Χθες είχα κάτι σαν ρεπό μετά από 35 συνεχόμενες μέρες δουλειάς. Το πέρασα γράφοντας. Είναι παράξενη η γραφή. Όσο γράφεις ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, κάποιες φορές τον δημιουργείς. Άλλωστε είμαστε παλίμψηστα τυχαίων γεγονότων και επιρροών. Όπως κάθετι δημιουργικό, είναι η πιο φτηνή μέθοδος ψυχοθεραπείας.
Το τι μπορείς ν'αντιληφθείς και ν'αλλάξεις ή μάλλον ν'αμβλύνεις είναι μια άλλη ιστορία. Έχω γράψει χιλιάδες πράγματα τα τελευταία 14 χρόνια, κι ακόμα θεωρώ πως τα καλύτερα είναι μερικά γράμματα, μηνύματα και mails.
O Χάξλεϋ είχε πει πως οι λέξεις είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό που υπάρχει. Μια από τις αγαπημένες μου λέξεις είναι το ξόρκι, και κάποιες φορές, οι κατάλληλες λέξεις, στην κάταλληλη σειρά, την κατάλληλη στιγμή, από την κατάλληλη χροιά μπορούν να έχουν μαγική επίδραση. Δυστυχώς τα μάγια δεν κρατάνε για πάντα, αν και το άρωμα της ανάμνησης δεν ξεθυμαίνει ποτέ.
Όταν είσαι σχεδόν πάντα ανικανοποίητος οι εμμονές είναι από τα ελάχιστα αντίβαρα. Η ισορροπία -που το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο είναι ευτυχία- επιτυγχάνεται σπάνια. Οι Cure τα λένε καλύτερα.
Make-believe in magic make-believe in dreams
Make-believe in possible nothing as it seems
To see, touch, taste, smell, hear
But never know if it's real
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου