σιγά.
Τις γκριμάτσες αηδίας ανάμεσα μας,τις βρισιές μέσα από τα δόντια που γίνονται όλο και πιο δυνατές.Νταηλίκια σε λεωφορεία από επιβάτες και ελεγκτές.Τον οδηγό που κατέβηκε από το αυτοκίνητο,διέκοψε τη κυκλοφορία για να τσαμπουκαλευτεί με τον ξένο που καθαρίζει τζάμια.Πιτσιρικάδες να βλέπουν ως χαβαλέ τον εκφοβισμό.
Όλα αυτά τα παρασύρει η καθημερινότητα και η μιζέρια,κανένας δεν δίνει σημασία,γίνεται πια κάτι συνηθισμένο.
Με την άνοδο και την είσοδο στη βουλή της Χ.Α. τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες νομιμοποιούνται,δικαιολογούνται,αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ανόχη εως και σιωπηλή επιδοκιμασία.
Κυρίως όμως νομιμοποιείται η αδιαφορία."Και τι με νοιάζει εμένα;".Και η αδιαφορία μπορεί να μην πατάει τη σκανδάλη,γεμίζει όμως το όπλο.Η άμπωτη της σιωπής όλο και ψηλώνει,η σκιά της η πιθανότητα σκοτεινιάζει κάθε σκέψη,μικρές πλημμυρίδες προς το παρόν ρίχνουν τοξικές ψιχάλες.
"Και τι με νοιάζει,να φύγουν,να δείρουμε,να σκοτώσουμε,μισώ,απεχθάνομαι,δε ξέρω,για τους τιμωρήσω κτλ.".
Ρήματα ακονισμένα στο συναίσθημα,στραμμένα σαν λεπίδες προς όλες τις κατευθύνσεις.Όταν τελειώσουμε με τους "παρείσακτους" ποιος έχει σειρά;Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας,όποιος πιστεύει σε αυτά που πιστεύουμε εμείς;Όποιος έχει περίεργο χτένισμα,φοράει παρδαλά παπούτσια;
Όσο και να χτυπάμε τους καρπούς,δεν πρόκειται να ξεριζώσουμε το δέντρο.Η λαθρομετανάστευση είναι πρόβλημα,όμως η νοοτροπία προσέγγισης μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο.Όταν λοιπόν το μόνο σου εφόδιο είναι σφυρί,όλα τα προβλήματα θα τα βλέπεις σαν καρφιά.Eίναι κακοί οι λαθρομετανάστες,αλλά θα είναι μια χαρά να δουλευούν τσάμπα σε έργα του δημοσίου (δηλαδή κάποιου μεγαλοεργολάβου) σύμφωνα με τη πρόταση της Χ.Α.
Το ότι -όχι τόσο μακροπρόθεσμα- θα έχουμε οι περισσότεροι εργασιακά,κοινωνικά δικαιώματα λαθρομετανάστη,μάλλον δε μας περνάει από το μυαλό.Τίποτα δεν είναι πρόβλημα μέχρι να χτυπήσει τη πόρτα μας.Tίποτα δεν είναι κακό μέχρι να μας βλάψει.Τελικά οι ξένοι είμαστε εμείς,ξένοι με τον εαυτό μας,την αλήθεια,τα θέλω μας και τα μπορώ μας.Αφήνοντας τα απόβλητα της ιστορίας να μπαίνουν ως "λαθρομετανάστες" στο μυαλό μας,στη ζωή μας.
Παραφράζοντας τον Αυστριακό ποιητή Τρακλ,αν η ευτυχία ανήκει σε αυτόν που περιφρονεί τη γνώση,τότε δεν αξίζει καμιά από τις δύο..
Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012
More zen meets the I
Ζωή είναι να ακροβατείς,ανάμεσα στα διλήμματα.
Ευτυχία να μπορείς να χορεύεις,πάνω στο τεντωμένο σχοινί τους.
Αγάπη να δέχεσαι ένα χέρι,να σε σηκώσει όταν πέσεις,στη λάθος μεριά και να είσαι εκεί όταν πέσει αυτός.
Σοφία ο τρόπος που ισορροπείς,όταν το σχοινί ταλαντεύεται.
Χαρακτήρας το ίδιο το σχοινί...
Ευτυχία να μπορείς να χορεύεις,πάνω στο τεντωμένο σχοινί τους.
Αγάπη να δέχεσαι ένα χέρι,να σε σηκώσει όταν πέσεις,στη λάθος μεριά και να είσαι εκεί όταν πέσει αυτός.
Σοφία ο τρόπος που ισορροπείς,όταν το σχοινί ταλαντεύεται.
Χαρακτήρας το ίδιο το σχοινί...
Κυριακή 22 Ιουλίου 2012
Αντίδοτα στα "αντίδοτα" της μαλακίας
Έπειδη η καθημερινότητα έχει γίνει πολύ ανθυγιείνη και δυστυχώς δεν υπάρχει -ακόμα;- θεραπεία,ας δώσουμε στη γκρίνια άδεια (μιας δεν θα πάρουμε εμείς) και ας κλέψουμε από τον τοκογλύφο χρόνο,μερικά λεπτά ή και ωρές ευδαιμονίας.Για την ευτυχία δεν υπάρχουν συνταγές,την συνταγή της ευτυχίας την γράφεις κάθε φορά από την αρχή.
Κάντε μια βόλτα.Απρογραμμάτιστα,σε εκείνο το κομμάτι της πόλης που σας αρέσει,που ξυπνάει όμορφες αναμνήσεις μέσα σας,σαν γάτες που λιάζονται και τις κάνει να γουργουρίζουν από ευχαρίστηση κάτω απ'το δέρμα.
Άκούσε εκείνο το δίσκο,αυτόν που δεν ακούς συχνά, εκείνον που βρίσκει πάντα κέντρο σε όλα τα G-spots του κρυφού σου εαυτού,αυτόν που σου προκαλεί ακόμα ανατριχίλες ανεκπλήρωτου έρωτα,αλλά έχει και την ζεστή οικειότητα παλιού φίλου.
Βάλε τη ταινία,αυτή που σε ταξιδεύει,που νομίζεις πως γράφτηκε για σένα,που σε κάνει να γελάς σαν παιδί,που σε συγκινεί σα παιδί,που σε πωρώνει σαν έφηβο.Διάβασε εκείνο το βιβλίο,που γράφει όλες τις σκέψεις σου που δεν μπορούσες να εκφράσεις,το μυστικό ημερολόγιο των ονείρων σου,αυτό που έβαλε καινούργια κομμάτια στο παζλ του χαρακτήρα σου.
Πιάσε τη κιθάρα και γρατσούνισε τη,θυμίσου εκείνη τη μελωδία που ήσουν σίγουρος πως θα ριγούσε στάδια,αλλά εσύ ήθελες να ν'ανατριχιάζει μόνο εκείνη.Θυμίσου το riff,που σε μπόλιασε με τη δίψα να πιάσεις όργανο (εκτός από αυτό..) και να εκπορθήσεις τη δόξα.Ή το άλλο που το πάλευες νύχτες και ήσουν βέβαιος ότι και τα είδωλα σου θα έδιναν το νεφρό τους για να το έκαναν δικό τους.
Πάρε το αυτοκίνητο,στη μέση της νύχτας,βάλε δυνατά μουσική και άσε τις σκέψεις να τις πάρει ο αέρας μαζί με τη σταχτη του τσιγάρου.Aυτοσχεδίασε λίγο,ξέφυγε από το σενάριο σαπουνόπερας που μας έχουν φορέσει σαν κορσέ.Μας έχουν καταδικάσει ερήμην σε ισόβια πλήξη και δουλεία,σε μια αντίστροφη πορεία της πεταλούδας,μας έβαλαν σε ένα κουκούλι για να γίνουμε σκουλήκια σαν αυτούς,πριν ανοίξουμε τα φτερά μας.τα πήραν ενέχυρο-καπάρο για την φυλακή μας (έχετε ξανακούσει φυλακισμένοι να πληρώνουν και ενοίκιο;)
Guess what..Τα σκουλήκια δεν έχουν φτερά,όσα κι αν κλέψουν,δε θα πετάξουν ποτέ.Μέχρι να διαπράξουμε το κακούργημα του να ζεις ελεύθερος,ας απόλαυσουμε τα πταίσματα και τα πλημμελήματα της φαντασίας..
Κάντε μια βόλτα.Απρογραμμάτιστα,σε εκείνο το κομμάτι της πόλης που σας αρέσει,που ξυπνάει όμορφες αναμνήσεις μέσα σας,σαν γάτες που λιάζονται και τις κάνει να γουργουρίζουν από ευχαρίστηση κάτω απ'το δέρμα.
Άκούσε εκείνο το δίσκο,αυτόν που δεν ακούς συχνά, εκείνον που βρίσκει πάντα κέντρο σε όλα τα G-spots του κρυφού σου εαυτού,αυτόν που σου προκαλεί ακόμα ανατριχίλες ανεκπλήρωτου έρωτα,αλλά έχει και την ζεστή οικειότητα παλιού φίλου.
Βάλε τη ταινία,αυτή που σε ταξιδεύει,που νομίζεις πως γράφτηκε για σένα,που σε κάνει να γελάς σαν παιδί,που σε συγκινεί σα παιδί,που σε πωρώνει σαν έφηβο.Διάβασε εκείνο το βιβλίο,που γράφει όλες τις σκέψεις σου που δεν μπορούσες να εκφράσεις,το μυστικό ημερολόγιο των ονείρων σου,αυτό που έβαλε καινούργια κομμάτια στο παζλ του χαρακτήρα σου.
Πιάσε τη κιθάρα και γρατσούνισε τη,θυμίσου εκείνη τη μελωδία που ήσουν σίγουρος πως θα ριγούσε στάδια,αλλά εσύ ήθελες να ν'ανατριχιάζει μόνο εκείνη.Θυμίσου το riff,που σε μπόλιασε με τη δίψα να πιάσεις όργανο (εκτός από αυτό..) και να εκπορθήσεις τη δόξα.Ή το άλλο που το πάλευες νύχτες και ήσουν βέβαιος ότι και τα είδωλα σου θα έδιναν το νεφρό τους για να το έκαναν δικό τους.
Πάρε το αυτοκίνητο,στη μέση της νύχτας,βάλε δυνατά μουσική και άσε τις σκέψεις να τις πάρει ο αέρας μαζί με τη σταχτη του τσιγάρου.Aυτοσχεδίασε λίγο,ξέφυγε από το σενάριο σαπουνόπερας που μας έχουν φορέσει σαν κορσέ.Μας έχουν καταδικάσει ερήμην σε ισόβια πλήξη και δουλεία,σε μια αντίστροφη πορεία της πεταλούδας,μας έβαλαν σε ένα κουκούλι για να γίνουμε σκουλήκια σαν αυτούς,πριν ανοίξουμε τα φτερά μας.τα πήραν ενέχυρο-καπάρο για την φυλακή μας (έχετε ξανακούσει φυλακισμένοι να πληρώνουν και ενοίκιο;)
Guess what..Τα σκουλήκια δεν έχουν φτερά,όσα κι αν κλέψουν,δε θα πετάξουν ποτέ.Μέχρι να διαπράξουμε το κακούργημα του να ζεις ελεύθερος,ας απόλαυσουμε τα πταίσματα και τα πλημμελήματα της φαντασίας..
Τρίτη 17 Ιουλίου 2012
Ladies and gentlemen,Mr Tom Robbins
Ο Τομ Ρόμπινς είναι ο καλύτερος συγγραφέας στην ιστορία της ανθρωπότητας.Μια πρόταση από τα βιβλία του έχει περισσότερη ομορφιά,φαντασία,χιούμορ,ποίηση και φιλοσοφία από τόνους βιβλιογραφίας άλλων συγγραφέων.
Διαβάζοντας τα βιβλία του,αισθάνομαι άχρηστος,πως δεν πρέπει να ξαναγράψω ούτε μήνυμα στο κινητό.Δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψεις και να παρουσιάσεις τον Ρόμπινς,απλά διαβάστε τον και νιώστε.
"Κάθε τρίτος άνθρωπος που βλέπεις στο δρόμο είναι ο αποτυχημένος μνηστήρας κάποιας από τις μούσες. Τέτοιους τύπους τους συναντάς παντού. Ο επίδοξος κιθαρίστας που δεν μπορεί να βρει χρόνο για εξάσκηση, ο επίδοξος συγγραφέας που έχει γίνει αλλεργικός στη μοναξιά, η επίδοξη ηθοποιός που ήταν πολύ αδύνατη για να αντισταθεί στις οικειακές και μητρικές παρορμήσεις της, ο επίδοξος ποιητής που μεθά πιο εύκολα με το ποτό απ' ό,τι με την ποίηση, ο επίδοξος σκηνοθέτης που επειδή του έλειπε το κουράγιο κατέληξε να γυρίζει διαφημίσεις, ο τραγουδιστής, ο ζωγράφος, η χορεύτρια, που επειδή δεν διέθεταν εκείνα τα έξτρα βολτ της δύναμης, εκείνο το έξτρα ένζυμο της αφοσίωσης, εκείνα τα έξτρα βατ του κουράγιου, ήταν καταδικασμένοι να ταπετσάρουν τους τοίχους της ζωής τους με απραγματοποίητες φαντασιώσεις και κρυφές δυσαρέσκειες."
Χορός των Επτά Πέπλων
Tom Robbins
Διαβάζοντας τα βιβλία του,αισθάνομαι άχρηστος,πως δεν πρέπει να ξαναγράψω ούτε μήνυμα στο κινητό.Δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψεις και να παρουσιάσεις τον Ρόμπινς,απλά διαβάστε τον και νιώστε.
"Κάθε τρίτος άνθρωπος που βλέπεις στο δρόμο είναι ο αποτυχημένος μνηστήρας κάποιας από τις μούσες. Τέτοιους τύπους τους συναντάς παντού. Ο επίδοξος κιθαρίστας που δεν μπορεί να βρει χρόνο για εξάσκηση, ο επίδοξος συγγραφέας που έχει γίνει αλλεργικός στη μοναξιά, η επίδοξη ηθοποιός που ήταν πολύ αδύνατη για να αντισταθεί στις οικειακές και μητρικές παρορμήσεις της, ο επίδοξος ποιητής που μεθά πιο εύκολα με το ποτό απ' ό,τι με την ποίηση, ο επίδοξος σκηνοθέτης που επειδή του έλειπε το κουράγιο κατέληξε να γυρίζει διαφημίσεις, ο τραγουδιστής, ο ζωγράφος, η χορεύτρια, που επειδή δεν διέθεταν εκείνα τα έξτρα βολτ της δύναμης, εκείνο το έξτρα ένζυμο της αφοσίωσης, εκείνα τα έξτρα βατ του κουράγιου, ήταν καταδικασμένοι να ταπετσάρουν τους τοίχους της ζωής τους με απραγματοποίητες φαντασιώσεις και κρυφές δυσαρέσκειες."
Χορός των Επτά Πέπλων
Tom Robbins
Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012
Misery is a warm gun..
Γαμώ τη ζέστη..
Γαμώ την ανεργία..
Γαμώ την γραφειοκρατία..
Γαμώ τους μαλάκες και τις μαλακισμένες που εκτονώνονται με φωνές στα λεωφορεία..
Γαμώ τους γαμημένους γαμιόληδες..
Αν ο μόνος τρόπος να αλλάξει κάτι,είναι να γίνουμε όλοι σαν τον Michael Douglas στο Falling Down(1993,πολύ καλή ταινία για όποιον δεν την έχει δει) τότε go on,jog on,goodbye,bon voyage and fuck off..
Γαμώ την ανεργία..
Γαμώ την γραφειοκρατία..
Γαμώ τους μαλάκες και τις μαλακισμένες που εκτονώνονται με φωνές στα λεωφορεία..
Γαμώ τους γαμημένους γαμιόληδες..
Αν ο μόνος τρόπος να αλλάξει κάτι,είναι να γίνουμε όλοι σαν τον Michael Douglas στο Falling Down(1993,πολύ καλή ταινία για όποιον δεν την έχει δει) τότε go on,jog on,goodbye,bon voyage and fuck off..
Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012
No more (super) heroes..
Μου αρέσουν τα comics.Πολλές ξέγνοιαστες στιγμές σαν παιδί και έφηβος.Μέχρι τις αρχές των '00's,οι μεταφορές σε ταινίες δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν το χαρτί.Τα δύο Batman του Burton ήταν οι εξαιρέσεις (μεταξύ μας,εξακολουθούν και είναι οι καλύτερες ταινίες του Dark Knight,o Bale μπορεί να είναι καλύτερος ηθοποιός από τον Keaton,αλλά ο δεύτερος ήταν η πιο πειστική ενσάρκωση),τα Superman με τον Reeves ήταν καλά για την εποχή τους (μη τα δείτε τώρα,όσοι τα είχατε δει παιδιά θα σας χαλάσει την ανάμνηση,είναι εντελώς ξεπεράσμενα εως γραφικά πλέον),τα Spiderman ξεκαρδιστικά(ψάξτε στο Youtube τον Japanese Spiderman,θα πάθετε ολική αποτρίχωση από το γέλιο) και η κατηφόρα δεν έχει τέλος.
Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας,τα ειδικά εφέ είχαν εξελιχθεί αρκετά ώστε να επιτρέπουν,κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς μεταφορές.Και είδαμε μερικές εξαιρετικές ταινίες.Κατά την ταπεινή μου γνώμη,τα δύο πρώτα Spiderman και το Batman Begins είναι οι καλύτερες.Ταινίες που μπορούσε να παρακολουθήσει άνετα οποιοσδήποτε,χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ του comic.
Ισορροπώντας αρμονικά μεταξύ πλοκής,ανάπτυξης χαρακτήρων και δράσης,με πολύ καλές ερμηνείες,τα συγκεκριμένα έργα ξεχώρισαν.Γρήγορα άνοιξε φάμπρικα μεταποίησης comic σε φιλμ.Είδαμε καλές ταινίες,κάποιοι ήρωες αδικήθηκαν στις μεταφορές (ποιος θυμάται το Spawn,βγήκε στα '90's,σε μια εποχή που τα studios δεν είχαν αποκτήσει ακόμα το know-how για τέτοιες ταινίες,η ιστορία του Gene Simmons αξίζει μια καλή ταινία),κάποιες μεταφορές αδίκησαν τους ήρωες (τον γαμήσανε τον Ghost Rider,ηθελε Rodriguez και κακό χαμό το έργο,όχι τον Nicholas "χρωστάω σε όποιον αναπνέει"Cage) ενώ άλλες ίσως πέρασαν απαρατήρητες(το Daredevil ήταν καλό,όπως και το δεύτερο Hulk).
Εφηβικά απωθημένα ικανοποιήθηκαν,γουστάραμε,πωρωθήκαμε,είδαμε και τους Transformers (συγκίνηση λέμε),ok..Και κάπου εκεί άρχισε το τσουνάμι φέτας..Έχουμε καταλάβει πως στο Hollywood κανένας δε διαβάζει πλέον,κανένας δε ψάχνει για έξυπνα σενάρια (θα επανέλθω με άλλο κείμενο για τα χάλια του),εδώ και καιρό φτιάχνουν δύωρα videos με εφέ και στριμώχνουν και κανένα διάλογο,αλλά νισάφι.
Η προοπτική να αποκτήσει κινηματογραφική τριλογία (τουλάχιστον,άλλη επιδημία αυτή..) και ο πιο τριτοκλασάτος,τελευταίος,χάρτινος κομπάρσος με κολάν,είναι ανατριχιαστική.Η ποσότητα εξάτμισε την ποιότητα με ταχύτητες φωτός.Δώστου prequel,δώστου reboot και νέες τριλογίες,το γαμήσαμε,ψόφησε,αναστήθηκε και το γαμάμε πάλι.
Φτάνει,δε θέλω άλλο,γκώσαμε ρε παιδί μου,ΤΟ ΠΟΥΛΟ!!
Πριν μας πνίξει ο κατακλυσμός τυρίλας και αυτισμού,έχω να προτείνω στα studios,αν έχουν τα αρχίδια να κάνουν αυτό τον θεό ταινία,καλλιτεχνικός και εμπορικός θρίαμβος.Αναλφάβητοι..Tυχάρπαστοί..Φετέμπορες..
Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας,τα ειδικά εφέ είχαν εξελιχθεί αρκετά ώστε να επιτρέπουν,κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς μεταφορές.Και είδαμε μερικές εξαιρετικές ταινίες.Κατά την ταπεινή μου γνώμη,τα δύο πρώτα Spiderman και το Batman Begins είναι οι καλύτερες.Ταινίες που μπορούσε να παρακολουθήσει άνετα οποιοσδήποτε,χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ του comic.
Ισορροπώντας αρμονικά μεταξύ πλοκής,ανάπτυξης χαρακτήρων και δράσης,με πολύ καλές ερμηνείες,τα συγκεκριμένα έργα ξεχώρισαν.Γρήγορα άνοιξε φάμπρικα μεταποίησης comic σε φιλμ.Είδαμε καλές ταινίες,κάποιοι ήρωες αδικήθηκαν στις μεταφορές (ποιος θυμάται το Spawn,βγήκε στα '90's,σε μια εποχή που τα studios δεν είχαν αποκτήσει ακόμα το know-how για τέτοιες ταινίες,η ιστορία του Gene Simmons αξίζει μια καλή ταινία),κάποιες μεταφορές αδίκησαν τους ήρωες (τον γαμήσανε τον Ghost Rider,ηθελε Rodriguez και κακό χαμό το έργο,όχι τον Nicholas "χρωστάω σε όποιον αναπνέει"Cage) ενώ άλλες ίσως πέρασαν απαρατήρητες(το Daredevil ήταν καλό,όπως και το δεύτερο Hulk).
Εφηβικά απωθημένα ικανοποιήθηκαν,γουστάραμε,πωρωθήκαμε,είδαμε και τους Transformers (συγκίνηση λέμε),ok..Και κάπου εκεί άρχισε το τσουνάμι φέτας..Έχουμε καταλάβει πως στο Hollywood κανένας δε διαβάζει πλέον,κανένας δε ψάχνει για έξυπνα σενάρια (θα επανέλθω με άλλο κείμενο για τα χάλια του),εδώ και καιρό φτιάχνουν δύωρα videos με εφέ και στριμώχνουν και κανένα διάλογο,αλλά νισάφι.
Η προοπτική να αποκτήσει κινηματογραφική τριλογία (τουλάχιστον,άλλη επιδημία αυτή..) και ο πιο τριτοκλασάτος,τελευταίος,χάρτινος κομπάρσος με κολάν,είναι ανατριχιαστική.Η ποσότητα εξάτμισε την ποιότητα με ταχύτητες φωτός.Δώστου prequel,δώστου reboot και νέες τριλογίες,το γαμήσαμε,ψόφησε,αναστήθηκε και το γαμάμε πάλι.
Φτάνει,δε θέλω άλλο,γκώσαμε ρε παιδί μου,ΤΟ ΠΟΥΛΟ!!
Πριν μας πνίξει ο κατακλυσμός τυρίλας και αυτισμού,έχω να προτείνω στα studios,αν έχουν τα αρχίδια να κάνουν αυτό τον θεό ταινία,καλλιτεχνικός και εμπορικός θρίαμβος.Αναλφάβητοι..Tυχάρπαστοί..Φετέμπορες..
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012
Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012
The feel good hits of the summer-RocknRolla's revenge edition
Αγαπητέ rocker\metallα,ξέρω,καταλαβαίνω.Έφτασε πάλι αυτή η εποχή.Που εκτός από τη ζέστη,έχεις να υποστείς και τις καλοκαιρινές "μουσικές".Θα πας κάπου διακοπές (μεταξύ μας,αν θα πας φέτος,να μας πεις που βρήκες τα λεφτά),θ'αράξεις στη παραλία με τη παρέα ή τη κοπέλα σου και πριν προλάβεις να πάρεις τη πρώτη ανάσα ανεμελιάς,θα φας ξανά όλα τα σάπια κρέατα και όλες τις ληγμένες κονσέρβες της μουσικής,των τελευταίων 40 χρόνων.
Όχι άλλο τα 20-30 κωλοτράγουδα με ή χωρίς τη λέξη summer στους στίχους,όχι άλλη νερόβραστη reggae,όχι άλλα eurobeatακια-φασόν που λες και τα ξεβράζει κινέζικη βιομηχανία στα αυτιά μας (όλα είναι ίδια,σαν να υπάρχει μοντέλο αρμόνιο με επιλογή super shitty,cheapy,euro beat trash can rhythm mode)με ανάλατες βιόλες να χαζομουνίζουν στο μικρόφωνο,ντουέτο με κάποιο σκιουράκι που η φωνή του ακούγεται χιλιάδες φορές πιο gay μέσα από κάποιο εφέ.Mήπως η εγχώρια μουσική είναι καλύτερη;
Η μουσική παρενδυσία συνεχίζει την ρυπαρή της επέλαση πάνω στο πτώμα της ακοής.Σκυλοdancehip-hopκλαρινοbeatια,ημεδαπά σαχλόμουνα τραγουδάνε σαν παιδάκια της πρώτης δημοτικού που συλλαβίζουν τις πρώτες τους λέξεις (Mε τη πρώ-τη μα-τιά,κεραυ-νός στ-η κα-ρδ-ιά,με το ζό-ρι τα λέ-ω τα ε-λλη-νι-κά κτλ.) ενώ κάποιος μπάμπουρας νιαουρίζει ή ραπάρει(το hip-hop είναι το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου).
Αν ξανακούσω το καλοκαιράκι,θα βρω τον Πορτοκάλογλου,θα τον ακρωτηριάσω,θα τον σύρω με πρώτη μέχρι την Πάρνηθα,θα του σκουπίσω τις πληγές με σκουριασμένο γυαλόχαρτο(το χοντρό),με αλάτι(ακόμη πιο χοντρό),θα του βάλω φωτιά και θα τον σβήνω με βιτριόλι.
Fear not,το blog είναι εδώ,για να προτείνει τα απόλυτα καλοκαιρινά soundtrack(άσχετα αν απεχθάνεται το καλοκαίρι,την εποχή των χαζοχαρούμενων ψυχαναγκασμών,την ανθρωπόμορφη ρύπανση στις παραλίες,τη μάστιγα των ρακετών και της αβυθομέτρητης μαλακίας που φαίνεται πως με τη ζέστη εκδηλώνεται καλύτερα.Άκου καλοκαιρινή μουσική,έχετε ακούσει για χειμωνιάτικη μουσική?Όχι γιατί είναι μια πραγματική εποχή για πραγματικούς ανθρώπους και όχι για λοβοτομημένα μπρόκολα.
Αν έχεις πεθάνει μέσα σου,νιώθεις αρκτικές θερμοκρασίες στη ψυχή σου,κανένας καύσωνας,κανένα νησί και καμία μπόμπα δε πρόκειται να σε ζεστάνουν,το χειμώνα οι πραγματικοί άνθρωποι βρίσκουν τη ζεστασιά μέσα τους,στους δικούς τους ανθρώπους και σε όσα αγαπάνε).
ΠΡΩΙ-ΠΑΡΑΛΙΑ
Ο πιο διασκεδαστικός δίσκος στην ιστορία της ανθρωπότητας.Ο δίσκος που κάνει τετραπληγικές γριές να χτυπιούνται.Ο καλύτερος δίσκος της υπερμπάντας -και τι ειρωνεία,ο τελευταίος τους και τα τραγούδια δεν είναι καν δικά τους-.Χώστε αλύπητα,οι riffaρες να σαρώσουν κάθε φοφικοτράγουδο και θα τα στείλουν για πάντα στην μουσική χωματερή που τους αξίζει.
Μιλάμε για ηχητική ντόπα,θα κολυμπάτε τόσο γρήγορα που σχεδόν θα περπάτατε στο νερό.Αν παίζεται βόλει,θα χρειαστεί μετροπόντικας για να ξεθάψει τη μπάλα από τα καρφιά σας.Αν συντονιστείτε με το ρυθμό,θα γίνεται ο Μέσι της άμμου.
Αν παίζετε ρακέτες (ντροπή σας βέβαια) σας βλέπω από Ναδάλ και πάνω.
Τραγούδια μικρά και εθιστικά,σφηνάκια rock νέκταρ,ρεφρέν που σου κολλάνε χειρότερα κι από τσίχλα στα μαλλιά,θα κάνετε μια παραλία να χοροπηδάει σαν κερκίδα.YOU KNOW IT'S TIME TO GET THE FACTS STRAIGHT !
ΑΠΟΓΕΥΜΑ-ΧΑΛΑΡΩΜΑ
Μιλάμε για δισκάρα.Η υπεράνω περιγραφής και μουσικών ταμπελωμάτων μπάντα διασκευάζει εκπληκτικά,ψυχεδελικά -γνωστά και λιγότερο γνωστά-διαμάντια των '60s.Βάλτε το να παίζει στο δωμάτιο,μετά το μπάνιο ή ακόμα καλύτερα όταν ξυπνήσετε από τον μεσημεριανό ύπνο.
Ιδανικότερες συνθήκες ακρόασης,ηλιοβασίλεμα,αραχτός με παγωμένο φραπέ με Bailey's.Με το αίστημα να μοιράζεστε τη σιωπή(εξαιρετικό πρελούδιο και για sex,για lovemaking soundtrack η επόμενη πρόταση).Το απόγευμα θα αποκτήσει κινηματογραφική υφή.Οι μουσικές θα κατεβάζουν ταχύτητες στο τοπίο,θα σκηνοθετούν τις κινήσεις,θα χορογραφούν με μια μεθυστική ραθυμία,τον κάθε κομπάρσο στο δικό σου πλάνο απόλυτης χαλάρωσης και απόλαυσης.
Η διασκευή-υπερόπλο παντός τύπου,Everybody has been burned,μπαίνει άνετα παντού,το ηχητικό ανάλογο του James Bond,από παραλιακή και Κωλο-νάκι μέχρι Εξάρχεια και Dark Sun,αποπλανεί αισθήσεις και ξελογιάζει νευρικές απολήξεις με την ίδια ευκολία από Σαντορίνη μέχρι άγονη γραμμή.Βάζει τρίποντο όλη τη chill-out κοπριά στο καλάθι της λήθης(Chill out-lounge = μουσική για καναπεδες,γιατί μόνο άψυχα αντικείμενα μπορούν ν'αντέξουν την αφόρητη πλήξη που προκαλεί).
Μεταμορφώνει αργά τη δύση φθινοπωρινή,η ανάσα της βροχής μπαίνει από τις γρίλιες,ενώ το Magic Hollow θα κάνει το φεγγάρι να πέφτει σαν παγάκι στο ποτήρι,δίνοντας μια γεύση χειμώνα στο χρόνο.Τo Can you travel in the dark alone θα είναι ο μαέστρος για τα πρώτα λάγνα βλέμματα,καθώς τα Ι had too much to dream tonight και 66-5-4-3-2-1 θα ρίχνουν τους πρώτους ερωτικούς σπινθήρες.Calling out a melody,veiled within my memory,magic..
AFTER HOURS
Στη κόψη της μέθης και της νύχτας.Μετά από νυχτερινό μπάνιο.Αμέσως μετά τους Ulver.Noir ταινία στην πιο ερωτική σκηνή.Αν το σκοτάδι έγραφε μουσική,δεν θα ήταν καλύτερη από αυτήν.Οι Γερμανοί απλώνουν έναν απόλυτα ναρκωτικό καμβά για να παγιδεύσουν τις πιο ιδιωτικές στιγμές.Ηλεκτρονικοί ήχοι και jazz εις σάρκα μια,υλικά τόσο αρμονικά δεμένα σε αυτό το μουσικό κοκταίηλ που δεν τα ξεχωρίζεις,μόνο την παγωμένη γεύση που σου αφήνει.
Χαλαρωτικό,ατμοσφαιρικό,γλυκά χειμωνιάτικο,ιδανικοί τίτλοι τέλους για μια γεμάτη μέρα και ακόμη περισσότερο για γεμάτη νύχτα.Sunset Mission accomplished..
B-SIDES
Για τη θάλασσα σίγουρα ποζεριές ως εναλλακτική.Απο δίσκους,ανεπιφύλακτα το πρώτο Firehouse,για απόγευμα το Oceanic του Vangelis,για βράδυ ίσως το Αscenseur pour l'echafaud του Miles Davis,αλλιώς μερακλίδικες custom συλλογές.Αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει,απολαύστε όσες στιγμές χαλάρωσης μπορείτε,μη παίρνετε στα σοβαρά τους εαυτούς σας,ούτε και βλαμμένους που εκτονώνονται σε blogs.
Όχι άλλο τα 20-30 κωλοτράγουδα με ή χωρίς τη λέξη summer στους στίχους,όχι άλλη νερόβραστη reggae,όχι άλλα eurobeatακια-φασόν που λες και τα ξεβράζει κινέζικη βιομηχανία στα αυτιά μας (όλα είναι ίδια,σαν να υπάρχει μοντέλο αρμόνιο με επιλογή super shitty,cheapy,euro beat trash can rhythm mode)με ανάλατες βιόλες να χαζομουνίζουν στο μικρόφωνο,ντουέτο με κάποιο σκιουράκι που η φωνή του ακούγεται χιλιάδες φορές πιο gay μέσα από κάποιο εφέ.Mήπως η εγχώρια μουσική είναι καλύτερη;
Η μουσική παρενδυσία συνεχίζει την ρυπαρή της επέλαση πάνω στο πτώμα της ακοής.Σκυλοdancehip-hopκλαρινοbeatια,ημεδαπά σαχλόμουνα τραγουδάνε σαν παιδάκια της πρώτης δημοτικού που συλλαβίζουν τις πρώτες τους λέξεις (Mε τη πρώ-τη μα-τιά,κεραυ-νός στ-η κα-ρδ-ιά,με το ζό-ρι τα λέ-ω τα ε-λλη-νι-κά κτλ.) ενώ κάποιος μπάμπουρας νιαουρίζει ή ραπάρει(το hip-hop είναι το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου).
Αν ξανακούσω το καλοκαιράκι,θα βρω τον Πορτοκάλογλου,θα τον ακρωτηριάσω,θα τον σύρω με πρώτη μέχρι την Πάρνηθα,θα του σκουπίσω τις πληγές με σκουριασμένο γυαλόχαρτο(το χοντρό),με αλάτι(ακόμη πιο χοντρό),θα του βάλω φωτιά και θα τον σβήνω με βιτριόλι.
Fear not,το blog είναι εδώ,για να προτείνει τα απόλυτα καλοκαιρινά soundtrack(άσχετα αν απεχθάνεται το καλοκαίρι,την εποχή των χαζοχαρούμενων ψυχαναγκασμών,την ανθρωπόμορφη ρύπανση στις παραλίες,τη μάστιγα των ρακετών και της αβυθομέτρητης μαλακίας που φαίνεται πως με τη ζέστη εκδηλώνεται καλύτερα.Άκου καλοκαιρινή μουσική,έχετε ακούσει για χειμωνιάτικη μουσική?Όχι γιατί είναι μια πραγματική εποχή για πραγματικούς ανθρώπους και όχι για λοβοτομημένα μπρόκολα.
Αν έχεις πεθάνει μέσα σου,νιώθεις αρκτικές θερμοκρασίες στη ψυχή σου,κανένας καύσωνας,κανένα νησί και καμία μπόμπα δε πρόκειται να σε ζεστάνουν,το χειμώνα οι πραγματικοί άνθρωποι βρίσκουν τη ζεστασιά μέσα τους,στους δικούς τους ανθρώπους και σε όσα αγαπάνε).
ΠΡΩΙ-ΠΑΡΑΛΙΑ
Μιλάμε για ηχητική ντόπα,θα κολυμπάτε τόσο γρήγορα που σχεδόν θα περπάτατε στο νερό.Αν παίζεται βόλει,θα χρειαστεί μετροπόντικας για να ξεθάψει τη μπάλα από τα καρφιά σας.Αν συντονιστείτε με το ρυθμό,θα γίνεται ο Μέσι της άμμου.
Αν παίζετε ρακέτες (ντροπή σας βέβαια) σας βλέπω από Ναδάλ και πάνω.
Τραγούδια μικρά και εθιστικά,σφηνάκια rock νέκταρ,ρεφρέν που σου κολλάνε χειρότερα κι από τσίχλα στα μαλλιά,θα κάνετε μια παραλία να χοροπηδάει σαν κερκίδα.YOU KNOW IT'S TIME TO GET THE FACTS STRAIGHT !
ΑΠΟΓΕΥΜΑ-ΧΑΛΑΡΩΜΑ
Ιδανικότερες συνθήκες ακρόασης,ηλιοβασίλεμα,αραχτός με παγωμένο φραπέ με Bailey's.Με το αίστημα να μοιράζεστε τη σιωπή(εξαιρετικό πρελούδιο και για sex,για lovemaking soundtrack η επόμενη πρόταση).Το απόγευμα θα αποκτήσει κινηματογραφική υφή.Οι μουσικές θα κατεβάζουν ταχύτητες στο τοπίο,θα σκηνοθετούν τις κινήσεις,θα χορογραφούν με μια μεθυστική ραθυμία,τον κάθε κομπάρσο στο δικό σου πλάνο απόλυτης χαλάρωσης και απόλαυσης.
Η διασκευή-υπερόπλο παντός τύπου,Everybody has been burned,μπαίνει άνετα παντού,το ηχητικό ανάλογο του James Bond,από παραλιακή και Κωλο-νάκι μέχρι Εξάρχεια και Dark Sun,αποπλανεί αισθήσεις και ξελογιάζει νευρικές απολήξεις με την ίδια ευκολία από Σαντορίνη μέχρι άγονη γραμμή.Βάζει τρίποντο όλη τη chill-out κοπριά στο καλάθι της λήθης(Chill out-lounge = μουσική για καναπεδες,γιατί μόνο άψυχα αντικείμενα μπορούν ν'αντέξουν την αφόρητη πλήξη που προκαλεί).
Μεταμορφώνει αργά τη δύση φθινοπωρινή,η ανάσα της βροχής μπαίνει από τις γρίλιες,ενώ το Magic Hollow θα κάνει το φεγγάρι να πέφτει σαν παγάκι στο ποτήρι,δίνοντας μια γεύση χειμώνα στο χρόνο.Τo Can you travel in the dark alone θα είναι ο μαέστρος για τα πρώτα λάγνα βλέμματα,καθώς τα Ι had too much to dream tonight και 66-5-4-3-2-1 θα ρίχνουν τους πρώτους ερωτικούς σπινθήρες.Calling out a melody,veiled within my memory,magic..
AFTER HOURS
Χαλαρωτικό,ατμοσφαιρικό,γλυκά χειμωνιάτικο,ιδανικοί τίτλοι τέλους για μια γεμάτη μέρα και ακόμη περισσότερο για γεμάτη νύχτα.Sunset Mission accomplished..
B-SIDES
Για τη θάλασσα σίγουρα ποζεριές ως εναλλακτική.Απο δίσκους,ανεπιφύλακτα το πρώτο Firehouse,για απόγευμα το Oceanic του Vangelis,για βράδυ ίσως το Αscenseur pour l'echafaud του Miles Davis,αλλιώς μερακλίδικες custom συλλογές.Αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει,απολαύστε όσες στιγμές χαλάρωσης μπορείτε,μη παίρνετε στα σοβαρά τους εαυτούς σας,ούτε και βλαμμένους που εκτονώνονται σε blogs.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)