Δευτέρα 23 Αυγούστου 2021

Άλντα Μερίνι & Έλσα Κορνέτη - Σκόρπιοι Στίχοι

 

Προσπάθησα με τα χέρια να κλάψω

Οι αληθινά ερωτευμένοι είναι εκείνοι που το σκάνε τρέχοντας

                                                 *   *   *
Όσο η ποίηση είναι η απόσταση  από σώμα σε σώμα,  όσο η ποίηση είν’ έρωτας

                                                 *   *   *
Φιλί
Φιλί που σηκώνεις το βάρος
της σύντομης ζωής μου
μέσα σου ο κόσμος του λόγου μου
γίνεται ήχος και λαχτάρα.
Υπάρχει στον κόσμο ένας τόπος που χτυπά δυνατά η καρδιά
κι απομένεις χωρίς ανάσα από τη συγκίνηση που νιώθεις·
που σταματά ο χρόνος και ηλικίαδεν έχεις πια·
ο τόπος αυτός είναι μες στην αγκαλιά σου
εκεί που δεν γερνάει η καρδιά,
καθώς ποτέ δεν σταματά ο νους να ονειρεύεται…

Από εκεί να ξεφύγω δεν μπορώ
γιατί η φαντασία αντανακλά μαγικά τη ζεστασιά μας
κι όχι… ποτέ δε θα επιτρέψω να μπορέσω νʼ αρνηθώ
εκείνον που ξέρει από έρωτα να με κάνει
να πετάω

Όταν οι ερωτευμένοι μιλούνε για θάνατο
μιλούνε για αιώνια ζωή
σε μια συνομιλία σε εκλεπτυσμένη εσπεράντο
γνωστή μόνο σʼ Αυτόν.
Ιερόσυλη είναι η γλώσσα τους,
αλλά φωνάζει την άπειρη χάρη
μιας μεγάλης συγχώρεσης.


Η γυναίκα βροχή Με μακριά διάφανα Δάχτυλα σταγόνες Τα
πόδια κρυμμένα σε φεγγαρόσχημες οπλές Μια υπόσχεση
Ανθοφορίας εγκυμονεί όταν στην έρημο των λέξεων καλπάζει
Ρομαντική νοσταλγός της κίνησης του ήχου που κάνει το
κούρδισμα του ρολογιού Ζηλεύει το πλωτό άνθος που χωρίς
ρίζες ταξιδεύει

                                                 *   *   *
Ό,τι με πάθος
Πρώτα σε διαιρεί
Έπειτα με πόνο
Σε πολλαπλασιάζει
Είσαι το γινόμενο
Ξεχειλωμένων εμμονών

                                           *   *   *
Τα μεταχειρισμένα ρούχα του καθρέφτη

Οι μεγάλες συγκινήσεις
μοιάζουν με φτηνά ναρκωτικά
Σε εθίζουν
σε χαμηλές πτήσεις
και σε ηχηρές πτώσεις

Η αγαπημένη σου απασχόληση
να στοιβάζεις τα συναισθήματα
σε λόφους από άμμο
Κατά προτίμηση
όταν φυσάει

Έχεις καταλήξει
Δεν ξέρεις τίποτα γι’ αυτήν
Η ψυχή σου κι εσύ
Είστε δύο ξένοι

Το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου
και ν’ αγαπιέσαι ταυτόχρονα
σημαίνει μια πετυχημένη συνύπαρξη
ευαισθησίας και βαρβαρότητας

Το αποφάσισες
Δεν ανήκεις σε κανέναν
Περιφέρεσαι ως διαρκής απουσία
κι ο εαυτός σου φυτρώνει
στη σκιά σου
σαν παραισθησιογόνο μανιτάρι

Ακύρωσε την ομορφιά σου
Αποδέξου την πρόκληση
να υπάρξεις
Βάλε την ακινησία σου
σε δόνηση
Γιατί δεν το παραδέχεσαι;
Το κρυφτούλι με τη σκιά σου
τελείωσε άδοξα
Ποτέ δεν έψαξε να σε βρει

Χτες ήσουν σωστός
υπηρετούσες την εντιμότητα
Σήμερα πνίγεις το ανικανοποίητο
Επιθυμείς
Αύριο τυλίγεσαι στην ηδυπάθεια
Χάνεσαι στο κενό

Σαρκική εξάρτηση – συναισθηματική εξάρτηση
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Αν και δεν πρόκειται ποτέ κατάματα
να κοιταχτούν
μπορούν τουλάχιστον
να συνεργαστούν

Αυτό που προέχει
για το νάρκισσο εραστή
είναι η συγκίνηση
Η προσωρινή

Η αυτογνωσία είναι
μια περιπέτεια αναγνωριστική
όταν επιτέλους συνειδητοποιείς
την ελαττωματική σου
κατασκευή

Κατακτώντας την τέχνη του έρωτα
απώλεσε τον έρωτα
μα κυρίως τον εαυτό του

Όσο
στο αίμα του
ο θανατηφόρος έρωτας
κοχλάζει
η ομορφιά του
μετέωρη αναπνέει
σε μίσχο λουλουδιού

Φόρεσες
τα μεταχειρισμένα ρούχα
του καθρέφτη

Παρατηρείς
τους ανθρώπους

Περιμένεις
να σε κοιτάξουν

για να λυτρωθείς
ως απολίθωμα

Αυτή Νάρκισσε
Είναι η ώρα της ταπείνωσης.
Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Τώρα που είσαι αλευρωμένος και ρημαγμένος.
Τώρα πρέπει να γελάσεις.
Τώρα οφείλεις να γελάσεις.
Δυνατά

Ώσπου να φορέσεις
μια νυχτερίδα για σκουλαρίκι
η λίμνη έγινε σπηλιά
και το ομοίωμά σου
αντανάκλαση

Στο βυθό
του κίτρινου ύπερου
τώρα ξαπλώνεις
Ο προβολέας για σένα
είναι πια σβηστός


                                                                       *   *   *
Πότε άραγε
μπορεί ο άνθρωπος να βάλει
σε τάξη τον εαυτό του;
Σε μια εαυτού ανακατασκευή
ή σε μια εαυτού κατεδάφιση;

                                                                       *   *   *

Σε ποια συμπαντική χωματερή
πετιούνται
όλα τα πρόωρα ληγμένα
σ’ αγαπώ του έρωτα;
 
                                                               *   *   *

Η εκδίκηση του αισθήματος
σε βρίσκει να κρατάς
κόκκινο κουβάρι
Την καρδιά σου

                                                               *   *   *

Έρωτας δεν είναι το ποίημα το ίδιο
αλλά ό,τι αυτό προς εξερεύνηση αφήνει
στο κενό των περιθωρίων του

                                                                       *   *   *

Ο μόνος ασφαλής έρωτας είναι ο απολιθωμένος έρωτας
Ο έρωτας που έγινε ποίημα

                                                               *   *   *
Η υπόσχεση του έρωτα είναι μια αιωνιότητα
με ημερομηνία λήξης
                                                               *   *   *

Ο έρωτας δεν είναι ούτε λαμπερός, ούτε ανεξίτηλος
Είναι σκοτεινός, ύπουλος, σκούρος
Ένας λεκές
                                                               *   *   *

Του έρωτα η τιμή είναι αδιαπραγμάτευτη
Συνεχόμενες εκπτώσεις εγγυώνται τη χρεοκοπία του

                                                               *   *   *

Δεν είναι ήρωες οι ποιητές και οι ερωτευμένοι
Είναι το ποίημα και ο έρωτας
Ηρωικές πράξεις







                                                                              

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου