Το ημερολόγιο ενός φυγά XLII

                                        To συνταγολόγιο της φυγής

Νικοτίνη

Υποκατάστατο των φιλιών. Αν και κάποια φιλιά δεν έχουν υποκατάστατο ή αντίδοτο. Ας αφήσουμε τις φρουδικές προεκτάσεις και ερμηνείες, για στοματικό στάδιο κτλ. Πιθανόν να είναι υποκατάστατο των οργασμών. Ή μάλλον υποκατάστατο της γυναίκας, οι οποίες κατά Όσκαρ Ουάιλντ έχουν την γοητεία να σε αφήνουν ανικανοποίητο.

Ίσως τα τσιγάρα να είναι σημεία αναφοράς μέσα στη μέρα, σημάδια πάνω στο δέρμα του χρόνου. Μπορεί σε ένα βαθύ υποσυνείδητο επίπεδο, να είναι σήματα Μορς, που αν τα αποκωδικοποιήσεις, να είναι κάποιο μήνυμα. Μπορεί να γράφω μαλακίες επειδή έχω πιεί πολύ. Τι έχει να πει ο Φρόυντ, ο Λακάν, ο Φρομ και οι λοιποί επί του θέματος;

Αλκοόλ

Το λιπαντικό για να αντέξεις τον βιασμό της πραγματικότητας. Ή έστω, το αναισθητικό για την εγχείρηση. Βάζει σε slow motion τον κόσμο και μπορείς να τον αντέξεις λίγο καλύτερα. 

Νοσταλγία

Απαγορευμένο ναρκωτικό. Μεγάλες δόσεις μπορούν να προκαλέσουν σύγχιση, ψευδαισθήσεις, αυταπάτες και κυρίως ελπίδες. 

Σοκολάτα

Η κοκαΐνη των φτωχών. Για λίγο, ίσα ίσα για να ξεκολλήσει το μυαλό, που εδώ και μήνες είναι σαν τρακτέρ στη λάσπη. Προκαλεί τερηδόνα στη λογική, ουλίτιδα στις αισθήσεις και πέτρα στην αυτοσυγκράτηση. Και δυστυχώς ή ευτυχώς  δεν μπορείς να κάνεις απονεύρωση στην ψυχή.

Ταινίες

Για βλαμμένους σαν εμένα, φετίχ σε βαθμό θρησκευτικού παροξυσμού, και δε μιλάω για τις πιο ροζ αποχρώσεις της έβδομης τέχνης. Από τα ελάχιστα πράγματα που μου προκαλούν ρίγη. Να βλέπω 20 σερί φορές μια σκηνή, για ένα και μόνο πλάνο που κάνει στάχτες την σπονδυλική μου στήλη. 

 Μέλλον

Το πιο επικίνδυνο από όλα. Γιατί δεν υπάρχει.