Spencer (2021)

 

Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει το παραμύθι, το ότι η Stewart είναι ηθοποιός. Όχι μέτρια. Hθοποιός γενικά. Δεν ξέρω τι παίρνουν διάφοροι κριτικοί, που την έχουν αποκαλέσει καλύτερη ηθοποιό της γενιάς της, αλλά το ποτήρι ξεχείλισε με το Spencer. Aν η Stewart είναι πρώτο φαβορί για Όσκαρ, ας τα καταργήσουμε τα βραβεία.

Οι ίδιες εκφράσεις με το Twilight, οι ίδιοι μορφασμοί, η ίδια έλλειψη ερμηνευτικής ικανότητας και εμβάθυσνσης. Ο Pablo Larrain είναι καλός σκηνοθέτης, όμως από ότι φαίνεται, έχει φετίχ με τις σαπουνόπερες. Όπως και στο Jackie, έτσι κι εδώ, βλέπουμε ένα μεγάλο επεισόδιο μιας σαπουνόπερας, με καλύτερη φωτογραφία και ένα καστ που πάει χαμένο.

Η σκηνή που τρώει τα μαργαριτάρια είναι με άνεση από τις πιο αστείες της χρονιάς. Αν το cosplay θεωρείται υποκριτική, τότε να το κλείσουμε το μαγαζί. Μετά το Όσκαρ που πήρε ο Μalek (ο οποίος είναι καλός ηθοποιός) , τι άλλο θα δούμε;

Και για να μην παρεξηγηθώ, έχω γελάσει απίστευτα με τα Twilight, ήταν πιο αστεία από το 90% των κωμωδιών που έχουν γυριστεί τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλα το να διαβάζω πως η Stewart, που οι μόνες εκφράσεις που έχει, είναι αυτές της μόνιμης δυσκοιλιότητας, είναι καλή ηθοποιός, τότε καλύτερα να σταματήσουμε να βλέπουμε ταινίες και να ασχοληθούμε με το πρωτάθλημα χαστουκιών στις Φιλιππίνες και το γκολφ Εσκιμώων.